هیچ وقت دیر نیست... در واقع اهمیت زبان
به خود من هم دیر آشکار شد .. من تقریباً 16 ساله ام بود (دو سال آخر دبیرستان) که کم کم فهمیدم زبان مهمه ها!! .. تازه وقتی پیش دانشگاهی بودم، علاقه ام زیاد شد... بنابراین من هم دیر شروع کردم..
دوست عزیزی (سینا) در صفحه
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
در چند جمله اظهارلطف کرده بود به من؛ من همونجا خواستم این رو بگم که دیگه فرصت نشد؛ الان میگم: خیلی از دوستانی که اینجا باهاشون دوست هستم،
زبانشون در گروه سنی خودشون بهتر از زبان من در اون زمانی که من اون سن رو داشتم هستش... این رو به برادر و خواهر کوچیکتر خودم هم همیشه میگم که سطح زبان شما در این سن تون (حالا 16-18-20-22) بهتر از زبان من در اون سن هستش (حالا شما بذارید به حساب
روحیه دادن!-- ولی دیگه پررو نشید از 23 به بعد، شک دارم دوستان به من برسن!! - شوخی!).. مساله اینه که من درسته که
طول زبان آموزی ام کمتر بوده، اما
عرضش زیاد بوده! ..
این
عرض به نظرم خیلی مهمه!! .. مشکل آموزش زبان ممکلت ما اینه که فقط روی
طول تکیه میشه!! .. طرف از مهدکودک میره کلاس زبان .. تا دانشگاه .. بعدش میره کلاس تافل .. بعد میره سرکار باز فرضاً دوره های ضمن خدمت میره.. آخرش هم در حسرت میمونه که "
کاش زبانم خوب بود" .. من فکر می کنم
مقطع دانشگاه که فرد هم دسترسی به منابع داره و هم ذهن آزادتر (استرس کنکور نداره و استرس سربازی هم حداقل پسرها میدونن که 4 سال راحتن!) بسیار مهمه ..
we follow the river a little farther
(we reach) a fall
a very high fall.. and so high you can barely see it's bottom
you can never replace/compare the beauty of nature with any thing
spring flowers has grown here too
for every color you can find a flower here... just like a painting
a heavenly painting made by god.. so beautiful!
من به خودم اجازه دادم بعضی جاها رو برای روانتر شدن در انگلیسی تغییر جزئی دادم.. ولی ساختار جمله همونه .. بجز خط یکی مونده به آخر که نوشته ام "به ازای هر رنگی میتوان گلی را در اینجا یافت"، اگه میخوای دقیقاً متن خودت رو داشته باشی ، بجای جمله اول بنویس: "the colors of the flowers here, are as diverse as in a painting"