اصطلاحات مفید پزشکی

[raz72592]

سیر و سرانجام بیماری:

پیشرفت بیماری را به ۳ مرحله می توان تقسیم کرد:

مرحله اول: مرحله ای است که در آن اختلال حافظه رفته رفته نمایان می شود. بیمار

در این مرحله از عهده کارهای روزمره شخصی برمی آید. ولی اداره امور اجتماعی

نظیر خرید و کارهای بانکی برای او دشوار است.

مرحله دوم: در این مرحله اختلال حافظه پیشرفت می کند و علائم روانی - رفتاری

نظیر ترس، اضطراب، افسردگی، بی خوابی و بی قراری دیده می شود. بیمار قدرت

تشخیص زمان و مکان را از دست می دهد و گویش او دچار اختلال می گردد. در این

مقطع از بیماری، فرد قادر به مراقبتهای شخصی می باشد.

مرحله سوم: در این مقطع اختلال حافظه تا به آنجا پیشرفت می کند که بیمار حتی

نامش را فراموش می کند، قدرت تکلم او تقریباً از بین رفته و عضلاتش سفت می

شود، بلع غذا برای او مشکل شده و دیگر قادر نیست از بستر خارج شود .

به تدریج دچار زخمهای بستر می شود و کنترل اعمال دفعی را نیز دست می دهد.

بيماري آلزايمر يك بيماري تحليل برنده و پيش رونده سيستم عصبي مركزي انسان

است که باعث زوال قوای عقلانی می‌شود.


منشاء این بیماری دقیقا معلوم نیست و علاجی هم برای آن فعلاً در دسترس نيست.

تغييرات متعددي در مغز بيمار رخ مي دهد كه باعث كوچك شدن مغز و نيز از بين رفتن


سلول‌هاي مغزي مي‌شود و به جاي آنها اشكال خاصي به نام “پلاكهاي پيري” در مغز


به وجود می‌‌آید.

علامت ديگر بيماري وجود كلافه‌هاي ظريف مارپيچي‌شكل در سلول‌هاي مغزي است،


كه در نهايت سلول‌هاي سالم را از بين مي‌برد.

علائم: عارضه اصلي بیماری دمانس يا زوال عقل است كه از علائم شاخص آن از


دست دادن حافظه، قضاوت، استدلال و تغييراتي در حالات و رفتار مي باشد.

بيماري آلزايمر بخشي از روند طبيعي پيري نیست و چنانچه علائم فوق ديده شود


بايد به پزشك متخصص مغز واعصاب مراجعه کرد. يك ارزيابي كامل مي تواند تعيين


نمايد كه اين علائم مربوط به بيماري ديگري است يا آلزايمر سبب آن مي شود.

درمان:

اگر چه بيماري آلزايمر علاج ندارد، اما درمان‌هاي موجود قادرند روي مسير بيماري


اثر كند‌كننده و كنترل كننده داشته باشند.

[raz72592]

