>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[Renjer Babi]

کاوشگر تکامل کهکشان در ناسا , نقاط خالداري را شناسايي کرد, آنچه که مبين وجود کهکشانهاي نوزاد عظيمي در گوشه عالم ما است.پيشتر , ستاره شناسان تصور مي نمودند که ميزان تولد جهان بطور برجسته اي رو به تنزل بوده و تنها کهکشانهاي کوچک در حال شکل گيري بودند.


دکتر کريس مارتين , مدير رسيدگي کاوشگر تکامل کهکشان در انستيتو تکنولوژي کاليفرنيا اظهار داشت :"ما مي دانستيم به راستي کهکشانهاي جوان عظيمي مدتي قبل وجود داشتند.اما گمان مي کرديم آنها بطور کامل به کهکشانهاي مسن تر بسياري همچون راه شيري ما تکامل يافته باشند.اگر اين کهکشانها حقيقتا به تازگي شکل گرفته اند , پس اين مورد اشاره دارد بر اينکه بخشهايي از جهان ما هنوز منبع توليد کهکشان هستند .مارتين و همکارانش به سرپرستي دکتر تيم هکمن از دانشگاه جان هاپکينز در بالتيمور , 3 دوجين نوراني کشف کردند, کهکشانهايي که بسيار همانند بودند به کهکشانهاي جوان بيش از 10 بيليون سال گذشته را جمع آوري کردند.اين کهکشانهاي جديد نسبتا به ما نزديکند و در حدود 2 تا 4 بيليون سال نوري آنطرفتر .آنها شايد به جواني 100 ميليون تا 1 بيليون سال باشند.راه شيري در حدود 100 بيليون سال سن دارد .

اکتشافات اخير اشاره دارد بر اينکه دنياي سالخورده ما هنوز با جوانان حيات دارد.اين همچنين به ستاره شناسان امکان مي دهد که نظري اجمالي داشته باشند به آنچه که شايد کهکشان ما زماني که در کودکي اش بود به نظر مي آمد هکمن اظهار داشت :"حالا ما مي توانيم بيشتر از قبل اجداد کهکشانهايي که در بسياري از جزئيات شبيه راه شيري هستند را مطالعه کنيم." وي افزود "اين مانند يافتن يک فسيل زنده در حيات شخصي تان است.ما تصور کرديم که اين نوع از کهکشان منقرض شده است, اما در حقيقت کهکشانهاي نوزاد در جهان زنده و جاري هستند."






اکتشافات جديد از نوعي موسوم به کهکشانهاي درخشان فرابنفش هستند.آنها پس از بررسي بخش عظيمي از آسمان با رديابهاي فوق حساس نور فرابنفش توسط کاوشگر تکامل کهکشان کشف شدند.از آنجائيکه بيشتر نور گروه ستارگان جوان به سوي طول موج فرابنفش است, کهکشانهاي جوان در فضاپيما مانند الماس در زميني سنگي پديدار مي شوند.ستاره شناسان قبل از آن براي اين جواهر کمياب جستجو کردند, اما آنها را از دست دادند, زيرا قادر به بررسي برشي وسيع و کافي از آسمان نبودند دکتر مايکل ريچ از دانشگاه کاليفرنيا اظهار داشت:"کاوشگر تکامل کهکشان هزاران کهکشان را قبل از يافتن اين چند دوجين فرابنفش درخشان بررسي کرد.کهکشانهاي تازه کشف شده در حدود 10 برابر , درخشانتر در طول موجهاي فرابنفش در راه شيري هستند.اين نشان ميدهد که آنها با مناطق شکل گيري ستارگان شديد و انفجارابرنواختري پر مي شوند, که اين هم مشخصات جواني است.زماني که جهان ما جوان بود, کهکشانهاي عظيم در طول هستي بطور منظم از هم پاشيده مي شدند.بعد از آن جهان اندک اندک فرزند غولپيکري را بوجود آورد و اين کهکشانهاي تازه تولد يافته , به آنها که امروزه برايمان بنظر مي آيد, رشد يافتند.تا اينکه امروز ستاره شناسان گمان کردند که آخرين اين کودکان غولپيکر را ديده بودند.نتايج بزودي در ويژه نامه اي از Astrophysical Journal Letters چاپ خواهد شد, همراه با چندين مقاله ديگر که نتايج جديدي از کاوشگر تکامل کهکشان را شرح مي دهد.

