سلام
فصل چهارم و پنجم را هم با ارسنال تموم کردم. فصل چهارم یک شاهکار بود! همه جامهای ممکن را بردم: کامیونیتی شیلد، سوپر کاپ اروپا، جام باشگاه های جهان، لیگ کاپ، إف إی کاپ، لیگ جزیره و لیگ قهرمانان اروپا.
تمامی بازیها در لیگ قهرمانان و جامهای حذفی را با پیروزی پشت سر گذاشتم البته غیر از یک بازی با منچستر سیتی در إف إی کاپ که در زمین آنها مساوی کردیم و در بازی تکراری این تیم را بردم. در کل این فصل 67 بار بازی کردم که فقط سه تاشو باختم.
انصافا خیلی قوی شدم. ترکیب اولم اینه:
مارک آندره تراشتگن؛ هکتور بلرین؛ جان استونز؛ رافائل واران؛ داوید آلابا؛ خاویر ماسکرانو؛ خاوی مارتینز (کوندوبیا)؛ پل پوگبا؛ الکسیس سانچز؛ نیمار؛ رابرت لواندوفسکی.
ذخیره ها هم اینا هستن:
شزنی؛ کاسرِس؛ مهدی بن عطیه؛ آلسیو رامانولی؛ خوزه گایا؛ سون بندر؛ کوکلین؛ جک ویلشر؛ والکات؛ رویس؛ زیوکویچ؛ (بقیه: چمبرلین، ایسکو)
در ابتدای فصل چهارم، ایسکو که با رئال به مشکل خورده بود را مجانی به تیم اضافه کردم. نیتم این بود که با مبلغ خوبی بفروشم که در آخر فصل هم چنین شد و 63 میلیون پوند به منچستر سیتی فروختم و رکورد نقل انتقالات قبلی را شکستم (اوزیل، 53 میلیون پوند، بازم منچستر سیتی).
برای شروع فصل پنجم خیلی انگیزه نداشتم. چون واقعا یک تیم قوی جمع کرده بودم و هر کسی نمی تونست منو شکست بده. با این نیت که به پرورش استعدادهای جوان بپردازم و همچنین درآمدزایی کلانی داشته باشم فصل پنجم را شروع کردم. همون اول فصل ماسکرانو و کاسراس را که مجانی آورده بودم، به ترتیب به لیورپول و لیون فروختم. بن عطیه را هم فروختم، اونم به لیورپول، اونم به نصف قیمت خرید یعنی 13 میلیون پوند. البته باید اشاره کنم که بن عطیه 32 ساله بود. آرون رمزی را هم که در نیم فصل قبلی، 48 میلیون به منچستر فروخته بودم، در اولین بازیش مقابل من هم گل زد و هم پاس گل داد و درنهایت هم بهترین بازیکن زمین شد!
برای ذخیره دفاع راست، با 27 میلیون دنیلو را از رئال خریدم. کالاس را هم برای ذخیره دفاع وسط از سویا خریدم، حدود 14 میلیون. همون ابتدای فصل 53 بازیکن را که اکثر آنها جوانان کمتر از 25 سال بودند را قرض دادم به تیهای دیگه. فقط از قرض دادن بازیکنها 74 میلیون پوند درآمد کسب کردم، البته این این مبلغ در طول سال تقسیم میشه و خرد خرد به حساب باشگاه اضافه میشد. یک بازیکن جوان را که به نظر بیش از آن پیشرفت نمی کرد را هم 37 میلیون پوند به چلسی فروختم. حدود 120 میلیون پوند هم بازیکن جوان خریدم تا آنها را آماده فروش کنم که در میون آنها دو تا دروازه بان بود که فقط قیمت یکی آنها که 17 سال هم بیشتر سن نداشت 24 میلیون هزینه در بر داشت.
راستی از یک باگ دیگه بازی هم بگم. میدونید که تیم ملی آلمان دچار مشکله و گویا لایسنس آن خریداری نشده. به همین دلیل خریدن بازیکنهای آلمانی و قرارداد بستن با آنها خیلی ساده تره، کافی شما بگید به ازای یک بازی ملی 40 میلیون! بهشون میدید. اونها قبول میکنن و بازیکن هم هیچ وقت به اردوی تیم ملی دعوت نمیشه!
