سروده هاي محمد جاويد

[محمد جاوید]

دنباله روی از شکم

ربان هلالت بروم ای مه شوال.... آورده ام از فرط خوشی در دو سه تا بال
سی روز به امید وصالت سپری شد.... خم شد کمرم در رمضان همچو یکی دال
گرچه رمضان نیست فراتر زسه ده روز.... از بهر من این ماه بُود بیشتر از سال
افطار و سحر گرچه خودم را خفه کردم....اما وسط روز شدم ضایع و بیحال
لاغر شدم و زرد مثال نی قلیان .... رخسار من اکنون شده چون خربزۀ کال
یک چیز مرا مایه امید و توان بود... آن عید سعیدی که رسد باز به هر حال
ممنونتم ای ماه شب اول شوال... در آمدنت چون که نفرموده ای اهمال
زیبا تری ای ماه هلالی ز برایم... از ماه شب چارده آن بدرک رمّال
در فطر ببین باز چه سوری بچرانم .... هرچند شود این حرکت باعث اسهال
جاوید» از این روی بُود شاد در این روز.... چون باز شکم در جلو واوست به دنبال

[محمد جاوید]

شوخی با خیام

«از تن چو برفت جان پاک من و تو»...یا کود شد آن زمان که خاک من و تو
سهمیۀ سوخت ما فزون می گردد....لبریز شود دوباره باک من وتو

.................................................. .....
« ای دوست حقیقت شنو از من سخنی»....عاشق شده بد جور به تو پیرزنی
صد بار نگفتمت که تیپت عالی ست.... دیگر چه نیاز ست به مو ژل بزنی

[محمد جاوید]

جناب مرده ما

مرده هم مثل ما در آن دنیا... کار و بار و مشاغلی دارد
تخت باشد خیال او چون که... لا اقل جا و منزلی دارد
هر شب جمعه با رفیقانش... سوروساطی ومحفلی دارد
باشد همواره خوب و آپ تو دیت... چون که آرام ساحلی دارد
یک پری می برد از او دل و دین ... آن که سیمای خوشگلی دارد
می دهد پتّۀ دلش بر آب... چون که زیبا شمایلی دارد
می فرستد برای او بلوتوس ... کارش البته حاصلی دارد
چون پری نیز می شود عاشق... آخرآن طفلی هم ، دلی دارد
بعضی اوقات بودنش آن جا... منکرات و مسائلی دارد
اکس پارتی بپا کند چون که... دوستان اراذلی دارد
دیم دریم دام درام و این حرفا....رقص پاهای قابلی دارد
گر که مامور منکرات آید... خرِ وامانده در گِلی دارد
لیک با اسکنی رود مأمور... آخر او هم مشاکلی دارد
خرج و برج و اجارۀ خانه... و کوپن های باطلی دارد
چون که مأمور رفت از آن جا... با پری باز کِل کِلی دارد
می شود عاقبت پری زن او ... گرچه آن هم مراحلی دارد
الغرض این جناب مردۀ ما... « روز و شب عيش كاملي دارد»

[محمد جاوید]

بداقبال


من نمي دانم چرا شادي زمن رَم مي كند؟....زندگي در قلب من بس غصّه و غم مي كند
من نمي دانم چرا بختم كج افتاد از ازل؟.... بخت بد همواره دردسر فراهم مي كند
دوست نارو مي زند ،همسر عذابم مي دهد.... دخترم هرشب برايم چهره درهم مي كند
چون كه از شلغم بدم می آيد و از آش آن ....درغذاها همسرم همواره شلغم مي كند
انتظار مهرورزي دارداز بنده عیال.... ليك برمن مهرخود را نم نمَك كم مي كند
شكوه دارم من زدست روزگار كج مدار.... ظلم ِ بي حد بر من ِ اولاد آدم مي كند
همچو باران لطف را بردوست جاري مي كنم.... ليك او ياري به من در حد شبنم مي كند
در اداره مثل خر،جان مي كنم امّا مدير.... گر كه تاخيري كنم ازمزد من كم مي كند
گرکه با «جاويد» گویم حال و روز خويش را.... جاي ياري فوراً او طنزي سرهم مي كند
گويدم بنشين و بشنو طنزهاي بنده را .... چون كه طنزم بردل ِريش تو مرهم مي كند