کاوشگر تکامل کهکشان در 28 آوريل 2003 پرتاب شد.ماموريتش مطالعه شکل, روشنائي, اندازه و فاصله کهکشانها در طول 10 بيليون سال از تاريخچه کيهاني است.تلسکوپ با قطر 50 سانتيمتري(19.7 اينچي) کاوشگر , آسمانها را براي جستجوي مراکز نور فرابنفش در مي نوردد Caltech سرپرستي ماموريت کاوشگر تکامل کهکشان و سرپرستي عملکرد علمي و تجزيه تحليل داده ها را بر عهده دارد.مديريت ماموريت و ساخت ابزار علمي آن نيز بر عهده jpl بوده است

[Renjer Babi]

دانشمندان روسي در حال انتخاب افراد داوطلب براي قرار گرفتن در يك كپسول فضايي به منظور انجام طرح‌هاي آزمايشي 500 روزه براي سفر به مريخ هستند.

اين ماموريت آزمايشي براي شبيه سازي شرايط دشوار در سفر فضايي به اين سياره سرخ طراحي مي‌شود. يك تيم آزمايشي متشكل از شش مرد به لحاظ فيزيكي به طور كلي از جهان خارجي جدا خواهند شد تا تجهيزات مربوطه به منظور آماده شدن براي دوره‌هاي طولاني‌تر مورد آزمايش قرار گيرند. اين كپسول شامل يك تخت خواب، يك آشپزخانه و يك آزمايشگاه خواهد بود. تجهيزات داخلي خود كپسول نيز بايد تمام اكسيژن مورد نياز براي افراد تحت آزمايش را تامين كرده، به طور دايم سه تن آب موجود را بازيافت كند و نيز مواد خوراكي جديدي را براي افزودن به پنج تن ذخيره موجود در كپسول، پرورش دهد. اين آزمايش كه در مسكو انجام مي‌شود طرحي را براي ممكن كردن مسافرت‌ها و استقرارهاي فضايي طولاني مدت مورد ارزيابي قرار خواهد داد. اما چنين ماموريت فضايي به مريخ به طور واقعي به اين زودي‌ها صورت نخواهد گرفت. دانشمندان تاكنون تنها دو داوطلب از شش فرد مورد نظر را پيدا كرده‌اند و اين ماموريت فضايي شبيه‌سازي شده احتمالا تا سال 2006 آغاز نخواهد شد.

[Renjer Babi]

محققان دانشگاه روچستردراطراف یک ستاره ، سیاره ای بسیارجوان کشف کردند که بنابرنظریه تشکیل سیارات نمی تواند وجود داشته باشد.

مشاهدات بیشترنشان داد که این سیاره بین 100 تا 500 هزارسال عمر دارد این سن از نظر نظریه تشکیل سیارات برای تشکیل یک سیاره بسیار جوان می باشد.در حال حاضریک تیم جدید ازمتخصصان تشکیل سیارات ، نتایج اولیه رابررسی می کنند . آنها می گویند ،حفره ای که دردیسک غباری ستاره تشکیل شده است می تواند توسط یک سیاره جدید بوجود آمده باشد . یافته های جدید استدلال هایی ارايه می دهد تا دریابیم که منظومه شمسی چگونه میتوانست مسیرهای دیگری برای سیرتکامل ش پیدا کند . پروفسور آدام فرانک ، استاد فیزیک ونجوم دانشگاه روچستر، می گوید: « داده ها نشان می دهد که سیاره ای با این سن وجود دارد ولی نظریات موجود این امکان را رد می کند .»

دان واتسون ، استاد فیزیک ونجوم دانشگاه روچسترومسؤل تیم اول،برای یافتن یک شکاف درغباراطراف ستاره ازتلسکوپ فضایی اسپیتزراستفاده کرد . سیستم مادون قرمزتلسکوپ توسط جودیس پیپحر، ویلیام فورست وواتسون شده است . این جودیس پیپحرو ویلیام فورست بودند که برای اولین باردوربین ها ی مادون قرمز را برای آسمان بکاربردند و از بالای ساختمان ویلموت دررصدخانه دانشگاه اولین عکس مادون قرمزازماه را گرفتند . شکاف کشف شده وجود سیاره جوان را تأیید کرد . غبارنواحی مرکزی دیسک نسبت به نواحی خارجی داغ تر است وبه همین دلیل نورش در نواحی طول موج بلندترساطع می شود. اما تیم تحقیق دریافتند که افت ناگهانی در طول موجهای مادون قرمزوجود دارد که به قطع غیبت بخشی از دیسک را نشان می دهد .

نظریات تشکیل سیارات بر دو دسته اند : 1 - مدل قرص برافزایشی 2 - مدل ناپایداری گرانشی مدل قرص برافزایشی پیشنهاد می کند که غباری که ستاره مرکزی وسیستم اطراف آن از آن شکل می گیرد شروع به متراکم شدن می کند تا سیستم به صورت دانه هایی درمی آید که همان تخته سنگها ،شهابسنگها وپیش سیارات می باشند . ولی چنین سیری برای تشکیل سیاره حداقل 10 میلیون سال طول می کشد .

