یادداشت روز: ال کلاسیکو ، نمایش رویا سازان در چهار پرده – پیش پرده
سایت گل- نمایش ال کلاسیکو امسال یک بازیگر جدید داشته که یک تنه این بازی را با نوع پرسوناژ خود تحت تاثیر قرار داده . او کسی نیست بجز ژوزه مورینیو که حالا در قسمتی از دراماتیک ترین نقش خود قرار گرفته .چهار پرده نمایش در هجده روز ..در حالی که هنوز بازی اول شروع نشده ، او بازی را آغاز کرده و با گفتن اینکه باید ده نفره در مقابل آنها قرار بگیرم ، عملا توپ را با یک استپ سینه و شوت مستقیم به زمین آنها انداخته .او که قواعد بازی را به خوبی میداند نه تنها ده نفره در مقابل آنها قرار نخواهد گرفت بلکه به نوعی دوازده نفره بازی را شروع خواهد کرد که خود بعنوان یار دوازدهم مشغول جنگ روانی ، گرفتن تمرکز و تحت تاثیر دادن حریف میباشد .او خوب میداند که بشدت بدنبال انتقام از حریف و غافلگیر کردن آنها در زمین مسابقه است
..او که در چند سال اخیر همواره محور بحث و مناقشه اهالی فوتبال بوده دارای کارا کتری خاص است که در هر جا شاهد وجهی از ان هستیم که با هم متفاوت و گاه متضاد میباشد .درون خانه ، در زمان تمرین ، در وقت مسابقه ، در رختکن ، جلوی دوربین های تلویزیونی ، هنگام برخورد با بازیکنان و مربیان حریف ، با مردم عادی در کوچه و خیابان ..جمع اضداد که از شخصیتی همچون او بر میآید : یک سیاستمدار محافظه کار لیبرال چپ ..بعد از گل دوم بارسا در بازی رفت ، وقتی بازیکنان رئال حیران و سرگشته اینسو و آنسو را تماشا میکردند بسان یک پادشاه با جبروت ، با تحکم و خونسردی به راموس اشاره کرد که توپ را برای شروع مجدد بازی به مرکز زمین بیاورد گویی هیچ اتفاقی نیافتاده .در هر بازی وقتی کارگردان تلویزیونی از زمین بازی به نیمکت رئال کات میکند چنان حضور دوربین را خوب احساس میکند که در حال حرف زدن با کمکش جلوی دهانش را میگیرد که کسی قادر به لب خوانی حرفهایش نباشد . حتی اندازه لنز و نمای دوربین را که لانگ شات ، مدیوم شات و یا کلوز آپ است را تشخیص میدهد و بسان یک بازیگر ماهر و چیره دست خود را با اندازه نما تطبیق میدهد . گاهی حتی سعی میکند در انظار عمومی جلوی خنده های ریز شیرین خود را گرفته و خودش را جدی نشان دهد اما پوز خند هایش را در زمان اشتباه داوران در جریان مسابقات را به زمین و زمان نشان میدهد همیشه با گره شل کراوات بر روی نیمکت مینشیند.گر چه در چند بازی اخیر همان کروات شل و ول را هم نبسته و جالب اینکه در همه مسابقات بی کراوات پیروز شده حالا در قامت یک کاتولیک متدین خرافاتی که روزهای یکشنبه را دعا میکند ،شاید به امید تاثیر این مساله در بازی با دشمن دیرینه اش هم بی کراوات حاضر شود.
هنگام بازی یادداشت هایی بر میدارد که حتی فرد نشسته در کنارش هم متوجه نمیشود چه چیزی را یادداشت کرده اما او به موج نو دهه شصت و هفتاد مربیان مکتب ساز / جریان سازی همچون رینوس میشل و ....تعلق ندارد و نه حتی مانند مربیان جدیدتری همچون فرگوسن و ونگر که در سالهای معاصر اثری را خلق کرده اند و مدت های مدیدی بشدت از آن اثر و دستاورد هایش محافظت کرده اند . او هرگز هیچ بازیکنی را نساخته و هیچ فوتبالیستی را به دنیای فوتبال هدیه نکرده و در آینده هم به احتمال زیاد نخواهد کرد . بیشتر یک متخصص ، تکنسین و کارگزار موفق بوده که توانسته پروژه های کوتاه مدت و گران قیمت بیزینس من های دنیای سرمایه داری امروز را با موفقیت ، سود و بازده هی قابل توجه در مدت زمان کم به اتمام برساند .او بدلیل مدریت ، روانشناسی ، شم قوی ،فهم فوتبال و آنالیز آن و همراهی و همرنگی با جهان مدرن امروز توانسته بعنوان یک فرد با خصیصه پیروزمندی ، خود را به جهانیان بشناسد .اوانسان مدرن محصول دنیای مدرن با دستاورد های مدرن است جهانی که بسیاری از دستاورد های گذشته خود را بر نمی تابد .جهانی بدون عمق با طول و عرض که همه چیزش در سطح میگذرد .مینی مال و تولید پکیج برای هر پدیده ایی در این حالت او یک کوچ در قامت یک معلم نیست بلکه یک مدیر با تخصص در شاخه مدیریت منابع انسانی ست ، پروژه ایی را در دست گرفته که دستیارش از باسک دشمن خونی مادریدی ها میآید ستاره هایش از سویل ، باسک ،برزیل ، پرتغال و آلمان میباشند تا کیف و حظش را مادریدی هایی ببرند که سالیانی ست که جذابیت پنهان بورژوازی (۱ ) اجازه ساختن انسان / بازیکن را به آنها نداده .پایتخت نشینانی که حالا سطح زندگی اشان بالا رفته ، کافه هایشان به کافه های روشنفکری پاریس پهلو میزند .محافل انتکتئولی راه می اندازند و دنبال در آوردن سری میان سر ها یند .پاریسی که سالهاست دیگر از فوتبالیست های تراز اول و پاریس ان ژرمن اش خبری نیست و بازیکنانش را سیاهان آفریقایی تباری تشکیل میدهد که برای زندگی بهتر راهی آنجا شده اند .
