مظلوم نمایی

[New Ray]

روزنامه گل در تاریخ 93/08/21 عکس جالبی روی صفحه نخستش چاپ کرد:

این حرکت مایلی کهن رو میشه به نحوی مظلوم نمایی دونست !
اما مظلوم نمایی که هدفش به دست آوردن یک نفر نیست، هدفش تخریب کسی هست که اصرار دارد بگوید ظالم است !!

در بسیاری از صحنه های اجتماعی ما با مظلوم نشان دادن بیش از حد خود و دیگران، سعی میکنیم غلظت ظالم بود دشمنمون رو بالاتر ببریم.
بعضی مواقع ممکنه جواب بده، بعضی مواقع نده !
اما شیوه زیاد انسانی به نظر نمیاد این احقای حقوق با مظلوم کردن خود برای بزرگ شدن نزد دیگران (شیوه ای تاریخی و پر تکرار).

در این مورد فکر نکنم خیلی مظلوم نمایی باشه . گاهی افراد با وجود تفکری که دارن نمیتونن درست همونطور عمل کنن و تصمیمات غیر منتظره ای میگیرن فقط برای اینکه به دیگران بگن روی حرفشون هستن. قصد قضاوت ندارم ولی فکر میکنم جناب مایلی چون میدونه نمیزارن حرفهایی که میخواد بزنه ، شاید چون زورش نمیرسه و نمیتونه ثابت کنه ، تصمیمات غیر منتظره میگیره ؛ حرف دلش رو میزنه و عواقبش رو به جون میخره تا شاید غیر مستقیم به مردم بگه :
من چند دهه توی فوتبال این کشورم و همه جور موقعیتی رو تجربه کردم ، بحثم فقط یک شخص نیست ؛ یه خبراییه !

اما اگه اینطوری باشه از فردا هرکسی میتونه چنین ادعاهایی بکنه و .... شاید این ادعاها تهمت باشه شایدم نباشه اما به این فکر کنین اگه حالت دوم باشه اون شخص خودش و فدای حقیقت نکرده ؟
در کل من این اتفاقات رو مثبت می بینم ، اینکه کم کم روحیه انتقاد گری و انتقاد پذیری ایجاد بشه . انتقادی که به ناچار سالها رنگ مصلحت گرفت ولی زیاده روی در هردو باعث سواستفاده هایی میشه. طبیعتا کسی از منه نوعی بیخودی انتقاد نمیکنه چون کار بزرگی انجام نمیدم. ولی کسی که شعاع تصمیماتش خیلی بالاست و در حد میلیونها نفر صورت میگیره دیگه قضیه نباید صرفا شخصی تلقی بشه و باید اجازه انتقاد داد. البته با تهمت مخالفم ولی با کنار هم قرار دادن همین تکه های ناقص پازل فکر میکنم در اینجا چاره دیگری نبوده. ( اگه در هر دو حالت درست و غلط بودن ادعا بهش فکر کنیم ، با هر دو حالت جور در نمیاد ؟! )

[B.Russell]

در این مورد فکر نکنم خیلی مظلوم نمایی باشه . گاهی افراد با وجود تفکری که دارن نمیتونن درست همونطور عمل کنن و تصمیمات غیر منتظره ای میگیرن فقط برای اینکه به دیگران بگن روی حرفشون هستن. قصد قضاوت ندارم ولی فکر میکنم جناب مایلی چون میدونه نمیزارن حرفهایی که میخواد بزنه ، شاید چون زورش نمیرسه و نمیتونه ثابت کنه ، تصمیمات غیر منتظره میگیره ؛ حرف دلش رو میزنه و عواقبش رو به جون میخره تا شاید غیر مستقیم به مردم بگه :
من چند دهه توی فوتبال این کشورم و همه جور موقعیتی رو تجربه کردم ، بحثم فقط یک شخص نیست ؛ یه خبراییه !

