>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[Renjer Babi]

کاوشگر کاسینی یک طوفان بزرگ ودرخشان در نیمکره جنوبی زحل کشف کرد .

این کشف در ماه سپتامبر 2004م اتفاق افتاد . در شکل مورد نظر جو و حلقه های زحل به رنگ کاذب نشان داده شده است . این عکس ها توسط کاسینی در محدوده نزدیک ماورابنفش گرفته شده است .بخش هایی از جو که فراوانی متان در آن زیاد است به رنگ قرمز ، ابرهای ارتفاع بالا به رنگ خاکستری ، و ابرها در عرض جغرافیایی متوسط به رنگ قهوه ای نشان داده شده است . حلقه ها نیز به رنگ آبی روشن دیده می شود . این طوفان که به "طوفان اژدها" معروف است در طی ماههای ژولای و سپتامبر منشآ امواج رادیویی بسیار قوی بود . دانشمندان دریافته اند که این طوفان توانایی تولید الکتریسیته را دارد . منشآ این انرژی شاید در لایه های زیرین جو باشد .

یکی از رازهای طوفان اژدها این است که انتشارامواج رادیویی وقتی آغاز می شود که این لکه هنوز در پشت افق می باشد و هنوز طلوع نکرده است و این انتشار وقتی قطع می شود که لکه هنوز در روز زحل به سر می برد و غروب نکرده است . شاید علت این امر این باشد که منبع نورانی در شرق ابرهای مرئی قراردارد و در نتیجه بین ارسال امواج مرئی و امواج رادیویی اختلاف زمانی بوجود می آید .

این طوفان از جهت دیگر نیز جالب به نظر می رسد و آن این است که ستاره شناسان با مطالعه منظم در یافته اند که این طوفان دارای دوره حضور طولانی و پریودیک می باشد . کاسینی شانس یافتن نمونه های دیگری از این طوفان ها را نیز دارد . ستاره شناسان قصد دارند ظرف 2 تا 3 سال آینده پرده از راز این طوفان بردارند .

[Renjer Babi]

ستاره شناسان انگلیسی معتقدند که توانسته اند با استفاده از یک رادیو تلسکوپ یک کهکشان متشکل از ماده تاریک را کشف کنند .

آنها معتقد این کهکشان غیر قابل مشاهده ، بطور کامل از ماده تاریک تشکیل شده است . یک کهکشان تاریک ، ناحیه ای از جهان که دارای مقادیر زیادی از ماده که به شکل یک کهکشان می چرخد ، می باشد ولی در آن هیچ ستاره ای رؤیت نمی شود . این ناحیه تنها توسط یک رادیو تلسکوپ قابل رؤیت است . کهکشان مذکور برای اولین بار با تلسکوپ دانشگاه منچستر لوول رصد شد و صحت آن با تلسکوپ آرسیبو در پورتوریکو تآیید شد . تصور می شود که این ماده ناشناخته کهکشان، همان ماده تاریک باشد .

دکتر دیویس ، یکی از اعضإ تیم دانشگاه کاردیف ، می گوید :« جهان رازهای بسیاری دارد اما این کشف بسیار مهم نشان می دهد که ما در این که چگونه به درستی باید به عالم نگاه کرد مبتدی هستیم .»

یک تیم بین المللی از اوکراین ، فرانسه ، ایتالیا و استرالیا در حال تحقیق بر روی کهکشان های تاریک هستند . آنها توزیع اتم های هیدروژن در ساسر عالم را مورد بررسی قرار داده اند . گاز هیدروژن تابش هایی از خود گسیل می کند که در طول موج های رادیویی قابل رؤیت است . این تیم در خوشه کهکشانی سنبله ، که حدود 50 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد ، جسمی هیدروژنی که در حدود 100 میلیون برابر خورشید جرم دارد کشف کرده اند .دکتر رابرت مینچین ، از دانشگاه کاردیف ، می گوید: « ما از سرعت چرخش VIRGOHI21 دریافتیم که این جسم هزاران هزار بار سنگین تر از مقداری است که می توانیم برای هیدروژن تنها در نظر بگیریم . اگراین یک کهکشان معمولی بود می بایستی کاملا درخشان وقابل رؤیت با یک تلسکوپ آماتوری باشد.ولی اینچنین نیست.»

