پورتو 3- منچستر یونایتد 2 (04-2003)
بسیاری از این دیدار به عنوان دیداری یاد می کنند که در آن خوزه مورینیو مربی جوان آن روزهای پورتو را به یکی از بزرگترین و تاریخ ساز ترین مربیان دنیا مبدل کرد. دور افتخار مورینیو در سال 2004 میلادی در دیدار برگشت این مرحله در الدترافورد نشان از اهمیت بالای کار شاگردان وی داشت.
در دیدار رفت این مرحله، پورتو در ورزشگاه خانگی موفق شد با نتیجه 2 بر 1 تیم قدرتمند منچستر یونایتد را شکست دهد. در دیدار برگشت نیز در حالی که یونایتد با تک گل پل اسکولز از حریف خود پیش بود و حتی داور گل دوم اسکولز را نیز به اشتباه مردود اعلام کرده بود، در دقایق پایانی کاستینیا موفق شد گل تساوی را بزند و یونایتد را حذف کند.
فرگوسن بعد ها مدعی شد که تیمش بخت اول قهرمانی در آن فصل بود و حتی در یک کنفرانس مطبوعاتی با بیان این جمله که "پورتو جام قهرمانی را از ما ربود"، نشان داد که هنوز خاطرات تلخ آن دیدار را فراموش نکرده است.
چلسی 5- بارسلونا 4 (05-2004)
بی شک این دیدار را می توان یکی از عجیب ترین دیدار های تاریخ لیگ قهرمانان اروپا دانست. اگرچه در طول این سال ها این دو تیم بارها در مراحل مختلف لیگ قهرمانان بازی های جذابی را در مقابل یکدیگر برگذار کرده اند، اما حوادث این دیدار طی این سال ها در خاطر هواداران دو تیم جاودانه باقی مانده است.
در دیدار رفت این چلسی بود که گل اول را در نیو کمپ به ثمر رساند. هرچند بارسلونا در ادامه به کمک درخشش پدیده جوان خود،ماکسی لوپز، بازی را برگرداند و 2 بر 1 از حریف پیش افتاد و بازی را با همین نتیجه به اتمام رساند.
در دیدار برگشت نیز چلسی بود که بازی را خوب آغاز کرد و در 11 دقیقه طوفانی با گل های گودیانسن، لمپارد و داف، سهبر صفر از بارسا پیش افتاد و عملا بازگشت را برای شاگردان فرانک ریکارد غیر ممکن کرد. اما در خشش رونالدینیو و دو گل او، بالاخص گل بی نظیر او که به دروازه پیتر چک وارد شد، مجددا بارسا را به عنوان تیم صعود کننده معرفی کرد.
اما این پایان کار نبود و ضربه سر کاپیتان جان تری در دقیقه 76 به دروازه والدس، تیم خوزه مورینیو را راهی مرحله بعد کرد.
بارسلونا 3- چلسی 2 (06-2005)
دو تیم بار دیگر و به فاصله یک سال، مجددا در این مرحله با هم روبرو شدند. بارسلونا در دیدار رفت به منظور انتقام وارد لندن شد. بازی صحنه اشتباهات مدافعان دو تیم بود. دو گل به خودی برای هر دو تیم نتیجه را 1 بر 1 مساوی کرد. در ادامه در حالی که کیفیت بد چمن ورزشگاه استمفورد بریج، بازی هر دو تیم را دچار مشکل کرده بود، بارسلونا یک گل دیگر زد و موفق شد با پیروزی در خانه حریف، با خیالی آسوده به فکر بازی برگشت در خانه باشد.
در بازی برگشت نیز این بارسا بود که با گل رونالدینیو یک بر صفر از چلسی پیش افتاد. در ادامه نیز تلاش های چلسی برای مساوی کردن بازی تا دقایق پایانی بی ثمر بود. در آخرین لحظات بازی داور یک پنالتی به سود چلسی اعلام کرد که فرانک لمپارد آن را به گل تبدیل کرد، اما بعد از گل دیگر زمانی برای چلسی باقی نمانده بود تا کار را در مجموع به تساوی بکشاند. این بازی تحت تاثیر مصاحبه های جنجالی مورینیو از حساسیت خاصی برای هر دو تیم برخوردار بود.
بایرن مونیخ 4- رئال مادرید 4 (07-2006)
دوتیم پرافتخار اروپا، در حالی به مصاف هم می رفتند که رئال در دیدار رفت در اسپانیا میزبان بود و می توانست با یک پیروزی خوب، شانس صعود خود را در آلمان و ورزشگاه لوکس آلیانز آرنا افزایش دهد.
در دیدار رفت، ابتدا این رئال بود که با گل رائل از باواریایی ها پیش افتاد. اما لوسیو مدافع برزیلی بایرن نشان داد که راه دروازه رئال را خوب بلد است و کار را به تساوی کشاند. در ادامه دو گل دیگر از رائل و رود فان نیستلروی، کار را برای بایرن مونیخ سخت کرد. اما گل دقایق پایانی مارک فن بومل، همه چیز را به بازی برگشت در آلمان موکول کرد.
