شعر گمنام

[magmagf]

به همخانه فکر می کرد

مردی که

خانه نداشت.

[magmagf]

از پشت کوه آمده بود

ونام زنانه‌اش

اصلاً ربطی به طعم سیب نداشت

مثل روز روشن بود امّا

شب را از بخت کسی دزدید

که نام مردانه‌اش

اصلاً ربطی به عاشقی نداشت

[magmagf]

شغل من نگاه نكردن به خونريزيست

شغل من اين است كه روزنامه نمي‌خوانم

شب‌ها

دود مي‌رقصد

در زيرسيگاري روي ميز

پرده مي‌آيد تا نيمه‌هاي اتاق

يعني باد پرده را تكان مي‌دهد

همين باد كه از دريا تا من آمده است

داشتم مي‌گفتم

شغل من

خاموش كردن راديوست

بستن تلويزيون

در تمام ساعات پخش خبر.

[magmagf]

کلبه ای جنگلی

ویلایی ساحلی

دوبلکسی آبی

یا آپارتمانی چهل و چند متری

چه فرق می کند

تنهایی ات را

کجا بگذرانی…

[Parisa-007]

مقصر نبودي
عاشقي ياد گرفتني نيست
هيچ مادري گريه را به كودكش ياد نمي دهد
عاشق كه بودي
دستِ كم
تَشَري كه با نگاهت مي زدي
دل آدم را پاره نمي كرد
مهم نيست
من كه براي معامله نيامده ام
اصل مهم اين است
كه هنوز تمام راه ها به تو ختم مي شوند
وتو در جيب هايت تكه هايي از بهشت را پنهان كرده اي
نوشتن
فقط بهانه اي است كه با تو باشم
اگر چه
اين واژه هاي نخ نما قابل تو را ندارند...

[.::. RoNikA .::.]

دلم تنگ است

دلم تنگ است

دلم اندازه ی حجم قفس تنگ است

سکوت از کوچه لبریز است

صدایم خیس و بارانی ست

نمی دانم چرا در قلب من

پاییز طولانی ست...

[.::. RoNikA .::.]

همه چیز آماده ی رفتن است؛ جز دلم...

آن را که چشمانت پس بدهد

می بینی

سالهاست که رفته ام...

[Parisa-007]

هر شعر

گریز از یک گناه بود

هر فریاد

گریز از یک درد

و هر عشق

گریز از یک تنهایی عمیق

افسوس که تو

هیچ گریزگاهی نداشتی...!

[Ali sepehri]

خانه ام آتش گرفته ست ، آتشي جانسوز

هر طرف مي سوزد اين آتش

پرده ها و فرشها را ، تارشان با پود

من به هر سو مي دوم گريان

در لهيب آتش پر دود

وز ميان خنده هايم تلخ

و خروش گريه ام ناشاد

از دورن خسته ي سوزان

مي كنم فرياد ، اي فرياد ! ي فرياد


خانه ام آتش گرفته ست ، آتشي بي رحم

همچنان مي سوزد اين آتش

نقشهايي را كه من بستم به خون دل

بر سر و چشم در و ديوار

در شب رسواي بي ساحل

واي بر من ، سوزد و سوزد

غنچه هايي را كه پروردم به دشواري

در دهان گود گلدانها

روزهاي سخت بيماري

از فراز بامهاشان ، شاد

دشمنانم موذيانه خنده هاي فتحشان بر لب

بر من آتش به جان ناظر

در پناه اين مشبك شب

من به هر سو مي دوم ، گ

گريان ازين بيداد

مي كنم فرياد ، اي فرياد ! اي فرياد

[magmagf]

ساکنان دریا

پس از مدتی

صدای امواج را نمی شنوند

چه تلخ است

قصه ی عادت…