تاپیک تخصصی تسلیحات نظامی

[ata.royalfalcon]

آشنايي با پنج اژدر پیشرفته ای که توسط پنج کشور متفاوت طراحی و ساخته شده است .

Black Shark (كوسه سياه) :

اژدر Black Shark محصولی ساخت شرکت ایتالیایی Whitehead Sistemi Subacquei بوده از سال 2004 میلادی وارد خدمت شده است. این اژدر سنگین وزن به غیر از نیروی دریایی ایتالیا در نیروهای دریایی مالزی، اکوادور و شیلی نیز مشغول به خدمت است.

این اژدر چیزی در حدود 1200 کیلوگرم وزن داشته و وزن سر جنگی آن محرمانه بوده و اعلام نشده است. برد این جنگ افزار زیر آبی در حدود 50 کیلومتر بوده و می تواند با سرعت 93 کیلومتر در ساعت این مسافت را طی کند. Black Shark توسط یک فیبر نوری که به انتهای آن وصل شده است هدایت می شود. از طریق این فیبر نوری اطلاعات مورد نظر درباره هدف به این اژدر منتقل می شود.



این اژدر همچنین توانایی استفاده از سامانه هدایت آشیانه یاب را نیز دارد که از طریق سنسورهای مورد نظر به آنالیز صدای های دریافتی پرداخته و به سمت صدای حاصل از حرکت هدف خود جذب میشود. سیستم پیشران این اژدر باطری می باشد. Black Shark از یک باطری آلومینیوم سیلور اکسید برای تامین نیرو بهره می برد.شرکت سازنده Black Shark مدعی شده است که اژدر فوق از صدای بسیار پایینی برخوردار بوده و احتمالا کشف آن توسط دشمن بسیار سخت می باشد.

همچنین توانایی درگیری با اهداف در آب های عمیق و کم عمق برای این اژدر تعریف شده است. Black Shark با کالیبر 533 میلی متر عرضه شده و امروزه تنها از زیردریایی ها پرتاب می شود.

YU-6 :

اين اژدر متعلق به کشور چین بوده و می توان گفت اطلاعات زیادی در مورد آن وجود ندارد. دولت و منابع نظامی چینی اطلاعات زیادی در مورد این اژدر منتشر نکرده اند و اعداد و ارقام کمی از این اژدر موجود است. بنا بر اعلام برخی کارشناسان در اواخر دهه 1970 و یا 1980 میلادی یک فروند اژدر مارک 48 ساخت آمریکا توسط ماهیگیران چینی کشف می شود و از این اژدر به عنوان پایه ای برای مهندسی معکوس استفاده می شود.

در طول سالهای بعد چین تلاش گسترده ای را برای فراهم کردن علوم و زیرساختهای مورد نظر برای تولید انبوه این اژدر به انجام رسانده است. فناوری هایی مثل بحث طراحی پیشرانه ، هدایت سیمی و آلیاژ مورد نظر برای بدنه اژدر از جمله مشکلات چینی ها در این مسیر بود. در نهایت چینی موفق شدند که فناوری های لازم و پایه ای را با استفاده از توان بومی بدست آورده و در نهایت برنامه اژدر YU-6 در سال 1995 میلادی دوباره فعال شد.



برخی منابع غربی معتقد هستند که در نهایت روسها نیز که بعد از فروپاشی اتحاد شوروی روابط خوبی را با چین آغاز کردند در ساخت این اژدر به چینی ها کمک کردند. در حقیقت دو سوم فناوری های لازم برای ساخت این اژدر برای چینی ها تازه بوده و می بایست به آن دست پیدا می کردند.
نهایتا در سال 2005 میلادی اژدر فوق به خدمت نیروی دریایی ارتش چین وارد شد . این اژدر کالیبر 533 میلی متری جزء گونه های سنگین وزن طبقه بندی شده از سیستم پیشران بر پایه ماده نیترات بهر برده و بردی در حدود 45 کیلومتر دارد. سرعت این اژدر در هنگام حمله در حدود 120 کیلومتر در ساعت است. در بحث هدایت نیز "YU-6" از ترکیبی از هدایت سیمی و آشیانه یاب صوتی فعال و غیر فعال بهره می برد. اطلاعات بیشتری در مورد این اژدر منتشر نشده است.