معمای ماده تاریک این است که وقتی ستاره شناسان از یک طرف سرعت دورانی یک کهکشان و از طرف دیگر جرم آن را محاسبه می کنند این دو مقدار اصلا با هم همخوانی ندارند . به عبارت دیگر جرم اندازه گیری شده نمی تواند یکچنین سرعت چرخشی را ایجاد کند و باید مقادیر زیادی از جرم که به دلایل نامعلوم غیر قابل رؤیت است در کنار جرم مرئی وجود داشته باشد تا در نتیجه چنین سرعت دورانی حاصل شود . این کهکشان های تاریک بنظر ، می رسند در زمانی که چگالی ماده کهکشانی برای تشکیل ستاره هاکم بوده ، شکل گرفته اند. به هر حال تیم کاردیف امیدوارند که مشاهدات شان بخش ناپیدای جهان هستی را آشکار کند .

[Renjer Babi]

ستاره شناسان سریع ترین تپنده اشعه ایکس چرخان را کشف کردند . سرعت دوران این تپنده 600 بار در ثانیه است .

این ستاره شناسان عضو یک تیم بین المللی وابسته به دانشگاه ساتمتون می باشند . دکتر سیمون شاو ،از مرکز فیزیک و ستاره شناسی دانشگاه جنوا ، مسئول هماهنگی این تیم برای دریافت و ضبط داده های فضاپیمای اینتگرال (وابسته به اسا) ، که برای آشکار سازی داده ها در محدوده اشعه ایکس و گاما طراحی شده است ، می باشد . در دسامبر 2004 م یک منبع اشعه ایکس درخشان توسط اینتگرال ثبت شد . این منبع "IGR J00291+593 " نامیده شد . سپس مطالعه شدیدی توسط افراد مختلف طی چندین هفته بر روی آن انجام گرفت .در طی این مدت شدت نور این ستاره به آهستگی کاهش یافت . محققان از این تغییر شدت نور دریافتند که این منبع یک تپنده دوتایی اشعه ایکس است .
اگر یکی از ستاره های یک سیستم دوتایی به مرحله انفجار ابر نواختری برسد ، ممکن است به یک ستاره نوترونی تبدیل شود . ستاره نوترونی یک ستاره فوق چگال می باشد . نیروی گرانشی قوی اطراف ستاره باعث می شود که مواد ستاره بصورت یک قرص برافزایشی بدور آن شروع به چرخش کنند . میدان مغناطیسی ستاره ، که ممکن است باقیمانده از میدان مغناطیسی ستاره قبل از تبدیل به ستاره نوترونی باشد ، باعث می شود ماده برافزایشی در یک سری " نقاط داغ " روی ستاره تجمع کنند که منشأ اشعه های ایکس و گاما می باشد .
یک تپنده وقتی قابل رؤیت است که ستاره نوترونی دوران می کند و پس از مدت زمان مشخصی لکه داغ دیده شود . این تپش مانند تپیدن فانوس دریایی می باشد .سرعت دوران نمونه جدید 600 بار در ثانیه می باشد . بنابر این سرعت دورانی سطحی این تپنده 30000 کیلومتر بر ساعت (10% سرعت نور ) می باشد . هر دوی ستاره های این سیستم دوتایی 5/2 ساعت یکبار به دور هم می چرخند . روز این تپنده 0016/0 ثانیه و سال آن 147 ثانیه طول می کشد . دکتر شاو می گوید : « سرعت چرخش این تپنده بسیار شگفت انگیز است . این کشف این فرصت را به ما می دهد که به مطالعه تأثیرات چنین نیروهایی بر روی ماده نامتعارف ستاره های نوترونی ( که بر روی زمین یافت نمی شود ) بپردازیم . ممکن است درآینده نمونه های اینچنینی توسط اینتگرال کشف شود . نتایج این کشف طی مقاله ای بر روی شبکه با آدرس [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] قابل دسترسی است .

[Renjer Babi]

فهرست پذیرفته شدگان در کنام 4 کارگاه عکاسی نجومی پیشرفته اعلام شد.


