اشعـار عاشقـانـه

[A_M_IT2005]

در آستان عشق

آن را که در هوای تو یک دم شکیب نیست
با نامه ایش گر بنوازی غریب نیست
امشب خیالت از تو به ما با صفاتر است
چون دست او به گردن و دست رقیب نیست
اشک همین صفای تو دارد ولی چه سود
اینه ی تمام نمای حبیب نیست
فریاد ها که چون نی ام از دست روزگار
صد ناله هست و از لب جانان نصیب نیست
سیلاب کوه و دره و هامون یکی کند
در آستان عشق فراز و نشیب نیست
آن برق را که می گذرد سرخوش از افق
پروای آشیانه ی این عندلیب نیست

دکتر شفیعی کدکنی

[dariushiraz]

یاد یک روز

خفته بودیم و شعاع آفتاب
بر سراپامان بنرمی میخزید
روی کشی های ایوان دست نور
سایه هامان را شتابان میکشید
موج رنگین افق پایان نداشت
آسمان از عطر روز کنده بود
گرد ما گویی حریر ابرها
پرده ای نیلوفری افکنده بود
دوستت دارم خموش خسته جان
باز هم لغزید بر لبهای من
لیک گویی در سکوت نیمروز
گم شد از بیحاصلی آوای من
ناله کردم : آفتاب ...ای آفتاب
بر گل خشکیده ای دیگر متاب
تشنه لب بودیم و او ما را فریفت
در کویر زندگانی چون سراب
در خطوط چهره اش نا گه خزید
سایه های حسرت پنهان او
چنگ زد خورشید بر گیسوی من
آسمان لغزید در چشمان او
آه ... کاش آن لحظه پایانی نداشت
در غم هم محو و رسوا میشدیم
کاش با خورشید می آمیختیم
کاش همرنگ افقها می شدیم

[ghazal_ak]

گفتی که می بوسم تو را،
گفتم تمنا می کنم
گفتی اگر بيند کسی،
گفتم که حاشا می کنم
گفتی ز بخت بد اگر ناگه رقيب آيد ز در
گفتم که با افسون گری او را ز سر وا می کنم
گفتی که تلخی های می، گر ناگوار افتد مرا
گفتم که با نوش لبم آن را گوارا می کنم
گفتی چه می بينی بگو، در چشم چون آيينه ام
گفتم که من خود را در او عريان تماشا می کنم
گفتی که از بی طاقتی دل قصد يغما می کند
گفتم که با يغماگران باری مدارا می کنم
گفتی که پيوند تو را با نقد هستی می خرم
گفتم که ارزان تر از اين من با تو سودا می کنم
گفتی اگر از کوی خود روزی تو را گويم برو
گفتم که صد سال دگر امروز و فردا می کنم
گفتی اگر از پای خود زنجير عشقت وا کنم
گفتم ز تو ديوانه تر دانی که پيدا می کنم

[dariushiraz]

به من گفتی که دل دریـا کن ای دوست
همه دریا از آن ما کن ای دوست
دلـم دریــا شـد و دادم بـه دستت
مکش دریا به خون ، پروا کن ای دوست

[SadeghCom]

وقتی گریبان عدم

با دست خلقت می درید

وقتی ابد چشم تو را

پیش از ازل می آفرید

وقتی زمین ناز تو را

در آسمانها می کشید

وقتی عطش طعم تو را

با اشکهایم می چشید

من عاشق چشمت شدم

[cityslicker]

هیشکسی به یاد عاشفانه نیس
توی دفتر دلی ترانه نیس
رو لبای سرخ دلسپردگی
هیچی جز بوسه ی تازیانه نیس

هیشکسی اهل وفا نیس به خدا
آدمی تو آدما نیس به خدا
این همه رنگ و ریا، اما دریغ؛
رنگی همرنگ خدا نیس به خدا

معنی عشق و هوس عوض شده
جای پرواز و قفس عوض شده
گرگای گرسنه جای آدمان
معنی مرگ و نفس عوض شده

آینه ی زندگی بی هویته
این دروغه که خود حقیقته
هیشکسی اهل خودش نیست و خدا
این نقابیه که روی صورته

***
آدما! ما همه مون مسافریم
یه روزی باید بذاریم و بریم
پس چرا دلو نبازیم به مهر
وقتی تو بازی دنیا حاضریم...!؟

[dariushiraz]

گاهی از شاخه های شب بو



می آمدی



گاهی با خنده های شمعدانی



گاهی با نجوای تاز می آمدی



گاهی با دستان پر از هديه



حالا با جويبار نگاه نمناکت آمدی



تا هميشه

[dariushiraz]

فصل پرواز
پرنده ، همقفس ، همخونهء من
زمستون رفت و شد فصل پریدن
همین دیروز تو از این خونه رفتی
ولی از اومدن چیزی نگفتی
تو را در حنجره یک دشت آواز
تو را در سر هوای خوب پرواز
من اینجا خسته و غمگین و تنهام
نمیدونم كه می مونم تا فردا
چی میشد اون هوای برفی و سرد
تو رو راهی به این خونه نمیكرد
بهار كاغذین خونهء من
تو رو راضی نكرد آخر به موندن
من عادت میكنم با درد تازه
جدایی شاید از من من بسازه
دلم تنگه دلم تنگه برایت
نگاهم با نگاهت داشت عادت
تو اونجا با گلای رنگارنگی
من اینجا پشت دیوارای سنگی
تو با جنگل تو با دریا تو با كوه
منو اندازه ی یه فصله اندوه
من عادت میكنم با درد تازه
جدایی شاید از من من بسازه
دلم تنگه دلم تنگه برایت
نگاهم با نگاهت داشت عادت
شهین حنانه

[vahide]

بالا بلا

ای سروکه بی سایه چنین سر به هوایی
در پای توهرگز نرسیدم به نوایی

خوارم چه پسندی که به هر حال عزیزی
دردم چه فرستی که به هر درد دوایی

دل نیز خدارا به صفاآینه گردان
کز گردش چشم آینه گردان خدایی

برخاست بلا تا که به بالای تو ماند
ای فتنه ای به بالا تو ندانم چه بلایی

با چشم تواز هر تو جهان گوشه گرفتیم
ماییم وتو ای جان که جگر گوشه مایی

هرچند جدایی است به کابین مه ومهر
لیکن مه من حیف که از مهر جدایی

مگشای در خانه دل جز به رخ دوست
ای عشق تو درخانه دل خانه خدایی

ای اشک بیاویز به چشم از صف مژگان
باشد که بیابیم از این چشمه صفایی

ترسم که پریشان کنی آن طره که هر صبح
ای آه سحر همسفر باد صبایی

جز باده گلرنگ دوای دل ما نیست
خون شد دلم ای ساقی گلچهره کجایی

[dariushiraz]

ترا در موج درياهاي آبي جستجو كردم
به يادت با هزاران قطره باران گفتگو كردم
تو حتي از نگاه من نخواندي « دوستت دارم»
و با فرياد و غوغا، عشق خود را با تو رو كردم
نشستم در كوير دور دست آرزوهايم
در آن صحراي بي سرسبز با اشكم وضو كردم
سفر آمد جدايي خيمه زد در سرنوشت ما
و من بي تو سفر با حسرت و بغض گلو كردم
شدم همسايه دريا، اسير عشق و يكرنگي
ترا در موج درياهاي آبي جستجو كردم