خرید لپ تاپ استوک
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
کس ندیدم که چنین عشوه کند با یارش
جان فدای قدم و نرگس مردم دارش
دل غریب است بسی در پی آن یار فتاد
او نداند که دلم گشته بسی بیمارش
چو هزار آید و آواز بر آرد به بهار
بلبل آن به که شود برده و خدمتکارش
و انکه دارد گذری بر سر منصور به ناز
مرده را زنده کند از قدم و رفتارش
منصور گروسی
شیهه ای، بـانگ درایی، ردّپایی، ای دریغ
ناله ای حتی ز باد هرزه گردی بر نخاست
جاده می پیچد به خود کز دشت گردی بر نخاست
گردی از راه عبور رهنوردی بر نخاست
شیهه ای، بانگ درایی، ردّپایی، ای دریغ
ناله ای حتی ز باد هرزه گردی بر نخاست
با صدای گریه ای گاهی سکوت شب شکست
گلخروشی ورنه از حلقوم مردی بر نخاست
خلوت ما را چراغ لاله ای روشن نکرد
وز دل آتش به جانی آه سردی بر نخاست
مُردم از بی همزبانی ها کزین نامردمان
از پی همدردی ما اهل دردی بر نخاست
بی غباری ها گواه خاکساری های ماست
سایه سان بر خاک افتادیم و گردی بر نخاست
محمدعلی مجاهدی (پروانه)
با تشکر مهران...
ای ابـر، ابـــر خـفته در آغـــوش آســمان
بشـكن ســكوت و مثـنوی تازه ای بخوان
شــعری بخــوان به وزن خروشــان رودها
ســـــرشار از تخیــــل سّـــیال بی امــان
شـعری كه در عـروق هــوا منتشر شود
شعری شــهاب گونه، شـكافنده، ناگهان
لبـــریز از شـــكوه تصــــــاویر دلپذیــــــر
جــاری به ژرفنای زمین، سـطر سطر آن
آغــــاز كــن مكــــالمه ای وحشــیانه را
بیـــــــــزارم از طبــیعـــت آرام واژگـــان
در جست و جوی كـشف زبانی تپنده ام
هم ریشـه با زبان تو، همذات آســـمان
آن ســان كه كودكان تخیـــل روان شوند
دنبــال بــادبــادك شــــــعرم دوان دوان
ای كاش ایــن غـزل، غزل آخــرین شود
بـــاران فـــرود آید و بــرخـــیزم ازمیــان
قربان ولیئی
با تشکر مهران...
رودخانه/صدا/حرکت
1
رودخانه ای که صدا ندارد
خانه ای ست که رود ندارد
اگر سال ها از یک خیابان به خانه می روی
از خیابان به خانه نرو
از خیابان برو
خانه ی نو.
2
رودخانه ای که صدا دارد
رودی ست که خانه ندارد
اگر خانه ای نداری به خیابان بروی
رود را به خیابان ببر
با رودخانه برو
خانه نو.
3
رودخانه ای که صدا ندارد
رودخانه ای که خانه ندارد
شاعر است
اگر خیابانی نداری قدم بزنی
شعری بگو تا در آن زندگی کنی.
مجید کوهکن
رهایم کن تنها با همین خیال خام ، کنار رؤیای بودنت .
می خواهم به حال خودم باشم .
با خیالت ، همیشه خنده هست ، بوسه هست ، شادی هست ؛
انگار همه چیز بوی خوشبختی بدهد .
دلخوشی هایم کوچک و دلم قانع است .
از روزی که خیالت اینجاست ، آینه را هم پاک نکردم ؛
مبادا چشم در چشم حقیقت شوم .
اصلاً حقیقت باشد سهم تو ، خیال خام برای من .
فقط رهایم کن .
(گیلدا ایازی)
سیبی پر از سبد
سیبی پر از سبد برای تو خواهم آورد
و شالی از کلمات بنفش و خواب آور
تا سرما را از تو دور کند
در خواب های تو دست خواهم برد
و چیزهایی را در حافظه،اتاق خواب، آشپرخانه
و در کمد لباس های تو جابه جا خواهم کرد
تا همه چیز برای تو گیچ کننده و جذاب جلوه کند
این حرف ها ادعای عبث نیست عزیزم!
همین که دنبال چیزهای گمشده همه جا را می گردی
همین که لیوان قرص به دست داری
و دنبال یک حبه آب می گردی
نشانه سرایت ویروس این کلمات است
من از دیوانگی حرف نمی زنم
از بیماری، رنج، علائم افسردگی
من حتی از عشق حرف نمی زنم
تنها از اندکی سرخوشی حرف می زنم
که از خود دریغ داشته ایم
از اندکی شادمانی
که از جابه جا کردن بی دلیل اشیا پدید می آید
و از کلماتی سبک
که ما را از اعتیاد جاذبه خاک
خلاص کند.
