برنامه‌ی هفت

[Lady parisa]

خب دوستان دیدن که برنامه هفت دیشب چی شد؟
من با 80% حرفای عرب نیا موافقم
خوشحالم جواب دندون شکنی با اهمیت ندادن به جواباشون به خیلی ها داد.خصوصا در رابطه با کمدی مزخرفی که چند ساله روی بورس اومده! اینکه هنرمند با پذیرفتن هر نقشی شاید بتونه بیننده به گیشه بیاره و همش این نیست! و بازیگر خودشو ضایع می کنه

ولی دلم برای پولاد کیمیایی سوخت! جیرانی حتی نذاشت یه جمله کامل بگه! و چقدر متین بود پولاد که گیر نداد حرفمو باید بزنم

ولی دقت کردین دکور خیلی سمبلی دارن!!؟ حتی میخ های دکور معلومه و پائین میزشون ورقه هاش بلند شده! توقع بیشتری از دکور اونم توی یه برنامه هنری می رفت!

[MoH_@_MaD]

این جیرانی اصلا مدیریت کردن تو برنامه رو بلد نیست !!
همیشه تو بخش نقد فیلم تا میاد یه کم بحث گرم بگیره و داغ شه میپره وسط بحث میگه بریم فلان آیتم رو ببینیم کلا بحث رو از تب و تاب میندازه !!
باز دوباره تا میاد گرم بگیره همینجور ....

[Lady parisa]

شایدم می ترسه از هفته بعد دیگه برنامه ای نداشته باشه

[sAeEd_kHaAn]

کاملا با حرف های بهداد موافقم من چند تا سوال از کسایی که از این اقای عرب نیا حمایت میکنن دارم
ایا تلویزین جای غرض ورزی شخصیه ؟ با چه اجازه ای وقت مردم رو تو این برنامه تلویزیونی میگیره از این و اون بد میگه و اونارو با الفاظ بد حقیر میکنه ؟ کوتوله حرف خوبه ؟ مجنون حرف خوبیه ؟ به تو چه کی چیکار میکنه ؟ واسه ما شده کاسه داغتر از اش من نمیدونم چرا اینو 3 هفته پشت سر هم دعوت کردن ؟ هر هفته میومد اول جواب افرادیم که ازش انتقاد میکردن میداد و کاملا قصد تخریب دیگران رو داشت
ازش متنفر شدم
خیلی از حرف های بهداد کاملا درسته پول بیت المال این مملکت رو خرج سریال هایی میکنن که با اعتقادات من و شما بازی کنه
چرا یه فیلم از تاریخ ایران نمیسازن ؟ تاریخی که خیلی جاهاش باعث افتخار من و شماست نه این سریال هایی میسازن که عرب ها رو ... همین عرب هایی که به هیچ چیز ما رهم نمیکنن حتی به خلیج پارسمون

[Javad-ht]

این عرب نیا هم دهن ما رو سرویس کرد!
من هی میخوام این نقد فیلمها رو ببینم این چند هفته اینقدر این حرف میزنه بی خیال میشم میرم میخوابم.
بعدم برمیگرده میگه من با شخص خاصی نیستم با یه جریان خاص ام!
آخه چرا دروغ میگی!
امیدوارم دیگه نه این و نه هیچ بازیگر دیگه ای نیاد اول برنامه یه ساعت حرف بزنه!
آخه ملت الاف نیستن که بشینن تصفیه حساب های شخصی اینا رو با هم ببینن!
یکی از دوستان بگه دیشب نقد فیلم جرم چی شد؟
تو سایت اش هنوز چیزی نزده.
ممنون

[M3HRD@D]

دیشب برنامه هفت رو از اول تا آخرش دیده ام
اول راجب صحبت های عربنیا که صحبت نبود سفسفه بافی خالص بود که به قول علی معلم عرب نیا راجب همه چیز صحبت میکنه نظر میده کارشناسی میکنه و خودش رو برتر از همه میدونه و یک خود شیفتگی و نارسیسیسم بیش از اندازه ای داره
عرب نیا میگفت مجلس باید بیاد برا سینما قوانین بزاره دخالت کنه آخه سینما رو چه به مجلس یا میگه وقتی من اومدم تو برنامه تون پیامکاتون چند برابر شد که نشان از نارسیسیسم بالای شخصیت عرب نیا داره راجب تک تک اشخاص نظر میده یکی رو (حامد بهداد) مجنون میخونه و فراستی رو کمونیست میدونه و .... تند به تند هم که میگه امام این طور گفت مقام معظم اینطور گفت و... و بعد میگه من راجب اشخاص صحبت نمیکنم و کلی حرف میزنم.

