تمامی روایات مذهبی، معرفی شهرهای مذهبی، احادیث از انبیا و..... فقط در این تایپک

[orochi]

حدیث (901) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند

مَن جاءَهُ المَوتُ وَ هُوَ يَطلُبُ العِلمَ لِيُحیىَ بهِ الاِسلامَ کانَ بَینَهُ وَ بَینَ الانبیاء دَرَجَةٌ واحِدَةٌ فِى الجَنَّةِ
هر کس در جستجوى دانش باشد تا با آن اسلام را زنده کند و مرگ او فرا رسد، در بهشت میان او و پیامبران تنها یک درجه فاصله است.

منیة المرید ، ص 100

حدیث (902) امام کاظم(ع) می فرمایند:

مُشاوَرَةُ العاقِلِ النّاصِحِ يُمنٌ وَ بَرَكَةٌ وَ رُشدٌ وَ تَوفیقٌ مِنَ اللّه
مشورت با عاقلِ خیرخواه، خجستگى، برکت، رشد و توفیقى از سوى خداست

تحف العقول، ص 398

حدیث (903) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند:

اِعلَم اَنَّ الصِّدقَ مُبارَكٌ وَ الكِذبَ مَشؤومٌ
بدان که راستگویى، پر برکت است و دروغگویى، شوم

تحف العقول، ص 14

حدیث (904) رسول اکرم(ص) می فرمایند:

لَو خِفتُمُ اللّه‏َ حَقَّ خیفَتِهِ لَعَلِمتُمُ العِلمَ الَّذى لا جَهلَ مَعَهُ، وَ لَو عَرَفتُمُ اللّه‏َ حَقَّ مَعرِفَتِهِ لَزالَت بِدُعائِكُمُ الجِبالُ
اگر از خدا چنانکه باید مى‏ترسیدید، به دانشى ناب دست مى‏یافتند و اگر خدا را چنانکه باید مى‏شناختید، با دعایتان کوه‏ها از میان مى‏رفتند

کنز العمّال، ح 5881

حدیث (905) رسول اکرم(ص) می فرمایند:

اَلصَّلاةُ مِن شَرائِعِ الدّینِ وَ فیها مَرضاةُ الرَّبِّ عَزَّوَجَلَّ وَ هِىَ مِنهاجُ الاَْنبیاءِ وَ لِلمُصَلّى حُبُّ المَلائِكَةِ وَ هُدىً و ایمانٌ وَ نورُ المَعرفَةِ وَ بَرَكَةٌ فِى الرِّزقِ
نماز، از آیین‏هاى دین است و رضاى پروردگار، در آن است. و آن راه پیامبران است. براى نمازگزار، محبت فرشتگان، هدایت، ایمان، نور معرفت و برکت در روزى است

خصال، ص 522، ح 11

حدیث (906) امام صادق (ع) می فرمایند:

اِنَّ النّاسَ يَستَغنونَ اِذا عُدِلَ بَینَهُم وَ تُنزِلُ السَّماءُ رِزقَها وَ تُخرِجُ الاَْرضُ بَرَكَتَها بِاِذنِ اللّه‏ِ تَعالى
اگر در میان مردم عدالت برقرار شود، همه بى‏نیاز مى‏شوند و به اذن خداوند متعال آسمان روزى خود را فرو مى‏فرستد و زمین برکت خویش را بیرون مى‏ریزد

کافى، ج 3، ص 568، ح 6

حدیث (907) امام علی (ع) می فرمایند:

جالِسِ العُلَماءَ يَزدَد عِلمُكَ وَ يَحسُن اَدَبُكَ وَ تَزكُ نَفسُكَ
با علما هم‏نشین باش، تا علمت زیاد و ادبت نیکو و جانت پاک گردد

غرر الحکم ، ح 4786

حدیث (908) امام علی (ع) می فرمایند:

الدّعاء ترس المؤمِن
دعا ، سپر مؤمن است.

الکافی : ج 2 ، ص 468 ح 4

حدیث (909) امام علی (ع) می فرمایند:

اَلتَّوَكُلُّ عَلَى اللّه‏ِ نَجاةً مِنْ كُلِّ سوءٍ وَحِرْزٌ مِنْ كُلِّ عَدُوٍّ؛
توکل بر خداوند، مایه نجات از هر بدى و محفوظ بودن از هر دشمنى است.

بحارالأنوار 78/79/56

حدیث (910) رسول اکرم(ص) می فرمایند:

مَن تَوَكَّلَ عَلَى اللّه‏ِ كَفاهُ مَؤنَتَهُ وَرِزقَهُ مِن حَیثُ لايَحتَسِب؛
هر کس به خدا توکل کند، خداوند هزینه او را کفایت مى‏کند و از جایى که گمان نمى‏برد به او روزى مى‏دهد.

کنزالعمال ج3 ، ص 103

حدیث (911) امام علی (ع) می فرمایند:

مَن تَوكَّلَ عَلَى اللّه‏ِ ذَلَّت لَهُ الصِّعاب وَتَسَهَّلَت عَلَیهِ الأسبابِ؛
هر کس به خدا توکل کند، دشوارى‏ها براى او آسان مى‏شود و اسباب برایش فراهم مى‏گردد.

غررالحکم ج5، ص524

حدیث (912) امام صادق (ع) می فرمایند:

إنَّ الغِنى وَالعِزَّ يَجولانِ فَإذا ظَفِرا بِمَوضِعِ التَّوَكُّلِ أَوطنا
بى‏نیازى و عزّت به هر طرف مى‏گردند و چون به جایگاه توکل دست یافتند در آنجا قرار مى‏گیرند.

اصول کافى ج 2 ، ص65

حدیث (913) امام باقر (ع) می فرمایند:

مَن تَوَكَّلَ عَلَى اللّه‏ِ لايُغلَبُ وَمَنِ اعتَصَمَ بِاللّه‏ِ لايُهزَمُ
هر کس به خدا توکل کند، مغلوب نشود و هر کس به خدا توسل جوید، شکست نخورد.

جامع الأخبار ص‏322

حدیث (914) رسول اکرم(ص) می فرمایند:

اَلتَّوَكُّلُ بَعدَ الكَیسِ مَؤعِظة
توكّل کردن (به خدا) بعد از به کار بردن عقل، خود موعظه است.

