نظر شما درباره ی اوتانازی (مرگ آسان، مرگ انتخابی) چیست؟

[havzhini]

از چندین جنبه میشه به این سوال جواب مثبت یا منفی داد

اول از همه اینکه اگر فرد هوشیار هست توانایی صحبت و اظهار نظر داره فقط و فقط خوده فرد اگر درخواست بده باید این کار انجام بشه و اطرافیان به هیچ وجه نباید همچین درخواستی داشته باشن
مثلا دوستانی همینجا گفتن که پدرپزرگ یا مادربزرگی دارن که دچار مشکل شده و اطرافیان براشون سخت شده اصلا توجیه درستی نیست و اون فرد باید ازش نگهداری بشه به بهترین شکل ممکن تا اخرین لحظه زندگیش

در صورت درخواست خوده فرد هم نظر من اینه که مثلا کسانی که بوسیله دستگاه زنده هستن و با قطع دستگاه حیاط فرد قطع میشه باید به درخواست فرد احترام گذاشت و دستگاه رو قطع کرد
ولی کسانی که بدون دستگاه هم زنده هستن مثل فلج کامل با توجه شرایط میتونه این عمل انجام بشه

در کل من درخواست خوده فرد برای این عمل رو قبول دارم و بنظرم حتی برای بیماریهای روحی هم که فرد واقعا زندگی عادی نداره این عمل صحیح هست
ولی درخواست اطرافیان که سختی و مشکلات نگهداری فرد براشون مشکله اصلا و ابدا قبول ندارم و هیچ کس حق نداره حتی یک ثانیه از زندگی کسی دیگه رو ازش دریغ کنه

[A.M.D.D.E.V.I.L]

خب یه همچین موضوعی خیلی جدیه ، پس وقتی یکی میگه منو بکشید یعنی دیگه آخر خطه حوصله ی صبر نداره
پس من میگم اگه آدم بخواد مشکلی نیست ولی اگه یارو آدم مهمی باشه که تو زندگی افراد تاثیر گذاشته نباید اجازه داد
چون چنین افرادی فقط مال خودشون نیستن که

[MasterGeek]

خوب

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

بحث جالبی رو مطرح کردند. فرض کنید یک جنایتکار جنگی مثلا صدام حسین، به حبس ابد محکوم شده و بیماری سختی هم داره آیا میتونه طلب مرگ بکنه؟ یعنی ما بیشتر فوکوسمون روی موارد نرمال بود که فکر کنم اکثر دوستان به این جمع‌بندی رسیدن که مرگ خودخواسته مشکلی نداره ولی در یک چنین مواردی که تناقض بین حکم حقوقی و حق انسانی پیش میاد چه میشه کرد؟

[havzhini]

خوب

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

بحث جالبی رو مطرح کردند. فرض کنید یک جنایتکار جنگی مثلا صدام حسین، به حبس ابد محکوم شده و بیماری سختی هم داره آیا میتونه طلب مرگ بکنه؟ یعنی ما بیشتر فوکوسمون روی موارد نرمال بود که فکر کنم اکثر دوستان به این جمع‌بندی رسیدن که مرگ خودخواسته مشکلی نداره ولی در یک چنین مواردی که تناقض بین حکم حقوقی و حق انسانی پیش میاد چه میشه کرد؟

در این مورد هم من نظر به این صورت هست که حقوق انسانی بر حقوق قضایی برتری داره
یعنی حتی کسی مثل صدام حسین که به هر حکمی محکوم شده همونطور که باید امکانات بهداشتی و سلامتی براش مهیا باشه و مجرمیتش دلیلی بر محروم کردنش از حقوق انسانی نمیشه در این مورد هم همونطور که یه فرد عادی حق داره همچین درخواستی بده و با توجه و شرایطش ممکنه پذیرفته بشه اون مجرم هم حتی اگر صدام حسین باشه باید شرایطش بررسی بشه و اگر شرایط لازم رو داشت باید به حقوق انسانیش احترامم گذاشته بشه و مثل یه فرد عادی باهاش برخورد بشه


این مورد در مورد افرادی که توی زندگی دیگران تاثیر داشتن با بقولی مال خودشون فقط نیستن هم صدق میکنه
یعنی هر فرد اول باید حقوق فردی و انسانیش در نظر گرفته بشه و بعد به حقوق جمعی فکر بشه و دلیلی نداره کسی رو عذاب و ازار داد بخاطر اینکه اطرافیان سودی بهشون برسه و این باید فقط در اختیار خوده فرد باشه

[شاهزاده خانوم]

من مخالفم
من در صورتی برای شخصی انجام این کار رو موافقم ک اون شخص خانواده یا نزدیکانی یا عزیزی نداشته باشه ک در غیاب اون عذاب بکشند و اون شخص بیماریه خیلی خاصی داشته باشه

مادربزرگ من هم الان بالای 85 سالشه و داره الزایمرش حاد میشه ولی واقعا کدوم یک از فرزندانش حاضر هستند ک اون خدایی نکرده سایش بالا سرشون نباشه خانواده خانوادست ب نظر من اون کسی ک به خانوادش رحم نکنه و مرگ اون ها رو بخواد ب هیچ کس رحم نمیکنه

[Stream]

من رای مثبت دادم، ولی فکر می کنم قبل از انجام این کار لازمه شخص تحت ارزشیابی روانی توسط یک روانپزشک قرار بگیره تا مطمئن بشن از نظر ذهنی و روانی در شرایط مناسبی برای گرفتن چنین تصمیمی هست، و این کار رو هم فقط در شرایطی انجام بدن که راه درمانی برای بیماری اون شخص نیست و پزشک ها مطمئن هستند این شخص قراره مرگ دردناک و سختی داشته باشه.