راجب نقد فیلم که بین فراستی و معلم بود هم در کل نقدای خوبی شد که دو طرف دیده گاهشون رو بیان کردن که آقای معلم بیشتر هم صحبت کرد بیشتر حرف های معلم رو قبول دارم که کیمیایی کم کسی نیست که بعضی ها بیان بگن فیلمهاش لات بازی و چاقو کشی منظورم فراستی نیست کلا بعضی ها با سینمای ساده و دوست داشتنی کیمیایی مشکل دارند

در کل یکی از بهترین برنامه های هفت بود ....

[arisa]

در مورد جیرانی شاید شور جوانی و حوصله میانسالی و مدیریت یک مجری مسلط را نداره ولی به هر حال یکی از افراد خاص سینمایی ما با دانشی غنی در رابطه با تاریخ سینما به خصوص ایران هست مضاف بر اینکه سالها کار روزنامه نگاری کرده، یک کارگردان موفق بوده و سناریست و پژوهشگر هم در برخی زمینه ها بوده و مهمتر از همه، از افراد عاشق سینماست بدون حب و بغض و تعصبات سیاسی و صنفی که به نظرم همین دلایل کافی است تا ایشون فردی قابل احترام باشن و من که به شخصه خوشحالم اولین برنامه سینمایی با حضور ایشون تولید شد.

[Hamid Hamid]

اول راجب صحبت های عربنیا که صحبت نبود سفسفه بافی خالص بود که به قول علی معلم عرب نیا راجب همه چیز صحبت میکنه نظر میده کارشناسی میکنه و خودش رو برتر از همه میدونه و یک خود شیفتگی و نارسیسیسم بیش از اندازه ای داره

مهرداد جان اولا كه اين بنده خدا اول برنامه اومد از همه كسايي كه با حرفش رنجونده بودشون عذر خواست ( منم قبول دارم برخي حرفاش خوب نبود لحنش) ...

مورد ديگه اينكه بازم تاكيد رو اين داشت كه من اين همه اينجا حرف ميزنم روزنامه ها و جرايد ميان فقط حرفام رو خلاصه ميكنن تو دعواي بين من و فلان بازيگر ...
مهرداد جان بنده خدا حرفاي خيلي قشنگي زد و من لذت بردم از بخشي از حرفاش ( نه از اونجا كه هي تاكيد داشت رو هتاكي و فحش) ... برگشت گفت سينماي ما تو دهه ي 60 و 70 اگه سالي مثلا 60 تا فيلم ساخته ميشد ... 4-5 تا از اونها فيلم هاي خوبي نبود و بقيه حداقل سالي 10-12 تاش عالي بود و چندين تاش هم كيفيت خوبي داشت ...
و بعدش گفتش كه اما الان برعكس شده ... سالي 3 تا فيلم خوب به زور داريم ميسازيم و بيشتر فيلم ها شده همين كمدي هاي سطحي و مسخره ...

بعدشم گفت كه مردم خودشون فهميدن كه عمر اين كمدي ها يك سال يا 2 سال هست و بعدش كنار ميره ...

مهرداد جان من همه ي حرفاش رو قبول ندارم اما اين بخشي كه نوشتم رو درست گفتش

+

عرب نیا میگفت مجلس باید بیاد برا سینما قوانین بزاره دخالت کنه

مهرداد جان اينم طرح بدي نبود ... وقتي كسي زورش نميرسه و يه عده منفعت طلب براي خودشون جريان سازي كردن تو سينما چرا قانوني تصويب نشه ... البته اين قانون بايد با مشورت كسايي باشه كه در هنر دستي دارن و نه مجلس به تنهايي ... اين همه فيلم سطحي و مسخره تو اين مملك ساخته ميشه ... خب كي مي خواد جلوشون رو بگيره؟

جواب اين همه بازيگر بيكار رو كي مي خواد بده؟

+

قول علی معلم عرب نیا راجب همه چیز صحبت میکنه

خب اين حقش هست كه صحبت كنه ... خودش گفت من جامعه شناس نيستم اما فقط به عنوان يه هنرمند كسي كه تو اين سينما بودم و هستم دارم حرف ميزنم ...