کنزالعمال ج3،ص103

حدیث (915) امام باقر (ع) می فرمایند:

ما مِن شَیءٍ أحَبَّ إلَى اللّهِ عَزَّوجلَّ مِن عَمَلٍ یداوَمُ عَلَیهِ ، وإن قَلَّ
هیچ چیز نزد خداوند عزّوجلّ محبوبتر ازعملى نیست که بر آن مداومت شود ؛ هر چند اندک باشد.

الکافی : ج 2 ، ص 82 ، ح 3

حدیث (916) امام کاظم(ع) می فرمایند:

لیسَ کلُّ مَن قالَ بوَلایتِنا مؤمنا ، ولکن جُعِلوا اُنسا للمؤمنینَ
چنین نیست که هر کس قائل به ولایت ما باشد ، مؤمن است ، بلکه آنان همدم مؤمنان‏اند

الکافی : ج 2 ، ص 242 ، ح 1

حدیث (917) رسول اکرم(ص) می فرمایند:

اَلطّيَرَةُ شِركُ وَمامِنّا إِلاّ وَلكِنَّ اللّه‏َ يُذهِبُهُ بِالتَّوَكُّلِ؛
فال بد زدن شرك‏است‏وهیچ‏کس‏ازمانیس ت‏مگراین‏که‏به‏نحوى‏دس� �خوش فال بد زدن مى‏شود، اما با توکل، خداوند آن را از بین مى‏برد.

سنن ابن ماجه ج2 ، ص1170

حدیث (918) رسول اکرم(ص) می فرمایند:

إذا ظَهَرتِ البِدعُ فی اُمّتی فلْيُظهِرِ العالِمُ علمَهُ ، فمَن لَم يَفعل فعَلَیهِ لَعنةُ اللّه‏ِ
هرگاه بدعت‏ها در میان امت من آشکار شد، بر عالم است که علمش را آشکار کند و هر کس نکند، لعنت خدا بر او.

الکافی : ج 1 ، ص 54 ، ح 2

حدیث (919) رسول اکرم(ص) می فرمایند:

رَأى رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله قَوما لا يَزرَعونَ قالَ: ما أَنتُم؟ قالوُا: نَحنُ المُتَوَكِّلونَ، قالَ: لا، بَل أَنتُم المُتَّكِلونَ؛
رسول اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله گروهى را که کشت و کار نمى‏کردند، دیدند و فرمودند: شما چه کاره‏اید؟ عرض کردند ما توکل کنندگانیم. فرمودند: نه، شما سر بارید.

مستدرك‏ الوسائل ج11، ص217

حدیث (920) امام حسین علیه السلام می فرمایند:

مِن دَلائِلِ عَلاماتِ القَبولِ : الجُلوسُ إلى‏ أهلِ العُقولِ
از نشانه‏ هاى خوش‏نامى و نیك‏بختى ، همنشینى با خردمندان است.
بحارالأنوار، ج 75، ص 119
حدیث (921) امام على علیه السلام می فرمایند:

المَعِدَةُ بَیتُ الاَْدواءِ وَ الحِميَةُ رَأسُ الدَّواءِ، وَ عَوِّد كُلَّ بَدَنٍ مَا اعتادَ. لا صِحَّةَ مَعَ النَّهَمِ
معده سراى دردهاست و پرهیز، بهترین درمان. هر بدنى را به همان که خو مى‏گیرد، عادت دهید. با پرخورى، تندرستى نخواهد بود

تاریخ دمشق، ج 60، ص 325.

حدیث (922) امام على علیه السلام می فرمایند:

يَقولُ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ ما مِن مَخلوقٍ يَعتَصِمُ دونى إِلاّ قَطَعتُ أسبابَ السَّماواتِ وَأسبابَ الأَْرضِ مِن دونِهِ فَإِن سَأَلَنى لَم اُعطِهِ وَإِن دَعانى لَم اُجِبهُ؛
خداوند عزوجل مى‏فرماید:
هیچ مخلوقى نیست که به غیر من پناه ببرد، مگر این که دستش را از اسباب و ریسمان‏هاى آسمانها و زمین کوتاه کنم، پس اگر از من بخواهد عطایش نکنم و اگر مرا بخواند جوابش ندهم.

تاریخ دمشق، ج 60، ص 325.

حدیث (923) امام حسن مجتبی علیه السلام می فرمایند:

أنَا الضّامِنُ لِمَن لَم يَهجُس فى قَلبِهِ إِلاَّ الرِّضا أَن يَدعُوَ اللّه‏َ فَيُستَجابَ لَهُ
کسى که در دلش هوایى جز خشنودى خدا خطور نکند، من ضمانت مى‏کنم که خداوند دعایش را مستجاب کند.

اصول کافى ج2 ، ص62

حدیث (924) رسول اکرم(ص) می فرمایند:

مَنْ سَرَّهُ أن يَستَجیبَ اللّه‏ُ لَهُ عِندَ الشَّدائِدِ وَالْكَربِ فَليُکثِرِ الدُّعاءَ فِى الرَّخاءِ
هر کس دوست دارد خداوند هنگام سختى‏ ها و گرفتارى‏ ها دعاى او را اجابت کند، در هنگام آسایش، دعا بسیار کند

نهج ‏الفصاحه ح‏3023

حدیث (925) امام صادق(ع) می فرمایند:

عَلَیكَ بِالأَحداثِ فَإِنَّهُم أسرَعُ إلى كُلِّ خَیرٍ
جوانان را دریاب، زیرا که آنان سریع‏تر به کارهاى خیر روى مى‏آورند

کافى، ج 8، ص 93، ح 66

حدیث (926) رسول اکرم(ص) می فرمایند:

لَیسَ شَىْ‏ءٌ أَسرَعَ إِجابَةً مِن دَعوَةِ غائِبٍ لِغائِبٍ؛
هیچ دعایى زودتر از دعایى که انسان در غیاب کسى مى‏کند، مستجاب نمى‏شود.

بحارالأنوار ج93، ص359

حدیث (927) رسول اکرم(ص) می فرمایند:

اِغتَنِمُوا الدُّعاءَ عِندَ الرِّقَّةِ فَإِنَّها رَحمَةٌ؛
دعا کردن را در هنگام رقّت قلب غنیمت شمرید، که رقت قلب، رحمت است.

بحارالأنوار ج93، ص347

حدیث (928) امام على(ع) می فرمایند:

اِذا عاتَبتَ الحَدَثَ فَاترُک لَهُ مَوضِعا مِن ذَ نبِهِ لِئَلاّ يَحمِلَهُ الاخراجُ عَلَى المُکابَرَةِ
هرگاه جوان را توبیخ کردى ، برخى خطاهاى او را نادیده بگیر، تا توبیخ تو، او را به مقابله وادار نسازد

شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید ، ج 20، ص 333، ح 819

حدیث (929) امام صادق(ع) می فرمایند:

عَلَیكُم بِالصَّلاةِ فِی المَساجِدِ
بر شما باد نماز خواندن در مسجدها .