* عوامل احتمالي ایجاد بیماری:
علت اصلي بيماري آلزايمر همان‌ طور كه اشاره شد ناشناخته است. با اين حال عواملي چون سن و پيشينه خانوادگي را به آن بي‌ربط نمي دانند. اين عوامل هميشه و صد در صد موجب بيماري نمي‌شوند ولي مي توانند به آن مرتبط باشند.
سن اكثريت افرادي كه به بيماري آلزايمر مبتلا مي‌شوند، بيشتر از ۶۵ سال دارند و هر چه سن بيشتر باشد، احتمال ابتلا به اين بيماري افزايش مي‌يابد. با اين حال افرادي هستند كه در سنين ۴۰ يا ۵۰ سالگي گرفتار آلزايمر شده‌اند.
افرادي كه يكي از والدين برادر و يا خواهرشان مبتلا بوده‌اند شانس بيشتري براي گرفتن اين بيماري را دارند تا افرادي كه هيچگونه پيشينه‌اي ندارند.
انواع بيماري آلزايمر: تقريباً ۹۰ تا ۹۵ درصد از موارد بیماری آلزایمر از نوع تک‌گیر یا اسپورادیک است. نقش وراثت در اين نوع چندان مشخص نیست و نیاز به تحقيقاتبیشتری دارد.
بيماري آلزايمر غالب موروثی نوع ديگري است كه شايع نیست و فقط ۵ تا ۱۰ درصد موارد را تشکیل می‌دهد و از يك نسل به نسل ديگر مستقيماً انتقال مي يابد.
* اثرات بيماري آلزايمر:
بيماري آلزايمر نهايتاً بر تمام جنبه‌هاي زندگي فرد مانند فكر كردن، احساسات و اعمال اثر مي‌گذارد . اين اثرات در افراد متفاوت است . بسيار دشوار است كه ترتيب علائم و يا سرعت بيماري را در هر شخص پيش‌بيني كرد. بيماري بر روي موارد زير تاثير مي‌گذارد.
توانائيهاي فكري:‌ اين بيماري بر توانائيهاي فردي مانند درك، فكر كردن، به خاطر سپردن و ارتباط برقرار كردن تاثير مي گذارد. قدرت تصميم گيري كاهش مي‌يابد، كارهاي ساده كه يك فرد طي سالها انجام مي داده بتدريج ويا به كلي فراموش مي‌شود، درابتدا خاطرات نزديك و بعداً خاطرات گذشته محو مي شوند و شخص در طي صحبت كردن دچار سر در گمي مي‌شود. شخص توانائي پيدا كردن لغات مناسب براي ادامه يك مكالمه را از دست مي‌دهد.

[raz72592]

* احساسات و حالات:
بيمار كنترل بر احساسات و حالات خود را از دست مي‌دهد. با پيشرفت بيماري ، شخص ديگر، دوستان و محله هاي آشنا را نمي‌شناسد.
رفتار:‌
تغييرات ايجاد شده در مغز باعث تغييرات در رفتار شخص نسبت به محيط خود می‌شود. اين عكس العمل‌ها ممكن است با رفتارهاي معمول شخص تفاوت داشته باشد. واكنش‌هابي از اين دست شامل ترك منزل، تكرار كارها يا كلمات، پنهان كردن اموال شخصي ،رفتار خشن، پرخاشگري، بيقراري و يا رفتار ناشايست جنسي در فرد مشاهده می‌شوند.
* توانائيهاي جسمي:‌
بيماري مي تواند بر هماهنگی جسمي (Physical Coordination) فرد اثر بگذارد. پيشرفت بيماري به تدريج باعث ضعف قواي جسماني مي‌شود.
اين تغييرات بر روند كارهاي روزانه شخص مانند خوردن، حمام كردن و لباس پوشيدن اثرات سوء داشته و شخص به تنهايي قادر به انجام آنها نخواهد بود.
اگر چه بيماري باعث تغييرات مي‌گردد ولي فرد بيمار هنوز مي تواند قدرداني خود را ابراز كند و احساساتي چون خوشحالي، خشم، ترس، عشق و يا غم را نشان دهد.با آگاهي از شخصيت بيمار و تجارب زندگي گذشته او مي توان تدابيري اتخاذ كرد تا زندگي فعلي شخص از كيفيت خوبي برخوردار شود.
زندگي با بيماري آلزايمر: در حال حاضر، تشخيص طبي در مراحل اوليه بيماري امكان پذير است .تشخيص بيماري آلزايمر عمدتا بر اساس تاريخچه باليني، آزمون‌های حافظه و بررسي عملكرد فكري و ذهني بيمار انجام مي‌پذيرد پيشرفت در تحقيقات موجب شده كه بعضي از علائم بيماري را در بعضي از بيماران بتوان معالجه كرد.

