اشعـار عاشقـانـه

[*TaBaSoM*]

در غربت مزار خودم گریه ام گرفت
از زخم ریشه دار خودم گریه ام گرفت
وقتی که پرده پرده دلم را نواختم
از ناله ی سه تار خودم گریه ام گرفت
پاییز می وزد و تو لبخند می زنی
اما من از بهار خودم گریه ام گرفت
یک تکه آفتاب برایم بیاورید!
از آسمان تار خودم گریه ام گرفت!

[*TaBaSoM*]

با تو هستم اي غريبه ... آشنايم مي شوي ؟
آشناي گريه هاي بي ريايم مي شوي ؟
من تمام درد باران را خودم فهميده ام
مثل باران آشناي بي صدايم مي شوي ؟
روزگار، اين روزگار بي خدا تا زنده است
اي غريبه آشنا ، آشنايي با خدايم مي شوي؟
من که شاعر نيستم شکل غزل را مي کشم
رنگ سبز دلنشين صفحه هايم مي شوي ؟
اي غريبه فقط سبز و باشکوه و دلخوشي
همسراي خنده هاي با صفايم مي شوي ؟
بوي غربت مي دهد اين لحظه هاي بي کس؟
با تو هستم اي غريبه آشنايم مي شوي؟!!

[omid2020-com]

در دادگاه احساسم

به حکم قلبم

تو را محکوم می کنم به سکوت

و شاید خود را محکوم می کنم

که دیگر از تو هیچ

نگویم

هیچ

[omid2020-com]

سلام
اما نه برای تو برای من

نمی خوام بپرسم احوالتو

دیگه احوال پرسی از تو کار من نیست

می دونم که خوب نیست روزگارت

اما شبهای نفرین شدت، کار من نیست

می دونم که توی دلت دیگه بارون نمیاد

اما کویری شدن دلت، کار من نیست

می دونم که آسمون چشات ابریه

اما تر شدن مژهات، کار من نیست

رفتنی ها میرن و می مونه یاد اون روزا

یاد کردن از اون روزا، دیگه کار من نیست

[b@ran]

باران گفت
نمی بوسمت
سرما می خوری

[Ghorbat22]

من
آنقدر آسمان در نگاهم ذخیره دارم
که تو پر بگیری !

[barani700]

گفتمش
شیرین ترین آواز چیست ؟
چشم غمگینش به رویم خیره ماند
قطره قطره اشکش از مژگان چکید
لرزه افتادش به گیسوی بلند
زیر لب غمناک خواند
ناله زنجیرها بر دست من
گفتمش
آنگه که از هم بگسلند
خنده تلخی به لب آورد و گفت
آرزویی دلکش است اما دریغ
بخت شورم ره برین امید بست
و آن طلایی زورق خورشید را
صخره های ساحل مغرب شکست
من به خود لرزیدن از دردی که تلخ
در دل من با دل او می گریست
گفتمش
بنگر در این دریای کور
چشم هر اختر چراغ زورقی ست
سر به سوی آسمان برداشت گفت
چشم هر اختر چراغ زورقی ست
لیکن این شب نیز دریا یی ست ژرف
گفتمش
فانوس ماه
می دهد از چشم بیداری نشان
گفت
اما در شبی این گونه گنگ
هیچ آوایی نمی آید به گوش
گفتمش
اما دل من می تپد
گوش کن اینک صدای پای دوست
گفت
ای افسوس در این دام مرگ
باز صید تازه ای را می برند
این صدای پای اوست
گریه ای افتاد در من بی امان
در میان اشک ها پرسیدمش
خوش ترین لبخند چیست ؟
شعله ای در چشم تاریکش شکفت
گفت
لبخندی که عشق سربلند
وقت مردن بر لب مردان نشاند
من ز جا برخاستم
بوسیدمش


استاد هوشنگ ابتهاج(ه.ا.سایه)

[amir 69]

دست من نيست گاهي وقتا روزم آفتابي نميشه

حتي با معجزه ي عشق آسمون آبي نميشه

دست من نيست گاهي وقتا تلخ و بي حوصله مي شم

بين ما بين من و تو من خودم فاصله مي شم

دست من نيست...دست من نيست

يه شبايي باد و بارون ميزنه به برگ و بارم

اون شبا هواي آشتي حتي با خودم ندارم

يه روزاي ابر تيره منو ميبره از اينجا

مي بره اونوره ديروز گم مي شم اون دور دورا

مي دونم گاهي بلور قلبتو مي شکنه حرفام

صبر تو به سر رسيده از من و سرگشتگي هام

با گذشت به من نگاه کن تو که مي بيني چه تنهام

رو نگردون از من اي خوب اگه بدترين دنيام

وقتي که دور مي شم از تو اي هواي مهربوني

غمو تو چشات مي بينم اما اي کاش که بدوني

من گمشده.....من بد....با همه سرگشتگي هام

تو را از هميشه بيشتر بيشتر از هميشه مي خوام ..

[Rainy eye]

می خواهم کمی نقاشی کنم...
بیا ودر تنهایی ام، قدری بنشین
پای روی پایت بنداز
دست روی دست
سر، کمی بالا -قدری به چپ وکمی لبخند
آرام پلک بزن، سخن مگو
فقط بگذار نقاشی کنم،
نه نه - نمی توانم-کار من نیست...
خودت بیا وچشمهایت را بکش
با تمام رنگهای زندگی...
تا چشمان تو تمام زندگی ام شوند...

[Rainy eye]

دیری است
اسمان دلم را می کاوم
و تو را نمی یابم
مگر ستاره سهیل شد ه ای
بگو ، چگونه عاشق شوم
وقتی که تمام چشمهای دنیا
مرا می پایند؟!