الکافی : ج 2 ، ص 635 ، ح 1

حدیث (930) امام على(ع) می فرمایند:

اِصبِر عَلى مَرارَةِ الحَقِّ وَ ايّاكَ اَن تَنخَدِعَ لِحَلاوَةِ الباطِل
تلخى حق را تحمل کن، و مبادا که فریب شیرینى باطل را بخورى

غررالحکم، ح 2472

حدیث (931) امام صادق(ع) می فرمایند:

إذا أرادَ أَحَدُكُم أَن يُستَجابَ لَهُ فَليُطَيِّب كَسبَهُ وَليَخرُج مِن مَظالِمِ النّاسِ
هر کس بخواهد دعایش مستجاب شود، باید کسب خود را حلال کند و حق مردم را بپردازد.

بحارالأنوار ج93، ص321

حدیث (932) امام صادق(ع) می فرمایند:

... وَ إِنَّ اللّه‏َ لا يَرفَعُ إِلَیهِ دُعاء عَبدٍ وَفى بَطنِهِ حَرامٌ أَو عِندَهُ مَظلَمَةٌ لأِحَدٍ مِن خَلقِهِ
... دعاى هیچ بنده‏اى که مال حرام در شکمش باشد یا حق کسى بر گردنش باشد، به درگاه خدا بالا نمى‏رود.

بحارالأنوار ج93، ص321

حدیث (933) امام سجاد(ع) می فرمایند:

مَن لَم يَرجُ النّاسَ فى شَىءٍ وَرَدَّ أَمرَهُ إلَى اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ فى جَمیعِ اُمورِهِ استَجابَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ فى كُلِّ شَى‏ءٍ؛
هر کس در هیچ کارى به مردم امید نبندد و همه کارهاى خود را به خداى عزوجل واگذارد، خداوند هر خواسته‏اى که او داشته باشد اجابت کند.

اصول کافى ج2، ص148

حدیث (934) امام على(ع) می فرمایند:

ظَـلَمَ الحَقَّ مَن نَصَرَ الباطِلَ
هر کس باطل را یارى کند، به حق ستم کرده است

غررالحکم، ح 6041

حدیث (935) امام على(ع) می فرمایند:

مَن أَرادَ أن تُستَجابَ دَعوَتُهُ وَأَن تُکشَفَ كُربَتُهُ فَليُفَرِّج عَن مُعسِرٍ؛
هر کس مى‏خواهد دعایش مستجاب شود و غمش از بین برود باید گره از کار گرفتارى باز کند.

نهج الفصاحه ح‏2961

حدیث (936) امام على(ع) می فرمایند:

شُکرُكَ لِنِعمَةٍ سالِفَةٍ يَقتَضى نِعمَةً آنِفَةً؛
شکر تو بر نعمت گذشته، زمینه‏ساز نعمت آینده است.

نزهة الناظر و تنبیه الخاطر،ص80

حدیث (937) امام باقر(ع) می فرمایند:

بنى الاسلام على خمسة اشیاء، على الصلوة و الزکاة و الحج و الصوم و الولایه.
اسلام بر پنج چیز استوار است، برنماز و زکات حج و روزه و ولایت (رهبرى اسلامى).

فروع کافى، ج 4 ص 62، ح 1

حدیث (938) امام رضا(ع) می فرمایند:

انما امروا بالصوم لکى یعرفوا الم الجوع و العطش فیستدلوا على فقر الاخر
مردم به انجام روزه امر شده‏اند تا درد گرسنگى و تشنگى را بفهمند و به واسطه آن فقر و بیچارگى آخرت را بیابند.

وسائل الشیعه،ج4،ص4

حدیث (939) رسول اکرم(ص) می فرمایند:

اَلصَّدَقَةُ بِعَشرَةٍ وَ القَرضُ بِثَمانِيَةَ عَشرَ وَ صِلَةُ الْاِخوانِ بِعِشرینَ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ بِاَربَعَةٍ وَ عِشرینَ
صدقه دادن، ده حسنه، قرض دادن، هجده حسنه، رابطه با برادران [دینى‏]، بیست حسنه و صله رحم، بیست و چهار حسنه دارد

کافى، ج 4، ص 10، ح 3

حدیث (940) رسول اکرم(ص) می فرمایند:

اِنَّ فِى الرِّفق الزّیادَةَ وَ البَرَكَةَ وَ مَن يُحرَم الرِّفقُ يُحرَمِ الخَیرَ در مدارا، فزونى و برکت است، و هر کس از مدارا محروم باشد، از خیر، محروم شده است.

کافى، ج 4، ص 10، ح 3

حدیث (941) رسول اکرم(ص) می فرمایند:

اَلصُّومُ فِى الحَرّ جِهادٌ
روزه گرفتن در گرما، جهاد است.

کافى، ج 4، ص 10، ح 3

حدیث (942) امیرالمومنان على علیه السلام می فرمایند:

صومُ النَّفسِ عَن لَذّاتِ الدُّنیا اَنفَعُ الصّیام
روزه نفس از لذتهاى دنیوى سودمندترین روزه‏هاست.

غرر الحکم، ج 1 ص 416 ح 64

حدیث (943) امیرالمومنان على علیه السلام می فرمایند:

اَلصّیامُ اِجتِنابُ المَحارِم كَما يَمتَنِعُ الرَّجُل مِنَ الطَّعامِ وَ الشَّراب.
روزه پرهیز از حرامها است همچنانکه شخص از خوردنى و نوشیدنى پرهیز مى‏کند.

بحار ج 93 ص 249

حدیث (944) امام صادق علیه السلام می فرمایند:

إنَّ العالِمَ إذا لَم يَعمَل بِعِلمِهِ زَلَّت مَوعِظَتُهُ عَنِ القُلوبِ كَما يَزِلُّ المَطَرُ عَنِ الصَّفا
هرگاه عالم به علمش عمل نکند. [اثر [موعظه‏اش از دل‏ها زایل مى‏شود ؛ آن چنان که باران از روى سنگ صاف مى‏لغزد.