[raz72592]

* آلزایمر چگونه شروع می شود :
آلزايمر مي تواند ابتدا به شکل نوعي اختلال روانپزشکي خود را نشان دهد. بيمار ممکن است سوءظن داشته باشد يا حسادت کند يا ممکن است توهمات بينايي يا شنوايي داشته باشد.
اگرچه شروع هر اختلال روانپزشکي در سنين بالا به نفع آلزايمر است، اما در بسياري از موارد اين علائم همان جنبه هاي منفي شخصيتي هستند که در نوجواني هم وجود داشتند، اما در ميانسالي عقل و اراده يي سالم از بروز آنها جلوگيري مي کرد.
بيش از اين بايد گفت توهمات موجود در آلزايمر مثل بيماري هاي رواني يا برخي ديگر از دمانس ها نظير «لوي بادي» دمانس هاي شکل گرفته نيست، تنها جابه جا ديدن افراد و اشيا است.
- آلزايمر مي تواند ابتدا به صورت نوعي اختلال در تکلم شروع شود. ممکن است بيمار اسامي را از ياد ببرد و ابتدا فقط يک آنومي داشته باشد.
- ممکن است تا مدت ها اختلال در راه رفتن، ساير علائم را تحت الشعاع خود قرار دهد. در اينجا مساله اصلي افتراق پارکينسون و ان پي اچ است.
- ممکن است اولين علامت آلزايمر اختلالات فضايي - مکاني باشد. بيمار ممکن است راه خود را گم کند.
- ممکن است اولين علامت نوعي اختلال سطح هوشياري (کنفوزيون) همراه با بي قراري (دليريوم) به دنبال يک بيماري داخلي مثل پنوموني يا عفونت ادراري يا يک جراحي مثل کاتاراکت يا پروستات باشد.
معمولاً قبل از اين حوادث نيز علائمي وجود داشت که چندان مورد توجه قرار نگرفت، اما از اين پس اگرچه آن بي قراري و دليريوم به تدريج رو به بهبودي مي گذارد، اما ديگر بيش از اين نمي توان نوعي اختلال حافظه را ناديده گرفت.

[raz72592]

* علائم اوليه ابتلا به اين بيماري عبارتند از:
۱- از دست دادن حافظه:
يکي از شايع ترين علائم آلزايمر فراموش کردن چيزهايي است که در فاصله زماني نه چندان دور فرا گرفته ايد. در حاليکه فراموش کردن قرار ملاقات، نام يا شماره تلفن دوستان طبيعي است ، اما در افراد مبتلا به آلزايمر فراموشي بيشتر اتفاق مي افتد و بعد ها نيز با گذر زمان موارد فراموش شده را به خاطر نخواهند آورد.
۲- مشکل در انجام امور زندگي و کارهاي روزانه:
افراد مبتلا به آلزايمر به سختي مي توانند وظايف خود را بدون فکر کردن به خاطر بياورند. فراموش کردن شيوه طبخ غذا، تعمير لوازم منزل و يا بازي هاي ساده از جمله مشکلات اين افراد است.
۳- مشکلات زباني:
هر فردي ممکن است بعضي اوقات به سختي بتواند کلمات صحيح را پيدا کند. اما افراد مبتلا به آلزايمر اغلب مواقع کلمات ساده را فراموش مي کنند و يا واژه هاي غير معمولي را جايگزين مي کنند.
۴- سردرگمي زماني و مکاني:
فراموش کردن تاريخ روز و يا اينکه به سمت کجا در حال رفتن هستيد، تا حدودي نرمال است. اما افراد مبتلا به آلزايمر اغلب خيابان خودشان را گم مي کنند و فراموش مي کنند کجا هستند و يا چگونه به اين نقطه رسيده اند و يا اينکه چگونه به خانه باز گردند.
۵- کاهش قوه قضاوت :
هيچ کس در همه زمانها قضاوت درستي ندارد. اما افراد مبتلا به آلزايمر اغلب بدون در نظر گرفتن آب و هوا لباس مي پوشند. مثلا ممکن است در روزهاي گرم چندين بلوز روي هم بپوشند و يا برعکس. افراد مبتلا به آلزايمر قضاوت صحيحي راجع به پول ندارند و ممکن است مقدار زيادي پول به فروشنده بدهند و يا چيزهايي بخرند که اصلا به آن نيازي ندارند.
۶- مشکل در تفکر انتزاعي:
افراد مبتلا به آلزايمر اغلب به طور کلي شماره ها را فراموش مي کنند و يا نمي دانند که چه کاري بايد با آن انجام داد.
۷- قرار دادن اشياء در جاي غلط:
هرکس ممکن است به طور اتفاقي کليد يا کيف پول خود را در جاي غلط بگذارد. اما افراد مبتلا به آلزايمر اغلب چيزها را در جاي غلط مي گذارند . مثلا ممکن است اتو را در يخچال قرار دهند.
۸- تغيير در رفتار و خلق و خو:
افراد مبتلا به آلزايمر به سرعت تغيير خلق و خو مي دهند . مثلا ممکن است بدون هيچ دليل مشخص از حالت آرام به گريه و يا عصبانيت تغيير خلق دهند.
۹- تغيير شخصيتي:
شخصيت افراد در طول زندگي معمولا تا حدودي عوض مي شود. اما افراد مبتلا به آلزايمر به طور بارزي تغيير شخصيت مي دهند. مثلا ممکن است بدگمان، ترسو و يا وابسته به ساير افراد خانواده شوند.
۱۰- از دست دادن قوه ابتکار و نوآوري:
بعضي اوقات خستگي بابت کارهاي خانه، فعاليت هاي تجاري و يا مسئوليت هاي اجتماعي طبيعي است. اما افراد مبتلا به آلزايمر اغلب بسيار غير فعال هستند . ساعت هاي طولاني به تماشاي تلويزيون مي نشينند. بيش از حد طبيعي مي خوابند و هيچ تمايلي براي فعاليت ندارند.

