اشعار شاعران معاصر ایران

[Sanomas]

به‌ مهرباني‌ گل‌ بوسه‌ مي‌ زنم‌ به‌ روي‌ تو گل
‌به‌ خوش‌ نوايي‌ بلبل‌ زنم‌ چو نغمه‌ كوي‌ تو گل‌

شراب‌عشق‌ و وفا را توهم‌ چو من‌ بنوش‌ و بزن
‌كه‌ من‌هرآن‌ چه‌ زدم‌ بود ازشراب‌ جوي‌ تو گل‌

به‌عشق‌ دلبرجانان‌ مگرتوان‌ شراب‌ نزد
توراست‌ وعده‌ي‌ مستي‌ ومن‌به‌عشق‌ وسوي‌تو گل‌

قيامتي‌ تو در اين‌ روزگار ما به‌ باغ‌ زمان
عجب‌ ز روي‌ تو گل‌ هم‌ عجب‌ زعطروبوي‌ تو گل‌

كجاست‌ وعده‌ي‌ ديدار تا شراب‌ ناب‌ زنيم
‌شراب‌ كوثر اعلا كه‌ دارد از تو روي‌ تو گل‌

گلي‌ چنين‌ كه‌ تمنّاي‌ جمله‌ مردمان‌ فهيم
‌چه‌ بايدم‌ همه‌ خواهان‌ گل‌، به‌ جستجوي‌ تو گل‌

شميم‌ عطر بهاران‌ به‌ بوي‌ عطر و عشق‌ تو باد
كه‌ عطر و بوي‌ گلستان‌ به‌ عشق‌ و آبروي‌ تو گل‌

حرام‌ باشد اگر من‌ به‌ عشق،‌ بوسه‌ها نزنم
‌به‌ جام‌ آن‌ لب‌ شيرين‌ و هم‌ كه‌ آن‌ سبوي‌ تو گل‌

به‌ مهرباني‌ گل‌ها، سحر به‌ تا سپيده‌ي‌ صبح
‌نمازعشق‌ تو دارم‌ چه‌ خوش‌ به‌ گفتگوي‌ تو گل‌

صفاي‌عشق‌تو«فاتح‌» به‌آن‌دعاي‌ نيمه‌ شب‌است
‌چه‌ خوش‌ دعا و نوايي‌ كه‌ آيد از گلوي‌ تو گل‌.



شاعر: ولی اله فتحی (فاتح)

[Йeda]

» نبض های آخـــر»


دست خالی با دلـی پُر، خســته از ایام...مـُـرد
روی پــرده قید گردد : «این جـــوان ناکام مـُرد»

خواست دنیــا را شـبی هم رنــــگ رویا ها کند
تـا که آمد که بگویــد "تــو همه دنیــــام..." مرد

با نگاهــی منتظر هی لحظه ها را می شـمرد
طفلکــی در انتـــظار و حســـرت پیغــــام مـرد

خــواب دریــایی شــدن را دیده بود اما ســراب
عایــدش شد، عاقبت هم غرق در ابهــام مـرد

برگ هـــای دل که رو شد، از همه دنیـــــا برید
حکم را از پیش می دانست و سـر اَنجــام مرد

در قدم هــــای شـــبانه زیر سـقف آســــمان
خاطراتش را مروری کرد و در هـــر گام مـــــرد

◘ ◘ ◘

آخـرین دســت قـــمار عشـــــق را پــاییز برد
نبض هــای آخــــرش را زد غـزل ، آرام...مرد


«هامون جلیل زاده»

[Йeda]

بی سـبب نیست که چشمان تو بحث انگیـزند
شـطّ شیـرند به دریـــای عســل مـــی ریزنــد

قــرص ماهـنــد که درمــــان مـن مجنــــــوننـد
آفتابنــد کــه آتــش به جهـــــان مـی ریــــزنــد

گـــــاه آرام تــر از رقـــص دل آرای نـسـیـــــــم
گــــاه خــون ریــزتــر از طـــایفــه ی چنگیــزنــد

این همه سـرو و صنــوبــر کـه به بر می خیزنــد
بــه هــواداری چشـمان تـــو بــرمـی خیـــزنـــد

تــو بهــــاری و درختـــان بــه تـــو مدیـــون امّـــا
بـــــاغ ها بـی خبـــــر از فـاجعـــــه پاییــــزنـــد


«محسـن پــورهـاجـــریان»

[Sanomas]

قرار بود كه عمری قرار هم باشيم
كه بی‌قرار هم و غمگسار هم باشيم

اگر زمين و زمان هم به هم بريزد باز
من و تو تا به ابد در مدار هم باشيم

كنون بيا كه بگرييم بر غريبی هم
غريبه نيست، بيا سوگوار هم باشيم

نگفتی‌ام ز چه خون گريه می‌كند ديوار
مگر چه شد كه چنين شرمسار هم باشيم

به دست خسته تو دست بسته‌ام نرسيد
نشد كه مثل هميشه كنار هم باشيم

شكسته است دلم مثل پهلويت آری
شكسته‌ايم كه آيينه‌دار هم باشيم

محمدمهدی سيار

[alone_boy]

آغوش من دروازه های تخت جمشید است
می خواستم تــو پادشاه کشورم باشی
آتش کشیدی پایتــخت شــور و شعــــرم را
افسوس که می خواستی اسکندرم باشی ...

این روزها حتی شبیه سایه ات هم نیست
مردی کــه یک شب بهترین تعبیر خوابم بود
مردی که با آن جذبه ی چشمِ رضاخانیش
یک روز تنهـــا علت کشف حجابــم بود ...