الکافی : ج 1 ، ص 44

حدیث (945) امیرالمومنان على علیه السلام می فرمایند:

صومُ القَلبِ خَیرٌ مِن صیامِ الِّلسان وَ صومُ الِّلسانِ خَیرٌ مِن صیامِ البَطن.
روزه قلب بهتر از روزه زبان است و روزه زبان بهتر از روزه شکم است.

غرر الحکم، ج 1، ص 417، ح 80

حدیث (946) امام صادق علیه السلام می فرمایند:

اِذا صُمتَ فَليَصُم سَمعُكَ وَ بَصَرُكَ وَ شعرُكَ وَ جلدُک
آنگاه که روزه مى‏گیرى باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه‏دار باشند.«یعنى از گناهان پرهیز کند

الکافى ج 4 ص 87، ح 1

حدیث (947) حضرت زهرا سلام الله علیها می فرمایند:

ما يَصنَعُ الصّائِمِ بِصیامِه اِذا لَم يَصُن لِسانِه وَ سَمعِه وَ بَصَرِهِ وَ جَوارِحِه.
روزه‏دارى که زبان و گوش و چشم و جوارح خود را حفظ نکرده روزه‏اش به چه کارش خواهد آمد.

بحار، ج 93 ص 295

حدیث (948) حضرت علی علیه السلام می فرمایند:

کم من صائم لیس له من صیامه الا الجوع و الظما و کم من قائم لیس له من قیامه الا السهر و العناء
چه بسا روزه‏دارى که از روزه‏اش جز گرسنگى و تشنگى بهره‏اى ندارد و چه بسا شب زنده‏دارى که از نمازش جز بیخوابى و سختى سودى نمى‏برد

نهج البلاغه، حکمت 145

حدیث (949) حضرت علی علیه السلام می فرمایند:

أَوَّلُ عِوَضِ الحَلِیمِ مِن حِلمِهِ أَنَّ النَّاسَ أَنصَارُهُ عَلَى الجَاهِلِ
و درود خدا بر او ، فرمود : نخستین پاداش بردبار از بردبارى اش آن که مردم در برابر نادان ، پشتیبان او خواهند بود

نهج البلاغه، حکمت 206

[orochi]

حدیث (950) امام کاظم علیه السلام می فرمایند:

دَعوَةِ الصائِمِ تَستَجابُ عِندَ اِفطارِه
دعاى شخص روزه‏دار هنگام افطار مستجاب مى‏شود

بحار الانوار ج 92 ص 255 ح 33

حدیث (951) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند

... وَ هُوَ شَهرٌ اَوَّلَهُ رَحمَة وَ اَوسَطَهُ مَغفِرَة وَ اخِرَهُ عِتقٌ مِنَ النّار.
رمضان ماهى است که ابتدایش رحمت است و میانه‏اش مغفرت و پایانش آزادى از آتش جهنم.

بحار الانوار، ج 93، ص 342

حدیث (952) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند

عَدلُ ساعَةٍ خَيْرٌ مِن عِبادَةِ سَبعینَ سَنَةً قِیامِ لَیلِها وَصِیام نَهارها
ساعتى عدالت بهتر از هفتاد سال عبادت است که شب‏هایش به نماز و روزهایش به روزه بگذرد.

مشکاة‏الأنوار، ص 544

حدیث (953) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند

مَن كَشَفَ عَورَةَ اَخیهِ المُسلِمِ كَشَفَ اللّه‏ُ عَورَتَهُ حَتّى يَفضَحَهُ بِها فى بَیتِهِ
هر کس عیب و زشتى برادر مسلمان خود را فاش کند، خداوند زشتى او را آشکار سازد، تاجایى که او را در درون خانه ‏اش رسوا سازد

الترغیب والترهیب، ج 2، ص 239، ح 9

حدیث (954) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند

لا تَسُبُّوا الناسَ فَـتَـکتَسِبُوا العَداوَةَ بَینَهُم
به مردم ناسزا نگویید، که با این کار در میان آنها دشمن پیدا مى‏کنید

کافى ، ج 2، ص 360 ح 3

حدیث (955) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند

عَلَیكُم بِالصِّدقِ فَاِنَّهُ مَعَ البِرِّ وَ هُما فِى الجَنَّةِ وَ ايّاكُم وَ الكِذبِ فَاِنَّهُ مَعَ الفُجورِ وَ هُما فِىالنّارِ
شما را سفارش مى‏کنم به راستگویى، که راستگویى با نیکوکارى همراه است و هر دو در بهشت‏اند و از دروغگویى بپرهیزید که دروغگویى همراه با بدکارى است و هر دو در جهنم‏اند

نهج الفصاحه، ح 1976

حدیث (956) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند

خَیرُكُم مَن لَم يَترُک آخِرَتَهُ لِدُنیاهُ وَلا دُنیاهُ لآِخِرَتِهِ وَ لَم يَكُن كَلاًّ عَلَى النّاسِ

بهترین شما کسى است که آخرت خود را براى دنیا و دنیاى خود را براى آخرت رها نکند و سربار مردم نباشد.

نهج الفصاحه، ح 1525

حدیث (957) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند

وَ مَن شَهِدَ شَهادَةَ حَقٍّ لِيُحيِىَ بِها حَقَّ امرِى‏ءٍ مُسلِمٍ اَتى يَومَ القیامَةِ وَ لِوَجهِهِ نورٌ مَدَّ البَصَرِ تَعرِفُهُ الخَلايِقُ بِاسمِهِ وَ نَسَبِهِ
کسى که براى زنده کردن حق یک مسلمان، شهادت حقّ بدهد، روز قیامت در حالى آورده مى‏شود که پرتو نور چهره‏اش، تا چشم کار مى‏کند دیده مى‏شود و خلایق او را به نام و نسب مى‏شناسند

کافى، ج 7، ص 381، ح 1

حدیث (958) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند

قالَ:طوبى لَهُم اَلَّذینَ يَقبَلونَ الحَقَّ اِذا سَمِعُوهُ وَ يَبذُلونَهُ اِذا سُئِلوهُ وَ يَحكُمونَ لِلنّاسِ كَحُکمِهِم لاَِنفُسِهِم
رسول خدا فرمودند:خوشا به سعادت آنان که چون حق را بشنوند، بپذیرند و هرگاه حق از آنان خواسته شود، دریغ نکنند و براى مردم همان‏گونه قضاوت کنند که براى خود مى‏کنند