همین
حافظ موسوی
«عاشقـی را دریـاب»
مـن به آرامـیِ یـک شـب پـَره
شایـد به سَبکبـالـی یـک خاطـره ، بایـد بِـرَوَم
نامـۀ رفتـنِ مـن را روزی، بـاد خواهـد آورد
بعـد از آن رفتـنِ مـن
بـاز خورشیـد طلـوع خواهـد کـرد
یـاس گـل خواهـد داد
عیـد خواهـد آمـد
خواهـرم بعـدِ سـه روز، بـاز خواهـد خندیـد
و فرامــوش کنـد کوچـه ، قـدم هـای مـرا
خـاطـر خستـۀ ایـام ، دگـر یـادِ مـرا خواهـد بـُرد
و چـه بسیـار پـس از آن کـه دِگـر
شمـع هـا فـوت شونـد، کیـک ها خـورده شونـد
جـایِ خالـیِ مـرا، آینـه خواهـد فهمیـد
کفـشِ آویختـه ام ، حجـمِ خالـیِ قـدم هـای مـرا
و تـو هـم ،
بعـدِ دو بـار آمـدن چـلچـله هـا
پیـرهنِ آبـیِ گلـدار به تـن خواهـی کـرد
و نسیـم، رَدِ پایـم زکـفِ کوچـه ایـام ، بـه در
خواهـد بُـرد
عکـسِ مـن، جـایِ خـودش را به گـلی، منظـره ای،
خواهـد داد
بـاز تقویـم وَرَق خواهـد خـورد
رودِ دنیـا ، جریـان خواهـد داشـت
مـن به ایـن جـاریِ دنیـا که نمی اندیشـم
و نمی اندیشـم ، که پـس از رفتـنِ مـن
تـو به آن چشـمِ پـر از پرسـشِ ایـن راز ، چه می خواهـی گفـت؟
که تـو هم می دانـی
بعـد از ایـن رفتـنِ مـن
جریـان دارد رود
سرخـیِ داغِ شقایـق در دشـت
شـوقِ پـروازِ پرستـو در بـاغ
ردِ یـک خاطـره در باورِ قـاب
و دلـت می شکنـد
از غـمِ حسـرتِ نادیـدنِ مـن
قطـره اشـکی چِکَـد از گونـۀ عشـق
مهربانـم امـروز
قبـل از آنـی که رسـد
پیکِ ناخوانـدۀ بـاد
قـدر این مانـده نفـس را تـو بـدان
عاشقـی را دریـاب
"کیوان شاهبداغی"
به مــن نگــــاه کن ای آشناترین لبخند
وچشمهای خودت را، به من بزن پیوند
تو از هزاره ی چندم رسیده ای که مرا
تباه کرده ای و تا همیشه ها، در بند ؟!
همان نگـــاه که خـواب مرا، مشـوش کرد
و چشمهای قشنگت، درست مثل همند
ترانه هــای دلــم، از غــم تـــو، سرشارند
چگونه می شود از دستهای تو، دل کند ؟!
بیا، شبیه همیشه، نه...نه...که عاشقتر
مرا دچار خـــودت کن، شــکــــوهمند بلند
دوباره زخم و اینبار هـرچه کـاری تر
بزن و بعد گذر کن و فاتــحانه بخند !
/
به حــــرمت تو و این چشــمهای بـارانـی
به عشق، واژه ی پردرد و ماجرا، سوگند
که از تـــو، آه، محــــال اســت دست بـردارم
و در طراوت تو، غرق می شوم، هر چند...!
سید اکبر سلیمانی
با تشکر مهران...
انسان نمی مانم
میخواهم از زمین بروم ، گم شوم ، همین
حتی برای حادثه هیزم شوم همین
شیطان شوم، دروغ بگویم ، دوباره با
ابلیس درد غرق تفاهم شوم همین
اول کلاغ بعد مترسک وَ بعد هم
در دست های مزرعه گندم شوم همین
کابوس مسخ عاطفه را حفظ میکنم
محکوم زیر موج تلاطم شوم ،همین
با بغض خیس پنجره قهرم، وَ بهتر است
هرچه سریع تر بروم، گم شوم همین
محمد کاظم محمدی(سروش)
ندارم چشــم مـن، تــابِ نـگاه صحنـه سازيـها
مـنِ يكـرنگ بيـزارم، از اين نيـــرنگ بازيـها
زرنـگی، نارفيقــا! نيـست اين، چـون باز شـد دستـت
رفيقـان را زپا افكنـدن و گـردن فرازيـها
تو چـون كركس، به مشتـي استـخوان دلبستـگي داري
بنـازم همـتِ والاي بـاز و بي نيازيـها
به ميـداني كه مي بنـدد پاي شهســواران را
تـو طفـل هرزه پـو، بايـد كنـي اين تركتـازيـها
تـو ظاهرسـاز و مـن حقـگو، نـدارد غيـر از اين حاصـل
مـن و از كـس بريدنـها، تو و ناكـس نوازيـها
"رحیم معینی کرمانشاهی"
Last edited by V E S T A; 01-10-2013 at 20:33. دليل: حذف لینک فعال از شعر
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول
