خرید لپ تاپ استوک
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
بی تو انگار که این پنجره ها دیوارند
بازبا من سرلجبازی دیگر دارند
هرچه درچارطرف مینگرم میبینم
درودیوار هم ازهرم تنم تب دارند
التهاب وعطش ودردخودت میدانی
روزگاریست که برشانه من آوارند
مگذذار ای گل من بازدراین دردآباد
برسر عاطفه ام پای ستم بگذارند
خوب من کاش ازاین فاصله حس میکردی
لحظه هایم همه ازعطرتنت سرشارند
آرزوم است که می آمدی ودستانت
ازمیان من وتوفاصله رابردارند
مثل لحظه ای اماازهمیشه سرشاری
بی تو زندگی یعنی خاطرات تکراری
بی تو خواب خوش دیدن مثل وحشت کابوس
بعدتوغزل گفتنن خستگی خودازاری
آمدم که عمرم راباتوسرکنم اما
رفته ای که ماند رابی بهانه بگذاری
ازدلت چطورآمدبعدازانکه میرفتی
سرنوشت چشمم رادست گریه بسپاری
گرچه رفته ای اماباخیال سرسبزت
درکویراحساسم عطرپونه میکاری
درجواب من اینک«نه» که حرف خوبی نیست
شرمت ازکه می آید خوب من بگو « اری »
گلی ازباغچه چشم توچیدن هرروز
خنده راروی لب نازتو دیدن هرروز
پرپربال زدنهای دوتا پروانه
ازنفسهای مدام تو شنیدن هرروز
دست تنهای مرابازبگیری دردست
وزسر اینهمه دیوار پریدن هرروز
زیرباران خدا بازمن وتوتنها
تاهمان دورترین نقطه دویدن هرروز
جان شیرینی ومن آه سراپا آغوش
دربرت با همه احساس کشیدن هرروز
ای همه فال من ازدفترحافظ هرشب
غزلم غیر تو شعری نگزیدن هرروز
من چه بی تاب تورا مثل نفس میخواهم
وتو مشتاق ترازمن به رسیدن هرروز
میرسد روزبزرگی که دلم با نبضت
خوکندسخت به مشتاق تپید هرروز
چاره اش نیست به جزاینکه پس ازاین خورشید
باید ازمشرق چشم تو دمیدن هرروز
اي نزديك
در نهفته ترين باغ ها ، دستم ميوه چيد.
و اينك ، شاخه نزديك ! از سر انگشتم پروا مكن.
بي تابي انگشتانم شور ربايش نيست ، عطش آشنايي است.
درخشش ميوه ! درخشان تر.
وسوسه چيدن در فراموشي دستم پوسيد.
دورترين آب
ريزش خود را به راهم فشاند.
پنهان ترين سنگ
سايه اش را به پايم ريخت.
و من ، شاخه نزديك !
از آب گذشتم ، از سايه بدر رفتم.
رفتم ، غرورم را بر ستيغ عقاب- آشيان شكستم
و اينك ، در خميدگي فروتني، به پاي تو مانده ام.
خم شو ، شاخه نزديك!
رويا زدگي شكست : پهنه به سايه فرو بود.
زمان پرپر مي شد.
از باغ ديرين ، عطري به چشم تو مي نشست.
كنار مكان بوديم. شبنم ديگر سپيده همي باريد.
كاسه فضا شكست. در سايه - باران گريستم، و از چشمه غم بر آمدم.
آلايش روانم رفته بود. جهان ديگر شده بودم.
در شادي لرزيدم ، و آن سو را به درودي لرزاندم.
لبخند در سايه روان بود . آتش سايه ها در من گرفت : گرداب آتش شدم.
فرجامي خوش بود: انديشه نبود.
خورشيد را ريشه كن ديدم.
و دروگر نور را ، در تبي شيرين ، با لبي فرو بسته ستودم.
كوهساران مرا پر كن، اي طنين فراموشي!
نفرين به زيبايي- آب تاريك خروشان - كه هست مرا
فرو پيچد و برد!
تو ناگهان زيبا هستي. اندامت گردابي است.
موج تو اقليم مرا گرفت.
ترا يافتم، آسمان ها را پي بردم.
ترا يافتم، درها را گشودم، شاخه را خواندم.
افتاده باد آن برگ، كه به آهنگ وزش هايت نلرزد!
مژگان تو لرزيد: رويا در هم شد.
تپيدي: شيره گل بگردش آمد.
بيدار شدي: جهان سر برداشت، جوي از جا جهيد.
براه افتادي: سيم جاده غرق نوا شد.
در كف تست رشته دگرگوني.
از بيم زيبايي مي گريزم، و چه بيهوده: فضا را گرفته اي.
يادت جهان را پر غم مي كند، و فراموشي كيمياست.
در غم گداختم، اي بزرگ، اي تابان!
سر برزن، شب زيست را در هم ريز، ستاره ديگر خاك!
جلوه اي، اي برون از ديد!
از بيكران تو مي ترسم ، اي دوست! موج نوازشي.
همسايه ام شد خواستم بال و پرم باشد
آن چشمها ايمان چشم کافرم باشد
عاشق شدم اين چندمين بارم نبود اما
می خواستم اين بار بار آخرم باشد
می خواست از او بگذرم اما به او گفتم
يک روز اگر شد از نگاهش بگذرم... باشد
می خواست از من پس بگيرد نامه هايش را
اصرار کردم لااقل انگشترم باشد!!!
می گفت شعری هم نگو ديگر نمی خواهم
حرفی حديثی بعد از اين پشت سرم باشد
يک روز آمد چشمهايم را به من پس داد
تا آتشی روی تن خاکسترم باشد
گاه گاهی که دلم می گیرد
به تو می اندیشم
خوب در یادم هست
چه شبی بود آن شب!
تو همان نوگل دیرینه و من
برگ زردی که فتاده است به خاک
و من اندر عجب این دیدار
که تو بعد از سال ها
هم چنان زیبایی!
کاش می دانستی
که چه کردی با من
در همان لحظه که لبریز ز شوقت بودم
چشم بر گرداندی
و مرا سوزاندی
من سراپا همه چشم
تو دریغ از یک نگاه
دل که سرشار ز عشق ،
چشم من غرق حضور،
دست هایم بی تاب،
در خیالم همه تو!
حرف که می زنی انگار
سوسنی در صدایت راه می رود
حرف بزن
می خواهم صدایت را بشنوم
تو باغبان صدایت بودی
و خنده ات
دسته ی کبوتران سفیدی
که به یک باره پرواز می کنند .
تو را دوست دارم
چون صدای اذان در سپیده دم
چون راهی که به خواب منتهی می شود
تو را دوست دارم
چون آخرین بسته ی سیگاری در تبعید .
غلامرضا بروسان
تاريکی
قطار قطار خاطره
که ايستگاه به ايستگاه
می ايستد
و خالی می کند
واژه ها را
واژه ها
منظره می شوند
در قابی زيبا
رو به ابديت
قطار می رود
ايستگاه به ايستگاه
و تو
در آخرين ايستگاه
پياده می شوی
شعری زيبا
با چتری به دست
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول
