ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
از نظر من یه مقایسه است بین دو گروه مختلف از مردم که دو تفسیر توش میبینم:
۱) یه مقایسه بین غنی و فقیره و نشون میده در کار کردن سن مهم نیست، در حالی که این دو کودک هردو همسنن ولی این کجا و آن کجا.
۲) یه مقایسه عادلانه بین بچه های دیروزی و امروزیه، بچه های امروزی در خانه نشسته و خود را با ماشین اسباب بازی سرگرم میکنند ( در این تفسیر غنی یا فقیر بودن مهم نیست،
مهم لیاقته که بچه های قدیم خیلی هاشون داشتن و امروزی ها خیلی هاشون یه جورایی باید ببخشید سوسول بار اومدن.)
شرایط آدمها با هم فرق داره...قبل از اینکه دربارشون قضاوت کنیم باید ببینیم بهشون چی گذشته و میگذره
قضاوت کردن زود هنگام از روی ظاهر دیگران.
اگه دقت کنید اون کودک که ماشین کوچیک داره, به اون یکی بدون درک مشکلش حسودی میکنه.
1.کسانی از حقیقت آگاه میشوند که سرشون رو مثل کبک زیر برف نبرن ...
2.معمولا عمده افراد جامعه غرق در زندگی روزمره خودشون هستند ..اما تعداد کمی دنبال چیزی فراتر از اتفاقات عادی زندگی هسند
یه دیالوگ جالب تو یه فیلم مختارنامه بود میگفت:
« من میروم، تا خر نپندارینمان. شما بمانید دست در گوش خود کنید و دم نزنید. »
کاملا مشخصه، افرادی هستند که در برابر مشکلات کمر خم میکنند و از ترسشان سر راست نمیکنند، اینان همان کوران و کرانی هستند که هر چقدر به آنان ظلم شود سر در لاک خود فرو میبرند و دم نمیزنند.
این یه مسئله ی جهانیه...اما تو ایران بیشتر بهش توجه میشه ...چون بیشتر انجام میشه
معمولا تو کشورهای جهان سومی دادن خبر و اینکه کی زودتر خبر رو بده همیشه یکی از معیارهای اجتماعی بودن انسانها بوده...
وقتي آدم اين عكسو نگا میکنه رقابت نیم کره چپ و راست مغزو احساس میکنه! نیم کره چپ اول رو جزئيات تمركز ميكنه و توجهش به اون دوتا مرد كوچیک جلب میشه ولی نیم کره راست تصویر کلی و اون دوتا پیر مرد و پیر زن رو درک میکنه! تو من نیم کره چپ غالبه.
مردم اینقدر ارتباط گرا و خودخواه شدن و سرشون رو اینقدر توی برف کردن که دیگه طبیعت و انسانیت رو درست نمیبینن. شاید بر اساس عادت یا همرنگ جامعه ی اطرافشون شدن، اولین چیزی که به ذهنشون میرسه ثبت اون واقعه س تا اینکه بخوان کار فیزیکی در قبالش انجام بدن. توی این دنیایی که مردم به زور میتونن از روی صندلی جلوی کامپیوتر یا میز کارشون بلند بشن، کسی از کسی آنچنان انتظار پریدن به آب و نجات دادن جون کسی رو نداره! شاید اینقدر با کامپیوتر ها زندگی عادی رو توی ذهنمون پیچیده کردیم که دیگه پیچیدگی دیگه ای مثل وقت هدر دادن برای نجات جون کسی رو نمیخوایم. و میگیم "چرا من؟" اما موقعی که میخوایم فیلم رو بگیریم میگیم "چرا من اولی نباشم؟"
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
نوشته شده توسط Demon King
جواب بصورت نقل قول