1- بابک مشمولی، تهران

2- اشکان مسعودی، تهران

3- افشین مردانی، گچساران

4- فرهنگ وفا، تهران

5- حدیث موسوی، ساوه

6- مهدی ثامنی، اراک

7- نیما معصومی، تهران

8- ندا مبرا، تهران

9- تیمور سیف اللهی، تهران

10- آرش صدقیان، تهران

11- شهریار داوودیان، تهران

12- علی تیموری، تهران

13- علی نوروزی، تهران

14- امیر حسین صادقی، تهران

15- کیانوش منادی طبردی، تهران

16- نیلوفر جاوید خلیلی، تهران

17- نیلوفر خاوری، کرج

18- امیر عزت پناه، اراک

19- الهام قربانی، قائمشهر

20- محمد حسین رحمانی، تهران

21- مرتضی اردبیلی، تهران

22- نازنین سادات بیضایی، کرج

23- محمد جواد صفاران، مشهد

24- علی اصغر شاه بندری قوچانی، یزد

25- علیرضا عظیمی، تهران

26- ایمان خماریان، نیشابور

27- مهدی رحیمی، دولت آباد اصفهان

28- رحمان جعفری، کمشچه اصفهان

29- پریسا دقیق شعاعی، تهران

30- محمد مهدی لامعی، شیراز

31- آرش میرحسینی، تربت جام

32- مهدی ملک نیا، شیراز

33- علیرضا مولانی نژاد، شیراز

34- محمد رضا ریسمانیان، تهران

35- امیرحسین ابوالفتح، تهران

36- زهرا فروتنی نیا، شیراز

37- سروناز جهانگیری، کرج

38- سپیده شعرباف، تهران

39- محسن زادصالح، تهران

40- محمد مسعود صحت بخش، یزد

41- علیرضا چنانی، شیراز

42- حمید رضا یعقوبی کاریزی، تایباد

43- پوریا ذوقی، تهران

44- سید مهدی مهدوی، تهران

45- هدیه انوری، تهران

46- حمید نیک سلیمانی، مشهد

47- محسن شریفی، فسا

48- سارا خلفی نژاد، شیراز

49- رضا امینی نژاد، اراک

50- محمد مهدی فاتحی، اصفهان

51- محمد علی غلامی، اردستان

52- امیر قاری، دزفول

53- رضا طیب طاهر، دزفول

54- محمد جواد فهیمی، کرمان

55- مجید کسایی، سمنان

56- وحید صنیعی، کرمانشاه

57- زمان زنگیان، سمنان

58- زهرا عابدی، شیراز

59- امیر احیایی، شیراز

60- اصلان نورقاسمی، تبریز

61- اسماعیل مرادی، فریمان خراسان

62- امین گرجی، تهران

63- مریم نصر، تهران - میبد

64- امیر حسین سعادت، شیراز

65- زهرا سعدی، شیراز – میبد

66- سوین صدری، تهران

67- خدیجه نجفی، زنجان

68- هلا جانباز، صدرای شیراز

69- احمد کریمی، صدرای شیراز

70- مرضیه جلال کرمانی، کرمان

71- میثم هنری جعفر پور، همدان

72- آیرین شیوایی، تهران

73- محمد محمدی ستوده، قم

74- یاسمن مومنی، تهران

75- حامد پورخرسندی، صوفیان

76- نینا بنا خطیبی، تبریز

77- محمد سلطانی، اصفهان

78- فاطمه افشار محمدی، زنجان

79- ندا قاسمی، شاهرود

80- گلنوش گلپایگانی، تهران

81- بهار نوری زاده، تهران

82- امیر کیوان لشکری، کرمان

83- محبوبه علمیه، تهران

84- مریم صفری، تهران

85- امین جمشیدی، کرج - میبد

86- ایرج غلامی، کرمان

87- سعید دوست محمدی، کرمان

88- محمد رضا لشنی، شیراز

89- معصومه قنبرزاده، رشت

90- علی پور رسول، رشت

91- ... آقا بابایی، کمشچه اصفهان

پذیرفته شدگان در کارگاه پیشرفته عکاسی نجومی (کنام 4) برای ثبت نام می توانند حداکثر تا 27 تیر هزینه شرکت در کارگاه را به حساب انجمن نجوم ایران، بانک تجارت شماره حساب جاری 23655 شعبه انقلاب – فلسطین کد 185 واریز فرمایند و رسید بانکی را به شماره تلفن 88989550(021) فکس کنند یا شماره رسید بانکی را به همراه نام خود به پست الکترونیک [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] بفرستند. اصل رسید بانکی به هنگام پذیرش در محل برگزاری کارگاه دریافت می شود، حتما آن را به همراه داشته باشید. پذیرفته شدگانی که تا 27 تیر برای ثبت نام اقدام نفرمایند متاسفانه از فهرست شرکت کنندگان حذف می گردند. هزینه شرکت در کارگاه برای اعضای شاخه آماتوری انجمن نجوم ایران 30،000 تومان و برای غیر اعضا 35،000 تومان است. این هزینه شامل هزینه شرکت در برنامه، خوابگاه و خورد و خوراک است. برنامه از ساعت 9 صبح روز 29 تیر تا ساعت 16 روز 30 تیر در دانشکده فیزیک دانشگاه زنجان و با همکاری این دانشگاه برگزار می شود.