در بازوانت قتلــگاه کوچکـــی داری
لبخند غارت می کند آن اخــم تاتاریت
بر باد دادی سرزمین اعتمــادم را
با ترکمنچـــای خیانت های قاجاریت ...

در شهـــرهای مرزی پیراهنم جنگ است
جغرافیای شانه هایت تکیه گاهم نیست
دارم تحصـن می کنم با شعــــر بر لبهـــات
هر چند شرطی بر لب مشروطه خواهم نیست ...

من قرنهــا معشوقه ی تاریخی ات بودم
دیگر برای یک شروع تازه فرصت نیست
من دوستت دارم ... بغل کــن گریه هایم را
لعنت به تاریخی که حتی درس عبرت نیست ...

رويا ابراهيمی

[Sanomas]

نه سر از کار این دنیای بی معنا در آوردم
اگر این روزها اینگونه رو بر ساغر آوردم


به امیدی که شاید پاسخی بینم سلامم را
دراین سرمای سوزان از گریبان سربرآوردم


برای باور دیوانگی هایم همین کافیست
که از هرکس خبر می خواستی تو، من سر آوردم


سپس تا آنکه زیر سایه ی ابروی تو باشد
کمی خورشید را در آسمان پایین تر آوردم


تورا در خوابهایم آفریدم چون خدا از نو
برای خلق اینبار از زنان پیغمبر آوردم


به هرچیزی به غیراز چشمهایت کفر ورزیدم
درآغوش تو بر ابلیس حتی باور آوردم



شاعر: بنیامین دیلم کتولی

[Demon King]

شاعر : محسن کاویانی

رفتی و خاطره ها پنجره را وا کردند
هی نشستند و فقط گریه تماشا کردند

صورت مرد در این هیمنه دیدن دارد
گونه وقتی بشود آینه دیدن دارد

گونه اش آینه بندان به نظر می آید
چقدر عشق به چشمان پدر می آید

اشک و لبخند علی ، آه عجب تلفیقی
نیست برّنده تر از تیغ سکوتش تیغی

بوی بدر و احد و خیبر و خندق دارد
ذولفقاری که اگر دق بکند حقّ دارد

قسمت این بود که من همدم بابا باشم
بعد از این مثل خودت ام ابیها باشم

بعد از این داغ که آتش به همه عالم زد
من خودم شانه به موهای خودم خواهم زد

رفتی و مبدأ غم را به دلم آوردی
با همه کودکیم خوب بزرگم کردی

میروم در دل آتش ، به خدا باکی نیست
راستی مادر من ، چادر من خاکی نیست!!!

آتش از داغ غمت سوخته ، بی تاب شده
از خجالت زده گی خاک رهت آب شده

آب گفتم چقدر حرف به ذهنم آمد
یک کفن باز از این چند کفن کم آمد

غم نباید به گل فاطمه غالب بشود
مانده تا زینب تو ام مصائب بشود

داغ محسن چقدر زود زمین گیرت کرد
پیش از آنی که خودت پیر شوی پیرت کرد

جای آن لاله خدا یاس به ما خواهد داد
محسنت رفته و عباس به ما خواهد داد

آه... افتاده کنون بند به دستان پدر
بعد از این حادثه سوگند به دستان پدر

که منم شیرترین دختر این خطّه ، منم
دختر شیر خدا هستم و خود شیر زنم

با همه دختری ام مرد تر از مردانم
تا ابد پای حسین ابن علی میمانم

شهر در سیطره ی شوم شبی تاریک است
باید آماده شوم روز دهم نزدیک است

[Sanomas]

عاشق که میشوی
همه چیز شدن اسان است
عاشقانه باران میشوم
خیس می شوی
غرق در من می شوی.


از من که سرد شدی
روی زمین تکه چوبی میشوم
مرا در آتشت می اندازی
عاشقانه میسوزم
گرمایم به تمام تنت میچسبد
انگار از شرم اغوشم
گونه هایت سرخاب میگیرد.


از اتشم که داغ شدی
کاش فنجانی چای شوم
عاشقانه بر لبت نشینم
و تو تا تمام شدنم
غرق در لذت شوی.
وبعد...
اه
کاش بستری شوم برای خوابیدنت
عاشقانه در برت گیرم
در من ارام گیری
و من...
اه اندوه وارم را میشنوی؟
وقتی شبی تا صبح فقط تو را می نگرم؟
فقط تو را می نگرم.


جان من
عاشق شدن اسان است
عاشقانه ماندن...
دنیای بی رحمیست.





شاعر: نازنين برزگری

تصوير از آلبوم "One" از Mehran عزيز

[Ahmad]

امسال صلح را جور دیگری می‌نویسم
تا هشتمین سین سفره‌های جهان شود


مهرناز قربانعلی

[Atghia]

من یک دهن خسته که آواز ندارد
یک پنجره ی بسته که پرواز ندارد

من بی تو یکی مثل خودت، آینه ی دق!
یک آخـــــرِ بیهوده که آغـــاز نــــدارد

اینقدر نگو از من و از هر چه تو بنویس
هر حس پدر مــرده که ابـــراز ندارد!

دستی که قلم را به تعفن نکشاند
مانند رسولی است که اعجاز ندارد

یا ما خبر از خانه ی همسایه نداریم
یا اینکه کسی در دِه ما غاز ندارد!!

بگذار همانند تــــو دیـــوار بمانیم
این خانه نیازی به درِ بــاز نــدارد

علی اکبر یاغی تبار