بعدشم همين آقاي علي معلم خيلي باحاله كلا آدم خنثي اي هست با همه چيز موافقه : دي ... يكي از كسايي كه بايد بره كنار همين آقا و امثالش هستند كه حرفاي عرب نيا زياد بهش خوش نيومد ...

+

خلاصه ي كلام عرب نيا گفت بايد سينما رو پاك كينم ... خالص كنيم وگرنه به بيراهه ميريم و نتايجش رو ميبينيم.( اين حرفش بود نه دعوا ... منم از لحنش و كلام هايي كه به كار برد خوشم نيومد(كوتوله و مسالش با بهداد))

اينم بگم من هم ايشون رو دوست دارم و هم حامد بهداد ... اما من به جنبه ي نزاع اين 2 تا كاري ندارم ... عرب نيا حرفش پاك كردن سينما بود.

[M3HRD@D]

مورد ديگه اينكه بازم تاكيد رو اين داشت كه من اين همه اينجا حرف ميزنم روزنامه ها و جرايد ميان فقط حرفام رو خلاصه ميكنن تو دعواي بين من و فلان بازيگر ...
مهرداد جان بنده خدا حرفاي خيلي قشنگي زد و من لذت بردم از بخشي از حرفاش ( نه از اونجا كه هي تاكيد داشت رو هتاكي و فحش) ... برگشت گفت سينماي كما تو دهه ي 60 و 70 اگه سالي مثلا 60 تا فيلم ساخته ميشد ... 4-5 تا از اونها فيلم هاي خوبي نبود و بقيه خداقل سالي 10-12 تاش عالي بود و چندين تاش هم كيفيت خوبي داشت ...
و بعدش گفتش كه اما الان برعكس شده ... سالي 3 تا فيلم خوب به زور داريم ميسازيم و بيشتر فيلم ها شده همين كمدي هاي سطحي و مسخره ...

بعدشم گفت كه مردم خودشون فهميدن كه عمر اين كمدي ها يك سال يا 2 سال هست و بعدش كنار ميره ...

حمید جان من بحثم زیاد روی این صحبت های ساختن فیلمهای خوب این سالها در مقابل دهه 60 و 70 نیست
اگر چه تو این سالها هم فیلم های زیاد خوبی هم داریم که با همون دهه ها برابری میکنه مثل ساخته های فرهادی و کاهانی و مهرجویی و میر کریمی و قبادی و ....
فقط این روزها کمدی خوب زیاد نداریم که تو اون دهه ها کارهای کمدی خیلی بهتری ساخته میشد و گرنه تو کارهای درام تو این سالها پیشرفت خیلی خوبی داشتیم و عرب نیا انگار فقط تو این سالها کمدی میبینه.

مهرداد جان اينم طرح بدي نبود ... وقتي كسي زورش نميرسه و يه عده منفعت طلب براي خودشون جريان سازي كردن تو سينما چرا قانوني تصويب نشه ... البته اين قانون بايد با مشورت كسايي باشه كه در هنر دستي دارن و نه مجلس به تنهايي ... اين همه فيلم سطحي و مسخره تو اين مملك ساخته ميشه ... خب كي مي خواد جلوشون رو بگيره؟!

وقتی سینما رو مثل ورزش دست اهلش نمیدن همین میشه
اگر بیان از بالا به پایین سینما رو بدن دست اهالی سینما دیگه نیازی به دخالت دولت و مجلس تو کار سینما نداریم...
وقتی مردم میرن برای دیدن فیلمهای کمدی سطحی اخراجی ها و افراطی ها و خروس جنگی و .... و این همه میفروشه خب تهیه کننده ها هم میگن چه بهتر فیلم سطحی و نازل میسازیم فروش خوبی هم داریم و با خودشون میگن چرا بریم دنبال کار خوب...
پس این ساخته فیلمهای سطحی و نازل به خود مردم هم بر میگرده که به دیدن این فیلمها میرن و موجب فروشش میشن...