برای رفت و آمد شرکت کنندگانی که از وسایل نقلیه عمومی استفاده می کنند و مسیرشان از تهران به زنجان است یک دستگاه اتوبوس از ترمینال غرب، تعاونی 8، در نظر گرفته شده است که ساعت 19 روز چهارشنبه 28 تیر به سوی زنجان حرکت می کند و همچنین یک دستگاه اتوبوس ساعت 17 روز جمعه 30 تیر از زنجان به سوی تهران حرکت می کند. فقط برای شرکت کنندگانی که تا 27 تیر با ارسال نامه به [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] حضور خود در این اتوبوس ( رفت به زنجان، برگشت به تهران، یا هر دو) را اعلام کرده اند امکان رزرو بلیت وجود دارد. هزینه هر نفر برای یک طرف سفر 3500 تومان و برای رفت و برگشت 7000 تومان است. مدت سفر تهران-زنجان 4 ساعت است.

همچنین شرکت کنندگان می توانند با سرویس های عمومی که از ترمینال غرب تهران هر نیم ساعت یک بار بین ساعت 6 صبح تا 19، معمولا از تعاونی های 8 و 10 ، راهی زنجان می شوند استفاده کنند. همچنین با قطار که از تهران هر روز ساعت های 6:55 (سریع السیر تهران-زنجان)، 7:30 ، 15:10 ، 16:10 (سریع السیر تهران-زنجان)، 17:25، 18:45، 19:25 به سوی زنجان (و در ادامه به میانه ، تبریز و مراغه) حرکت می کند. مدت سفر با قطار سریع السیر 4 ساعت است.

محل برگزاری برنامه دانشگاه زنجان، دانشکده فیزیک، تالار گردهمایی است. دانشگاه در غرب شهر و در کیلومتر6 جاده زنجان-تبریز قرار دارد. فقط شرکت کنندگان که نام آنها به ورودی دانشگاه داده شده است امکان ورود به دانشگاه را دارند. افرادی که با اتومبیل شخصی خود سفر می کنند برای ورود باید از قبل با انجمن هماهنگ کنند (از طریق تلفن 88989550 یا ای میل داده شده در بالا).



لطفا به نکات زیر به دقت توجه فرمایید:

- ورود شرکت کنندگان به محل برنامه شامگاه 28 تیر و صبح 29 تیر است و شرکت کنندگان به محل پذیرش کارگاه عکاسی در دانشگاه مراجعه کنند. خوابگاه شرکت کنندگان در شب 28 تیر نیز فراهم است اما به دلیل ورود شرکت کنندگان در ساعتهای مختلف، شام در شب چهارشنبه 28 تیر ارائه نمی شود.

- خوابگاه برای شبهای 28و 29 تیر فراهم است و برای شب 30 تیر در نظر گرفته نشده است.

- در شب 29 تیر برنامه رصد عکسبرداری از آسمان با حضور مدرسان و شرکت کنندگان در محل دانشگاه زنجان در نظر گرفته شده است. شرکت کنندگان می توانند در صورت نیاز دوربین عکاسی و ابزار اپتیکی خود را (اگر به راحتی قابل حمل و نقل است) برای عکاسی در شب 29 تیر به همراه بیاورند.

- سخنرانی های مدرس انگلیسی زبان همزمان به فارسی ترجمه می شوند.

[Renjer Babi]

ستاره شناسان طی یک شبیه سازی کامپیوتری دریافتند که سیاهچاله های در حال رشد مراکز کهکشان ها باعث افزایش نرخ تشکیل ستارگان می شوند .



ستاره شناسان مؤسسه ماکس پلانک آلمان با استفاده از یک مدل کامپیوتری تشکیل کهکشان ، نشان دادند که این سیاهچاله ها با آزادسازی مقادیر عظیمی از انرژی ساختار تحولی کهکشان ها و همچنین خود این سیاهچاله ها را دستخوش تغییر قرار می دهند .این مدل دید ما نسبت به نقش سیاهچاله ها در تحولات جهان هستی را تغییر داد .

این تحقیق که توسط محققان دانشگاه " کارنجی ملون " و مؤسسه ماکس پلانک انجام شد در 10 فوریه (22 بهمن) در مجله نیچر به چاپ رسید .

دکتر "دی متئو" از دانشگاه کارنجی ملون می گوید:« در سال های اخیر دانشمندان به این نکته توجه کرده بودند که جرم کل ستار ه های کهکشان ها مستقیمآ با اندازه سیاهچاله مرکزی این کهکشان ها در ارتباط است . اما تا کنون هیچ کس نتوانسته بود شاهدی بر این ادعاها پیدا کند . این در حالی است که این شبیه سازی راهی جدید در بررسی این مسئله باز کرد .» در این روش دینامیک یک سیاهچاله نیز در مدل کامپیوتری تشکیل ساختار کهکشانی وارد شده است .

