» مراکز عبادي اقلیت هاي استان يزد
» آتش و رهرام (بهرام) يزد
اين عمارت كه در فهرست آثار معماري معاصر يزد قرار دارد. به همت زردشتيان يزد و پارسيان هند در سال 1313 خورشيدي تحت نظارت و سرپرستي آقاي ارباب جمشيد امانت بنا شد. ساختمان اصلي در وسط حياطي بزرگ بر بلندي قرار دارد و آن را درختاني هميشه سبز احاطه كردهاند. حوضي مدور و بزرگ در محور ورودي بنا به آن زيبايي خاصي بخشيده است.
آتش در محفظه اي بلندتر از سطح زمين در اتاقي نسبتاً وسيع و دور از تابش خورشيد قرار گرفته و اتاقهايي براي مراسم نيايش پيرامنون آن طراحي شده است. در مورد قدمت تاريخي آتش اين آتشكده، گويند كه نزديك به 1515 سال پيش اينآتش از آتشكده ناهيد پارس به روستاي هفتادر (نزديك عقدا) منتقل شد و از آن جا به ترك آباد در اردكان نقل مكان كرد و پس از سي سال نگه داري درغار اشكفت يزدان آن را در سال 1325 خورشيدي به شهر يزد آوردند و در خانه دستور بزرگ شهر، در محله دستوران جاي داده شد و از آن جا به گهن بار خانه و محل كنوني اين آتش، خيابان آيت اله كاشاني كوچه آتشكده انتقال يافت. سرستونها و ازارههاي سنگي اين بنا با نقوش برجسته زيبا، كار هنرمندان اصفهاني است كه در اصفهان تراش خوردند و به يزد حمل شدند. به نظر ميرسد معماري بنا تا حدودي از معماري آتشكدههاي پارسيان هند تأثير گرفته باشد.
» آتشكده (درمهر) يزد
آتشكدههاي زردشتيان بنا بر مقام اهميت بر سه دسته است :
آتش دادگاه كه در خانهها افروخته ميشود و صورت خانوادگي دارد و مراسم تقديس ندارد. آتش خانواده را جان خانواده ميدانند. آتش دادگاه را نيز موبدان برپا ميدارند،اما افراد عادي نيز ميتوانند به خدمت آن بپردازند. معمولاً زردشتيان متمكن در خانههاي خود آتش دادگاه را شعله ور نگاه ميدارند. آتش آدران (درب مهر) از آتش دادگاه برتر است و اختصاص به شهر و بلوكات بزرگ دارد. آتش ورهرام (بهرام) اعتبار و اهميتش از دو آتش فوق به مراتب بيش تر است و پيوسته هم بايد افروخته بماند. اين آتش به عموم مردم تعلق دارد. اكنون درايران دو آتش بهرام وجود دارد كه يكي در يزد و ديگري در كرمان است. ماهيت آتش ورهرام متشكل است از پانزده آتش گوناگون و آذرخش آسماني (يعني جمعاً شانزده آتش) كه عبارتند از رنگرز، پادشاه يا فرماندار، كوزه گر، آجرپز، درويش يا صاحبدل، زرگر، ضرابخانه، آهنگر، اسلحه ساز، نانوا، تقطير، فرمانده ارتش، چوپان، پيشواي ديني، برق آسمان، مرده سوزد.
» چكچكو (يا) پيريسوز اردكان
محلي است در كوههاي ميان اردكان و انجيره (در راه طبس) كه از يزد هشت فرسنگ فاصله دارد و به علت ريزش مختصر آب از كوههاي سنگي سخت و بريده به «چك چك» موسوم است. زردشتيان به آن جا اعتقاد ميورزند و مقدسش ميشمارند و بناهاي متعدد مرفه براي ايامي كه به زيارت ميروند ساختهاند. اين محل به علت آنكه در ميان كوه قرار گرفته از دور شكوه و زيبايي خاصي دارد. زرتشتيان اين محل را پيرنسوز ميخوانند و روز سوم تا دهم تيرماه براي زيارت و نذورات به اين جا ميآيند و مخصوصاً گوسفند ذبح ميكنند. در اين محل مانند پير هريشت ساختمان ها و آب انبارهايي ساختهاند كه قديميترين آن ها در عصر ناصرالدين شاه بنا شده و سبب اين امر كه اثار و ابنيه زردشتي يزد در اين زمان ساخته شده سياست رفق و مدارايي است كه ناصرالدين شاه نسبت به آنان پيش گرفته بود.
» زيارتگاه بونوپرس اردكان
دهكده زرجوع در درهاي به فاصله بيست و چهار كيلومتر از جنوب شمس آباد عقدا و بر دامن كوههاي «ميل نيزار» و «لاي چغك» واقع شده است. يكي از آثار تاريخي آن زيارتگاهي به نام بانوپرس است. اين زيارتگاه همه ساله از اول تا پنجم تير ماه محل تجمع و زيارت زردشتيان است و به بونوپرس (بانو پارسا ، بانو پارس) و «پير بانو» نيز معروف است.سنگي در سمت چپ ورودي زيارتگاه نصب است كه قدمت بناي زيارتگاه و آباداني آن را به عصر صفوي ميرساند و معلوم ميشود كه در آن ايام اين محل موردنظر و احترام و زيارتگاه زردشتيان بوده است. به نظر مي رسد اين زيارتگاه و زيارتگاههاي پنجگانه ديگر همه از معابد ناهيد باشند.
» پير هريشت اردكان
زيارتگاه پير هريشت در پانزده كيلومري اردكان،بر دامن كوههايي پست واقع است. دليل اعتقاد زردشتيان به آن غيب شدن كنيز بانوي يزدگرد در اين محل بوده است. در اين جا براي زائران چند دستگاه ساختمان مسكوني و سه آب انبار ساخته شده است و هر سال در روز هيجدهم فروردين زردشتيان براي زيارت به اين محل ميآيند و بيتوته ميكنند. بناي زيارتگاه منحصر به يك اتاق و يك پستو است. در قسمتي از سنگ كوه همواره آتش روشن است. در وسط اتاق مدخل ، كلكي وجود دارد كه بر آن نيز آتش ميافروزند.
» باغ ها، عمارت ها، کاخ هاي استان يزد
ادامه دارد ...ادامه دارد ... ادامه دارد ... ادامه دارد ... ادامه دارد ... ادامه دارد ... ادامه دارد ... ادامه دارد ..