اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

[farryad]

اندوه

نه چراغ چشم گرگی پیر
نه نفسهای غریب کاروانی خسته و گمراه
مانده دشت بیکران خلوت و خاموش
زیر بارانی که ساعتهاست می بارد
در شب دیوانه ی غمگین
که چو دشت او هم دل افسرده ای دارد
در شب دیوانه ی غمگین
مانده دشت بیکران در زیر باران ، آه ، ساعتهاست
همچنان می بارد این ابر سیاه ساکت دلگیر
نه صدای پای اسب رهزنی تنها
نه صفیر باد ولگردی
نه چراغ چشم گرگی پیر

اخوان ثالث

[amir 69]

وقتی غریب میشوی انگار مرده ای
سهمی از آسمان و خدایش نبرده ای
حتما تو هم برای نمونه فقط دو روز
کش ضربه های نحس زمان را شمرده ای
وقتی شبانه غم به دلت خانه میکند
یعنی که از زمین و زمان زخم خورده ای
کوچه صدا نمیکندت خانه خالی است
رویای خود به بستر بی جان سپرده ای

[amir 69]

دستانم
بوی سکوت نيمه شب را
گم کرده است.
آرامشی نيست.
آرامشی خواهد آمد؟

safeye-aval.blogfa

[amir 69]

سکوت عجیبی دارد اینجا
دیگر تنها مانده ای و خیال بودن،
خنده هایم و نوشته هایی که...
با خودت چه کرده ای!؟ با من چه می کنی !؟
دل تنگ می شود
تنهایی عجیبی است، دیوانه می کند گاهی
وقتی می دانی دیگر برق چشمان را توان دیدن نیست...
کاش می شد در کنار هم...
سکوت می کردیم و در آن سکوت می خواندیم همدیگر را!

[amir 69]

بهانه بسيار است برای گريستن
تحملی بايد
که افشای راز سوختن
خصلت پروانه نيست..

[amir 69]

مرا از چه می ترسانی!
که سال هاست تنهايم
و به تنهايی،مانوس ،تا ابد
می خواهی بروی؟
ـ ملالی نيست

[MEHR IMAN]

سینه لحظه دیروز را خواهم شکافت
در دلش دمی است که من با تو بودم
ذره ای که متعلق به من است
سینه لحظه دیروز را خواهم شکافت.

[magmagf]

مرا بازیچه خود ساخت چون موسی که دریا را
فراموشش نخواهم کرد چون دریا که موسی را




خیانت قصه تلخی است اما از که می نالم
خودم پرورده بودم در حواریون یهودا را




نسیم وصل وقتی بوی گل می داد حس کردم

که این دیوانه پرپر می کند یک روز گل ها را




خیانت غیرت عشق است وقتی وصل ممکن نیست
نباید بی وفایی دید نیرنگ زلیخا را




کسی را تاب دیدار سر زلف پریشان نیست
چرا آشفته می خواهی خدایا خاطر ما را




نمی دانم چه افسونی گریبان گیر مجنون است
که وحشی می کند چشمانش آهوان صحرا را




چه خواهد کرد با ما عشق پرسیدیم و خندیدی
فقط با پاسخت پیچیده‌تر کردی معما را

[barani700]

باورم نیست که تنها شده ام
و کسی چون تو ندارم که شبی نیم شبی
زیر باران پریشانی و درد
سایه بان شب تنهایی چترش بشوم
باورش آسان نیست
تلخ تلخ است ولی با این حال
باورم نیست تو را گم کردم
چه کنم
جز به چشمان تو حتی به دل آینه هم شک دارم
بی تو در شهر دلم می گیرد
کاش می دانستی تو
تشنه عاطفه هایت هستم
کاشکی می دیدی
که چه تنها شده ام...

[barani700]

امشب بغض تنهایی من دوباره می شکند

چشمانم بس که باریده تحمل نور مهتاب را هم ندارد

آخ که چقدر تنهایم ...!

دل بیچاره ام بس که سنگ صبورم بوده

خرد شده و انگشتانم بس که برایت نوشته خسته

روبروی آینه نشسته ام ... آیا این منم؟!!!

شکسته...دلتنگ...تنها .... تو با من چه کردی!؟؟؟

شاید این آخرین زمزمه های دل تنگیم باشد

دیگر هیچ نخواهم گفت... اما منتظرم...انتظار دیدن...

می روی وگريه می آيد مرا ساعتی بنشين که باران بگذرد..!