بحارالأنوار، ج 75، ص 29، ح 19

حدیث (959) امام على(ع) می فرمایند

لا تَـكُن مِمَّن يَرجُو الاآخِرَةَ بِغَیرِ العَمَلِ... يَنهى وَ لا يَنتَهى وَ يَامُرُ بِما لا يَاتى...
از کسانى مباش که بى‏عمل، به آخرت امید دارند... از گناه باز مى‏دارند، اما خود باز نمى‏ایستند، به کارهایى فرمان مى‏دهند که خود انجام نمى‏دهند

نهج البلاغه، از حکمت 150

حدیث (960) امام على(ع) می فرمایند

اَلثَّناءُ بِاَکثَرَ مِنَ الاستِحقاقِ مَلَقٌ وَ التَّقصیرُ عَنِ الاستِحقاقِ عِىٌّ اَو حَسَدٌ
تعریف بیش از استحقاق، چاپلوسى و کمتر از استحقاق، از ناتوانى در سخن و یا حسد است

نهج البلاغه، حکمت 347

حدیث (961) امام على(ع) می فرمایند

اَحسَنُ الآْدابِ ما كَفَّكَ عَنِ المَحارِمِ
بهترینِ ادب‏ها آن است که تو را از حرام‏ها باز دارد

معدن الجواهر، ص 59

حدیث (962) امام صادق(ع) می فرمایند

اِنَّ لِلمُؤمِنِ عَلى المُؤمِنِ سَبعَةَ حُقوقٍ، فَاَوجَبُها اَن يَقولَ الرَّجُلُ حَقّا وَ اِن کانَ عَلى نَفسِهِ اَو عَلى والِدَیهِ، فَلا يَمیلَ لَهُم عَنِ الحَقِّ
مؤمن را بر مؤمن، هفت حق است. واجب‏ترین آنها این است که آدمى تنها حق را بگوید، هر چند بر ضد خود یا پدر و مادرش باشد و به خاطر آنها از حق منحرف نشود

بحار الأنوار ، ج 74 ، ص 223، ح 8

حدیث (963) امام جواد(ع) می فرمایند

نِعمَةٌ لاتُشكَرُ كَسَيِّئَةٍ لاتُغفَرُ؛
نعمتى که سپاسگزارى نشود مانند گناهى است که آمرزیده نشود.

غررالحکم 6/441/10926

حدیث (964) امام صادق(ع) می فرمایند

العَمَلُ الخالِصُ : الّذی لا تُریدُ أنْ يَحْمَدَكَ علَیهِ أحَدٌ إلاّ اللّه‏ُ عزّوجلّ ُعمل خالص ، آن است که نخواهى کسى جز خداوند تو را بر انجام آن بستاید.

بحار الأنوار ، ج 74 ، ص 223، ح 8

حدیث (965) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند

مَن رُزِقَ تُقىً فَقَد رُزِقَ خَیرَ الدُّنیا وَالآْخِرَةِ
هر کس تقوا روزى‏اش شود، خیر دنیا و آخرت روزى او شده است.

کنزالعمال جلد13 ، صفحه151

حدیث (966) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند

مَن رُزِقَ تُقىً فَقَد رُزِقَ خَیرَ الدُّنیا وَالآْخِرَةِ
هر کس تقوا روزى‏اش شود، خیر دنیا و آخرت روزى او شده است.

معدن الجواهر، ص 73

حدیث (967) امام صادق(ع) می فرمایند

إذا لَم تَكُن حَلیما فتَحَلَّم
اگر بردبار نیستى ، خود را به بردبارى وادار

الکافی : ج 2 ، ص 112 ، ح 6

حدیث (968) امام صادق(ع) می فرمایند

صاحِبُ النِّيَّةِ الصّادِقَةِ صاحِبُ الْقَلبِ السَّلیمِ...
کسى که نيّت درست داشته باشد، دل سالم و پاک دارد...

غررالحکم جلد2 ، صفحه451

حدیث (969) امام صادق(ع) می فرمایند

مَن قَبِلَ اللّه‏ُ مِنْهُ صَلاةً واحِدَةً لَم يُعَذِّبْهُ وَمَن قَبِلَ مِنْهُ حَسَنَهً لَم يُعَذِّبْهُ
خداوند از هر کس یک نماز و یا یک کار نیک را قبول کند، عذابش نمى ‏نماید.

کافى، ج 3، ص 266، ح11

حدیث (970) امام صادق(ع) می فرمایند

إنَّ القَصدَ یورِثُ الغِنى
میانه‏روى ، ثروتمندى مى‏آورد

الکافی : ج 4 ، ص 53 ، ح 8

حدیث (971) امام علی (ع) می فرمایند

اِنَّ التَّقوى مُنتَهى رِضَى اللّه‏ِ مِن عِبادِهِ وَحاجَتُهُ مِن خَلقِهِ فَاتَّقُوا اللّه‏َ الَّذى اِن اَسرَرتُم عَلِمَهُ وَاِن اَعلَنتُم كَتَبَهُ
نهایت خشنودى خداوند از بندگانش و خواسته او از آفریدگانش تقواست، پس تقوا از خداوندى بکنید که اگر پنهان کنید مى‏داند و اگر آشکار سازید مى‏نویسد

کنزالعمال 10/143/28731

حدیث (972) امام باقر (ع) می فرمایند

الدُّعاءُ يَرُدُّ القَضاءَ ، وَقَد اُبرِمَ إبراما ـ وَضَمَّ أصابِعَهُ ـ

دعا ، قضا را ـ گر چه حتمى و قطعى شده باشد ـ بر مى‏گرداند حضرت [براى تشبیه و بیان قضاى محتوم] انگشتانش را به هم چسباند

الکافی : ج 2 ، ص 470 ح 6

حدیث (973) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند

مَن اَکثَرَ مِنَ الاِستِغفارِ جَعَلَ اللّه‏ُ لَهُ مِن كُلِّ هَمٍّ فَرَجا وَمِن كُلِّ ضَیقٍ مَخرَجا وَرَزَقَهُ مِن حَیثُ لايَحتَسِبُ
هر کس بسیار استغفار کند خدا براى او از هر غمى گشایش، از هر تنگنایى رهایى و از جایى که انتظار ندارد روزى مى‏دهد.

نهج الفصاحه، ح2941

حدیث (974) رسول اکرم (ص) می فرمایند

إِنَّ اللّه‏َ تَعالى مَعَ الدّائِن حَتّى يَقضىَ دَینَهُ مالَم يَكُن دَینُهُ فیما يَکرَهُ اللّه‏
خداوند یار قرض‏دار است تا قرض خود را بپردازد به‏شرط آن‏که قرض وى بر خلاف رضاى خدا نباشد.