DM2A4 :

اين اژدر ساخت کشور آلمان بوده و جدیدترین نسل اژدرهای ساخت کشور آلمان است. این اژدر سنگین وزن آلمانی با کالیبر 533 میلی متری ساخت شرکت Atlas Elektronik GmbH وزنی در حدود 1500 کیلوگرم داشته و سر جنگی آن وزنی در حدود 260 کیلوگرم دارد. این اژدر آلمانی در بازار صادرات نیز بسیار موفق عمل کرده و به غیر از نیروی دریایی آلمان به کشورهای ترکیه ، یونان ، پاکستان و اسپانیا نیز صادر شده است. DM2A4 از یک باطری نقره و روی استفاده می کند و می تواند به برد 50 کیلومتر و سرعت 96 کیلومتر در ساعت برسد. کالیبر این اژدر 533 میلی متر می باشد.



اما نکته جالب در مورد این اژدر سرجنگی و مواد منفجره آن است که از ماده ترکیبی موسوم به PBX بهره می برد. 260 کیلوگرم به کار رفته در سر جنگی این اژدر قدرت تخریبی برابر با 460 کیلوگرم تی ان تی دارد. سامانه جستجو گر به کار رفته در این اژدر توان جستجوی تا + و – 100 درجه در عرض و + و – 20 درجه در ارتفاع در مقابل خود را دارد.

این اژدر همچنین نخستین اژدر هدایت شونده با کابل فیبر نوری در جهان است که با استفاده از آن اطلاعات موجود از سیستم های شناسایی زیردریایی مستقیما به اژدر منتقل شده و منحرف کردن آن تقربیا غیر ممکن می باشد.

Varunastra :

يك اژدر سنگین وزن با کالیبر 533 میلی متر از کشور هندوستان است که در حال حاضر آخرین مراحل آزمایش خود را می گذراند و قرار است به زودی به نیروی دریایی هند تحویل شود. این اژدر با وزن 1500 کیلوگرم از یک سرجنگی 200 کیلوگرمی بهره برده و سیستم پیشرانه آن بر پایه باطری و نیروی الکترونیکی می باشد.



این اژدر که توسط اداره تحقیقات پیشرفته دفاعی هند طراحی و ساخته شده است و از هدایت سیمی بهره می برد. سرعت این اژدر هندی که در حدود 74 کیلومتر بر ساعت و برد آن در حدود 30 کیلومتر اعلام شده است.

ارتش هندوستان به دنبال این است که مدل های مختلف این اژدر را برای پرتاب از هوا ، شناورهای سطحی و زیر سطحی آماده کند. بر اساس اعلام منابع هندی این اژدر به گونه ای طراحی شده است که در فاصله 8 متری از هدف تعیین شده خود منفجر شده و با موج ناشی از انفجار به تخریب هدف اقدام می کند. بر اساس اعلام منابع هندی طراحی و ساخت این اژدر نزدیک به 15 سال به طول انجامیده است.واژه Varunastra در زبان هندی به معنای طوفان می باشد.

Blue Shark (كوسه آبي) :

اما آخرین اژدری که در این لیست معرفی می شود blue shark نام داشته و ساخت کشور کره جنوبی می باشد. این اژدر سبک وزن که به منظور تامین نیاز نیروی دریایی کره جنوبی طراحی و ساخته شده است توان پرتاب شدن از روی هواپیما ، بالگرد و همچنین شناورهای سطحی را دارا می باشد. کالیبر اژدر blue shark در حدود 320 میلی متر بوده و می تواند تا مسافت 19 کیلومتر را با سرعت 83 کیلومتر در ساعت طی کند.