محصول کارخانه رویا فروشی جناب مورینیو باید حداکثر قهرمانی در کوتاهترین زمان ممکن باشد تا رئیس پروژه بتواند مدیا و بازارش را داشته باشد قرارداد های تبلیغاتی و اسپنسرینگش را ببندد .قیمت شیرینگ خود را در استوک مارکت بالا برد و برند هایش را در این بازار مکاره به شکل مزایده ایی به بالاترین قیمت به فروش برساند .در این وال استریت بی نام و نشان جایی برای معلمی و مکتب سازی نمی ماند . حتی همان معلم ها هم به استخدام غول های این پدیده خواهند آمد که بنام آکادمی فوتبال -- بخوانید برده داری واستثماری نوین -- راهی کوره دهات های افریقا و آسیا میشوند .استعداد های ناب آنها را پیدا کرده ، مجانی آنها را به اروپا آورده ، پرورش می دهند .میوه آنرا استفاده برند و تفاله آنرا تف می کنند دیگر حالا جنگ بر سر بازیکنان ۲۵ ساله نیست .جنگ اصلی بر سر استعداد های ۵ تا ۱۵ ساله است .دنیا دنیای مورینیو است .هنرمندی که با پول صاحب سرمایه ، ستارگان را از از این گوشه و ان گوشه دنیا جمع کرده در زمانی کوتاه پروژه خود را بپایان برده و باشگاه همان ستاره ها را به قیمت گزاف تر میفروشد .اوزیل و دی ماریا را قبل از رئال چقدر می شناختند ؟ چقدر آنها را خریدند و اکنون قیمتشان چقدر است .؟ جای تعجب نیست اگر فردا رونالدو را به میلان بفروشند . امثال رونالدو به مثابه ماشین لوکسی می مانند که بعد از خرید گران قیمت و استفاده چند ساله از آن باز به قیمت بالاتری به فروش میرسند .نه مثل آبراموویچ که جنس بنجلی را به نام تورس به بهای گزاف خریداری کند ولی حالا با هر پروموشنی هم نتواند آنرا به نصف قیمت بفروشد .حتی اگر ژوزه امسال با رئال به هیچ جامی هم نرسد می تواند ادعا کند رئالی ها را در هر سه جام به نقطه ایی رساند که چند سال بود به آن پله نرسیده بودند .رئالی ها هم دست از سر او بر نخواهند داشت که آنان هم بدنبال هت تریک هستند که اکثر مدیران اروپایی اینروزها بدنبال هت تریک هستند. مد و ژست روز هت تریک در اروپا ست و چه کسی بهتر از اقای خاص و این یکی از دلایل پر مشتری بودن اوست . .راه او تا پایان دوران کاریش مشخص است .باز هم با پیشنهادات تجار بزرگ دنیا به این سو و آن سوی دنیا خواهد رفت تا در کمترین زمان ممکن جیب آنها را از موفقیت پر کند .چند سالی در اسپانیا ، بعد انگلیس ، بعد ایتالیا ..... دنیا دیگر دنیای معلم و عاشقانی مانند استفان کواچ ، ارنست هاپل ، رینوس میشل و در زمان معاصر الکس فرگوسن و آرسن ونگر نیست .آنها خط تولید در کارخانجاتی را راه اندازی کرده اند که نه خروجی آن تایر پیرلی بلکه جوانانی با کیفیت بالای بازی فوتبال است که درس زندگی / فوتبال را در آنجا بخوبی می آموزند افسوس که نسل چنین مربیانی رو به انقراض است .مورینیو در حالی روز شنبه در اولین بازی از چهار گانه پیش رو در برابر حریف خود قرار می گیرد که بسان شرکتها و برندهای چند ملیتی امروز از هر حربه ایی برای موفقیت خود فرو گذار نیست . در این دوئل که بسان فیلم های وسترن دو طرف از پشت سر، از هم فاصله میگیرند و بعد با صدای کلانتر شهر رو به هم شلیک می کنند ، ژوزه برای از بین بردن حریف هیچ ابایی ندارد که قبل از اعلام کلانتر ماشه را به سمت رقیبش بچکاند .در نقطه مقابل پپ گواردیولایی قرار دارد که نه مانند رقیبش مولد ، بلکه خود مولود مکتب و جریانی ست که ربع قرن پیش به وسیله مکتب آژاکسی / هلندی و بوسیله اشخاصی همچون رینوس میشل و یوهان کرویف بنیانگذاری شد .