فصل پنجم هم تقریبا مثل فصل قبل شد. البته بیشتر از نظر نتیجه، البته اونم نه به صورت کامل. این فصل خیلی زیادتر باختم و بردهای نسبت خفیفتری داشتم. البته شاید چون میخواستم پوست بندازیم. لواندوفسکی و سانچز را فروختم، البته با این شرط که انتهای فصل از تیم برن و یک فصل دیگه در خدمت تیم باشن. با این حال این فصل مهاجم فیکسم زیوکویچ شد و به سانچز هم اصلا بازی نرسید. اولی را 47 میلیون به چلسی و دومی را 26 میلیون به سیتی فروختم. این فصل خیلی باخت دادم توی لیگ ولی با این حال قهرمان شدم. توی لیگ قهرمانان هم در مرحله حذفی به شالکه و اتلتیکو باختمف اما در مجموع صعود کردم. این فصل هم داشت گل و بلبل تموم میشد که به دو بازی آخر فصل رسیدم. فینال إف ای کاپ و فینال لیگ قهرمانان.
باید بگم که در فینال لیگ کاپ به واتفورد خوردم و در ضربات پنالتی این تیم را شکست دادم. واقعا بازی حساسی شده بود، به ویژه اینکه در طول 90 دقیقه آلابا یک پنالتی را هم از دست داده بود. در فینال إف إی کاپ به تاتنهام خورده بودم و این بازی هم به ضربات پنالتی کشید و متاسفانه این بار بازی را باختم و زیوکویچ پنالتی سوم را از دست داد. توی این بازی موقعیتهای زیادی را از دست دادم و برای اولین بار در طول فصل احساس کردم که عدم استفاده از لواندوفسکی به تیم ضربه زده. با این شکست به سراغ منچستر سیتی در فینال لیگ قهرمانان رفتم. در چهار فصل قبلی لیگ قهرمانان دو دوره اول را منچستر سیتی قهرمان شده بود که در دوره دوم من را شکست داد با یک ضعیت عجیب! من در طول اون فصل اصلا کارت قرمز نگرفتم، اما در اون بازی کوکلین در نیمه اول کارت قرمز گرفت و من دستم از جام کوتاه موند. اما دو فصل بعد را با اقتدار قهرمان شدم. این بار من یک جورهایی برای گرفتن انتقام اومده بودم، هم میخواستم برای سومین بار پیاپی قهرمان بشم و هم میخواستم انتقام اون شکست را بگیرم. بازی شروع شد و حدودا 20 دقیقه نگذشته بود که پوگبا بر روی ایسکو خطا کرد. بر روی همون بازیکنی که 63 میلیون پوند به این تیم فروخته بودم و از اونجایی که این بازیکن را مجانی آورده بودم، همیشه به عنوان بهترین تجارت بازیکن ازش یاد می کردم. بعد از اعلام ضربه پنالتی خود ایسکو به پشت توپ رفت و زد تو گل. ما فشار را بیشتر کردیم اما متاسفانه به نتیجه نرسیدیم و من بیش از پیش جای خالی لواندوفسکی را احساس کردم. در نیمه دوم باز هم ایسکو یک گل از پشت هجده قدم زد و کار را تمام کرد تا ارسنال یک بار دیگه در فینال لیگ قهرمانان به منچستر سیتی ببازه. این بار یک کمی افسوس خوردم که کاش این بازیکن را به مبلغی پایین تر و به تیمی خارج از جزیره میفروختم!
منچسر سینی همیشه بهترین مشتری من بود:
الیور ژیرود، 30 میلیون به چلسی (گرونترین فروش سال اول)؛ گیبز، 36 میلیون به سیتی و لارس بندر 37 میلیون به سیتی (گرونترین فروشهای سال دوم)؛ اوزیل 53 میلیون به سیتی (گرونترین فروش سال سوم)؛ رمزی 48 میلیون به منچستر یونایتد و تیلمنز 42 میلیون به بایرن (گرونترین فروشهای سال چهارم)؛ ایسکو 63 میلیون به سیتی و میتلند 37 میلیون به چلسی (گرونترین فروشهای سال پنجم).
الآن هنوز تصمیم نگرفتم که فصل ششم را شروع کنم یا نه!
جواب بصورت نقل قول
نوشته شده توسط bipoop