مدل دیگر بیان می کند که تمام سیارات می توانند از یک تراکم سریع ابراولیه بوجود آ یند که زمان این تشکیل بسیارسریع - حدود چند قرن - بیشتر طول نمی کشد . ولی لازمه چنین مدلی ، ابری با گستردگی زیاد می باشد .به هر حال این یافته با این مدل ها سازگار نیست . ما امیدواریم درآینده نزدیک مدل جدید وقابل قبول تری پیدا کنیم.

[Renjer Babi]

آیا در سطح تایتان، این قمر اسرارآمیز سیاره زحل، دریاچه‌هایی از مواد مایع وجود دارد؟ فضاپیمای کاسینی در تازه‌ترین ملاقات خود با این قمر که جمعه گذشته انجام شد، به نقشه‌برداری قطب شمال تایتان با رادارهای دقیق خود پرداخت و توانست بخش‌های تاریکی را در نزدیکی قطب شناسایی کند که احتمالا چیزی جز مواد مایع در بر ندارد.

توضیح عکس: تصویر بالایی که 80 درجه شمالی و 92 درجه غربی تایتان را هدف گرفته است، 420 کیلومتر درازا و 150 کیلومتر پهنا دارد و کوچک‌ترین جزئیات آن 500 متر بزرگی دارند. تصویر پایینی به مرکز 78 درجه شمالی و 18 درجه غربی گرفته شده و ابعاد آن 475 کیلومتر در 150 کیلومتر است.




تاریکی این نواحی بدان معنی است که پرتوهای ارسالی رادار از این مناطق بازتاب نشده است. بهترین توضیح این است که امواج رادار به سطح بسیار بسیار همواری برخورد کرده است، احتمالا سطحی از متان یا اتان مایع که در دمای 180 درجه سانتی‌گراد زیر صفر سطح تایتان وضعیت بسیار پایداری دارند. در برخی از این نواحی، کانال‌هایی زه‌کشی دیده شده است که از برخی از آنها خارج و به درون گروه دیگری وارد شده است. شکل این کانال‌ها نشان می‌دهد در اثر جریان یافتن مایعات تشکیل شده‌اند و اگر این توضیحات درست باشد، تایتان پس از زمین، تنها جرم منظومه شمسی است که نشانه‌هایی از مایعات را در سطح خود دارد.
در تصاویری که پیش از این از سطح تایتان تهیه شده بود نیز نواحی تاریکی وجود داشت، اما تاریکی آنها بسیار کم‌تر از چیزی بود که در تصاویر جدید دیده می‌شود. انریکو فلامینی، سیاره‌شناس آژانس فضایی ایتالیا و عضو گروه هدایت رادار کاسینی در این مورد توضیح می‌دهد:« تصاویر جدید، نشانه‌های بسیار واضحی دارند. کنتراست این لکه‌های جدید با اطراف به‌قدری زیاد است که تقریبا کسی شک ندارد این‌ها دریاچه‌هایی از متان مایع هستند.»
سیاره‌شناسان احتمال می‌دهند که این دریاچه‌ها از باران‌های متانی جو تایتان پر شده‌اند، البته باران‌هایی که بیشتر به طوفان‌های موسمی شباهت دارند تا به بارش‌های منظم و مداوم. مدل‌های جوی تایتان نشان می‌دهد مایعات این دریاچه‌ها به‌تدریج تبخیر می‌شود و چرخه متان این قمر را کامل می‌کنند.
بزرگ‌ترین دریاچه شناسایی شده، حدود 100 کیلومتر پهنا دارد و اگر کمی بزرگ‌تر بود، می‌شد آن را اولین دریای کشف‌شده تایتان نامید. مجموعه‌ای از دریاچه‌های کوچک‌تر و به‌هم پیوسته نیز دیده می‌شود که یادآور بخش‌هایی از سرزمین فنلاند و کانادا است. در اطراف برخی از آنها، لبه‌ها و دیواره‌هایی دیده شده که احتمالا از بقایای تبخیر متان تشکیل شده است.
دانشمندان انتظار داشتند که در قطب‌های تایتان دریاچه‌های بیشتری پیدا کنند، زیرا دمای این مناطق نسبت به دیگر بخش‌های تایتان پایین‌تر است و تبخیر متان بسیار کند صورت می‌گیرد. اما از آن‌جا که این تفاوت دما ناچیز است، انتظار می‌رود دریاچه‌های دیگری نیز در عرض‌های پایین‌تر تایتان وجود داشته باشند. فلامینی توضیح می‌دهد:« ما تا به امروز درصد بسیار کمی از استوای تایتان را نقشه‌برداری کرده‌ایم. با تصویربرداری بخش‌های وسیع‌تر استوا می‌توانیم دریاچه‌های آنجا را نیز آشکار کنیم ».
این درست که شواهد بدست‌آمده بسیار روشن است، اما پرونده این دریاچه‌ها هنوز بسته نشده است. احتمال اندکی وجود دارد که اینها، نواحی پوشیده از دوده یا بسترهایی خشک‌شده باشند. با تصویربرداری مجدد از این دریاچه‌ها می‌توان تغییر اندازه آنها را بررسی کرد و اگر شانس یاری کند، نشانه‌هایی از موج‌های سطح دریاچه‌ها را ثبت کرد. شکست امواج در اطراف جزیره‌های احتمالی و گرداب‌هایی که به هنگام تشکیل جزیره‌ها ایجاد می‌شوند، پدیده‌هایی هستند که رادار کاسینی می‌تواند آنها را آشکار کند و وجود مایعات را در سطح تایتان قطعیت بخشد.