[raz72592]

* توهم و بدبيني از عوامل اوليه الزايمر است
درمان‌هاي دارويي مرسوم بيماري آلزايمر كه وضعيت شناختي بيمار را تحت تاثير خود قرار مي‌دهند و اين دارو‌ها بر روي علائم رواني به رفتاري نيز اثر سودمند دارند.
علائم اوليه آلزايمر رواني ـ رفتاري همچون پرخاشگري‏، بي قراري و اضطراب، توهم و بدبيني است و اين علائم در مراحل مختلف بيماري (خفيف، متوسط، شديد) و حتي گاهي قبل از شروع علائم بارز شناختي در بيمار آلزايمر ديده مي‌شود.
در بسياري اوقات عوامل ثانويه همچون بيماري جسمي‏، گرما، سرما، گرسنگي، درد و مشكلات ادراري باعث ايجاد اين علائم و يا تشديد آنها مي شود.
براي علائم رواني و رفتاري درمان‌هاي دارويي و غير دارويي به كار مي رود لذا توصيه مي شود درمان هاي غير دارويي معمولا در ابتدا و در صورت نياز همراه با درمان‌هاي دارويي مورد استفاده قرار مي‌گيرد و در صورت نياز برخي از دارو‌هاي آنتي سايكوتيك‏، ضد افسردگي تثبيت كننده خلق‏، نسبت به بقيه موارد ترجيح دارند.
بيماري آلزايمر سلول‌هاي مغز را متاثر كرده و باعث تخريب عملكرد هوش و ذهني مي‌شود و هر دو جنس مرد و زن به طور مساوي تحت تإثير بيماري قرار مي گيرند.
بيماري آلزايمر از ۷۵ سالگي به بعد اين نسبت يك به ده مي‌رسد و از نود سالگي به بعدميزان ابتلا يك به ۳ مي شود.

علت بروز آلزايمر ناشناخته است و برخي باور‌هاي علت آن را بيماري‌هاي اتواسميسون مي‌دانند و بعضي عقايد سابقه فاميلي وارثي را علت بروز آن مي‌دانند.