وقتی کهکشان ها در جهان اولیه تشکیل شدند ، در مرکزشان یک سیاهچاله کوچک داشتند . در مدل استاندارد تشکیل ساختارکهکشانی ، کهکشان ها بواسطه نیروی گرانشی به سمت همدیگر جذب شده و با ترکیب با دیگر کهکشان ها بزرکتر می شدند . در این حین سیاهچاله های مرکزی شان نیز به سرعت با هم یکی می شدند تا به جرم هایی نزدیک یک میلیارد برابر جرم خورشید برسند . درنتیجه می توانیم آنها را ابر سیاهچاله بنامیم . در همین حین از گازهای قابل دسترس ، اکثریت ستاره ها شکل گرفتند .

دی متئو و همکارانش برخورد دو کهکشان را شبیه سازی کردند . آنها در یافتند که وقتی دو کهکشان با هم برخورد می کنند ، ابر سیاهچاله هایشان با هم یکی می شوند و به سرعت گازهای موجود در اطراف شان را مصرف می کنند . اما این فرا یند نوعی خود-محدودیت دارا می باشد . وقتی ابر سیاهچاله تازه تشکیل یافته گازهای اطرافش را مکید ، یک ساختار درخشان به نام " کوازار " بوجود می آورد . این کوازار با گرم کردن گازهای اطراف آنها را به سطحی می رساند که از مجاورت ابر سیاهچاله به خارج کهکشان رانده می شوند .

با نبود گاز کافی ، ابر سیاهچاله چیزی برای خوردن و تقویت شدن ندارد و در نتیجه آرام و ساکت می شود . از طرفی گازهای خارج شده دیگر قادر به تشکیل ستاره های جدید نیستند .

یکی دیگر از افراد تیم تحقیق می گوید: « ما کشف کردیم که انرژی خروجی سیاهچاله در فاز کوازار ، باد قدرتمندی ایجاد می کند که مانع سقوط مواد به داخل سیاهچاله می شود . این فرایند باعث توقف رشد سیاهچاله و در نتیجه کوازار می شود و همچنین روند تشکیل ستاره ها قطع می شود .

این تیم تحقیقات خود را به طور موازی با مراکز هاروارد و ماکس پلانک پیش بردند

[Renjer Babi]

بر خلاف دیگر سیارات ، گردباد های قطبی زحل از دیگر نواحی جوش گرمتر می باشند .


ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ کک ، در هاوایی ، اطلاعات بیشتری درباره لکه داغ قطب جنوب زحل بدست می آورند . تصاویر مادون قرمز وجود یک گردباد قطبی گرم در قطب جنوب را پیشگویی می کنند .بنظر می رسد که این لکه داغ ترین ناحیه ای است که تا کنون بر روی زحل کشف است . نتایج این کشف طی مقاله ای در 4 فوریه در مجله"Science" به چاپ رسیده است .

این لکه یک همتا ومشابه ، ولی در مقیاس بزرگ ، برای جت های بخار در بخش های فوقانی جو زمین می باشد . نمونه این گردباد قطبی در آمریکای شمالی شرقی ، کانادا ، و آنتاکتیکا درقطب جنوب یافت می شود . گردباد قطب جنوب مسئول به دام انداختن جبهه های هوایی و ایجاد ترکیبات شیمیایی غیر معمول ، همچون سوراخ لایه ازن ، می باشد.

این نوع گردباد های قطبی علاوه بر زمین و زحل بر روی دیگر سیارات همچون مشتری ، مریخ و زهره یافت می شود . اما روی زحل بر خلاف دیگر سیارات دمای لکه از دیگر نقاط جو گرم تر می باشد .

دکتر گلن اس.ارتن از آزمایشگاه جت پروپالشن می گوید : « معما این نیست که چرا قطب جنوب زحل اینقدر گرم است . زیرا این ناحیه به دلیل رسیدن آن به نقطه انقلاب تابستانی در سال 2002 م ، حدود 15 سال در معرض تابش مستقیم آفتاب بوده است . مشکل این است که پس چرا منطق با عرض جغرافیایی 30 درجه از قطب این وضعیت را ندارند . اگر علت افزایش دمای قطب به دلیل ذکر شده برگردد ، در نتیجه باید با افزایش عرض جغرافیایی دما نیز زیاد شود . اما اینطور نیست .

شاید مشکل این باشد که در جو فوقانی ، استراتوسفیر ، ذراتی تجمع کرده اند که جذب کننده قوی نور خورشید هستند و بابه دام انداختن اشعه های خورشید باعث افزایش گرما می شوند . این نظریه شاید بتواند علت تیره بودن لکه داغ بر روی سیاره را توضیح بدهد . به هر حال این نظریه نمی تواند به تنهایی این مشکل را توضیح بدهد .