نهج الفصاحه، ح 733

حدیث (975) امام علی (ع) می فرمایند

اَلتَّوَكُلُّ عَلَى اللّه‏ِ نَجاةً مِن كُلِّ سوءٍ وَحِرْزٌ مِن كُلِّ عَدُوٍّ
توکل بر خداوند، مایه نجات از هر بدى و محفوظ بودن از هر دشمنى است

بحارالأنوار 78/79/56

حدیث (976) امام علی (ع) می فرمایند

اَلتَّقِىُّ سابِقٌ اِلى كُلِّ خَیرٍ
تقواپیشه براى انجام هر کار خیرى سبقت مى‏گیرد.

نهج الفصاحه ح 781

حدیث (977) رسول اکرم (ص) می فرمایند

اَلعِلمُ حَیاةُ الاسلامِ وَ عِمادُ الایمانِ وَ مَن عَلِمَ عِلما اَتـَمَّ اللّه‏ُ لَهُ اَجرَهُ وَ مَن تَعَلَّمَ فَعَمِلَ عَلَّمَهُ اللّه‏ُ ما لَم يَعلَم
علم، حیات اسلام و تکیه ‏گاه ایمان است و هر کس علمى بیاموزد، خداوند پاداش او را تمام گرداند و هر کس بیاموزد و عمل کند، خداوند، تعلیم دهد به او آنچه را که نمى ‏داند.

نهج الفصاحه ح 2019

حدیث (978) امام باقر علیه ‏السلام می فرمایند

اِنَّ اللّه‏َ عَزَّوَجَلَّ يَقى بِالتَّقوى عَنِ العَبدِ ما عَزُبَ عَنهُ عَقلُهُ وَيُجَلّى بِالتَّقوى عَنهُ عَماهُ وَجَهلَهُ؛
خداوند به وسیله تقوا بنده را حفظ مى‏کند از آنچه که عقلش به آن نمى‏رسد و کور دلى و نادانى او را بر طرف مى‏سازد.

التوحید ص 127

حدیث (979) امام باقر علیه ‏السلام می فرمایند

اَتقَى النّاسِ مَن قالَ الحَقَّ فیما لَهُ وَعَلَیهِ؛
باتقواترین مردم، کسى است که در آنچه به نفع یا ضرراوست،حق ‏رابگوید.

نهج الفصاحه

حدیث (980) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

لِكُلِّ شَیءٍ وَجهٌ ووَجهُ دینِكُمُ الصَّلاةُ
هر چیزى چهره ‏اى دارد و چهره دین شما نماز است.

الکافی : ج 3 ، ص 270 ، ح 16

حدیث (981) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

تَمامُ التَّقوى اَن تَتَعَلَّمَ ما جَهِلتَ وَتَعمَلَ بِما عَلِمتَ
تقوای کامل این است که آنچه نمی دانی یاد بگیری و به آنچه می دانی عمل کنی.

میزان الحکمه ، جلد4

حدیث (982) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

اَلنِّيَّةُ الحَسَنَةُ تُدخِلُ صاحِبَهَا الجَنَّةَ
نیت خوب صاحب خویش را به بهشت مى‏برد

کنزالعمال جلد 13

حدیث (983) امام علی (ع) می فرمایند:

مَن حَسُنَت نيَّتُهُ أَمَدَّهُ التَّوفیقُ
هر کس نيّتش خوب باشد، توفیق یاریش خواهد نمود.

غررالحکم 5/462/9186

حدیث (984) امام باقر (ع) می فرمایند:

إنَّ اللّه‏ تَبارَكَ وَتَعالى يُحاسِبُ النّاسَ عَلى قَدر ما آتاهُم مِنَ العُقُولِ فِى الدُّنیا
خداوند (در روز قیامت) از بندگانش به مقدار عقلى که به آنها داده بازخواست خواهد کرد.

غررالحکم جلد2 - حدیث3260

حدیث (984) امام على علیه‏السلام می فرمایند:

حُسنُ النِّيَّةِ مِن سَلامَةِ الطَّويَّةِ
نيّت خوب، برخاسته از سلامت درون است.

التوحید ص‏63

حدیث (985) امام على (ع) می فرمایند:

يَبلُغُ الصّادِقَ بصِدقِهِ ما يَبلُغُهُ الکاذِبَ باحتیالِهِ
راستگو، با راستگویى خود به همان مى ‏رسد که دروغگو با حیله ‏گرى خود.

غررالحکم، ج 6، ص 471، ح 11006.

حدیث (986) امام سجاد (ع) می فرمایند:

خَیرُ مَفاتیح الاُمور الصِّدقُ وَ خَیرُ خَواتیمِهَا الوَفاءُ

بهترین شروع کارها صداقت و راستگویى و بهترین پایان آنها وفا است.

بحارالأنوار، ج 78، ص 161

حدیث (987) امام صادق(ع) می فرمایند

لا يَزالُ الدّینُ قائِمًا ما قامَتِ الكَعبَةُ

تا زمانى که کعبه بر پاست، دین بر پاست.

الکافی : ج 4 ، ص 271 ، ح 4

حدیث (988) امام باقر (ع) می فرمایند:

لا تَذهَب بِكُمُ المَذاهِبُ ، فوَاللّه‏ِ ما شِیعَتُنا إلاّ مَن أطاعَ اللّه‏َ عَزَّوجلَّ

مذاهب گوناگون شما را از راه به در نبرد، به خدا سوگند، شیعه ما نیست مگر کسى که از خداوندعزّوجلّ اطاعت کند.

الکافی : ج 2 ، ص 73 ، ح 1

حدیث (989) امام علی (ع) می فرمایند:

مَن عَمِلَ بِالْعَدلِ حَصَّنَ اللّه‏ُ مُلكَهُ

هر کس به عدالت رفتار کند، خداوند حکومتش را حفظ خواهد کرد.

غررالحکم، ج5، ح 8722

حدیث (990) امام صادق(ع) می فرمایند:

العالِمُ بِزَمانِهِ لا تَهجُمُ عَلَیهِ اللَّوابِسُ

کسى که زمان خود را بشناسد ، آماج اشتباهات قرار نگیرد.

الکافی : ج 1 ، ص 27 ، ح 29

حدیث (991) امیرالمؤمنین(ع) می فرمایند:

أَبلَغُ ماتَستَدِرُّ بِهِ الرَّحمَةَ أَن تُضمِرَ لِجَمیعِ النّاسِ الرَّحمَةَ
مؤثّرترین وسیله جلب رحمت خدا این است که خیرخواه همه مردم باشى.