بيماران آلزيمر از مصرف كافئين بخصوص در بعد از ظهر بايد خودداري كنند و بهترين مراقبت در مراحل اوليه بيماري ساختارمند كردن زندگي و ايجاد برنامه براي حفظ عملكرد بيماري است.

البته وجود يك و يا تعداد بيشتري از نشانه‌هاي آلزايمر در افرد لزوما به معني ابتلا وي بيه بيماري آلزايمر نيست و اين افراد بايد به پزشك متخصص مغز و اعصاب مراجعه و تحت بررسي قرار گيرند.
نشانه‌هاي بيماري آلزايمر پرسيدن سوالي مشابه به صورت مكرر به فواصل كوتاه، تعريف كردن يك موضوع دقيقا به يك شكل به دفعات متعدد، كم شدن در محيط‌هاي آشنا‏، قرار دادن وسايل خانه درمحل هاي اشتباه است.
فعاليت‌هاي جسماني سبك سالم ماندن مغز را ترقي مي‌‌بخشد و احتمال ايجاد بيماري قلبي، سكته و ديابت كه همگي با افزايش خطر بيماري آلزايمر مرتبط هستند در افرادي كه به صورت منظم ورزش مي كنند كمتر است.
فعاليت جسماني ملايم با بهتر نمودن جريان خون باعث مي شود كه سلول‌هاي عصبي در مغز غذا و اكسيژن بيشتري دريافت كنند

[raz72592]

* عوامل مؤثر در ایجاد آلزایمر:
۱- مهمترین عامل، سن است. مطالعات نشان داده ، میزان ابتلا به این بیماری برای کلیه سنین ۱ درصد، ولی برای افراد ۶۵ سال و بیشتر ۵ درصد است.
این میزان پس از ۶۵ سالگی به ازای هر ۵ سال افزایش عمر، دو برابر می شود.
* دود سیگار احتمال ابتلا به آلزایمر را افزایش می دهد
زوال عقل در کسانی که به مدت طولانی در معرض دود سیگار قرار گرفتند ۳۰ درصد بیشتر است.
محققان می گویند استنشاق غیر مستقیم دود سیگار از طریق قرار گرفتن در محیطی که دیگران در آن سیگار می کشند احتمال ابتلا به آلزایمر را افزایش می دهد. این اولین مطالعه ای است که ارتباط استنشاق غیر مستقیم دود سیگار را با این نوع زوال ذهنی نشان می دهد.
به گفته سرپرست این تحقیق مطالعات گذشته نشان داده اند که دود سیگار غیر مستقیم باعث افزایش بیماری های قلبی عروقی شده و آترواسکلروزیس ، سخت شدن عروق خونی نیز با افزایش زوال ذهن ارتباط دارد.
در این مطالعه جدید ارتباط بین بیماری قلبی عروقی و زئال ذهن و همچنین اثرات مستقیم و مستقل سیگار بر سیستم عصبی مورد بررسی قرار گرفته است. زیرا دود غیر مستقیم سیگار می تواند فرآیند تحلیل اعصاب موثر در زوال ذهن را تحت تاثیر قرار داده و آستانه را برای ظهور علائم شبیه به زوال ذهن پایین می آورد.