سیستم پیشران این اژدر باطری لیتیم پلیمری بوده و از سامانه سونار فعال موجود در درون خود اژدر برای کشف و رهگیری اهداف زیر سطحی بهره گرفته می شود. سر جنگی این اژدر از نوع خرج گود بوده و می تواند در حدود 1.5 متر فولاد نیز نفوذ کند. این اژدر توسط آژانس امور دفاعی کره جنوبی طراحی و ساخته شده و ظاهرا هر فروند از آن قیمتی در حدود 830 هزار دلار دارد. وزن کلی این اژدر 250 کیلوگرم بوده و از سال 2005 میلادی تولید آن آغاز شده است.

mashreghnews.ir

[VAHID]

طرحی مفهومی و جالب از فرانسه که در آن هواپیمای عمود پرواز فرانسوی SNECMA Coléoptère از درون یک هواپیمای کنترل و هشدار زودهنگام هوابرد(AEW&C یا همان آواکس) A300-600ST Beluga (که در اصل یک سوپر هواپیمای ترابری میباشد) پرواز و از آن به عنوان یک آشیانه پرنده استفاده میکنند.این طرح مفهموی احتمالا برای دفاع ضربتی در کوتاه ترین مدت در برابر هواپیماهای مهاجم دشمن و دفاع از حریم هوایی بوده است.

[lionf3]

طرحی مفهومی و جالب از فرانسه که در آن هواپیمای عمود پرواز فرانسوی SNECMA Coléoptère از درون یک هواپیمای کنترل و هشدار زودهنگام هوابرد(AEW&C یا همان آواکس) A300-600ST Beluga (که در اصل یک سوپر هواپیمای ترابری میباشد) پرواز و از آن به عنوان یک آشیانه پرنده استفاده میکنند.این طرح مفهموی احتمالا برای دفاع ضربتی در کوتاه ترین مدت در برابر هواپیماهای مهاجم دشمن و دفاع از حریم هوایی بوده است.

جالبه
هواپیمای ترابری فوق‌العاده‌ای هست
تو خیلی از عملیات های ترابری و نظامی تصاویری ازش دیدم.

[VAHID]

هواپیمای جنگ الکترونیک ژاپنی EC-1 نیروی هوایی دفاعی ژاپن ساخت کمپانی بزرگ ژاپنی Kawasaki که بر اساس هواپیمای باری کوتاه برد C-1 ساخت همین کمپانی ساخته شده است.این هواپیما از 2 موتور توربوفن JT8D-M-9 هریک با تراستی بیش از 64.5 هزار نیوتون که در کمپانی ژاپنی Mitsubishi تحت لیسانس کمپانی آمریکایی Pratt & Whitney ساخته میشوند استفاده میکند.

[3274]

جالبه
هواپیمای ترابری فوق‌العاده‌ای هست
تو خیلی از عملیات های ترابری و نظامی تصاویری ازش دیدم.

این یک طراحی هست و هنوز وجود خارجی نداره
اونی که شما دیدید به احتمال زیاد هواپیمای مخصوص حمل قطعات هواپیماست که کل بخش دماغه بالا میره نه مثل این مورد که بخش کابین مستقل از درب بالا رونده ی جلو هست

[VAHID]

خشاب ستاره ای که به دلیل پنج‌ ضلعی بودن خشاب پنتاگون نام داد.پنتاگون در زبان یونانی معنای پنج‌ ضلعی می‌ دهد.این خشاب از 5 خشاب 20 تایی برای گلوله های کالیبر 45×5.56 میلیمتری ناتو ساخته شده و همچون خشاب کاسه ای 100 گلوله گنجایش دارد،درحالی که نسبت به خشاب کاسه ای حجم کمتری دارد.

[ata.royalfalcon]

آشنایی با 5 گلوله متداول توپخانه ؛ از اتمی تا منور

1. گلوله شدید الانفجار :

اولین گلوله در اين لیست ، معروفترین و پرکاربرد ترین نوع مهمات در توپخانه به شمار می آید. بدنه این گلوله ها از فولاد ساخت شده و در درون آن ها از مواد منفجره به کار رفته است. ترکیب به کار رفته در مواد منفجره بر اساس ترکیب RDX و TNT قرار دارد. این ترکیب که از آن با نام "کمپوزیت ب" نام برده می شود از آن تاریخ به این سو به عنوان ماده اصلی منفجره مهمات شدید الانفجار به کار می رود.

