این باخت فقط و فقط تقصیر کینگ کنی و تاکتیک های اشتباه بود. یک واقعیت وجود داره اون هم اینه که ما لوکاس - یکی از بهترین هافبک دفاعی های دنیا - رو تا آخر فصل از دست دادیم و کینگ کنی اصلا این رو قبول نمی کنه و کماکان سعی داره یه بازیکنی از تیم رو یه جورایی در Locus-role قرار بده.. اسپیرینگ و آدام در حالی که هیچ کدوم اصلا اینکاره نیستن. واقعیت اینه که تیم دیگه نمی تونه اونطور بازی کنه و باید یه تغییر تاکتیکی کنیم.
در این بازی کینگ کنی برگشت به یه سیستم 2-4-4 کاملا کلاسیک به این شکل:
Reina
Johnson - Skrtel - Agger - Enrique
Henderson - Adam - Gerrard - Maxi
Bellamy - Carol
نکته اول اینکه اینطور 2-4-4 بازی کردن برای ما فاجعه است چون فول بک های خوبی داریم که می تونن گوشه ها رو ساپورت کنن و اینکار فقط محدودشون می کنه که در این بازی به خاطر محدودیت افتضاح بودن. نکته بعدی بازی دادن چارلی آدام در یه نقش تمام دفاعی و تخریبی در حالی که اصلا همچین بازیکنی نیست که نتیجه اش این شد که بدترین بازیکن زمین شد و جرارد هم اصلا نتونست خوب بازی کنه... بعد هم بازی دادن هندرسون در وینگر که در هر بازی این فصل که بد بازی کردیم هندرسون در وینگ راست بازی کرده که همیشه هم
افتضاح بوده. این آزمایش بازی دادن هندرسون به عنوان وینگر باید تموم بشه... این کارهای کنی من رو دقیقا یاد رافا می اندازه، پافشاری شدید روی تصمیمات اشتباهش و درس نگرفتن از شکست ها و رجوع به فنتاسی های خودش به جای تصمیم گیری بر اساس وقایع. من اگه یک بار دیگه ببینم هندرسون داره در سمت راست بازی می کنه و دعا کنم ای کاش 10 نفره بازی می کردیم و این بابا اونجا نبود واقعا به این نتیجه می رسم که کینگ کنی با همه علاقه ای که بهش دارم شخصی نیست که بتونه ما رو برسونه به جایی که می خوایم. وقتشه کینگ کنی از افکار و تخیلات دهه 80 خودش بیرون بیاد، دنیا و فوتبال تغییر کرده!
این بازی رو به راحتی می شد جمع و جور کرد و برد، با همین بازیکن ها اگه اینطور بازی می کردیم:
Reina
Johnson - Skrtel - Agger - Enrique
Henderson - Adam
Maxi - Gerrard - Bellamy
Carol
با پخش کردن وظیفه دفاعی بین دو نفر و آزادی دادن به جرارد و بازی دادن به مکسی و بلمی در وینگ ها و آزاد کردن فول بک های فوق العاده مون می تونستیم خیلی راحت این تیم ته جدولی رو شکست بدیم. اما افسوس...