من مخالفم که شخصی که کوچکترین امیدی به بهبودش هست بتونه چنین درخواستی به پزشکان ارائه بده چون کار پزشکان کشتن افراد و کمک به خودکشی نیست (شخص هر وقت دلش بخواد خودش می تونه خودکشی کنه)، ولی این قضیه به عنوان یک سرویس پزشکی و عمومی لازمه قوانین و شرایط بسیار مشخص و دقیقی داشته باشه.

فکر نمی کنم از نظر علمی بشه ایرادی به این کار گرفت (و نظر اکثر دوستان هم از نظر علمی این بود که موردی نداره)، این قضیه بیشتر به مسائل فلسفی و حتی بیشتر از اون مذهبی برمی گرده و اونها مسائلی هستند که این قضیه رو تحت تاثیر قرار میدن.

من مخالفم
من در صورتی برای شخصی انجام این کار رو موافقم ک اون شخص خانواده یا نزدیکانی یا عزیزی نداشته باشه ک در غیاب اون عذاب بکشند و اون شخص بیماریه خیلی خاصی داشته باشه

مادربزرگ من هم الان بالای 85 سالشه و داره الزایمرش حاد میشه ولی واقعا کدوم یک از فرزندانش حاضر هستند ک اون خدایی نکرده سایش بالا سرشون نباشه خانواده خانوادست ب نظر من اون کسی ک به خانوادش رحم نکنه و مرگ اون ها رو بخواد ب هیچ کس رحم نمیکنه

من برای یک آلزایمری با این قضیه مخالفم چون اون شخص از نظر ذهنی در شرایطی نیست که بتونه چنین تصمیمی بگیره (و دیگران هم نمی تونن برای کشتن کسی تصمیم بگیرند)، مگه اینکه خودش قبلا چنین تصمیمی گرفته باشه (مثل تصمیم افراد درباره اهدای عضو). اما آلزایمر به کنار، شخصی که مثلا بیماری هانتینگتونز داره و به هیچ وجه درمانی براش نیست و زندگی ایشون تبدیل به زجر مطلق میشه، خودش نباید بتونه چنین تصمیمی بگیره؟

[MasterGeek]

بله اینجا همه روی این مسئله که تصمیم از خود فرد باشه، و شرایط قضیه فراهم بشه تقریبا توافق نظر دارند. من شخصا هرگونه تصمیم خارج از این رو مردود می‌دونم چون حق جان بسیار بسیار پایه‌ای هست. به نظر من بهتره راجع به شرایطی که میشه فرد مستحق اوتانازی باشه رو بحث کنیم.

[havzhini]

در مورد شرایط من این موارد به دهنم میرسه البته با همون پیش شرط درخوایت خوده فرد و بهیچ وجه درخواست اطرافیان مورد قبول نیست
1-بیماریهای صحب العلاج که بیماری با درد و عذاب همراه هست
2-بیمارانی که کلا هوشیاری خودشون رو از دست دادن و به کمک دستگاه زندگی میکنن و امیدی هم بازگشت هوشیاری نیست
3-بیمارانی که دچار فلچ کامل عضلانی شدن و در حالی که هوشیار هستن و از لحاظ روحی هم که بعد مشاوره ها و کمکهای روحی بازم این درخواست رو داشته باشن
4-بیماران روحی که مشکلشون باعت شده توانایی زندگی عادی ازشون صلب بشه مثل مالیخولیا و خودازاری و دگرازاری و امثالهوم که با درمانهای پزشکی به هیچ وجه جواب ندادن و هیچ امیدی هم به بهبودشون نیست در شرایط خاص میتونه این عمل رو انجام بدن
و موارد خیلی خاص دیگه هم ممکنه وجود داشته

[کاربر شماره ی یک]

مخالف هستم ...

هرچقدر هم توضیح بدید ، باز هم خودکشی محسوب میشه ...

خودکشی هیچ برتری بر زندگی نداره ...

حالا زندگی هر قدر هم بخواد تلخ باشه ....

  محتوای مخفی: یه نکته  

هر چیزی راجع به این موضوع بگم ، قطعی نیست ، چون نسبت به روحیات فرد تصمیمش گرفته میشه ...

شاید منم اگه خیلی موقعیتم سخت بشه ، چنان تحت فشار روحی باشم که همچین کاری رو خیلی راحت انجام بدم ولی راستش این ثابت

نمیکنه که کار من درسته ، بلکه اشتباه بودن کار من از همونجایی معلومه که تصمیمم تحت فشار روحی گرفته شده....

کسی هم که تحت فشار روحی نباشه ، خیلی شاد و اینا باشه و راضی باشه از زندگیش ، خب عمرا این کار رو نمیکنه ....

پس اصل سوال این میشه که ، آدم خودش رو تحت فشار روحی و جسمی زیاد ، از بین ببره خوبه یا نه !! خب من مخالفم با این کار!

[شاهزاده خانوم]

من برای یک آلزایمری با این قضیه مخالفم چون اون شخص از نظر ذهنی در شرایطی نیست که بتونه چنین تصمیمی بگیره (و دیگران هم نمی تونن برای کشتن کسی تصمیم بگیرند)، مگه اینکه خودش قبلا چنین تصمیمی گرفته باشه (مثل تصمیم افراد درباره اهدای عضو). اما آلزایمر به کنار، شخصی که مثلا بیماری هانتینگتونز داره و به هیچ وجه درمانی براش نیست و زندگی ایشون تبدیل به زجر مطلق میشه، خودش نباید بتونه چنین تصمیمی بگیره؟

باهاتون کاملا موافقم
من اون پست رو در جواب یکی از دوستان ک در مورد الزایمر صحبت کرده بودند گفتم .
کلا بستگی ب عمق رنج و درد شخص داره