در آلمان بایرن کار را بسیار خوب آغاز کرد و روی ماکای هلندی با گل خود در ثانیه 6 بازی روی اشتباه روبرتو کارلوس، موفق شد سریع ترین گل تاریخ این رقابت ها را به نام خود ثبت کند. علی رغم حملات دو تیم، این بایرن بود که باز هم توسط لوسیو به گل رسید تا کار را برای رئال تمام کند. حتی تک گل دقایق پایانی فان نیستلروی از روی نقطه پنالتی نیز چاره ساز نبود و بایرن به لطف گل زده بیشتر در خانه حریف موفق شد به مر حله بعد صعود کند.
آ اس رم 4- رئال مادرید 2 (08-2007)
این دو تیم پر طرفدار فوتبال اروپا نمایش زیبایی را در دو دیدار رفت و برگشت مرحله یک هشتم پایانی لیگ قهرمانان از خود به جای گذاشتند. پس از ناکامی های چند سال اخیر مادریدی ها در این مرحله، هواداران این تیم امیدوار بودند تا با پیروزی مقابل پایتخت نشین های ایتالیا، مسیر جام را تا رسیدن به فینال طی کنند.
در دیدار رفت در استادیوم المپیک رم، رئال با گل زود هنگام رائل از میزبان خود پیش افتاد. با این گل بسیاری کار رم را برای صعود در مقابل رئال آماده، تمام شده می دانستند. اما جوانان سخت کوش لوچیانو اسپالتی یک گل در نیمه اول و یک گل نیز در نیمه دوم زدند تا با حفظ همین نتیجه، بردی ارزشمند را مقابل کهکشانی ها به دست بیاورند.
در اسپانیا و در دیدار برگشت، رمی ها با کنترل بازی، از توان رئال برای پیروزی خانگی مقابل تیفوسی ها کاستند و با گل دقیقه 73 رودریگو تادی، از میزبان پیش افتاند. اما دو دقیقه بعد رائل افسانه ای باز هم برای رئال گل زد و امید های این تیم برای صعود را دوباره زنده کرد.
در حالی که حملات رئال برای به تساوی کشاندن کار بی نتیجه مانده بود، این رم بود تا با گل وقت های اضافه ووچینیچ، تیز خلاص را بر پیکره رئال فرود آورد و به مرحله بعد صعود کرد.
لیورپول 5- رئال مادرید 0 (09-2008)
در حالی که ناکامی رئال در این مرحله تبدیل به وسواس شده بود، این بار نوبت لیورپول بود تا با ضرب شست خود، هواداران مادریدی را یک سال دیگر در حسرت موفقیت اروپایی بگذارد.
دیدار رفت در اسپانیا تقریبا ساکن بود و تک گل تیم میهمان در دقایق پایانی، مهمترین اتفاق بازی بود. یوسی بنایون بازیکن لیورپول با تک گل خود، شکست خانگی رئال را رقم زد.
اما دیدار برگشت چهره ای متفاوت داشت. رئال که برای اعاده حیثیت و جبران شکست خانگی پا به آنفیلد گذاشته بود، با گل دقیقه 16 فرناندو تورس غافلگیر شد. تورس که در طول حضور در اتلتیکو مادرید موفق به باز کردن دروازه رقیب همشهری نشده بود، این بار در ترکیب لیورپول موفق به گلزنی به رئال شد. در ادامه دو گل از جرارد و یک گل از دوسنا، شکست سنگینی را به سپیدپوشان مادریدی تحمیل کرد و رئال برای شکستن طلسم صعود از این مرحله می بایست یک سال دیگر نیز صبر کند.
منچستر یونایتد 7- آ ث میلان 2 (10-2009)
میلان بحران زده که پس از قهرمانی سه فصل پیش خود، دچار افت محسوسی شده بود، امیدوار بود تا با انگیزه مربی جوان خود، لئوناردو و با اتکا به ستارگان باتجربه خود مانند رونالدینیو و آندرا پیرلو، منچستر یونایتدی را شکست دهد که با فروختن کریستیانو رونالدو و کارلوس ته وز، چشم امیدش به وین رونی برای گلزنی بود.
دیدار رفت در ایتالیا بسیار جذاب بود. میلان کار را بسیار زود به سود خود کرد. تک گل دقیقه 3 رونالدینیو به دروازه ادوین فان در سار، هواداران میلانی را به ادامه کار بسیار امیدوار کرد. اما یک گل از پل اسکولز با تجربه در نیمه اول و دو گل از وین رونی در نیمه دوم، امید های میلان را برای صعود بسیار کمرنگ کرد. حتی گل لحظات پایانی کلارنس سیدورف نیز چاره ساز نبود و میلان بازی را در سن سیرو 3 بر 2 مغلوب یونایتد شد.