اما اگه اینطوری باشه از فردا هرکسی میتونه چنین ادعاهایی بکنه و .... شاید این ادعاها تهمت باشه شایدم نباشه اما به این فکر کنین اگه حالت دوم باشه اون شخص خودش و فدای حقیقت نکرده ؟
در کل من این اتفاقات رو مثبت می بینم ، اینکه کم کم روحیه انتقاد گری و انتقاد پذیری ایجاد بشه . انتقادی که به ناچار سالها رنگ مصلحت گرفت ولی زیاده روی در هردو باعث سواستفاده هایی میشه. طبیعتا کسی از منه نوعی بیخودی انتقاد نمیکنه چون کار بزرگی انجام نمیدم. ولی کسی که شعاع تصمیماتش خیلی بالاست و در حد میلیونها نفر صورت میگیره دیگه قضیه نباید صرفا شخصی تلقی بشه و باید اجازه انتقاد داد. البته با تهمت مخالفم ولی با کنار هم قرار دادن همین تکه های ناقص پازل فکر میکنم در اینجا چاره دیگری نبوده. ( اگه در هر دو حالت درست و غلط بودن ادعا بهش فکر کنیم ، با هر دو حالت جور در نمیاد ؟! )

یکی از شاخصه های مهم دست زدن به مظلوم نمایی دقیقا این هست که دیگه چاره ای نیست.
اگر چاره ای باشه انسان دست به مظلوم نمایی نخواهد زد.

البته عرض کردم، هدف از مظلوم نمایی همیشه تخریب کردن نیست.
بسیاری از مظلوم نمایی های ما برای دیگران ریشه در استیصال ما در جلب توجه آنها و شنیدن حرفمون داره.

حالا یا واقعا مظلوم واقع شدیم یا نشدیم، اما با نمایش مظلومیت سعی میکنیم چیزی رو در نهاد کسی که فکر میکنیم بهمون ظلم کرده بیدار کنیم و تقریبا کمتر کسی قبول میکنه مظلوم نمایی که انجام میده مصنوعی هست و یک توجیه محکمی برای خودش داره که جاهایی بگه چاره دیگری نداشتم ...

[hamed29]

سلام

من کلاً ظاهرم غلط اندازه! یعنی قبلاً خیلی ها وقتی من رو می دیدن میگفتن: چه بچه مظلومی!

  محتوای مخفی: Mr.Pooya & Post 7 

راستش من به طور اتفاقی ایشون رو شناختم و فقط یک سری اطلاعات مثل محل سکونت شغل سن و غیره از ایشون پیدا کردم ولی بعدش بیشتر برام تجب بود که چرا همچین فردی داره انقدر خودش رو می زنه به موش مردگی ! و داره همه چیز رو پنهان می کنه و خودش رو مظلوم نشون میده که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده.

نیازی به درک کردن من نبود تلافی کردن رو هم که عرض کردم نیازی نیست. ولی واقعا الان اگر هر کی ازم بپرسه فلانی چطور آدمیه چه خصوصیاتی داره میگم خیلی بی جربزه ( درست نوشتم ؟ ) است.

من کلاً خوشم نمیاد کسی تو کارم سرک بکشه! یعنی در واقع کلاً چیز خاصی برای افتخار کردن ندارم که اگه کسی ازم پرسید بهش بگم
چیزهایی هم که برای خودم ارزش دارن، برای دیگران بی ارزش هستن و مفهومی ندارن!
برای همین اگه کسی بخواد با سؤال پیچ کردن سر از کار من در بیاره، منم سعی میکنم یه جوری طرف رو از سر خودم باز کنم که زیاد ضایع نشم!
در واقع مسئله اینکه اصلاً لزومی نمیبینم همه بخوان در جریان زندگی من قرار بگیرن. این جور وقتها حرف حرف میاره. هرچی بیشتر بحث کنی بیشتر ضایع میشی!
کسانی که خودشون هزار تا اشتباه دارن، وقتی بخوان شما رو بخاطر اشتباهات و ضعفـهاتون سرزنش کنن، چه حسی بهتون دست میده؟!


برای گرفتن نمره پیش استادها زیاد مظلوم نمایی میکردم ولی بعداً بیخیال شدم، ترمهای آخر بعضی درس ها رو کم میشدم و اصلاً دنبال نمره نمیرفتم.
کلاً احساس خوبی نداره خودت رو جلوی دیگران کوچیک کنی!

گاهی تصمیم گیری در مورد وضعیت ما به عهده دیگران هست (اداره، محل کار و ...)
اینجا قطعاً اگه قرار بود حق به حق دار برسه نیازی به فیلم بازی کردن نبود؛ ولی وقتی می بینی کسی که اصلاً لیاقت نداره، بیاد با مظلوم نمایی واسه شما دردسر درست کنه، واقعاً شما چکار میتونی بکنی؟