جزئیات بیشتری از این پدیده ممکن است توسط طیف نگار مادون قرمز کاوشگر کاسینی ،که در حال چرخش بدور زحل است ،در بین ماههای مارس و می2005 م ( اسفند و فروردین) بدست آید . طیف نگار ترکیبی (CIRS) اطلاعات طیفی پیوسته از این اثر را در همان طول موجی که تلسکوپ کک قرار داشته ، ثبت می کند ولی انتظار می رود که این دو سیستم داده های همدیگر را کامل تر کنند .



سئوال دیگری که وجود دارد این است که آیا سرمای موجود در قطب شمال زحل همواره پایدار خواهد ماند یا خیر ؟ دکتر ارتن می گوید : « این سئوالی است که تنها با آزمایشات کاسینی پاسخ داده خواهد شد.» ممکن است در سال های آینده ستاره شناسان نمونه هایی دیگر از این لکه ها را در روی زحل یا دیگر سیارات کشف کنند .

رصدخانه کک وابسته به انجمن تحقیقات ستاره شناسی انستیتو تکنولوژی دانشگاه کالیفرنیا و سازمان ناسا می باشد .

[Renjer Babi]

رصدخانه فضایی سوئیفت اولین اشعه های گاما از تولد احتمالی یک سیاهچاله را آشکار کرد.


این رصد در 17 ژانویه(28 دی) انجام گرفت . قلب این انفجار در کمتر از 200 ثانیه توسط سوئیفت نشانه گیری شد . این کار توسط تلسکوپ پرتو ایکس (XRT) انجام گرفت این در حالی است که پرتوهای گاما در این طول موج هنوز قابل رؤیت بوده است دکتر نیل گهرلز ، رئیس پروژه سوئیفت ، می گوید : « این اولین بار است که اشعه های گاما توسط یک تلسکوپ پرتو ایکس ثبت می شود .»

برای درک انفجار GRB050117 هفته ها وقت لازم است! تلسکوپ های زمینی و فضایی به دنبال تعیین دقیق مکان این انفجار گاما هستند . پس از این کار دانشمندان به بررسی پس انفجارها و نواحی اطراف منبع می پردازند . دکتر دیوید بروز از مرکز پن استیت می گوید : « ما بدقت درحال بررسی داده های تلسکوپ پرتو ایکس هستیم . این بسیار شور انگیز است زیرا تا کنون هیچ کس نتوانسته در حین جابجائی پرتو های گاما تصویر اشعه ایکس ثبت کند . »

هم اکنون تلسکوپ های پرتو ایکس و ماور إبنفش به دنبال یافتن علت انفجار هستند .منشأ این پرتوها شایدانفجار یک ستاره سنگین یا شاید هم برخورد سیاهچاله ها و یا ستاره های نوترونی با هم باشد .هر کدام از اینها می تواند منجر به شکل گیری یک سیاهچاله جدید شود . به هر حال این مسئله هنوز به صورت یک راز باقی مانده است .

ما هر روز شاهد چندین انفجار ازاین نوع در محدوده نور مرئی هستیم . اهمیت این کشف از آن جهت است که چنین انفجاری برای اولین بار است که در ناحیه پرتو ایکس رؤیت می شود .

سوئیفت :

سوئیفت سه قسمت اصلی دارد :1. BATکه مسئول ثبت انفجارات می باشد 2.) XRTتلسکوپ پرتو ایکس) 3 . ) UVOTتلسکوپ مادون قرمز/مرئی ) که این دو بر روی انفجار فوکوس می کنند .

تلسکوپ سوئیفت محصول مشترک دانشگاه های پن استیت ، نیومکزیکو ، سونوما ، کالیف ، رونرت پارک ، لیسستر و سازمان ناسا و آزمایشگاه های لوس آلاموس ، مولارد واقع در دورکینگ ، بررا در میلان ونیز مرکز آ اس آی در ایتالیا می باشد .

[Renjer Babi]

اگر عمرتان يارى كند و تا 13 آوريل 2029 زنده باشيد، مي­توانيد در سه قاره، چشم به راهِ جشن تماشاى سيارك باشيد؛ چيزى كه دنيا تا به حال نديده است.

ستاره شناسان پيش­بيني­شان را از اين كه صخره­اى بزرگ 24 سال ديگر تا چه حد از نزديكى زمين خواهد گذشـت، بهبـود بخشيده­اند. تصوير S&T از Steven Simpson.