* مصرف آسپیرین خطر آلزایمر را کاهش می دهد :
دانشمندان شواهد تازه ای به دست آورده اند که نشان می دهد مصرف آسپیرین می تواند به حفاظت از بدن در برابر خطرات جدی کمک کند.
این داروی اعجاب انگیز که بیش از ۱۰۰سال قبل ساخته شده است، می تواند بیماری آلزایمر را به تاخیر انداخته و یا حتی مانع ابتلا به آن شود.
آسپیرین می تواند از جمله به مبارزه با سرطان، بیماری قلبی، فشارخون و آرتروز کمک کند.
با این حال پزشکان هشدار داده اند که نتایج آخرین مطالعه در زمینه آسپیرین به این معنی نیست که مردم می توانند بدون مشاوره پزشکان به مصرف منظم آن روی بیاورند.
در یک پژوهش بیش از ۵۰۰۰ نفر که بیش از ۶۵ سال سن داشتند، برای تشخیص آلزایمر مورد ارزیابی قرار گرفتند. آنها همچنین این مساله که آیا آنها به طور منظم آسپیرین ، داروهای حاوی آسپیرین یا داروهای ضدالتهاب غیرکورتونی مانند ایبوپروفن مصرف کرده اند یا نه را مورد بررسی قرار دادند.
آنها دریافتند که از ۳۲۲۷ نفر از افرادی هنوز زنده هستند، ۱۰۴ نفر مبتلا به آلزایمر هستند. این مطالعه نشان داد بیمارانی که برای بیش از دو سال از آسپیرین یا داروهای ضدالتهاب غیرکورتونی استفاده کرده اند، ۵۰درصد کمتر از سایرین با احتمال ابتلا به آلزایمر مواجه هستند.
با این حال به نظر می رسد، تنها کسانیکه به طور منظم و در دوره ای طولانی از این داروها استفاده کرده اند، از فواید آن بهره مند شده اند. اگر مصرف این داروها مدت ها پیش از پیدایش هرگونه علائم آلزایمر(ضعف توانایی های مغزی) آغاز شود، موثر است.
در پایان باید توجه داشت که محققان نسبت به مصرف آسپیرین بدون مشورت پزشک هشدار می دهند. زیرا عوارض جانبی مرتبط با استفاده بلندمدت از این داروها، از جمله خونریزی معده، زخم معده و ناراحتی های کلیوی می تواند خطرناک باشد.

[raz72592]

* ورزش احتمال ابتلا به آلزایمر را کاهش می دهد :

ورزش به طور منظم خطر تحلیل قوای مغزی و بیماری آلزایمر را گاه تا ۴۰ درصد

کاهش می دهد.
این جامع ترین پژوهش درباره تاثیر ورزش در تحلیل قوای مغزی است. این مطالعه


نشان می دهد که فرد هر چه نحیف تر باشد، فواید ورزش احتمالا بیشتر خواهد بود.

محقق اصلی این مطالعه گفت: سه بار پیاده روی در هفته و هر بار ۱۵ دقیقه، کافی


است تا خطر ابتلا به آلزایمر کاهش پیدا کند.


ورزش منظم نه تنها خطر تحلیل قوای مغزی را می کاهد، بلکه ممکن است پیشرفت


بیماری در افرادی که نخستین علائم آن در آن ها ظاهر شده است را به تاخیر بیندازد.

ورزش ممکن است عملکرد مغز را از طریق افزایش جریان خون به بخش هایی از مغز


که مسئول حافظه است، بهبود بخشد. تحقیقات قبلی نشان داده بود که ضعف جریان


خون ممکن است باعث آسیب دیدن این بخش های مغز شود.


دکتر لارسون، محقق این مطالعه می گوید: حتی اگر ۷۵ ساله باشید و هرگز ورزش


نکرده باشید، اگر همین امروز شروع کنید، می توانید از فواید آن بهره مند شوید.

بسیاری از پژوهشگران بر این باورند که آن چه برای قلب خوب باشد، برای مغز هم


خوب است. البته این مطالعه از این جهت مهم است که نشان می دهد ورزش حتی


پس از ۶۵ سالگی و حتی برای افراد شکننده مفید است.