غرر الحکم ، ص 212

حدیث (992) امیرالمؤمنین(ع) می فرمایند:

اِذا فَسَدَتِ النِّـيَّةُ وَقَعَتِ البَليَّةُ
هرگاه نیت فاسد شود، بلا و گرفتارى پیش مى‏آید.

غررالحکم، ح 4021

حدیث (993) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

اَلطِّيَرَةُ شِركُ وَمامِنّا إِلاّ وَلكِنَّ اللّه‏َ يُذهِبُهُ بالتَّوَكُّل
فال بد زدن شرک ‏است ‏و هیچ‏کس ‏ازما نیست‏ مگر این‏که‏ به‏ نحوى ‏دستخوش فال بد زدن مى ‏شود، اما خداوند با توکل به او آن را از بین مى ‏برد.

کنزالعمال، ح 5696

حدیث (994) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

خَیرُ الدُّنیا وَالآخِرَةِ مَعَ العِلمِ وَشَرُّ الدُّنیا وَالآخِرَةِ مَعَ الجَهل
خیر دنیا و آخرت با دانش است و شرّ دنیا و آخرت با نادانى.

الحیاة، ج‏1، ص‏35

حدیث (995) امام على (ع) می فرمایند:

اَلصَّبْرُ فِى الاُْمورِ بِمَنْزِلَةِ الرَّأسِ مِنَ الْجَسَدِ، فَاِذا فارَقَ الرَّأسُ الجَسَدَ فَسَدَ الْجَسَدُ وَ اِذا فارَقَ الصَّبْرُ الاُْمورَ فَسَدَتِ الاُْمورُ
نقش صبر در کارها همانند نقش سر در بدن است؛ همچنان که اگر سر از بدن جدا شود، بدن از بین مى‏رود، صبر نیز هرگاه همراه کارها نباشد، کارها تباه مى‏گردند.

کافى، ج 2، ص 90، ح 9

حدیث (996) امام باقر (ع) می فرمایند:

مَثَلُ الْحَریصِ عَلَى الدُّنْیا مَثَلُ دودَةِ القَزِّ: كُلَّمَا ازْدادَتْ مِنَ القَزِّ عَلى نَفْسِها لَـفّـا کانَ أَبْعَدَ لَها مِنَ الْخُروجِ حَتّى تَموتَ غَمّا
حریص به دنیا، همانند کرم ابریشم است که هر چه بیشتر دور خود مى ‏تند، خارج شدن از پیله بر او سخت‏تر مى ‏شود، تا آن‏که از غصه مى ‏میرد.

کافى، ج 2، ح 7

حدیث (997) امام حسین (ع) می فرمایند:

اَ يُّهَا النّاسُ نافِسوا فِى المَکارِمِ وَ سارِعوا فِى المَغانِمِ وَ لا تَحتَسِبوا بِمَعروفٍ لَم تَجعَلوا

اى مردم در خوبى‏ها با یکدیگر رقابت کنید و در بهره گرفتن از فرصت‏ها شتاب نمایید و کار نیکى را که در انجامش شتاب نکرده‏اید، به حساب نیاورید.

ارشاد القلوب دیلمى، ص 73

حدیث (998) حضرت زهرا (س)می فرمایند:

اِنَّ السَّعید، كُلُّ السَّعید، حَقُّ السَّعید مَن أَحَبَّ عَليّاً فِی حَیاتِهِ وَ بَعدَ مَوتِهِ
همانا سعادتمند(به معنای) کامل و حقیقی کسی است که امام علی(ع) را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد.

مجمع‌ الزوائد ج‌ 9، ص‌ 132

حدیث (999) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

مَن تابَ قَبْلَ أنْ يُعايِنَ قَبِلَ اللّه‏ُ تَوبَتَهُ

هر کس پیش از آن که (فرشته مرگ را) مشاهده کند، توبه نماید، خداوند توبه‏اش را بپذیرد.

الکافی : ج 2 ، ص 440 ، ح 2

حدیث (1000) امام حسین(ع) می فرمایند:

أَلاِستِدراجُ مِنَ اللّهِ سُبحانَهُ لِعَبدِهِ أَن يُسبِغَ عَلَیهِ النِّعَمَ وَ يَسلُبَهُ الشُّکر
غافلگیر کردن بنده از جانب خداوند به این شکل است که به او نعمت فراوان دهد و توفیق شکرگزاری را از او بگیرد.

تحف العقول،ص 250

[orochi]

حدیث (1001) امام صادق (ع) می فرمایند:


صِلَةُ الاَْرحامِ تُحَسِّنُ الْخُلُقَ وَ تُسْمِحُ الكَفَّ وَتُطیبُ النَّفْسَ وَتَزیدُ فِى الرِّزْقِ وَتُنْسِئُ فِى الاَْجَل
صله رحم، انسان را خوش اخلاق، با سخاوت و پاکیزه جان مى ‏نماید و روزى را زیاد مى ‏کند و مرگ را به تأخیر مى ‏اندازد.
کافى، ج 2، ص 151، ح 6
حدیث (1002) امام صادق (ع) می فرمایند:

المَصائبُ مِنَحٌ مِن اللّه‏ِ ، والفَقرُ مَخزونٌ عندَ اللّه‏ِ
مصیبت‏ها، بخششى از سوى خدایند و درویشى در پیشگاه خداوند ذخیره مى‏شود.
الکافی : ج 2 ، ص 260 ، ح 2
حدیث (1003) پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم می فرمایند:

إنّ اللّه‏َ لَيَتعَهّدُ عبدَهُ المؤمنَ بأنواعِ البلاءِ
خداوند بنده مؤمنش را به انواع بلا مى‏نوازد.
الکافی : ج 2 ، ص 260 ، ح 2
حدیث (1004) امام علی علیه السلام می فرمایند:

عَوِّد نَفسَكَ حُسنَ النِّيَّةِ وَ جَمیلَ المَقصَدِ، تُدرِک فى مَباغیكَ النَّجاحَ
خودت را به داشتن نيّت خوب و مقصد زیبا عادت ده، تا در خواسته ‏هایت موفق شوى.
غررالحکم، ح 6236
حدیث (1005)امام حسین علیه السلام می فرمایند:

