اشعـار عاشقـانـه

[BAZY MARG]

او رفت
همه چيز معتدل در سايه ی ِ
آفتاب احساسی ممنوعه
گاهی تا وزيدن بادی و
تغييری چند ساعته پيش می رود و طغيان نمی كند



او رفت
مثل حبابی از عمق دهان ماهی تا سطح
اوج را می خواست
سرشارِ جنون ِروشنی تبخير شد و
تا بازگشت به دريا راه طولانی در پيش گرفت


او رفت
مانند جای ِپاهايم بر ساحل شنی
پيش می رفتم
پشت سرم را نگاه كردم
رد آن زير رفت و آمد موج ها محو شده بود


او رفت
راحت تر از روزی كه آمد
اگر چه لحظه ای صورتش غمگين شد
فردايش فهميدم
آسوده خوابيده بود...


او رفت
مثل فصل های ِدر گذر
شكل گل های ِنرگس
كه زودتر از موعد خزان
رنگ زردش مرا آزار می دهد



او رفت
ساده تراز بادی كه پنجره را گشود
روزها گذشت و
فهميدم هوا سرد شده
بی نشان تر از باد پنجره را بستم!



او رفت
به جاده ای كه ذهنم می ديد و
در قاب ِزبانم نقاشی می كرد
گنگ از كنارش گذشت
به دنبال تصويری ديگر



او رفت
تا اثبات كند حرف هايش راست بود
مثل آن روزی كه می گفت:
تا ابد مي مانم
بی تو من می ميرم!


او رفت
در خلوت ِآغوشی غسل تعميد شود
شايد دستی ديگر
جای ِدست مرا از بدنش پاك كند و
آمرزيده ی ِدرگاه ِشيطان گردد



او رفت
تجربه هايش با من را به حراج بگذارد
قلب مشتری در وسوسه سوداگرش
به تاراج رود و
بازی ِديگری آغاز شود


او رفت

مثل باران به خورد زمين
خجالت می كشيد
از روی ِبچگی خيانت مي كرد !

او رفت
تا نباشد زير نگاه ِپرسشگر من
در كنار ِديگری نقش ها می كشد و قصه ها می سازد
ساده دل هيچ نمي داند
عمر را می بازد !!!



او رفت
در خاطره ای كه من
رهگذر جاويد
از بعيد تنهايی ام رها شدم و انجامش
فتح داشته هايش بود و فنا شدن لحظه ها

او رفت
مثل پژواك ِرنج آهنگی موزون در سكوت
سمفونی ِويرانی نت به نت پيچيد
تا صدای ِناقوس
آسمانی ابری پيش روی ِخورشيد نقاشی كند



او رفت
سايه شد پشت درختی!
با رسيدن غروب
چرخش زمين رسوايش كرد و چشم های ِآسمان در جستجوی ِخنده
غرور جنگل را به آتش بردگی كشيد



او رفت
خدا می داند هشيارهذيان می گفت
مضطرب داستان می ساخت و
دلواپس ِرسوايی
با خودش می جنگيد !



او رفت
دور از من و نزديك به كسی كه می گفت
بيش ترها دوستش خواهد داشت
فكر می كرد می ترسم و نمی دانست
در تقويم جدايی جستجو می كردم...


او رفت
مثل رويا های ِبزرگش به خوابی عميق
هديه اش كردم به آدمی جديد
آخرين حوای ِتاريخم را
وقت بازگشت به زمين
سوغات شيطان بردند تا گرمی ِ

عشق از جنس آتش باشد ...

[Ghorbat22]

روز پاییزی میلاد تو در یادم هست
روز خاکستری سرد سفر یادت نیست
ناله ناخوش از شاخه جدا ماندن من
در شب آخر پرواز خطر یادت نیست
تلخی فاصله ها نیز به یادت مانده است
نیزه بر باد نشسته است و سپر یادت نیست
خواب روزانه اگر در خور تقدیر نبود
پس چرا گشت شبانه در به در یادت نیست
من به خط و خبری از تو قناعت کردم
قاصدک کاش نگویی که خبر یادت نیست
عطش خشک تو بر ریگ بیابان ماسید
کوزه ای دادمت ای تشنه مگر یادت نیست
تو که خود سوزی هر شب پره را میفهمی
باورم نیست که مرگ بال و پر یادت نیست

تو به دل ریختگان چشم نداری بی دل
آنچنان غرق غروبی که سحر یادت نیست

[شاهزاده خانوم]

