مشاعره

[Bedahe]

یاد آن ایام لرزه بر اندامم زد !
یاد آن اعماق ، آن اعماق سیاه
همچو یک آدم که در چاهی چنبر زده ! نومید
میهراسد سخت ، از سکوت بید ! ! ! !

[magmagf]

دم رفتن كسي گفت سفر به خير
كه واسم غريب و ناشناخته بود
اما اون وقتي رسيد كه قلب من
همه ي آرزوهاشو باخته بود

[ترانه]

دل من ديگه حطا نكن
با غريبه ها وفا نكن
زندگي رو باختي دل من
مردمو شناختي دل من
اگه باام همصدا بودي
هيچ كس حريفم نميشد

[magmagf]

درون سينه ام صد ارزو مرد
گل صد ارزو نشكفته پژمرد
دلم بي روي او درياي درد است
همين دريا مرا در خود فرو برد

[ترانه]

دگر از وحشت مرداب خودم دلگيرم
به خدا منتظر فرصت يك تغييرم
مثل كاشانه از ريشه خراب
رو به ويراني ام و كس نكند تعميرم

[Behroooz]

مكن در جسم و جان منزل كه اين دون است و ان والا
قدم زين هر دو بيرون نه ؛ نه اينجا باش و نه انجا

[magmagf]

آسمان صاف و شب ارام
بخت خندان و زمان رام
خوشه ماه فرو ريخته در آب
شاخه ها دست براورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به اواز شباهنگ

[Behroooz]

گل در بر و مي در كف و معشوق بكام است
سلطان جهانم به چنين روز غلام است

[soleares]

تو كز مهتن ديگران بي غمي نشايد كه نامت نهند آدمي

[magmagf]

يه نگهبان كه ما رو نگا مي كرد
زير لب گفت ، به سلامتي كجا ؟
اشك و خندم دو تايي كنار هم
با يه لحن مهربون جواب دادن
انگاري يه عالمه كوهاي سخت
از رو شهر شونه ي من ، افتادن
اين سوال مهربونو ، بي ريا
پرسش ساده ي يه غريبه بود
كسي كه اسم منم نمي دونست
زير چشماش غمي بود ، داغ و كبود