اینگونه از مهمات برای حمله و نابودی طیف گسترده ای از اهداف مثل سنگرها، محل تجمع نفرات و یا ادوات دشمن و به نوعی از بین بردن هر هدفی در میدان نبرد به کار می رود. اما یک نکته جالب در مورد خرج انفجاری به کار رفته در این گلوله ها وجود دارد. این خرج ها که توسط شخص پرتابگر گلوله قابل تنظیم هستند این قابلیت را به گلوله های مورد نظر می دهند که در سه حالت گوناگون منفجر بشوند. یکی در هنگام برخورد با هدف که حالت عمده است، حالت دوم زمانی است که برای انفجار در ارتفاعی مشخص در بالای هدف تنظیم شده و در این حالت از مرگباری بالاتری بر علیه نیروی پیاده دشمن برخوردار است و حالت سوم نیز گونه نفوذگر است که فیوز طوری تنظیم می شود که اندکی پس از اصابت با هدف و نفوذ در آن انفجار صورت بگیرد.

2. گلوله ترکش زا :

این گلوله که امروزه از خدمت خارج شده است در حقیقت اولین مهماتی بود که توپخانه را به سلاحی واقعا مرگبار تبدیل کرد. تا قبل از اختراع این نوع از مهمات در قرن 18 میلادی، مهمات توپخانه شامل کره های فلزی تو پری بودند که پرتاب شده و در اثر برخورد با افراد و یا استحکامات دشمن ایجاد تخریب می کردند. در اواسط قرن 18 میلادی انگلیسی ها به این فکر افتادند که گلوله های مورد نظر را با گلوله های ریزتر فلزی پر کرده و از با استفاده از آنها به نیروهای پیاده دشمن حمله کنند.

با اختراع خرج های زمانی که اجازه می داد تا گلوله در زمان و ارتفاع خاصی از هدف منفجر شود بر مرگباری این گلوله ها نیز افزوده شد. برای نمونه در زمان جنگ اول جهانی از مهمات 75 میلی متری ترکشی استفاده می شود که هر کدام حاوی 300 گلوله فلزی بودند و می توانستند با انفجار در بالای هدف به قتل عام نیروهای پیاده بپردازند. یک تیم آموزش دیده توپچی در آن زمان می توانست تا 20 گلوله از این نوع را در دقیقه شلیک کرده و مساحت گسترده ای را در فضای باز پوشش دهد. این گلوله ها در اوایل جنگ اول جهانی و با معرفی خرج های انفجاری پر قدرت تر و گلوله های شدید الانفجار که پس از منهدم شدن بدنه فلزی را نیز به ترکش تبدیل می کرد از خدمت خارج شدند.

3. گلوله اتمی :

اما به مرگبارترین بخش از مهمات توپخانه ای می رسیم. پس از پایان جنگ جهانی دوم و آغاز مسابقه تسلیحاتی بین بلوک شرق و غرب، طراحان سلاح های اتمی به دنبال روشهای گوناگون برای پرتاب سلاح های اتمی به سمت طرف مقابل بودند. با بالا گرفتن تنش بین دو طرف در دهه 1950 میلادی بحث استفاده از گلوله های توپخانه مجهز به ماده انفجاری اتمی مطرح شده و به سرعت نیز توسط کشورهای صاحب سلاح هسته ای به کار گرفته شد.

