اما سکانسی که خیلی قابل توجه بود و تعجببرانگیز، سکانس توطئه برای معتاد کردن مستشار بود در اتاق اعلیحضرت ...
نمیدونم هدف مهران از این دکوپاژ چی بود ... دوربین بدون گرفتن متکلم و با نشون دادن چهرهی داموس شروع کرد از بالا همین جوری گرفت و شخصیتها رو نشون داد، گاهی رفت روی متکلم (مثل اتی) و قبل از اینکه حرفشون تموم شه ازشون عبور کرد، و گاه سرعتش مناسب نبود (مثل رفتن روی برزو)، آخر هم شخصیتها رو ول کرد و رفت روی نقاشیها ...
که چی رو نشون بده ؟! اگه میخواست اینها رو در حاشیه بذاره و این مفهوم رو برسونه که باز هم اینا نشستن توطئه میکنن و یه جورایی حس ملالآور این جلسات رو نشون بده، چرا صدای شخصیتها همچنان بلند بود؟! چرا fade نشدن؟! چرا موسیقی شروع نشد؟!
اون نقاشی چیزی نداشت که بخواد 78 ثانیه روشون مانور بده و دوربین رو این ور و اون ور کنه !!
این چه دکوپاژی بود آخه ؟! چی فکر کرد این نماها رو گرفت ؟!