خب اين حقش هست كه صحبت كنه ... خودش گفت من جامعه شناس نيستم اما فقط به عنوان يه هنرمند كسي كه تو اين سينما بودم و هستم دارم حرف ميزنم ...

بعدشم همين آقاي علي معلم خيلي باحاله كلا آدم خنثي اي هست با همه چيز موافقه : دي ... يكي از كسايي كه بايد بره كنار همين آقا و امثالش هستند كه حرفاي عرب نيا زياد بهش خوش نيومد ...

حقش هست که راجب هر چیز نظر بده و صحبت کنه نه اینکه بیاد راجب فلسفه و مقام حق متعال و ورزش و ... و همه چیز کارشناسی کنه و برای همه تایین تکلیف کنه و نظر دادن با کارشناسی فرق داره
علي معلم هم برای من انسان بزرگ و منتقد و کارشناس بزرگی تو سینما ما که امثالش کم تو ایران به نظر من اصلا آدم خنثي نیست و منظورت از خنثی بودن راجب معلم رو نفهمیدم حمید جان
علي معلم کلا با کسی تعارف نداره که مجیز گوی کسی باشه و حرف خودش رو میزنه

عرب نيا تو برنامه های قبلش کمی حرف های بهتری زد ولی تو این برنامه اونجای که گفت برنامه ی سری قبل من رو برای اینکه خوب بوده دوباره پخش کردید یا بخاطر من آمار پیامکاتون رفته بالا نشان از خود شیفتگی بالای عرب نیا داره که به شخصه فیلمهاش و بازیش رو دوست دارم ولی از این اخلاق و صحبت هاش خوشم نیومد

ببخشیید که پرحرفی کردم

[M3HRD@D]

ویدیوی دفاع یک ساعت و نیمه علی معلم از فیلم جرم در مقابل مسعود فراستی را این جا ببینید و متن کامل بحث را بخوانید: علی معلم: آن که نگاه دارد به مسیرش ادامه می‌دهد/فراستی: یعنی عشق در دهه پنجاه با امروز فرقی نمی‌کند؟



بخش اول / مدت: 34 دقيقه / حجم: 20 مگابايت

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

بخش دوم / مدت: 33 دقيقه / حجم: 20 مگابايت

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

در برنامه جمعه شب هفت، فیلم «جرم» به کارگردانی مسعود کیمیایی فیلم مورد نقد و بررسی قرار گرفت. برای اولین در غیاب کارگردان اثر، این بار بار دو منتقد صاحب نام روبروی هم قرار گرفتند و به بحث راجع به فیلم مورد نظر پرداختند. علی معلم به عنوان منتقد موافق و مسعود فراستی به عنوان منتقد مخالف فیلم مسعود کیمیایی. یکی از متفاوت‌ترین قسمت‌های این برنامه را رقم زدند.

علی معلم و فراستی این مناظره را این گونه آغاز کرد:

علی معلم: خوشحالم که هفت این امکان را داده است که در مقابل هم قرار بگریم و گفت‌و‌گو کنیم. امیدوارم آدم‌هایی در رسانه حرف بزنند که حرف زدن را بلد باشند. آزادی مسئولیت می‌آورد، بر خلاف تصوری که فکر می‌کنند آزادی بی‌بند و باری است. وقتی که آزاد هستیم در سخن گفتن مسئول هستیم و اگر از کسی اسم می‌بریم و یا به کسی چیزی را نسبت می‌دهیم حتما باید مسئولانه در مقاب حرفمان دفاع کنیم. بنا بر این این مسئولیت گفت‌و‌گو در رسانه زیاد است. ما باید مسئولیت سخن گفتن را بپذیریم و درحد خودمان حرف بزنیم. من در بارهٔ موضوعی که مربوط به چیز دیگر می‌شود حرف نمی‌زنم. من فیلسوف و و سیاستمدار نیستم که در آن مورد حرف بزنم. شاید مطالعه و سوادی مثلا مورد فلسفه داشته باشم، اما نه آن اندازه که بخواهم در مورد آن به سخنرانی بپردازم. ما باید راجع به کار خودمان، کاری که سواد حرف زدنش را داریم حرف بزنیم و مردم هستند که بپذیرند یا نه.