گلوله اتمی W33 ساخت آمریکا

اینگونه گلوله ها از لحاظ ظاهری تفاوتی با گلوله های دیگر توپخانه ندارند و مکانیزم انفجاری و همچنین مواد رادیواکتیو مورد نظر در درون گلوله جاسازی شده است. توپ هایی با کالیبر 155 میلی متر به بالا توان شلیک این گونه مهمات را دارا می باشند. البته برد اکثر این گلوله ها نیز در حدود 8 ، 10 ، الی 20 کیلومتر بوده و در صورت استفاده به احتمال زیاد بخشی از نیروهای خودی نیز از اثرات ناشی از این انفجار و تشعشات حاصل از آن آسیب می دیدند. آمریکا، شوروی سابق، فرانسه و انگلستان از جمله دارندگان این گونه گلوله ها بودند. در طول سالهای بعد در جنگ سرد این مهمات با موشکهای کوتاه برد تاکتیکی حامل سر جنگی اتمی جایگزین شدند که از سرعت و قدرت تخریب و همچنین برد بالاتری برخوردار هستند. بر اساس گزارشات موجود سه کشور چین، هند و پاکستان همچنان از گلوله های اتمی در سازمان رزم توپخانه خود بهره می برند.

4. گلوله منور :

منور و روشن کردن میدان جنگ نام هایی آشنا برای ایرانیان هستند که برای آنها تداعی کننده شبهای حمله در طول 8 سال دفاع مقدس می باشد. بسیاری تصور می کنند که منورها تنها از یک سلاح مخصوص کمری پرتاب می شوند. اما باید گفت که هم خمپاره ها و گلوله های توپخانه ای مخصوص این کار نیز وجود دارد.

در این گلوله های به جای مواد منفجره از موادی با خاصیت ایجاد نور استفاده می شود. چاشنی انفجاری این گلوله ها برای منهدم شدن در ارتفاع تقریبی 600 متری از سطح زمین طراحی شده است. در انتهای این گلوله ها یک چتر نسوز که در برابر حرارت مقاوم است نصب شده است و پس از انفجار گلوله مورد نظر و فعال شدن مواد نور زا چتر نیز باز می شود و پروسه سوختن و ایجاد نور در حدود یک دقیقه به طول می انجامد. امروزه در جهان گلوله های توپخانه منوری جدیدترین نیز به تولید رسیده است که نورهای مادون قرمز از خود ساطع می کنند. این گلوله ها به منظور افزایش کارایی سامانه های دید در شب طراحی شده اند.

5. گلوله دود زا :

اما آخرین گلوله ای که به آن می پردازیم ، نقش مهمی در مشخص کردن اهداف و همچنین ایجاد چتر محافظ برای نیروی های خودی دارد. گلوله های توپخانه دود زا از محفظ های حاوی مواد دود زا مثل فسفر به همراه یک خرج کوچک انفجاری بهره می برند.

مخازن دود در وسط گلوله قرار دارد

این خرج های کوچک پس از منفجر شدن باعث می شوند که یک واکنش شیمیایی در درون مخازن مورد نظر شکل گرفته و دود تولید شود. از این مهمات برای نقطه گذاری هدف قبل از آغاز گلوله باران دشمن و همچنین ایجاد "پرده دود" برای نیروهای خودی در شرایط دفاعی استفاده می شود.

mashreghnews.ir

[VAHID]

هلیکوپتر کاموف Ka-31 یک هلیکوپتر روسی 2 خدمه ای موفق ساخت شرکت کاموف روسیه بر گرفته از طرح کاموف Ka-27 است که وظیفه ی اخطار زودهنگام هوابرد و آواکس را بر عهده دارد و اولین پرواز آن سال 1983 انجام شد.از سال 1985 بیش از 35 فروند کا-31 هریک به ارزش 23 میلیون دلار ساخته شده است و نیروی دریایی روسیه، هند و چین کاربران این هلیکوپتر هستند.طول این هلیکوپتر 12.5 متر،ارتفاع آن 5.6 متر و حداکثر وزن آن موقع برخاست 12200 کیلوگرم است.

نام اصلی این هلیکوپتر Ka-29RLD است و ماموریت اصلی آن کشف دوربرد اهداف زمینی و هوایی است که برای انجام این ماموریت ، کا-31 به یک رادار قدرتمند 1 در 6 متر ازنوع E-801 Oko استفاده میکند که این رادار با پوشش 360 درجه امکان ردیابی همزمان 40 هدف در ابعاد جنگنده در برد 150 کیلومتری را داشته و برد کشف اهداف دریایی بزرگ آن به 250 کیلومتر میرسد . اطلاعات جمع آوری شده توسط رادار همزمان از طریق دیتالینک مخصوص برای پردازش مجدد به کشتی مادر فرستاده میشوند .

