زندگــی٬ مرگ ِ مغزی ِ حتمــی ست
عشــق یعنــی دوبــاره برگــردم
خنــده دار است زندگی بی تــو
عشــق یعنی که گریــه می کــردم
فلسفـه٬ یک تلاش ِ بیهــوده ست
اتفــاق از نگـاه می افتد
چشم ِ تو انتهای ِ اشراق است
سهروردی به راه می افتــد
سفسطــه انتهایِ فلسفــه بود
چشم ِ تــو ابتــدایِ اثبات است
بعد ِ من خوش به حال ِ افلاطــون
عشق ِ تو جام ِ زهر ِ سقــراط است
من مرید ِ جنـون ِ سقراطــم
در سماعــم به دور ِ میدانت
گیج می خوردم از شکوه ِ تنت
کافکایی که مســخ ِ چشمانــت…
چشمهــایت٬ خــدای ِ سرگیجــه
چشمهــایت کبوتر ِ ابلیــس
چشـــم ِ تو ای الهـــه ی آتــش!
آب می ریخــت بر سر ِ ابلیــس
تو نباشـی تمام آدمهــا
می شوند از قبــیله ی قابیـل
شهر٬ بی تو شبیــه ِ طاعــون است
زنده ها نوش ِ جان ِ عزرائیــل
راوی از شعر می زند بیــرون
مرگ ِ مغــزی / صدای ِ مُمتــدِ باد
بـوق بـوق ِ شقیقــه های ِ سفیــد
دوربینـی که میزنــد فریــــاد:
او برای تــو زنــدگی می کــرد
او برای تــو زنــدگی می خواسـت
گرچــه هر روز از نفــس افتــاد
قهوه را خورد... روو به دوربین گفت:
«زهر ِ مــار است زنــدگی».... اما
مرد ِ غمگین ِ آرزوهایـت
با جنــونت ادامه خواهــد داد
"محسن امیری مقدم"
جواب بصورت نقل قول