حرفی که می‌خواهم درباه کیمیایی بزنم به همین مقدمه مربوط است. که بدانیم راجع به چه کسی و چه موضوعی می‌خواهیم سخن بگوییم؟ راجع به اینکه فیلم «در آمده یا در نیامده!؟»

من هرگز در نقد فیلم به آن مفهومی که دیگران می‌گویند حرف نمی‌زنم؛ ما داریم راجع به یک سری اصول حرف می‌زنیم که ارجح است به ظرافت‌های گفتار. این اصول را وقتی جدی بگیریم تازه منطقهٔ مکالمه آغاز می‌شود. و تازه در ابتدا قرار می‌گیریم و باید شرایط گفت‌و‌گو را در نظر داشته باشیم..

فراستی هم این طور به گفتگو ادامه داد: علی دیالوگ خوبی را آغاز کرد. اینکه به اندازهٔ تخصصمان حرف بزنیم. این یک مطلب اساسی است. ما مسائل سراسر دنیا را در جرم بررسی نخواهیم کرد. این جلسه تمرین این دیالوگ داشتن است. واژه‌هایی که من استفاده کرده‌ام مطلقا به نقد فیلم مربوط است و هیچ گونه ربطی نسبت به شخص فیلم ساز ندارد. من از تمام واژه‌هایی که در نقد فیلم استفاده کرده‌ام شخصا دفاع می‌کنم و پایش ایستاده‌ام و این واژه‌ها را صرفا در حوزه نقد فیلم می‌دانم.

/هنرمند بندهٔ نظر من نیست! /

علی معلم در ابتدای سخنانش پیرامون فیلم جرم این گونه توضیح داد: ما راجع به دو نفر در تاریخ سنیما بد رفتاری کرده‌ایم. بیایید یاد بگیرم با هنرمندان بزرگی که داریم این طور برخورد نکنیم. مثل علی حاتمی. او تا زمانی که در ایران فیلم می‌ساخت مورد لطف نبود. چرا؟ چون بعضی از ما سلیقه حاتمی را در نگاه به تاریخ نمی‌پسندیم. اشکالی هم ندارد. کما اینکه شاید عده‌ای سلیقه ایشان را در نگرش اجتماعی نپذیرند. ایرادی نیست. ایراد این است که ما به گونه‌ای با هنرمند رفتار می‌کنیم که انگار هنرمند کسی است که باید سخن ما را بشنود و عین سخن ما رفتار کند. هنرمند بندهٔ نظر من نیست! هنرمند اثری می‌آفریند با بینش نگاه و فلسفهٔ خودش. متاسفانه دیدم چند روز پیش در نشریه‌ای که با پول دولت منتشر می‌شود دیدم نوشته است که آیا کیمیایی فیلم ساز مهمی است؟ من به ایشان می‌گویم که بله! کیمیایی فیلم ساز بسیار مهمی است! قیصر باعث یک حرکت اجتماعی شد و عادت از بین بردن نخبگان و نادیده گرفتن هنرمندان اصیل غلط است. ما یک سری شخصیت‌های مهم در سینما داریم که احترام دارند و انتقاد ما به فیلم‌هایشان نباید ربطی به شخصیت‌هایشان داشته باشد.
هنرمند نظر دارد. پیشنهاد می‌دهد. نظریه‌ای فلسفی را دنبال می‌کند یا نمی‌کند و اگر بتواند سخن خود را در قالب متوازنی بیان کند و تاثیرش را بر جامعهٔ عوام و خواص بگذارد می‌توان او را به طور واقعی هنرمند نامید. این حرف‌ها باید به شکل مداوم گفته شود.
ما از اول باید معنی کنیم که راجع به چه کسی می‌خواهی صحبت کنیم. کیمیایی فیلم سازی نیست که دیروز وارد فضای سینمایی شده باشد. او فیلم سازی است با تعدادی فیلم شاخص و تعدادی متوسط و تعدادی ضعیف. یعنی مسعود کیمیایی، یا هر فیلم سازی دیگر همه اثارش شاهکار نیست. نمی‌شود که همه آثار یک هنرمند شاهکار باشد. و تازه اینجاست که نقد ما اغاز می‌شود و گفت‌و‌گو می‌کنیم.