کا-31 همچنین تجهیزات هدفگیری الکترواپتیکی مدل پایه را با سیستم هدایت ماهواره ای 12 کاناله کرونشات کابریس منطبق بر سیستم ناوبری ماهواره‌ای روسی گلوناکس، سیستم تغذیه ی الکتریکی TA-8Ka ، سیستم کشف عوارض زمینی و سیستم ارتباطی دیجیتالی 16 کاناله با برد 400 کیلومتر تعویض نموده و حتی برای کارایی بیشتر ، 2 موتور توربوشفت نمونه اولیه نیز با 2 موتور توربوشفت پرقدرت تر ساخت شرکت کلیموف مدل Isotov TV3-117VMAR هر کدام با توان 2217.7 اسب بخار تعویض شده اند . حداکثر سرعت این هلیکوپتر با این موتور ها 250 کیلومتر بر ساعت و سرعت پیمایش آن 205 کیلومتر بر ساعت است.سقف پروازی کا-31 برابر با 3500 متر و برد آن نیز 600 كيلومتر است.

کا-31 دارای 2 ملخ 3 تیغه هم محور هریک به قطر 14.5 متر است که خلاف جهت یکدیگر میچرخند و نیروی گشتاور چرخشی بالگرد خنثی ميشود و از چرخیدن آن در نبود پروانه دمی جلوگیری میشود و احتياجی به پروانه دم نیست. 4 چرخ هلیکوپتر برای چرخیدن آنتن E-801 جمع میشوند. آنتن این هلیکوپتر در حالت عملیاتی ، هر دقیقه 6 بار یک دور کامل میزند ، همچنین اتصالات آنتن به بدنه ی هلیکوپتر مجهز به کمربندهای انفجاری برای جدا شدن در حالت اضطراری هستند .هنگام فرود نیز آنتن جمع شده و به زیر هلیکوپتر میخوابد.

[ata.royalfalcon]

جدیدترین حفره سیاه ارتش روسیه :

یک فروند زیردریایی دیزل-الکتریک کلاس کیلو از نوع پروژه 636 با نام Rostov-on-Don در دریای سیاه به آب انداخته شد. این زیردریایی به ناوگان دریای سیاه نیروی دریایی ارتش روسیه تحویل داده می شود. این زیردریایی از قابلیت پنهان کاری بالایی برخوردار بوده و به "حفره سیاه" معروف است.





mashreghnews.ir

[VAHID]

آشنایی کوتاه با اولین تفنگ تهاجمی اتوماتیک زیر آبی جهان

نام تفنگ: APS
گونه: تفنگ تهاجمی زیر آبی
سال طراحی: نیمه اول دهه 1970
سال تولید: از 1975 تاکنون
سال ورود به خدمت: 1975
کشور سازنده و به کار گیرنده: روسیه
طراح: ولادمیر سیمونوف
کارخانه های سازنده: 2 کارخانه روسی تولا و تسنی‌توچماش
وزن: 3.0 کیلوگرم با خشاب خالی و 3.9 کیلوگرم با خشاب پر
درازا: 84.0 سانتیمتر با قنداق باز و 62.0 سانتیمتر با قنداق بسته
درزای لوله: 30.0 سانتیمتر
پهنا: 6.5 سانتیمتر
کالیبر: 5.66 میلیمتری
گلوله ها: 39×5.66 میلیمتری
گنجایش خشاب: 20 گلوله
مکانیزم: اتوماتیک با کارکرد گازی
آهنگ شلیک: 600 گلوله بر دقیقه
سرعت دهانه: 340 تا 360 متر بر ثانیه خارج از آب در هوا
برد کاری: 30 متر در ژرفای 5 متری زیر آب،20 متر در ژرفای 20 متری زیر آب،11 متر در ژرفای 40 متری زیر آب
بیشینه برد: 100 متر خارج از آب در هوا