دلهامان اگر گرم باشد، تاب خواهيم آورد سالهاي زندگي مان را
زمستان گذشته است، گلها شکفته اند
و باز زمان نغمه سرايي فرا رسيده است
و تو اي کبوتر من، که در شکاف صخره ها و پشت سنگ ها پنهان هستي
بيرون بيا و بگذار صداي شيرينت را بشنوم و صورت زيبايت را ببينم
زيرا اکنون ديگر زمستان به پايان رسيده است
تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم
تو را به خاطر عطر نان گرم
برای برفی که اب می شود دوست می دارم
تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم
تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم
برای اشکی که خشک شد و هیچ وقت نریخت
لبخندی که محو شد و هیچ گاه نشکفت دوست می دارم
تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم
برای پشت کردن به ارزوهای محال
به خاطر نابودی توهم و خیال دوست می دارم
تو را برای دوست داشتن دوست می دارم
تو را به خاطردود لاله های وحشی
به خاطر گونه ی زرین افتاب گردان
تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم
تو را به جای همه کسانی که ندیده ام دوست می دارم
تو را برای لبخند تلخ لحظه ها
پرواز شیرین خا طره ها دوست می دارم
تورا به اندازه ی همه ی کسانی که نخواهم دید دوست می دارم
اندازه قطرات باران ، اندازه ی ستاره های اسمان دوست می دارم
تو را به اندازه خودت ، اندازه ان قلب پاکت دوست می دارم
تو را برای دوست داشتن دوست می دارم
تو را به جای همه ی کسانی که نمی شناخته ام ...دوست می دارم
تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام ...دوست می دارم
برای خاطر عطر نان گرم و برفی که آب می شود و
برای نخستین گناه...
تو را به خاطر دوست داشتن...دوست می دارم
تو را به جای تمام کسانی که دوست نمی دارم...دوست می دارم

پل الوار

[Ghorbat22]

برای از تو سرودن كه آرزوی محالی
وضو گرفته نگاه‌ام به ابرهای شمالی
هنوز در شب ابهام واژه‌های خیال‌ام
كه شعر ناب تو می‌بارد از لب‌ام به زلالی
بهار غرق نیازست و باغ مست تمنا
خزان گرفته در این‌جا روند روبه زوالی
شعور سبز پریدن در آسمان جمال‌ات
نمی‌رسد به خیال‌ام ز شرم بی‌پروبالی
بگیر دست دل‌ام را كه جاودانه بخوانم
مرا به سمت رسیدن ببر از این همه كالی

[magmagf]

خداوند

تو را آفرید

شیطان

سجده کرد

[.::. RoNikA .::.]

تمام هستی ام را برگی کن!
بر درختی بیاویز!
خودت باد شو!
بر من بوز!
به زمینم بیانداز!
خدا که شدی و از من گذر کردی ...
خیالم راحت می شود
جای پای تو، مرا
و همه هستی مرا
تقدیس می کند!

[Ghorbat22]

خوش به حال من ودریا و غروب و خورشید
و چه بی ذوق جهانی که مرا با تو ندید
رشته ای جنس همان رشته که بر گردن توست
چه سروقت مرا هم به سر وعده کشید
به کف و ماسه که نایابترین مرجان ها
تپش تبزده نبض مرا می فهمید
آسمان روشنی اش را همه بر چشم تو داد
مثل خورشید که خود را به دل من بخشید
ما به اندازه هم سهم ز دریا بردیم
هیچکس مثل تو ومن به تفاهم نرسید
خواستی شعر بخوانم دهنم شیرین شد
ماه طعم غزلم را ز نگاه تو چشید
منکه حتی پی پژواک خودم می گردم
آخرین زمزمه ام را همه شهر شنید

[Ghorbat22]

یکی اومده به خــــــوابم آتــــیشی انداخته جونم

یکی که دلش سفیده تو نگاش عشقو می خونم

کاش بمونه توی قلبـــــــم تا همــــیشه در کنارم

نمی خوام چشـــــمی ببینه تا نـــظر بشه خیالم

به کسی چیزی نمــــــی گم تا بمونه توی خوابم

می خوام دردمــــــو بدونه تــــــا بشه محرم رازم

می شه حرفا رو بهش گــــفت تـوی تنهایی ذهنم

آره اون می مــــونه پیشم همه جـا حتی تو قلبم

[.::. RoNikA .::.]

برای زیستن دو قلب لازم است

قلبی که دوست بدارد

قلبی که دوستش بدارند

قلبی که هدیه کند

قلبی که بپذیرد

قلبی که بگوید

قلبی که پاسخ بگوید

قلبی برای من و قلبی برای انسانی که من می خواهم

...تا او را در کنار خود حس کنم

[.::. RoNikA .::.]

هر دانه برفی به اشکی نریخته می ماند

سکوت سرشار از سخنان ناگفته است

از حرکات ناکرده

اعتراف به عشق های نهان و شگفتی های بر زبان نیامده...

در این سکوت حقیقت ما نهفته است

حقیقت تو؛

هی فلانی!...

شاید زندگی همین باشد

یعنی وقتی عشق دستور می دهد،

محال سر تسلیم فرود می آورد

یعنی یک فریب ساده و کوچک آن هم

از دست عزیزی که تو دنیا را جز با او و برای او نمی خواهی...

آری!

به گمانم زندگی همین باید باشد...