[raz72592]

* نوشيدن يک فنجان قهوه در روز احتمال ابتلا به بيماري آلزايمر را کاهش مي‌دهد.
به گزارش واحد مرکزي خبر از لندن به نقل از روزنامه ديلي تلگراف، دانشمندان آمريکايي دريافتند کافئين راه انتقال کلسترول از خون به مغز را مسدود مي‌کند.
براساس يافته‌هاي دانشمندان آمريکايي، کلسترول موجب افزايش پروتئين‌هايي مي‌شود که در مغز تجزيه مي‌شوند و در پي ان پلاک‌هايي تشکيل مي‌شود که موجب ابتلا به آلزايمر مي‌شود.
نتايج اين تحقيق در نشريه نوروفلاميشن منتشر شده است و در اين بررسي به تعدادي از خرگوش‌ها روزانه سه ميلي گرم کافئين (معادل يک فنجان قهوه براي انسان) دادند که پس از ۱۲ هفته مشخص شد مايع خوني مغز که از سيستم عصبي مرکزي محافظت مي‌کند، در خرگوش‌هايي که کافئين دريافت کرده بودند به شکل معناداري دست نخورده‌تر باقي مانده است .
* اگر توصيه‌هاي اخلاقي را جدي بگيريد و آدم با وجدان، بااخلاق و وظيفه‌شناسي باشيد، این موضوع مي‌تواند به سلامت شما هم کمک کند و باعث شود تا در دوران سالمندي کمتر مبتلا به آلزايمر شويد.
اين نتايجي است که محققان به تازگي به آن دست يافته‌اند و در نشريه آرشيو روان‌پزشکي عمومي منتشر کرده‌اند.
اين مطالعه جالب که از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۶ به طول انجاميده، روي هزار نفر از کشيش‌ها، راهبان و ساير فعالان کليسايي، انجام شده است.
از اين افراد خواسته شده به ميزان وجدان و اخلاق‌مداري خود نمره بدهند. همچنين سؤالاتي از آنها پرسيده شده که به‌طور غيرمستقيم اين موضوع را بررسي کرده است.
اين افراد طي اين مدت از لحاظ عصبي و ‌پزشکي ارزيابي شده‌اند تا عملکرد شناختي آنها، و اين که به آلزايمر مبتلا هستند يا نه، خيلي زود تشخيص داده شود.
در طي اين مدت، از اين عده، ۱۷۶ نفر به آلزايمر مبتلا شدند. مقايسه اين افراد با ساير افرادي که در اين مدت به بيماري مبتلا نشده بودند، نشان داد که تعداد آدم‌هايي که به اخلاق و وجدان‌شان امتياز کمتري داده بودند، در بين بيماران مبتلا بيشتر از بقيه بود؛ طوري که وقتي امتياز فردي به ۴۰ مي‌رسيد، احتمال ابتلايش خيلي کم و اگر به زير ۲۸ مي‌رسيد، احتمال ابتلايش خيلي زياد مي‌شد.
البته اين محققان، از دانشگاه راش در شيکاگوي آمريکا، روي اين موضوع تاکيد داشتند که اين افراد مذهبي، از طيف‌هاي مختلف شخصيتي بودند و همه يک‌جور نبودند. ضمن اين که آنها به اين نکته هم توجه داشتند که اين رابطه ممکن است چندان معني‌دار نباشد و تنها يک تصادف باشد. به همين علت، ساير متغيرها را هم در نظر گرفتند و اثر آنها را از اين رابطه حذف کردند؛ متغيرهايي که پيش از اين به‌عنوان عوامل خطر و زمينه‌ساز بروز بيماري آلزايمر معرفي شده بود.
آنها از اين نتايج، اثر متغيرهايي مانند سيگار، کم‌تحرکي و ارتباطات اجتماعي را حذف کردند و جمع‌بندي آنها اين بود که احتمال بروز آلزايمر در افراد اخلاق‌مدار، ۴۷ درصد کمتر از سايرين است.
توجيه محققان در اين‌باره قابل‌تامل است. آنها مي‌گويند افرادي که به امور اخلاقي و مذهبي پاي‌بندتر هستند، زندگي موفق‌تر و ملايم‌تري هم دارند و اين موفقيت و ملايمت، باعث شده تا احتمال بروز آلزايمر در آنها کمتر شود.
آنها در بررسي چند ساله‌شان متوجه شدند که اين افراد تنش‌ها و استرس‌هاي کمتري در زندگي‌‌شان دارند.
نه اين که مشکلي در زندگي نداشته باشند، بلکه مهارت‌هاي حل مسئله و نيز تطابق‌شان با اين مشکل‌ها بيشتر است. ضمن اين که رابطه معنوي آنها با خداوند، به آنها در تحمل سختي‌هاي زندگي کمک مي‌کند.
يک مطالعه جانبي ديگر نيز در کنار مطالعه اصلي انجام شد که نتايج آن جالب به‌نظر مي‌رسد.
در اين بخش، افرادي که طي مطالعه از دنيا رفته بودند، بررسي شدند و نتايج مهمي از کالبدشکافي آنها به دست آمد؛ اين که مغز افرادي که تا اين اندازه به اخلاق و مذهب پاي‌بند بودند، تغييرات بيولوژيک کمتري را هم در مقايسه با سايرين نشان مي‌داد.
تغييراتي مانند آتروفي و کاهش حجم، که در مغز افرادي به وجود مي‌آيد که در راه آلزايمري شدن‌اند.

