مشاعره سنتی

[Big-Boss]

دوری که در آن آمدن و رفتن ماســـــــت .:.:. آن را نه نهایت نه بدایــــت پیداست

کس می نزند دمی در این معنی راست .:.:. کین آمدن از کجا و رفتن به کجاست

خیام


dark_angel نگفتیا !!

تو میگویی قیامت هم شلوغ است // تمام حرف ملاها دروغ است
تمام مجتهد ها حرف مفتند // همه بی غیرت و گردن کلفتند
برو یک روز بنشین پای منبر // مسائل بشنو از ملای منبر
شب اول که مات**ت در آید // به بالینت نکیر و منکر آید
چنان کوبد به مغزت توی مقبر // که میر**ی به سنگ روی مرقد

ایرج میرزا + خود سانسوری

[Madame Tussaud]

دلم بجو كه قدت همچو سرو دلجوي است
سخن بگو كه كلامت لطيف و موزون است
ز دور باده به جان راحتي رسان ساقي
كه رنج خاطرم از جور دور گردون است

حافظ

[جنگل]

تکه نانی دارم خرده هوشی سر سوزن ذوقی .
مادری دارم بهتر از برگ درخت
دوستانی بهتر از اب روان
سهراب سپهری

[Big-Boss]

نعوذبالله از آن قطره هایِ دیده شیخ
چه خانه ها که از این آبِ کم خراب کند

شنیده ام که به دریایِ هند جانوری است
که کسبِ روزی با چشمِ اشک بار کند

به ساحل می آید و بی حس به رویِ خاک افتد
دو دیده خیره به رخسارِ آفتاب کند

شود ز تابشِ خور چشمِ او پر از قی و اشک
برایِ جلبِ مگس دیده پر لعاب کند

چو گشت کاسه چشمش پر از ذباب و هوامّ
به هم نهد مژه و سر به زیرِ آب کند

به آبِ دیده سوزنده تر از آتش تیز
تن ذباب و دل پشّه را کباب کند

چو اشکِ این حیوان است اشک دیده شیخ
مرو که صید تو چون پشّه و ذباب کند

ایرج میرزا

[Madame Tussaud]

دل شکيبا نمي‌توان کردن
واشکارا نمي‌توان کردن
سوخت جانم درون تن چکنم
برده بالا نمي‌توان کردن
گفتني اندر دل تو پنهان کيست
آه پيدا نمي‌توان کردن
بخت بد به نگردد از کوشش
خار خرما نمي‌توان کردن
صبر گويند خسروا داني
دانم اما نمي‌توان کردن

امير خسرو دهلوي

[Ship Storm]

نشکند عهد من الا سنگـــدل//نشنود قول من الا بختـــــــیار
سعدیا چندانکه می دانی بگو///حق نباید گفتن الا آشـــــــکار

سعدی

[Madame Tussaud]

رفت سرما و بهار آمد چون طاووسي
به سوي سبزه برون آمد هر محبوسي
هر زمان نوحه کند فاخته، چون نوحه‌گري
هر زمان کبک همي‌تازد، چون جاسوسي

منوچهري

[4MaRyAm]

یا بخت من طریق مروت فروگذاشت
یا او به شاهراه طریقت گذر نکرد

گفتم مگر به گریه دلش مهربان کنم
چون سخت بود در دل سنگش اثر نکرد
==
حافظ

[.::SMS::.]

دل از من برد و روی از من نهان کرد
خدا را با که این بازی توان کرد

شب تنهاییم در قصد جان بود
خیالش لطف​های بی​کران کرد

چرا چون لاله خونین دل نباشم
که با ما نرگس او سرگران کرد

حافظ

[Madame Tussaud]

درون خانه خزان و بهار يکرنگ است
ز خويش خيمه برون زن، بهار را درياب
ز گاهواره‌ي تسليم کن سفينه‌ي خويش
ميان بحر حضور کنار را درياب
ز فيض صبح مشو غافل اي سياه درون
صفاي اين نفس بي غبار را درياب
عقيق در دهن تشنه کار آب کند
به وعده‌اي جگر داغدار را درياب
تو کز شراب حقيقت هزار خم داري
به يک پياله من خاکسار را درياب
عرق‌فشاني آن گل عذار را درياب
ستاره‌ريزي صبح بهار را درياب

صائب تبريزي