این نهال که حالا در حال میوه دادن است محصول و برند جدیدی است که اگر نگوییم انقلاب ولی تعریف جدیدی از فوتبال ارائه میدهد .آنها با الگو برداری از مدارس و آکادمی فوتبال آژاکس آنرا با فرهنگ بومی کاتالانی در آمیختند که حاصل آن هنر ، زیبایی ، انگیزه و تعصبی شد که امروز ما آنرا در شعار این باشگاه میبینیم : چیزی فراتر از یک باشگاه . اکنون سمبل این باشگاه فوتبالیستی است به نام کارلوس پوپول که علاوه بر کیفیت بالای فنی و هیکلی استوار همچون کوه ، نماد تعصب ، جنگندگی ، سر سختی و شجاعت باشگاه است او دو سال پیش بعد از زدن گل به رئال با در دست گرفتن بازوبند کاپیتانی که نشانه پرچم کاتالونیا هم هست ، خشمگینانه آنرا بطرف تماشاگران مادریدی نشانه رفت و با زبان بی زبانی گفت : حق گرفتنی است و نه دادنی .این مکتب در این سالها کوشیده که از فلسفه وجودی خود عدول نکند و پایبند آرمانهای راستین خود در مستطیل سبز و خارج از آن باشد
نتیجه این فرایند آمدن پپ گواردیولا بعنوان مربی تیمی بود که خود از بطن همین تیم برخاسته بود .پپ این شانس را داشت که محصول دو دهه زحمات دیگران در باشگاه را همراه با چندین استعداد ناب یکجا در اختیارش قرار بگیرد .او توانست با توجه به سن کم ، روانشناسی ، مهربانی و عاطفه ذاتی خود بخوبی با تیم و بازیکنان آن مچ و نزدیک شود و بر همین اساس قادر شد بیشترین پتانسیل موجود در تیم و بازیکنانش را بیرون بکشد .او یک ارتباط قوی عاطفی چه با بخش کاتالان تیم که خود هم خون و از جمع آنان بود چه با بخش اسپانیایی تیم که با آنها در تیم دوم بارسا کار کرده بود و چه با بخش غیر اسپانیایی تیم بدلیل تسلطش بر زبان انگلیسی و روابط عمومی قویی که دارد برقرار کرد.چه کسی در اروپا پیدا می شود که ابراهیم آفلای را ابی صدا بزند ؟ ( مانند ایران خودمان ) و چه کسی را سراغ دارید که ستاره تیم ملی اسپانیا -ویا - را در دقیقه ۷۰ تعویض کند و در حالیکه بازیکنش خسته و مستاصل از گل نزدن در چند بازی اخیر است و به زمین و زمان لعنت میفرستد ، برایش شکلک دربیاورد و مسخره بازی کند تا استرس و درماندگی ستاره اش را از بین برد او بدین شکل عاطفی با بازیکنانش ارتباط برقرار میکند این ارتباط تا بدانجا پیش رفته که حالا همه بازیکنان تیم حاضرند جانشان را در زمین برای پپ بدهند او در جریان بازی بشکل غریزی تیم را هدایت و فرماندهی میکند و هرگز از کاغذ و قلم برای یادداشت نکته ها استفاده نمی کند .همواره در کنار زمین با تکان دادن سر و دست و زبان مشغول یادآوری نکات تاکتیکی به بازیکنانش است و شاید از این نقطه نظر به جریان سنتی فوتبال نزدیک باشد (نقطه مقابل این روش فن خال است ) به نظر برخی از کارشناسان اگر او مربی هر تیمی به غیر از بارسا باشد تا این اندازه نمی تواند در کارش موفق شود .حالا او در مقابل تیمی قرار دارد که تاکنون آن تیم نتوانسته از این مربی حتی یک امتیاز بگیرد .شاید خیلی خوش بینانه باشد که او بتواند روند پیروزی هاش را در مقابل رقیب سنتی در این چهار بازی حفظ کند ولی آیا قادر خواهد بود که روند شکست ناپذیریش را هم تداوم بخشد ؟
(۱) نام فیلمی از لوئیس بونوئل کارگردان فقید اسپانیایی
هیوا حکمتیکد:برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
2011/4/16
.gif ":دی")
.gif "N Aggressive (4)")
و به تیمش ایمان میاره .gif "N Aggressive (39)")
نوشته شده توسط nw_nk