/آیا جرم سیاسی است؟ /

فراستی: شخصیت اول فیلم و دستیارش؛ از اول تا آخر فیلم نه واکنش نه اکشن و نه هیچ چیز سیاسی‌ای در ان‌ها نمی‌بینیم مگر در قسمت پایانی که با افجه‌ای رو برو می‌شود و نظرش عوض می‌شود. این هنوز معنی‌اش این نیست که رضا از یک مزد بگیر آدم کش ارتقا پیدا می‌کند به حالا یک عنصر سیاسی که خوب را از بد تشخیص می‌دهد. در تمام فیلم اصلا قاسم مشخص نیست ضد شاه است یا شاهی.

از نظر منطقی باید حکومتی باشد که رضا را وادار به کشتن آدم مردمی می‌کند، ولی باز هم چیزی سر در نمی‌آوریم. اصلا چه سنخیتی با رضا دارد؟ این‌ها همه شوخی است و نه منطق سیاسی دارد و نه منطق شخصیت‌پردازی.


معلم هم در جواب فراستی دربارهٔ ادعای سیاسی بودن جرم می‌گوید: من اولین مشکلی که با شما دارم این است که تکرار می‌کنید که فیلم سیاسی است یا نه؟ یعنی چه!؟ اصلا مگر ما بگوییم فیلم سیاسی ساخته‌ایم یعنی سیاسی ساخته‌ایم؟ اصلا مگر فیلم سیاسی ساختن افتخار است؟ خیر! به هیچ وجه! سیاسی بودن نه فضیلت است نه رذیلت! بعضی‌ها می‌گویند من فیلم اجتماعی می‌سازم یا جنگی. این‌ها اصلا فضیلت محسوب نمی‌شود. فیلم‌های کیمیایی به آن معنا سیاسی نیست و راجع به فرد است.

قهرمان فردی بر اساس یک اصول حرکت می‌کند و پای اصولش می‌ایستد. امثال رضا سرچمشه که در تاریخ معاصر ما کم نیستند. کسانی هستند به اصولی معتقدند و صاحب قدرت و حرکتی در جامعه هستند و می‌توانند خطری برای بزرگان ایجاد کنند. پس سعی می‌شود امثال رضا سرچشمه را به دلایل مختلف اعم از فقر و فشار خانوادگی مورد سو استفاده قرار داد و پا پول خریداریشان کرد. هر چند درونشان همچنان پاک است. این کسانی هم که دست به خریدن امثال او می‌‌زنند صرفا سیاسی‌ها نیستند. پشت این سیاسی‌ها، اقتصادی‌ها هستند. اقتصادی‌های فاسد. رفتار قاسم خان رفتاری سیاسی نیست. آدم‌های مثل رضا سرچشمه با تمام فشارهای اجتماعی و فقر، می‌توانند در گروه خیر یا شر قرار بگیرند. اگر در اختیار خیر قرار بگیرند فرد فاسد را می‌زنند و اگر در اختیار شر قرار بگیرند فرد ملی را می‌زنند. اما این آدم‌ها همچنان فضایل درونی‌شان را فراموش نکردند و قدرتی برای خودشان قائل هستند. به همین دلیل در انتها می‌بینیم که این آدم در کنار فرد ملی قرار می‌گیرد و فرد فاسد را می‌زند. این مهم ترین پیام فیلم است اگر بخواهید آن را سیاسی ببینید.

فیلم ساز فیلم را در مقطع یک تحول اجتماعی مثل انقلاب قرار داده است وقتی که می‌شود در آن شلوغی آدم کشت. این فیلم می‌تواند دارای مباحث سیاسی باشد، اما خود کیمیایی اصلا فیلم سیاسی به آن معنا بلد نیست. فیلم سیاسی تعریف و تحلیل دارد و قرار است به جابه جایی قدرت بینجامد. سیاست یعنی علم اداره اجتماع. و فیلم از این جنبه یک بحث شخصی را پیش می‌کشد.