در دسامبر گذشته، هنگامى كه ستاره­شناسان تخمين زدند سياركِ 2004 MN4 در سال 2029 به احتمال 1 در 38 ممكن است به زمين برخورد كند، اين سيارك براى دو روز خبرساز شد. اين تهديد به زودى برطرف شد، چرا كه تصاوير قديمى­اى يافت شد كه با تصحيح مدار سيارك به اندازه­ى كافى، تضمين مي­كرد كه اين سيارك، سياره­ى ما را براى برخورد از دست مي­دهد. اكنون، رصدهاى رادارى بسيار دقيق در 27، 29 و 30 ژانويه، مدار سيارك را حتى بيشتر تصحيح كرده است. سيارك همچنان مصمم است از خير زمين بگذرد، اما در واقع، واقعه­اى چشم­گير خواهد بود و سياركى قابل ديد با چشم غير مسلح را به نمايش خواهد گذاشت چيزى كه فقط يك بار در هزاره اتفاق مى­افتد.



Paul Chodas، Steve Chesley، Jon Giorgini و Don Yeomans در قالب "برنامه­ى جسمِ نزديكِ زمينِ1" ناسا، محاسبه كرده اند كه هنگام گذر از كنار زمين، فاصله­ى سيارك از سطح زمين، 7/4 شعاعِ زمين (30000 كيلومتر) خواهد بود. اين نصف فاصله­اى است كه مدار قبلى محاسبه مى­كرد. سيارك در آن هنگام بايد تا قدر 3/3 (به اندازه­ى كوچكترين ستاره در ملاقه­ى دب اكبر) درخشان شده باشد و در صورت­هاى فلكىِ سكستانت و خرچنگ با سرعت ْ42 بر ساعت به سوى شمال غربى حركت كند. اروپا، آفريقا و آسيا بهترين موقعيت ديد را خواهند داشت. 2004 MN4 با قطرى كه به تازگى 320 متر تخمين زده شده است، 2 ثانيه­ى قوسى، قطر ظاهرى خواهد داشت كه به اين ترتيب در تلسكوپ­هاى آماتورى به سختى تفكيك خواهد شد.

قاره­ى آمريكا، بهترين ديد را ساعت­ها پيش از اين موقع و هنگامى خواهد داشت كه سيارك هنوز در راه نزديك شدن است و تنها به قدر 7 رسيده. شب بعد، سيارك بسيار كم نورتر از اين و در نزديكى خط ديد ما به خورشيد خواهد بود.



مشاهدات رادارى توسط Lance Benner، Mike Nolan، Steve Ostro و Jon Giorgini و به وسيله­ى بشقاب غول­پيكر آرسيبو (Arecibo) در پورتوريكو انجام شده است. خبر خوب اين كه مدارِ تصحيح شده، همچنان بدون برخورد با زمين است: انرژىبرخورد در صورت انجام، حدود 850 مگاتُن مى­بود؛ يعنى 15 برابر قوى­تر از بزرگ­ترين بمب هيدروژنى كه تاكنون آزمايش شده و 60 برابر مهيب­تر از انفجار تانگوسكا (Tunguska) در 1908 در سيبرى. به گفته­ى Chodas و همكارانش، "گذر سياركى به اين اندازه از فاصله­اى اين­چنين نزديك به زمين، پديده­اى است كه به طور متوسط تنها هر 1300 سال ــ­يا چيزى در اين حدود ­ــ مى­توان انتظار آن را داشت."



تقويمتان را علامت بزنيد و اگر در سمتى از زمين هستيد كه براى تماشا مناسب نيست، براى پيوستن به اين مهمانى، ترتيب يك مرخصى را بدهيد.

[Renjer Babi]

مریخ نورد های روح و فرصت سازمان فضایی ناسا در طی ماموریتی که بیش از سه سال به طول انجامیده، داده های بسیار ارزشمندی را از سیاره سرخ به زمین ارسال نموده اند. این پروژه موفق، متخصصین آژانس فضایی اروپا را بدان وا داشت تا دست به کار شد ه و مریخ نورد دیگری را طراحی نمایند.این روبوت ظاهری شبیه به دو مریخ نورد ناسا دارد، از لحاظ تکنولوژی ساخت و تجهیزات ، بسیار پیشرفته تر از آن ها خواهد بود. اما





در حالی که مریخ نورد ها ی روح و فرصت به دنبال آثار باقی مانده از آب بوده اند،مهمترین ماموریت مریخ نورد اگزو، جستجو برای آثار حیات در این سیاره در زمان گذشته و حال است.

مریخ نورد اگزو از سری ماموریت های رو بوتیک ارورا می باشد که جهت بررسی ماه،یگانه قمر زمین و همچنین سیاره مریخ اجرا خواند شد.

میزان موفقیت این ماموریت در روند سایر پروژه های فضایی، از جمله سفر انسان به مریخ و همچین جستجو برای حیات در ورای زمین نقش بسیار مهمی را ایفا خواهد کرد.