[Renjer Babi]

هشتمین دوره آموزشی - تخصصی رویت هلال ماه در ایران با عنوان بررسی رویت هلال های ماه های رمضان و شوال 1427 در مرکز نجوم استان مقدس حضرت عبد العظیم(ع) برگزار میشود.


مدرسین این کارگاه اقایان محمد رضا صیاد - سید محسن قاضی میر سعید و مهدی دانشیار هستند .و زمان برگزاری این دوره جمعه 20 امرداد 1385 از ساعت 8 الی 18 در مرکز نجوم استان مقدس حضرت عبد العظیم(ع) واقع در شهر ری استان مقدس حضرت عبد العظیم دانشکده علوم حدیث تالار شیخ طوسی برگزار میشود.

موضوعات کارگاه :

*
مبانی نجوم ( مباحث کاربردی در رویت هلال ماه)
*
رکوردها . معیارها . تجارب رصدی و آشنایی با نرم افزار های مربوطه
*
سیر تحول مطالعات رویت هلال از لحاظ نجومی در ایران در طی 40 سال اخیر
*
روشهای نجومی برای پیش بینی رویت هلال

مهلت ثبت نام تا پایان وقت اداری پنج شنبه 19 امرداد 1385 خواهد بود. مدارک و هزینه ثبت نام را به آدرس مرکز نجوم ارسال نمایید :
همچنین به شرکت کنندگان گواهی حضور در دوره اعطا میشود.

مدارک ثبت نام


*
یک قطعه عکس 3.4
*
تکمیل فرم ثبت نام
*
پرداخت هزینه ثبت نام - پذیرایی و چزوه به مبلغ 70.000 ریال

فرم ثبت نام

نام و نام خانوادگی تاریخ تولد مقطع تحصیلی






رشته تحصیلی محل تحصیل نشانی محل سکونت

تلفن فاکس پست الکترونیک

اطلاعات شما در مورد هلال تا چه اندازه ای است ؟
در چه زمینه ای در باره رویت هلال میتوانیدبا مرکز همکاری کنید ؟

ادرس پستی : تهران شهر ری استان مقدس حضرت عبد العظیم مرکز نجوم
تلفن : 021 55951286
فاکس : 021 55950921 داخلی 302
پست الکترونیک : [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]







منبع خبر : مرکز نجوم استان مقدس حضرت عبد العظیم(ع)
نویسنده : محمد رحیمی

[Renjer Babi]

اگر بشر بخواهد در آینده کاوشگری به سوی ستاره ای در ورای منظومه شمسی ارسال کند، بدون شک اولین گزینه، ستاره پروکسیما قنطروس خواهد بود.پروکسیما با فاصله ای در حدود 4.2 سال نوری نزدیک ترین ستاره به ما است .

نمایی از ستاره پروکسیما قنطورس از دید تلسکوپ فضایی اشعه ایکس چاندرا

پس از محاسبه فاصله این ستاره ،اخترشناسان به این نتیجه رسیدند که پروکسیما عضوی از مجموعه سه تایی آلفا قنطروس می باشد.اما با برسی های کنونی این گونه به نظر می آید که این فرضیه چندان هم صحیح نیست! آیا پروکسیما قنطورس ستاره ای تنها در راه شیری است؟ آیا این ستاره کاملا اتفاقی در مجاورت ستارگان آلفا قنطورس قرار گرفته است؟

سیستم سه گانه آلفا قنطروس به عنوان نزدیک ترین مجموعه ستاره ای به زمین،برای نخستین بار توسط اختر شناس اسکاتلندی، توماس هندرسن در سال 1839 میلادی به روش اختلاف منظر تعیین گردید.در این روش با استفاده از تعیین مقدار جابجایی ستاره نسبت به ستارگان پس زمینه می توان فاصله ستارگان را تعیین کرد.

