اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

[*ALONE*]

خودم تنها، تنهادلم
چو شام بی فردا دلم

چو کشتی بی ناخدا
به سینه دریادلم

تو ای خدای مهربان
تو ای پناه بی کسان

بسنگ غممشکن دگر
چو شیشه مینا دلم

تو هم برو ای بی وفا
مبر بر لبنام مرا

دل تنگم بیگانه شد
نمی خواهد دیگر تو را

نشانمن دیگر مجو
حدیث دل دیگر مگو

دلم شکسته زیر پا
نمیخواهد دیگر تو را

تو ای خدای مهربان
تو ای پناه بیکسان

بسنگ غم مشکن دگر
چو شیشه مینا دلم

[*ALONE*]

و من پنداشتم
او مرا خواهد برد
به همان کوچه ی رنگین شده از تابستان
به همان خانه ی بی رنگ وریا
و همان لحظه که بی تاب شوم
او مرا خواهد برد
به همان سادگی رفتن باد
او مرا برد
ولی برد ز یاد

[new life]

احساس سوختن به تماشا که نمی شود
اتش بگیر تا که بدانی چه می کشم

[golabi2]

وسکوت ........
زیباترین اواز در سمفونیتنهایی
در اوج فرو رفتن درخویش
در اعماق قله ی رهایی
به هنگامی که نمی بینی اشنایی که ببیندتو را
که برهاند تو را از قفس بغض
که بپرسد:
به کدامین جرم به دیار تنهایان تبعید گشته ای
کاش گوشی سکوتم را می شنید !!!

اینو کی گفنه؟

[MEHR IMAN]

خواستم شب را بنگرم، مهتاب ریشخندم کرد!
چشم بستم
افسوس مهتاب شب را هم - چون تو - از من گرفت،
دو قطره اشک پنهانی، به یاد تو ریختم !
خاطرم آمد که گفته بودی
"لیلا خورشید است و تو شب"
با خود گفتم راست می گویی؛ فاصله هایمان بسیارند......بسیاران بسیار!
خیس احساس بودم
تشنه یک دیدار،
در تمنای گفتگویی باز،
با چشمان بسته گوش بسپردم به خلوت شب،
پر ز هیاهو بود لیکن هیچ نشنیدم!
مهتاب آهسته در گوشم نجوا کرد
"گوش نا محرم نباشد جای پیغام سروش"
این بار نه دو قطره که یک سیل گریستم...............

[Ghorbat22]

هر که می آید
دو رکعت شکست
در من می گذارد
شبیه مسجدی میان راهی
میزبان نماز های شکسته ام ...

[sepideh_bisetare]

کاخ من بلند نبود
کاخ من سفید نبود
کاخ من نظم نداشت
کاخ من دست فردوسی نبود
کاخ من عاشق نبود
کاخ من دیوونه شد
کاخ من زیر باد و بارون پوسید
کاخ من آروم آروم ویرونه شد
کاخ من زلزله شد
کاخ من بازیچه شد
کاخ من وارونه شد
کاخ من خاک شد
کاخ من؟
خاک من؟
حالا من آزادم؟
کاخ من؟
خاک من؟
حالا می زاری برم؟

---------- Post added at 05:01 PM ---------- Previous post was at 04:58 PM ----------

اونی که گفته بود پیشم می مونه
کسی که من دلم می خواد همونه
اونی که تو پاییز واسم قسم خورد
فقط با من همیشه مهربونه
اون کسی که با ذوق و شوق به من گفت
باید که وایساد جلوی زمونه
اونی که گفت قسمت همش دروغه
یه چیزیه درست مث بهونه
اونی که ماجرای عاشقیشو
گلدون اطلسی مونم می دونه
اون کسی که می گفت ستاره هامون
تو بهترین نقطه ی کهکشونه
اون که می گفت توکل دوتامون
به لطفای خدای آسمونه
اون که می گفت دق می کنه اگر که
پای کس دیگری در میونه
اون که می گفت چاره فقط سکوته
واسه جواب حرف عاشقونه
نمی دونم چی شد که رفت و آخر
پیغام فرستاد من می رم دیوونه

---------- Post added at 05:04 PM ---------- Previous post was at 05:01 PM ----------

مگه ازت چی کم دارم که روز و شب ناز می کنی
فکر می کنی ازم سری ، بال داری ، پرواز می کنی ؟
----------------------------
ما رو بگو سپردیمش دل و چشامونو به کی
اون که به زندگی می گه ، نمایش عروسکی
------------------------------
دارم از تو می نویسم تو یه روز سرد برفی
قلمم نمی نویسه ، می گه تو نداری حرفی
-------------------------------------
برو دیگه نبینمت ، خاطر خواهیت دروغ بوده
تو خلوتم با گریه هام ، چه قدر سرت شلوغ بوده

[MEHR IMAN]

خواب دیدم، خوابی عجیب!
دیدم که پرستو دل باخت به عریانی یک شاخه بید
ماند
و
ترک کوچ گفت..........

[hamedmotevali]

در مشتهایت سوالی پنهان بود

سوال که سالها به بازی گرفت ما را
بازی دستی که میتوانست باز نشود
در آن اندوه باختی نباشد
و به یادگار لبخندی ببریم
کاش مشتت هرگز باز نشده بود
پوچ پوچ پوچ
در دستهایت چیزی برای من نبود

در دستهایت چیزی برای من نبود

---------- Post added at 11:12 AM ---------- Previous post was at 11:10 AM ----------

بسترم

صدف خالي يك تنهايي است

و تو چون مرواريد

گردن آويز كسان ديگري ...

[eaw_Master]

شعر را دوست می دارم
که لطیف است واژه، در میان ابیات
و چه پر معنا، بودن یک تنها،
واژه در عمق بیت
زندگی چون شعر است
می توان چون واژه، در میان شعری
پر معنا بودن
یا که بی شعری، غرق تنهایی.

مرگ آخرین واژست
چون بدام افتی، در غل یک واژه
مرگ همان واژست، یا که در شعری
تا رسیدن بر مرگ، واژه ها خواهی گفت
اثرت خواهد ماند، چون که شعر را،
طبیعت نیز دارد دوست.