[raz72592]

* نگرانی به خود راه ندهید و شاد باشید. تا خطر آلزایمر را کاهش دهید :
یافته‌های یک پژوهش جدید حاکی از ان است که افراد مستعد نگرانی، اضطراب یا افسردگی با احتمال بیشتری دچار “نقصان خفیف شناختی” (MCI) می‌شوند، عارضه‌ای که اغلب پیش‌ساز بیماری ناتوان‌کننده‌تر آلزایمر محسوب می‌شود. رابرت اس ویلسون سرپرست این تحقیق و عصب - روانشناس در مرکز بیماری آلزایمر راش در شیکاگو گفت: “MCI اکنون به عنوان یک علامت بسیار ابتدایی بیماری آلزایمر شناخته شده است.
ما دریافتیم که در میان سالمندان سالم بدون شاهدی از اختلال شناختی در شروع بررسی وجود استرس مزمن پیش‌بینی‌کننده بروز MCI است.
اما مشکل است این یافته‌ها را به دانشی بدل کرد که به افراد کمکی واقعی کند.
دکتر سام گندی رئیس شورای علمی و پزشکی انجمن آلزایمر آمریکا می‌گوید: “کمی‌کردن استرس مانند کمی‌کردن فعالیت ذهنی است. استانداردکردن، کمی‌کردن و اندازه‌گرفتن استرس با توجه به تفاوت‌های افراد کاری بسیاری مشکل است.
اما دکتر گری جی کندی رئیس بخش روانپزشکی سالمندان در مرکز پزشکی مونته‌فیوره در نیویورک معتقد است که دست کم در حال حاضر افراد تخت استرس نباید با نتایج این تحقیق تحت استرس بیشتری قرار گیرند.
او می‌گوید: “پنجاه درصد افرادی که دچار نقصان خفیف شناختی هستند نهایت دچار زوال عقل یا دمانس نمی‌شوند.
ویلسون و همکارانش که فرض کرده بودند استرس ممکن است نقشی در آغاز بیماری آلزایمر داشته باشد.
آنها در یک بررسی ۱۲ ساله بر روی بیش از ۱۲۰۰ نفر که در شروع کار علائمی از نقصان شناختی نداشتند، این افراد به تستی در مورد میزان حساسیت خود به استرس و عواطف منفی را پاسخ داده بودند.
در طول زمان ۳۸ درصد این افراد دچار نقصان خفیف شناختی شده بودند. افرادی که بیش از همه عواطف منفی را تجربه کرده بودند با احتمال بیش از ۴۰ درصد نسبت به افرادی که کمترین حساسیت را به این عواطف را داشتند، دچار نقصان خفیف شناختی شده بودند.
و به این ترتیب استرس روانی مزمن به گفته این پژوهشگران یک عامل خطرساز برای اختلال شناختی خفیف است.