آذری شعرلری

[t.s.m.t]

Kim meyǝ meyl elǝsǝ bil ki, pǝrişan olmaz,
Kim görüb tövbǝ edǝn sonra pǝşiman olmaz?!

SAİB

[t.s.m.t]

Zülfü afǝt, teli fitnǝ, o qara xalı bǝla.
Vay o gündǝn ki, bu kafirlǝr hǝlǝǝlbir ola.

SAİB

[t.s.m.t]

Neçǝ qǝlbi şişǝ tǝk vurdu daşa, eylǝdi zar,
Bil ki ǝfsanǝ imiş «yar ürǝyi nazik olar».

SAİB

[t.s.m.t]

Gǝl ki, müştaq olmuşam didarına,
Vermişǝm can zülfi-ǝnbǝrbarına,
Mǝhrǝm etdin çün mǝni ǝsrarına,
Ey pǝri, gǝl çǝk mǝni bir darına.

NƏSİMİ

[t.s.m.t]

Eşq ilǝ gǝldi cǝmiyi-ǝnbiya,
Eşqdir seyrü süluki-övliya.
Eşq ilǝ yola girǝrlǝr biriya,
Eşq ilǝ vasil olurlar tanrıya.

NƏSİMİ

[t.s.m.t]

Ey camalından münǝvvǝr afitab,
Düşdü hüsnün pǝrtövündǝn ayǝ tab.
Kirpiyin, zülfün, qaşın ümmül-kitab,
Oldu üzündǝn ǝyan yövmül-hesab.

NƏSİMİ

[t.s.m.t]

Ey özündǝn bixǝbǝr, qafil qǝrib,
Bilmǝmişsǝn sirri-ǝsrari-ǝcib.
Olmasın bu sirrǝ mǝhrǝm hǝr rǝqib,
Hǝmçinin pünhan gǝrǝk razi-hǝbib.

NƏSİMİ

[t.s.m.t]

Canımın cananǝsi sǝnsǝn, hǝbib,
Xubların fǝrzanǝsi sǝnsǝn, hǝbib,
Küntǝ-kǝnzin xanǝsi sǝnsǝn, hǝbib
Vǝhdǝtin dürdanǝsi sǝnsǝn, hǝbib.

NƏSİMİ

[t.s.m.t]

Çox zaman keçdivü çox gǝzdi mǝdar,
Sǝndǝn özgǝ görmǝdi bir doğru yar.
Hǝr kimin mǝnzuru sǝnsǝn, ey nigar,
Cǝnnǝti-ǝladadır leylü nǝhar.

NƏSİMİ

[t.s.m.t]

Bir-iki-üç gün cahandır cayigǝşt,
Faida qılmaz, keçǝr çün dǝr güzǝşt.
Dǝrd ilǝ sǝn özünü qılma mǝlul,
Şadiman ol, ta gǝlincǝ hǝftü hǝşt..

NƏSİMİ