[محمد جاوید]

در سوگ قیصر:

خسته بود از آرزو های شعاری ، بال های استعاری
صندلی های خمیده ، گریه های اختیاری
زود رفت آن قیصر شعر و شعور ودرک و احساس
آن امین سال ها ی بی قراری خالی از فکر شعاری
خسته بود از چشم های پینه بسته ، خسته از درهاي بسته
خواست چون دزفول باشد در کمال بردباری
سال ها رُفت از دل مردم غبار غصه و غم
حال بر میزش نشسته در نبود او غباری
خورد شلاق خزان بر قامتش انداخت اورا
حیف شد دیگر نمی بیند زمستان و بهاری
عاقبت آمد همان روزی که خود گفت:
« در ستون تسليتها ، نامي از ما يادگاري»

[محمد جاوید]

در سوگ قیصر:

خسته بود از آرزو های شعاری ، بال های استعاری
صندلی های خمیده ، گریه های اختیاری
زود رفت آن قیصر شعر و شعور ودرک و احساس
آن امین سال ها ی بی قراری خالی از فکر شعاری
خسته بود از چشم های پینه بسته ، خسته از درهاي بسته
خواست چون دزفول باشد در کمال بردباری
سال ها رُفت از دل مردم غبار غصه و غم
حال بر میزش نشسته در نبود او غباری
خورد شلاق خزان بر قامتش انداخت اورا
حیف شد دیگر نمی بیند زمستان و بهاری
عاقبت آمد همان روزی که خود گفت:
« در ستون تسليتها ، نامي از ما يادگاري»

[محمد جاوید]

اعجاز بزرگ

خدا خيرت دهد دولت كه دائم...... كني تعديل اجناس گران را
نمودی رایگان آموزش علم..... برای بچه و پیر و جوان را
زمين و خانه را ارزان نمودي.... وزيرانداز آن بي خانمان را
پزشك و دارو و درمان همین طور.... وخرج كفن و دفن مردگان را
بهای آب و برق و گاز،ایضاً ....عوارض های پیدا و نهان را
فزون كردي حقوق كارمندان.... صد البته حقوق پاكبان را
شكستي يك شبه شاخ گراني.... زدي بر گُرده اش گـُرز و سنان را
به نفت آلوده کردی سفره هامان.... جلا دادی زبوی آن روان را
به زیر آورده ای نرخ تورم.... به بالا برده ای نقش زنان را
فرار مغزرا تعطیل کردی... بها دادي بنا گوش و زبان را
نمودی منتشر آن لیست معروف....که حاوی بود نام مفسدان را
کمک هایت به کشور ها شده ول....نخواهی داد حتّی یک قران را
زدی تو ریپ دانشگاه آزاد.... قبولاندیش طرح رایگان را
دراین سرمای سخت پیرزن کُش.... نمودی ول صدور گازمان را
همه پروازها را سیف 1کردی .... زماهان تا هما وآسمان را
نمی افتد دگر طیاره هرگز.... کنم باور تمام این رمُان را
زطنازان زبان را باز كردي.... واز« جاويد » هم فك و دهان را
دهان او از اين اعجاز باز است.... وگرنه دوست دارد حفظ جان را
از آن ترسد زخوشحالي كند دق.... نگويد مابقي داستان را


1- safe

[محمد جاوید]

باز اومدم

یادته روزایی که یار تو بودم// اون سالا که در جوار توبودم
سقّاخونَت برا من میخونه بود// آخه من مست و خمار تو بودم

چن بهار گذشت تابستونم گذشت// چن خزون چن تا زمستونم گذشت
رفتم از پیشت ومثل برق و باد // اون سالای چون بهارونم گذشت

بیس سال و اندی گذشت از اون روزا // شدم از کنارمرقدت جدا
اومدم باردیگه سلام کنم // بگمت دوست دارم امام رضا

اومدم تا کفتراتو دون بدم// اومدم قفل درت تکون بدم
اومدم زنده کنم خاطره رو // عشقمو به تو کمی نشون بدم

حَرمِت خیلی شلوغ بود به خدا// عاشقات کرده بودن شوری به پا
همه دل خسته تو صحن و حَرَمِت// دستا برداشته بودن رو به دعا

آقا امسال توخونَت غلغله بود// توی سّقا خونه ات ولوله بود
همگی مست و خراب از می عشق// آخه سّقا خونه ات میخونه بود