هندرسن فاصله ستاره آلفا قنطورس با زمین را 2.7 سال نوری تخمین زد،در حالیکه امروزه ما می دانیم فاصله آن با ما 4.4 سال نوری است.

پس از گذشت تقریبا یک سده سرانجام دانشمندان در سال 1917 با تعیین دقیق فاصله پروکسیما قنطورس که 4.2 سال نوری می باشد، آن را به عنوان نزدیک ترین ستاره همسایه معرفی نمودند.از آن جا که سه ستاره آلفا قنطروس آ ، ب و پروکسیما بسیار نزدیک به یکدیگر می نمایند و در یک مسیر حرکت می کنند،همواره دانشمندان عقیده داشتند که آن ها یک مجموعه را بو جود می آورند.

اما 12 سال پیش این نظریه دست خوش شک و تردید شد.در آن هنگام گروهی از محققان داده های جدیدی پیرامون این مجموعه ستاره ای بدست آوردند. این داده ها حاکی از آن بو د که سیستم سه گانه آلفا قنطروس گرانش لازم برای نگاهداشتن ستاره پروکسیما را دارا نمی باشد. در این زمینه دو احتمال وجود دارد.1.دانشمندان جرم این ستارگان را اشتباه محاسبه نموده اند.2.هر سه ستاره این مجموعه با یکدیگر در حال حرکتند،اما پروکسیما سرعت بیشتری دارد.

شاید به طور کلی پروکسیما قنطورس عضو این سیستم نباشد،در محل و شرایطی متفاوت شکل گرفته و کاملا تصادفی در مجاورت سایر ستارگان قرار گرفته است.

تمامی این احتمالات ممکن است، زیرا در کیهان پهناور ما هیچ چیز غیر ممکن نیست.....

در سال 1997 میلادی دانشمندان آژانس فضایی ناسا با استفاده از هیپراکوس داده های بسیار زیادی از این سیستم ستاره ای سه گانه بدست آوردند و به یاری آن توانستند دوباره جرم، سرعت و حرکت ستارگان را محاسبه نمایند.پس از گذشت نزدیک به 10 سال تحقیقات همچنان ادامه دارد. جرمی ویت هارمر و جئورجی لفنین از دانشگاه سانتاکروز کالیفرنیا هم اکنون مشغول بررسی و تحلیل داده های بدست آمده از هیپراکوس هستند.آن ها چنین ادعا می کند که پروکسیما در مدار خود در آلفا قنطروس در حال گردش است،اما با توجه به اینکه این مدار گریز از مرکز بسیار زیادی دارد، در واقع این ستاره به عنوان دور ترین عضو این مجموعه،به حساب می آید.

به هر حال بازهم ستاره پروکسیما قنطورس بهترین گزینه برای ارسال کاوشگر میان ستاره ای خواهد بود.



برای اطلاعات بیشتر به لینک زیر مراجعه نمایید
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[Renjer Babi]

تلسکوپ فضايی هابل آنچه را ممکن است جوانترين کهکشانی که تاکنون در کيهان مشاهده شده است باشد کشف کرده است.


عمر اين کهکشان نوزاد احتمالا از 500 ميليون سال تجاوز نمی کند و در واقع چنان جوان است که تاريخ پيدايش حيات بر کره زمين به پيش از تولد آن بازمی گردد.اين کهکشان که "آی زوئيکی 18" (I Zwicky 18) نامگذاری شده است گوشه ای از شکل و شمايل نخستين کهکشان های بسيار ريز کيهان را برملا می کند.جزئيات اين يافته در تازه ترين شماره نشريه "استروفيزيکال" منتشر شده است.

کهکشان راه شيری که ما در آن قرار داريم 12 ميليارد ساله است.به نظر می رسد اين کهکشان ديرشکفته، تاکنون چندين نوبت فوران ناگهانی ستارگان تازه به عرصه حيات را تجربه کرده باشد که اولين آنها 500 ميليون سال قبل و آخرين آنها همين 4 ميليون سال قبل روی داده است.دو ناحيه عمده تولد ستارگان در قلب اين کهکشان قرار دارد که در عکس هابل به شکل گره های سفيد متمايل به آبی قابل مشاهده است.تارهای ظريف آبی رنگ در عکس، حباب های گازی هستند که در اثر بادهای خورشيدی (ستارگان) و تشعشعات شديد مافوق بنفش ستارگان جوان داغ شده اند.

