به خود افتخار میکنم که ....

[Mr_100_dolari]

سلام

اگر بخواهیم از افتخاراتی تحت عنوان توانایی های خودمون نه سایر موارد ذکر شده در پست اول که اون توانایی ها منجر به پیشرفت ما توی زندگی شده که حالا ما باید اونارو افتخارات خودمون محسوب کنیم باید گفت که هر نوع افتخاری از این نوع بعد از مدتی به حالت عادی درمیاد و شاید دیگه از دید فرد افتخار به حساب نیاد تا مجدد به مرحله بالاتری توی زندگیش برسه ...

بنابراین من هم هم نظر با خانم اتقیا در حال حاضر چیزی برای افتخار کردن ندارم ... هر چند که شاید همین مرحله از زندگی بنده از نظر سایرین نوعی موفقیت به حساب بیاد که بشه بهش افتخار کرد که چون برای من تبدیل به یک امر عادی شده این طور نیست در غیر این صورت شاید هر کسی به تنهایی بتونه یه لیست چند صفحه ای تهیه کنه که از نظر خودش افتخار به حساب بیاد و از نظر دیگران خیر و یا برعکس ...

و اما در مورد مواردی مثل موارد زیر که دوستمون اشاره کردند :

هر انسانی باید حداقل بخاطر انسان بودنش به خودش افتخار کنه.
به خاطر داشتن پدر و مادری که زحمتش رو کشیدن و بزرگش کردن به خودش افتخار کنه.
به خاطر خدایی که همیشه هواشو داره به خودش افتخار کنه.
به خاطر خصلت های خوب انسانی که تو وجودش هست به خودش افتخار کنه.

باز هم به خودم افتخار نمیکنم نه به خاطر اینکه دچار غرور نشم و ... بلکه چون فکر میکنم تا همیشه جا برای پیشرفت در چنین مواردی هستش مخصوصا مورد اول که فکر کنم در بهترین حالت ممکن هم باز انتهایی براش وجود نداره ...

[SADEGH 7]

انجمن سرگرمی هم که همه میدونیم برای شوخی و سرگرمی و دور همی ایجاد شده و نیازی نیست تا یکی یه حرفی زد همه جدی بگیریم و بیایم جبهه و موضع بگیریم ، صرفا میتونیم شوخی تلقی کنیم و به بسط و گسترش شوخی و تفریح کمک کنیم

جدی گرفتن و بحث مفید راجع به یه موضوع می تونه به ارتقای طرز تفکر کمک کنه. بحثی نیست که انجمن سرگرمی برای شوخی و سرگرمی هست، اما اگه بین شوخی ها کمی هم بحث فرهنگی یا فکری بشه فکر نمی کنم باعث ایجاد ناراحتی بشه.
در مورد اون بخش قرمز هم، من احساس نکردم تو این تاپیک ناراحتی پیش اومده باشه.(چون معمولا جبهه گرفتن برای بحثی هست که حالت جنگی و هجومی داره.) یه اختلاف نظر ساده بود با توضیحات متقابل به نتیجه گیری رسید و ممکنه دوستانی هم استفاده کرده باشن.
تقدیم به همه دوستان.

باز هم به خودم افتخار نمیکنم نه به خاطر اینکه دچار غرور نشم و ... بلکه چون فکر میکنم تا همیشه جا برای پیشرفت در چنین مواردی هستش مخصوصا مورد اول که فکر کنم در بهترین حالت ممکن هم باز انتهایی براش وجود نداره ...

در این مورد یه توضیح کوتاه بدم (البته صرفا برای روشن تر شدن منظورم)
انسان بودن رو از چند بعد می شه بهش نگاه کرد. یکی اختلاف بین انسان و سایر موجودات، یکی انسانیت و خیلی بعد های دیگه که از حوصله ی تاپیک خارجه.
منظور من مورد اول بود. چون این یه ارزشه که تو وجود همه انسان ها هست. وقتی انسان، از اینکه انسان آفریده شده به خودش افتخار کنه و ارزش این موضوع رو درک کنه، مسلما سعی می کنه به انسانیت برسه. چون مثلا شما وقتی یه ماشین می خری از اینکه می تونی باهاش با سرعت بالایی رانندگی کنی لذت می بری. اما وقتی متوجه می شی این ماشین با کمی تغییرات می تونه به سرعت های بالاتر هم دست پیدا کنه مسلما روش کار می کنی تا به اون نتیجه برسی. حالا اون افتخار کردنه همون جرقه ایه که باعث می شه تو مثال متوجه بشی (این ماشین با کمی تغییرات می تونه به سرعت های بالاتر هم دست پیدا کنه). چون تا قبول نکنی انسان بودن یه ارزش قابل افتخاره، برات سخت تره به انسانیت که مرحله بعدیش هست دست پیدا کنی.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
یعنی سرگرمیم این شده مغزتون رو با افکار درهم برمم بریزم کف زمین
یه جا تو انجمن علوم انسانی به ما بدین که اینجا نریم رو منبر

[soroosh_cz]

به خودم افتخار میکنم که حزب بادی نیستم...
سر اعتقادات خودم و خط قرمزهام محکم ایستادم و به این راحتی ها تسلیم نمیشم.