نتونستم کفتراتو دون بدم// نتونستم قفلتو تکون بدم
ولی ازاون دوردورا بالاخره// تونستم خودمو بهِت نشون بدم

وقتی که« جاوید» تورا صدا می کرد// زیرلب برای همه دعا می کرد
صدایی از دل دیوونه شنید// انگاری رضا رضا رضا می کرد

به یاد دوران دانشجویی در مشهد و زیارت مجدد حرم امام رضا(ع) در فروردین 85

[محمد جاوید]

ایمیلی از برزخ


متن یک خبر:
رییس جمهور در مراسم اختتامیه نمایشگاه مطبوعات، با اعطای جایزه بهترین و منصف‌ترین منتقد دولت به حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان و کاظم انبارلویی، سردبیر روزنامه رسالت، که منطبق ترین افراد با دولت بودند بار دیگر همگان را شگفت‌زده کرد.


ایمیلی ازمعین که به عنوان دهخداست.. از برزخ آمده ست وهم اینک به دست ماست
برخیز (دهخدا) و بیاندیش اندکی... معنی منتقد شده با منطبق یکی
ما سال ها به بحر ادب غوطه ور شدیم ... در راه سخت کشف معانی پکر شدیم
با واژه ها و معنی آن آشنا شدیم.... با جمله ها به خواب رفته و با حرف پا شدیم
اما ( دخو ) بگویمت این را به سوز وآه.... درمورد دو واژه نمودیم اشتباه
دولت در این زمینه براین اعتقاد هست.... معنی انطباق همان انتقاد هست
پس هرکه گفت منتقدومنطبق دو تاست...اشتب نموده سخت ویقیناً که درخطاست
اصلاً به ما چکار که معنی انتقاد.... نقد است یا که مدح ، بابا هرچه خواست باد
دیگر به فکر معنی هر واژه ای مباش.... یا از برای ثبت معانی نکن تلاش
مداح هرچه گفت به معنای نقد گیر....درقید و بند معنی واژه نشو اسیر
ای (دهخدا) به صحبت من خوب گوش دار.... فرهنگنامه را به در کوزه ای گذار
« آبش بنوش و لعنت حق بر یزید کن».... خود را مثال من زچشم همه ناپدید کن
گر واژه ای دوباره عوض شد زسوی او.... با یک ایمیل می کنم آگاهت ای ( دخو )
از سوی من به روح تو ای(دهخدا) درود.... جز آرزوی دیدن تو مطلبی نبود
« جاوید» چون که خواند زاستاد این ایمیل.... فوروارد کرد سوی همه با کمال میل
تا باخبر شوند «همه طوطیان هند »....« زین قند پارسی که به بنگاله می رود»

[محمد جاوید]

چشم نخوره


متن یک خبر :
دانشگاه تهران در بین دانشگاه های جهان رتبه پانصد و سی و نهم را به خود اختصاص داد

اسپند بیاورید ودودش بدهید..... با این همه رتبه ها درودش بدهید
بر سردر ِآن زاغ ونمک آویزید.... دشنام به بدخواه و حسودش بدهید
برمقدم او فرش گـُـلی اندازید.....مشک از ختُن و زهند عودش بدهید
در رتبۀ پانصد و سی واَند جهان..... باساز و دُهُل اذن ورودش بدهید
به هر که شده موجب این فوز عظیم..... صد سکه طلا زنوع گودش* بدهید
در جنگ و مصاف با رقیبان قَدَر.... گرز و سپرو کلاه خودش بدهید
از گینه و چاد چون که برتر شد ه است..... پس جایزه ای به این صعودش بدهید
خواهید اگر شود زسودان برتر..... یه خورده تکان به آن وجودش بدهید
چون رشد زیاد موجب دردسر است....تغییر در آب و خاک وکودش بدهید
پرواز به اوج قّله دیگر کافی است......یک باند ِمناسب فرودش بدهید

اعجوبه چواین سخن ز«جاوید» شنید.....گفتا که لیاقت آن چه بودش بدهید
گر خارش تن نماید او را آزار.... جانانه چکی زاصل و سودش بدهید
این خرده ارجیف بگیرید از او.... در آتش آن سپند دودش بدهید

* گود= good