برخی سحابی های آسمانی مانند اين زايشگاه ستارگان به حساب می آيند

اجرام متمايل به قرمز ستارگان پيرتر و خوشه های ستاره ای هستند، اما اخترشناسان تخمين می زنند که عمر آنها هنوز کمتر از يک ميليارد سال است.دانشمندان اين "بچه کهکشان" را به جنينی تشبيه می کنند که در بخش اعظم روند تکامل کيهان به عنوان يک سحاب گازی از جنس هيدروژن و هليوم در وضعيتی "تقريبا بکر" باقی مانده بود و فرآيند زايش ستارگان تا تقريبا 13 ميليارد سال پس از انفجار بزرگ در آن آغاز نشد.يوری ايزوتوف، از رصدخانه کيف در اوکراين و از نويسندگان مقاله مربوط به اين اکتشاف در مجله "استروفيزيکال" کشف اين کهکشان را خارق العاده خواند.

وی گفت: "معمولا انتظار می رود که کهکشان ها در همان يک ميليارد سال اول پس از انفجار بزرگ يا در همان حدود زمانی تشکيل شوند نه 13 ميليارد سال بعد.""انتظار می رفت کهکشان های جوان تنها در دوردست ترين کرانه های قابل رويت کيهان قرار داشته باشند نه در منطقه بومی ما در کيهان."اين کهکشان جوان تقريبا 45 ميليون سال نوری از کهکشان ما فاصله دارد.

[Renjer Babi]

چندي پيش براي نخستين بار دو دست آورد جديد از تلسکوپ فضايي اسپيتزر ناسا منتشر شد که کمکي براي درک بهتر ستاره شناسان بر چگونگي شکل گيري ستارگان از ابرهاي ضخيم گاز و غبار , و چگونگي تبديل مولکولها در آن ابرها به سياره ها است.

دو اکتشاف-رديابي يک جسم تيره غريب درون آنچه که تصور مي شد يک ابر خالي باشد , وکشف ساختار تشکيل دهنده سياره اي يخي در سيستمي که عقيده بر شباهت آن به منظومه شمسي ما در دوران اوليه بود-در اولين کنفرانس علمي اسپيتزر در پاسادنا کاليفرنيا ارائه شد-از زمان آغاز فعاليت تلسکوپ علمي اسپيتزر در کمتراز يک سال قبل , قابليت مادون قرمز تلسکوپ فضايي , صدها جسم فضايي غير قابل آشکار و همچنين تيره ,سرد يا بسيار دورتر از اينکه قابل مشاهده توسط ديگر تلسکوپها باشد آشکار کرد در يک کشف , ستاره شناسان يک جسم شبه ستاره اي ضعيف در مکاني که کمترين حد انتظار مي رفت که يک "هسته بي ستاره" به دليل آشکار نبودن ستاره هايشان ناميده شد , هسته هاي غير ستاره اي گره هاي متراکمي از گاز و غبار هستند که عاقبت بايد به ستاره هاي تازه متولد شده تک, شکل پيدا کنند.

با بکار گيري چشم هاي مادون قرمز اسپيتزر , يک تيم از ستاره شناسان به سرپرستي Dr. Neal Evans از دانشگاه تگزاس دوازده عدد از اين هسته هاي غبار را براي بهبودي ديد در حالتهايي که نياز براي شکل گيري ستاره ها باشد بررسي کردند

Evansاظهار داشت:هسته هاي غير ستاره اي براي مطالعه جالب هستند زيرا آنها به ما مي گويند چه عواملي در لحظات قبل از شکل گيري يک ستاره موجود است.درک اين محيط کليدي به بهبودي نظرياتمان از ساختمان ستاره است . اما زماني که آنها به يک هسته که
L1014 ناميده ميشد , نگريستند, يک مطلب حيرت آور يافتند-يک تابش گرم از جسمي شبه ستاره اي مي آيد.اين جسم تمام مدلهاي شکل گيري ستاره اي را به مبارزه مي طلبد, اين تضعيف کننده تر است از آنچه که براي يک ستاره جوان انتظار مي رفت.