دیدار برگشت در شهر منچستر و در تئاتر رویا ها، شبی تلخ را برای روسونری رقم زد. بازی کاملا یک طرفه بود و یونایتد خیلی زود توسط رونی به گل رسید. نیمه اول با همین نتیجه تمام شد. در نیمه دوم، باز هم وین رونی بود که در همان دقیقه اول نیمه دوم دروازه میلان را باز کرد. بدین ترتیب وین رونی در مجموع دو دیدار 4 گله شد. البته این گل ششمین گل وین رونی با پیراهن منچستر یونایتد به میلان در مجموع شش بازی این بازیکن در مقابل روسونری بود. اشتهای یونایتد برای رسیدن به گل پایان پذیر نبود و پارک جی سونگ و درن فلچر نیز با دو گل دیگر حساب کار را چهار بر صفر کردند تا در مجموع شکست تحقیر آمیز هفت بر دو را به دومین تیم پر افتخار اروپا تحمیل کند. این پیروزی نخستین صعود منچستر یونایتد با هدایت سر الکس فرگوسن مقابل میلان بود.
اینتر میلان 3- بایرن مونیخ 3 (11-2010)
این دیدار به نوعی تکرار فینال فصل گذشته لیگ قهرمانان اروپا بود. بایرن که در فصل گذشته در فینال تن به شکست 2 بر صفر مقابل اینتر داده بود، برای انتقام مقابل تیمی بازی می کرد که با جدایی مورینیو، دچار افت شدیدی شده بود و لئوناردو مربی فصل گذشته آ ث میلان را بر روی نیمکت خود می دید.
دیدار رفت در سن سیرو در مجموع به سود بایرنی ها بود. اما علی رغم این برتری، آن ها فقط یک بار، آن هم در دقیقه 90 بازی توسط ماریو گومز موفق به گلزنی شدند. با این پیروزی خارج از خانه، اکثر کارشناسان شانس بایرن را برای صعود بسیار بیشتر از اینتر می دیدند.
در دیدار برگشت این اینتر بود که با گل زود هنگام اتوئو، بایرن را در آلیانز آرنا غافلگیر کرد. اما گل های نیمه اول گومز و مولر، بار دیگر آلمانی ها را در آستانه صعود قرار داد. در حالی با سپری شدن یک سوم از نیمه دوم، شانس اینتر برای موفقیت کمتر و کمتر می شد، سخت کوشی شاگردان لئوناردو به دادشان رسید و گل اسنایدر هلندی شرایط را برای بایرن کمی سخت کرد. در حالی که اینتر برای صعود فقط به یک گل نیاز داشت، گوران پاندف در 2 دقیقه مانده به پایان بازی، شانس گرفتن یک انتقام شیرین را از بایرن گرفت تا اینتر در یک دیدار دراماتیک، با تساوی سه بر سه در مجموع و به لطف گل زده بیشتر در خانه حریف به مرحله بعد برود.
چلسی 5- ناپولی 4 (12-2011)
چلسی که در دهه گذشته همواره جز برترین تیم های اروپا بوده و در حساس ترین مقاطع از تصاحب جام باز مانده بود، با به کار گرفتن مورینیوی جوان پرتغالی، یعنی آندرس ویلاس بواش، امیدوار بود تا امسال نیز بتواند تا مراحل بالای جام پیش برود. اما نتایج ضعیف آندرس ویلاس بواس و میانگین سنی بالای چلسی، هواداران این تیم را در آستانه دیدار حساس مقابل تیم قدرتمند ناپولی بسیار نا امید کرده بود.
در دیدار رفت، ناپولی نشان داد که نگرانی هواداران چلسی بیهوده نبوده و شکست سنگین 3 بر 1 در شهر ناپل ایتالیا، گواه این مدعا بود. اگرچه در این دیدار چلسی با گل خوان ماتا کار را خوب آغاز کرد، اما دو گل از لاوتزی و یک گل از کاوانی، کار چلسی را برای دیدار برگشت بسیار دشوار کرد. شرایط برای چلسی زمانی مصیبت بار تلقی می شد که پس از این دیدار، آبراموویچ سرمربی تیم خود یعنی ویلاس بواس را اخراج کرد و دستیار جوان وی یعنی روبرتو دی متئوی ایتالیایی را موقتا جایگزین وی کرد.
اما در دیدار برگشت چلسی با سرمربی جدید خود، جان تازه ای گرفته بود و با گل های دروگبا و تری در آستانه صعود قرار داشت تا اینکه گل اینلر سویسی برای تیم ایتالیایی کار چلسی را دوباره سخت کرد. اما تیم سخت کوش دی متئو دست بردار نبود و ابتدا گل لمپارد از روی نقطه پنالتی کار را به تساوی کشاند و سپس ایوانوویچ مدافع پیش تاخته چلسی در وقت های اضافه، باعث پیروزی چلسی شد. در نهایت نیز همین تیم نصف و نیمه چلسی با مربی موقت خود یعنی روبرتو دی متئو موفق شد عنوان قهرمانی اروپا را برای نخستین بار از آن خود کند.