/کیمیایی ادای خودش را در نمی‌آورد در جهان خودش زندگی می‌کند/

علی معلم در ادامهٔ صحبت‌هایش به اینکه بعضی از منتقدان گفته‌اند کیمیای ادای خودش را در می‌آورد اشاره می‌کند:

معلم: دیده‌ام بعضی می‌گویند کیمیایی همیشه یک جور است و یک جور می‌سازد و ادای خودش را در می‌آورد. یعنی چه؟ مگر قرار است کیمیایی ادای چه کسی را در بیاورد؟ مگر قرار است ادای من را در بیاورد؟! یعنی دوستان می‌خواهند بگویند این بد است که کیمیایی ادای خودش را در می‌اورد؟ یا مثلا این خوب است که فیلم سازانی داریم که هر کس ادای دیگری را در می‌اورد؟! نه! کیمیایی ادای خودش را در نمی‌اورد بلکه در جهان خودش زندگی می‌کند!

فراستی: آدمی که ادای خودش را در بیاورد از اینکه ادای دیگری را در بیاورد خیلی بهتر است. اما مشکل این است که ادای خود را هم در اوردن اضمحلال است. فیلم ساز یا هنرمندی که اگر ادای خودش را در بیاورد با پایان کار خود رو برو شده است. شما یک اثر خوب خلق کردی و به محض اینکه بخواهی آن را تکرار کنی بازنده‌ای. کیمیایی متاسفانه ادای خودش را در می‌اورد

علی معلم: کیمیایی در جرم دارد به صراحت راجع به ارز شهای اخلاقی حرف می‌زند. برخلاف آثار پیشین کیمیایی، او این بار از خانواده می‌گوید. در جرم مسئلهٔ خانواده بسیار مهم است. جرم حمایت از خانواده را متذکر می‌شود. برای آنکه انگیزهٔ فیلم ساز انگیزهٔ شخصی، اجتماعی و فرهنگی است که به فرد بر می‌گردد. اینکه کیمیایی در جرم ضعف‌هایی هم دارد طبیعی است. مگر می‌شود بی‌اشکال ساخت. نقد هم این نیست که شما فقط نظرتان را بدهی و فقط بگویی به نظر من خوب بود یا بد بود. بعضی دوستان نقد را مساوی نظر خواهی می‌دانند و همین‌ها به نقد اسیب رسانده است.

فراستی در پایان این گفت‌و‌گو می‌گوید:

جرم از یک سری اصول دفاع می‌کند مثل رفاقت. من اصلا نمی‌فهمم دوستی و رفاقت در سال ۱۳۵۰ مساوی با ۱۳۹۰ باشد. فیلمی که در آن از رفاقت حرف می‌زند بوی از رفاقت امروز نمی‌دهد و در آن امروز پیدا نمی‌شود. نه خشونت در ان معنی دارد و نه رفاقت. این خشونت یک اکت نمایشی بدون میزانسن است.

علی معلم هم تمام مسائل مطرح شده در جرم را مطابق را واقعیت‌های روز جامعه می‌داند و بازگشت کیمیایی به گذشته را مرهمی برای امروز می‌داند جرم را یکی از بهترین فیلمهای این سال‌های کیمیایی و سینمای ایران قلمداد می‌کند.

در پایان این نشست معلم و فراستی تعریف نهایی خود از جرم را اینگ ونه اعلام می‌کنند:

مسعود فراستی: اگر نگاه و جهانت تعمیق نشود و مماس با امروز نباشد فیلم خوبی نساختی. و صرفا هنرمندی هستی که یک فیلم خوب در کارنامه‌ات داری و سعی می‌کنی‌‌ همان را ادامه بدهی و این یعنی ادای خود را در آوردن و ارضای شخصی.

علی معلم: جرم در ادامهٔ‌‌ همان مسیر فیلم سازی کیمیایی و در امتداد‌‌ همان جهانی که خلق کرده است و طبیعی است که ادبیاتش را نمی‌تواند عوض کند. هنرمند اگر نگرش داشته باشد نگرش‌اش را ادامه می‌دهد.

منبع: کافه سینما