ستاره شناسان فرضيه اي بنياد نهادند مبني بر اينکه جسم مرموز يکي از سه احتمال :جوانترين "ستاره فروکش شده", يا ريزنقش قهوه اي هميشه آشکار , يک ستاره تازه متولد شده که در يک مرحله خيلي گذشته از توسعه بازمانده , يا کاملا چيزي ديگر Evans بيان کرد:اين جسم توانايي نماياندن يک راه متمايز از شکل گيري ستارگان يا ريزنقش هاي قهوه اي را داراست.اجسامي ماننداين آنقدر تيره هستند که مطالعات قبلي احتمالا آنها را از دست داده باشند.مي توانند مانند يک نسخه مخفي از شکل گيري ستارگان باشد جسم جديد در 600 سال نوري دورتر از صورت فلکي Cygnus واقع است در کشف ديگر , چشمان مادون قرمز اسپيتزر مکاني که سياره ها متولد مي شوند را بدقت نگريسته اند-مرکز يک قرص غبار که يک ستاره نوزاد احاطه کرده است-اجزا يخي از سياره ها و دنباله دارها را کاوش کرد.اين اولين کشف قطعي از يخها در قرص هاي شکل گيري سياه ها است Dr. Klaus Pontoppidan از رصدخانه ليدن در هلند , و سر پرست تيمي که اين کشف را رقم زدند, اظهار داشت :اين قرص بطور دقيقي تشبيه مي کند که ما چگونه سيستم منظومه شمسي مان را مشاهده مي کرديم وقتي که ديده مي شد زماني که فقط سن آن صد هزار سال نوري بود اندازه آن درست است , و ستاره مرکزي کوچک وشايد به اندازه کافي براي حمايت از يک مايع غني توانگر سيستم سياره اي براي بيليونها سال درآينده باشد پيش از اين ستاره شناسان يخها يا ذرات غبار پوشيده از يخ را در پيله بزرگي از گاز و غبار ديده بودند که ستارگان جوان را فرا گرفته است.اما آنها قادر به تشخيص اين يخها از آنها در بخش داخلي شکل گيري سياره از يک قرص ستاره اي نبودند.

استفاده از ديد فوق حساس مادون قرمز اسپيتزر و يک حقه هوشمندانه Pontoppidan و همکارانش را قادر ساخت تا در اين رقابت پيروز شوند حقه آنها مشاهده يک ستاره جوان و قرص غبارآلود آن در "آغاز" بود.قرصها مي توانند از زاويه هاي گوناگون , از کنار يا روي لبه مشاهده شوند, جايي که قرصها مانند ميله هاي تاريک پديدار مي شوند, جايي که قرصها بوسيله نور ستاره مرکزي از کار مي افتند.آنها دريافتندکه اگر يک قرص را در زاويه 20 درجه اي مشاهده کنند , در موقعيت مکاني که ستاره مانند خورشيد , در آغاز , به بيرون نظر مي کند , آنها توانستند يخها را ببينند Pontoppidan اظهار داشت :" ما به نقطه مطبوع زديم"همچنين ادامه مي دهد:"مدل هاي ما پيشگويي کردند که جستجو براي يخها در قرصها مسئله اي است از يافتن جسمي فقط با زاويه مشاهده صحيح, اسپيتزر آن مدل را تائيد کرد"ا در اين سيستم , ستاره شناسان يونهاي آمونيم را بخوبي ترکيباتي از آب و يخ دي اکسيد کربن يافتند کنفرانس علمي اسپيتزر با عنوان "تلسکوپ فضايي اسپيتزر , ديدهاي تازه از کيهان"در پاسادنا بر گزار شد JPL مديريت ماموريت تلسکوپ فضايي اسپيتزر را براي مديريت ماموريت هاي علمي ناسا بر عهده دارد.

[Renjer Babi]

دانشمندان تصور میکنند که مقداری از ماده اسرار آمیز تاریک را درمرکز کهکشان راه شیری یافته اند.

تابش ریز موج اضافی از مرکز راه شیری ، ممکن است به وجود ماده تاریک مربوط شود. البته داگلاس فینکبینر، ستاره شناس دانشگاه پرینستون ، چندان درمورد چیزی که درمرکزکهکشان باعث این تابش اضافی می شود ، مطمئن نیست. او یافته های جدید خود را در مجله « astrophysical journal » منتشر کرد. او پیشنهاد کرده است که به این منظورباید تابش ریزموج کیهانی،CMB ، مورد مطالعه قرارگیرد.این تابش بازمانده انفجار بزرگ است وبا مطالعه آن می توانیم اطلاعات خود را درباره لحظات آغازعالم کاملتر کنیم. در حال حاضر تیم ، WMAP ، درحال مطالعه میزان ناهمسانگردی این تابش می باشد . این تیم درحین مشاهدات خود مواظب هستند که سیگنالهای زمینی با سیگنالهای کیهانی مخلوط نشوند . آنها معتقدند که منشأ امواج ریزموج غیرکیهانی، می توانداز هیدروژن یونیزه درقلب کهکشان خودمان، غبارمیان ستاره ای ویا ازالکترونهای پرسرعت دربقایای ابرنواخترها باشد.