مارس اگزو از پرتو های خورشیدی برای شارژ کردن مولد های الکتریکی خود استفاده می کند، علاوه بر این طی کاوش در سیاره، سخره های سنگی را برای نمونه برداری و آزمایش، بررسی خواهد کرد.وزن تجهیزات پژوهشی همراه مریخ نورد در حدود 12 کیلوگرم است که در بین آن ها سبک ترین مته ساخته شده در جهان نیز وجود دارد.

به دلیل مسافت بسیار زیاد و پیچیدگی های فراوان این ماموریت،مارس اگزو از سیستم هدایت خودکار بهر ه می برد.

رینولد برترند، متخصص بخش رو بوتیک آژانس فضایی اروپا در این باره می افزاید: با توجه به شرایط محیطی مریخ ،استفاده از سیستم کنترل مستقیم زمینی برای پیشبرد ماموریت، کارایی لازم را نخواهد داشت،به همین دلیل در ساخت مریخ نورد باید نوآوری داشته باشیم.

اگر تمامی مراحل طراحی و ساخت این مریخ نورد به خوبی پیش رود،این کاوشگر تا سال 2011 میلادی به فضا پرتاب خواهد شد.

[Renjer Babi]

سرانجام ماهواره متاپ آ در عصر روز دوشنبه،هفده ژولای (بیست و شش تیر) سال جاری توسط راکت اس. تی/ فرگت سایوز از ایستگاه فضایی بیکونر واقع در قزاقستان به مدار زمین پرتاب شد.

این ماهواره هواسنج اولین پروژه، از سری ماموریت های سه گانه میتاپ می باشد که توسط آژانس فضایی اروپا و سازمان هوا سنجی ماهواره ای،جهت کاوش و بررسی اتمسفر زمین انجام می گیرد.در طی این ماموریت،ماهواره میتاپ آ، یازده ابزار پیشرفته جهت بررسی دقیق جو زمین همچنین خشکی و اقیانوس های آن با خود حمل می کند.ماهواره متاپ آ، پس از استقرار در ارتفاع 817 کیلومتری از سطح زمین، با گردش در مدار(قطب شمال تا قطب جنوب) شروع به جمع آوری داده هایی با وضوح بسیار بالا خواهد کرد.

مهمترین تجهیز اتی که این ماهواره با خود حمل می کند عبارتند از: نقشه بردار سی.ان.ای.اس برای هوا شناسی و بررسی وضعیت آب و هوا ،طیف سنج آی.ای.اس.آی برای سنجش دقیق دما و رطوبت، طیف سنج گوم 2 برای بررسی از لایه ازن و غلظت گاز ها در جو زمین ،باد سنج آسکت برای تعیین جهت باد و میزان سرعت آن در سطح اقیانوس ها،گراس پیلود که به بررسی اتمسفر زمین توسط پنهان سازی سیگنال های رادیویی ماهواره های جی.ام.اس می پردازد و رطوبت سنج ام.اچ.اس که جایگزین ابزار ای.ام.اس.یو-بی خواهد شد برای سنجش بسیار دقیق مقدار رطوبت هوا.

میتاپ آ علاوه بر این که ماموریت موفق میتوست آژانس فضایی اروپا را کامل می نماید،با ماهواره هواشناسی ایالات متحده(ان.او.ای.ای) نیز به طور شیفتی همکاری خواهد داشت. به طوری که در شیف صبح میتاپ آ بر ای نمونه نیمکره شمالی را بررسی می کند و در شیف بعد از ظهر ماهواره ان.او.ای.ای نیمکره جنوبی را بررسی خواهد کرد.

این ماهواره با طولی در حدود شش و نیم متر ،چهار تن وزن دارد.پس از موفقیت این ماموریت ،دو ماهواره دیگر از این سری(میتاپ بی و میتاپ سی) تا سال 2020 میلادی (1399) به فضا پرتاب خواهند شد.

کارشناسان هواشناسی از این پس می توانند با استفاده از داده های ارزشمندی که از ماهواره میتاپ آ ارسال می شود،وضعیت آب و هوا را به صورت بسیار دقیقی تعیین و یا پیش بینی نمایند.

ماهواره متاپ آ پس از طی مراحل نهایی کنترل در ساعت 4:28 دقیقه بعد از ظهر به وقت گرینویچ(8:58 دقیقه بعد از ظهر به وقت ایران) پس از پرتاب ماموریت خود را آغاز کرد.





برای اطلاعات بیشتر پیرامون ماهواره میتاپ آ به سایت زیر مراجعه نمایید:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]