اوبا استفاده ازمطالعات این تیم دراطراف قلب کهکشان، تابشهایی شبیه تابش اتم های هیدروژن یونیزه پیدا کرد ولی مقدار آن زیاد نبود . این تابش همچنین شبیه تابش الکترونهای پر سرعت درمیدان مغناطیسی است, اما آنها مجبورند سرعت هایی نزدیک سرعت نورداشته باشند . وی طی ارائه یک مقاله در ادینبرگ اسکاتلند،در ماه سپتامبر، عنوان کرد که ممکن است نشانه هایی ازماده تاریک را یافته باشد .

ماده تشکیل دهنده ماده تاریک نمی تواند خیلی زیاد با ماده معمولی اندرکنش داشته باشد. اما دراینجایک شکافی وجود دارد . بعضی از این ذرات می توانند با یکدیگراندرکنش داشته باشند و حتی یکدیگررا نابود کنند. زمانی که الکترون ها با پاد ذره خود، پوزیترون ، برخورد کنند هردو ذرات دریک فرایند تولید پرتو گاما نابود می شوند. بدین ترتیب بعضی از کاندیداهای ماده تاریک ممکن است پادماده ها باشند. سبکترین ذره پایدارکه نظریه ابرتقارن آن را بعنوان کاندیدای ماده تاریک معرفی می کند ، ذره ای بنام « نوترالینو» می باشد . با نابودی نوترا لینوها ذرات دیگری بوجود می آیند - همانند پایون ها ، الکترون ها و پوزیترون ها - که می توانند به سرعت های بالا دسترسی پیدا کنند . وقتی این ذرات پرسرعت از داخل میدان مغناطیسی عبور کنند از خود تابش سینکروترون - دقیقا همان تابشی که تیم WMAP آشکارکردند - گسیل می کنند .این الکترون ها وپوزیترون ها همچنین با نورستارگان وتابش پس زمینه کیهانی برخورد می کنند وفوتون ها را به ترازهای انرژی بالاترمی برند به طوری که ما پرتوهای ایکس وگاما مشاهده می کنیم . پرتوهای گاما با این طول موج های خاص باید توسط تلسکوپ فضایی که درسال 2006م به فضا پرتاب خواهد شد آشکار شوند. چنانچه این پرتوها آشکارشوند قدم بسیارمهمی درراه شناخت ماده تاریک برداشته شده است.

[Renjer Babi]

تلسکوپ فضایی هابل ، رصدخانه مادون قرمزاسپیتزر و رصدخانه پرتو ایکس چاندرا - توجه خود را به سمت ابرنواختر کپلرمتمرکز کرده اند.

سه تا از بزرگترین رصدخانه های ناسا - تلسکوپ فضایی هابل ،رصدخانه مادون قرمزاسپیتزر و رصدخانه پرتو ایکس چاندرا - توجه خود را به سمت ابرنواختر کپلرمتمرکز کرده اند.درعکس ترکیبی زیررنگ زردمعرف نور مرئی ، رنگ قرمزمربوط به ناحیه مادون قرمزو رنگ های آبی و سبزمتعلق به محدوده پرتوایکس می باشند .

چهارصد سال پیش ،دربعدازظهر9 اکتبر یک نو اختر درآسمان قاره های آسیا و اروپا نمایان شد که درآسمان شب درخشان ترین جسم بود. بدلیل ابری بودن هوا یوهانس کپلر،ستاره شناس معروف قرن 16م، نتوانست این جسم را تا 17 اکتبررصد کند.اوپس ازاین تاریخ این جسم را به مدت یک سال رصد کرد تا اینکه این نواختردرماه مارس 1606م بدلیل کم شدن قدرش از دیده ها پنهان شد .ابرنواختر کپلریکی ازتنها 6ابرنواختررؤیت شده درکهکشان راه شیری طی هزاره اخیرمی باشد. عکس فوق نشان می دهد که باقیمانده ابرنواختر، پوششی حباب مانند ازگاز وغبار با قطر14 سال نوری که با سرعت 4 میلیون مایل برساعت در حال گسترش است. علاوه بر این، یک پوسته پرسرعت ازآهن غنی شده که با یک موج ضربه ای احاطه شده است دراطراف ستاره رؤیت می شود.سرعت انبساط این موج در فضای میان ستاره ای، 20 میلیون مایل بر ساعت می باشد. مشاهدات هابل نشان می دهد که موج ضربه ای ابرنواختردرحال پیشروی درنواحی فوق چگال گازاطراف ابرنواختر می باشد .بررسی های رصدخانه چاندرا بیانگراین مطلب است که در پشت امواج ضربه ای ،ناحیه ای بسیار داغ قرار دارد که از خود پرتوهای ایکس بسیار پرانرژی ساطع می کند. فاصله تقریبی این ابر از ما حدود 13000 سال نوری می باشد . بررسی های این رصدخانه ها هنوز ادامه دارد