مَن حاوَلَ اَمراً بمَعصِیَهِ اللهِ کانَ اَفوَتَ لِما یَرجُو وَاَسرَعَ لِمَجئ ما یَحذَرُ
کسی که بخواهد از راه گناه به مقصدی برسد ، دیرتر به آروزیش می رسد و زودتر به آنچه می ترسد گرفتار می شود .
بحارالانوار،ج78،ص120
حدیث (1006)امام حسین علیه السلام می فرمایند:

إنَّ شِیعَتَنا مَن سَلمَت قُلُوبُهُم مٍن کُلِّ غَشٍّ وَ غِلٍّ وَ دَغَلٍ
بدرستی که شیعیان ما قلبشان از هرناخالصی و حیله و تزویر پاک است.
فرهنگ سخنان امام حسین ص/ 476
حدیث (1007)امام علی علیه السلام می فرمایند:

ما اَعْطَى اللّه‏ُ سُبْحانَهُ الْعَبْدَ شَيْئا مِنْ خَيْرِ الدُّنْیا وَ الآخِرَةِ اِلاّ بِحُسْنِ خُلُقِهِ وَ حُسْنِ نيَّتِهِ
خداوند خیر دنیا و آخرت را جز به خاطر خوش اخلاقى و خوش نیتى به بنده نمى‏دهد.
غررالحکم، ح 9670
حدیث (1008)امام حسین علیه السلام می فرمایند:

لا یُکمَلُ العَقلُ اِلّا بِاتِّباعِ الحَق اَلاتَرَونَ اَنَّ الحَق لا یُعمَلُ بِه وَ الباطِل لا یُتَناهی عَنه
عقل جز به پیروی از «حق» کمال نمی یابد آیا نمی بینید که به حق عمل نمی شود و از باطل نهی نمی شود؟
بحار الانوار، ج 78، ص 127
حدیث (1009)پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم می فرمایند:

إنَ اللهَ يُعطِی الدُّنیا مَن يُحِب وَ مَن لايُحِب وَ لايُعطِی الایمان اِلّا مَن يُحِب
همانا خداوند دنیا را به آن کسی که دوست دارد و آن کسی که دوست ندارد عطا می کند، ولی ایمان را جز به آن کسی که دوست دارد عطا نمی کند.
قوت القلوب، همان، ص 83.
حدیث (1010)پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم می فرمایند:

اَلصَّدَقَةُ تَدْفَعُ الْبَلاءَ وَ هِىَ اَنـْجَحُ دَواءٍ وَ تَدْفَعُ الْقَضاءَ وَ قَدْ اُبْرِمَ اِبراما وَ لا يَذْهَبُ بِالاَْدواءِ اِلاَّ الدُّعاءُ وَ الصَّدَقَةُ
صدقه بلا را برطرف مى‏کند و مؤثرترینِ داروست. همچنین، قضاى حتمى را برمى‏گرداند و درد و بیمارى‏ها را چیزى جز دعا و صدقه از بین نمى‏برد.
بحارالأنوار، ج 93، ص 137، ح 71
حدیث (1011)پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم می فرمایند:

إِنَّ اللّه‏َ تَعالى يَقولُ كُلَّ يَوْمٍ: أَنَا رَبُّكُمُ الْعَزیزُ، فَمَنْ أَرادَ عِزَّ الدّارَيْنِ فَلْيُطِعِ الْعَزیزَ
خداى تعالى هر روز مى‏فرماید: من پروردگار عزیز شما هستم، پس هر کس خواهان عزّت دو جهان است باید که از خداى عزیز اطاعت کند.
کنزالعمال، ح 43101
حدیث (1012)امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:

مَوضِع قَبر الحُسَین (علیه السلام) ترَعة من ترَع الجَنَّة.
جایگاه قبر امام حسین (علیه السلام) درى از درهاى بهشت است.
کامل الزیارات، ص 271، باب 89، ح 1
حدیث (1013)پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم می فرمایند:

اَلْمُؤمِنُ يَأْكُلُ فی مِعاءٍ واحِدَةٍ وَ الْمُنافِقُ يَأْكُلُ فی سَبعَةِ أمْعاءٍ
مؤمن کم خوراک است و منافق پرخور.
وسائل الشیعه، ج 24، ص 240، ح6
حدیث (1014)امام علی(ع) می فرمایند:

زَکوةُ الْيَسار بِرُّ الْجیرانِ وَ صِلَةُ الاَْرحام
زکاتِ رفاه، نیکى با همسایگان و صله رحم است.
غررالحکم، ح 5453
حدیث (1015)پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم می فرمایند:

اَعدَلُ النّاسِ مَن رَضِىَ لِلنّاسِ مايَرْضى لِنَفسِهِ وَكَرِهَ لَهُمْ ما يَكْرَهُ لِنَفْسِهِ
عادل‏ترین مردم کسى است که براى مردم همان را بپسندد که براى خود مى‏پسندد و براى آنان نپسندد آنچه را براى خود نمى‏پسندد.

نهج الفصاحه، ح 340
حدیث (1016) امام باقر (ع)می فرمایند:

اِنَّ الْعَبْدَ لَيُذْنِبُ الذَّنْبَ فَيُزْوى‏ عَنْهُ الرِّزْقُ
بنده گناه مى‏کند و به سبب آن، روزى از او گرفته مى‏شود.
کافى، ج 2، ص 270، ح 8
حدیث (1017)پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم می فرمایند:

اِنَّ اللّه‏َ تَعالى قَد تَكَفَّلَ لِطالِبِ العِلمِ بِرِزقِهِ خاصَّةً عَمّا ضَمِنَهُ لِغَیرِهِ
بى‏گمان خداوند متعال روزى جویاى دانش را به‏ طور ویژه، افزون بر آنچه براى دیگران تضمین کرده، به عهده گرفته است.
منیة المرید ، ص 160
حدیث (1018) امام صادق علیه ‏السلام می فرمایند:

إنَّ مِمّا يُزَيِّنُ الإِسلامَ الأَْخلاقُ الحَسَنَةُ فیما بَینَ النّاسِ؛
خوش اخلاقى در بین مردم زینت اسلام است.
کنزالعمال جلد10 ، ص143
حدیث (1019) امام علی علیه ‏السلام می فرمایند:

لا أدَبَ مَعَ غَضَب
با خشم، تربیت ممکن نیست.
غرر الحکم ، ح 10529
حدیث (1020) امام علی علیه ‏السلام می فرمایند:

إذا رَغِبتَ فِى المَکارِمِ فَاجتَنِبِ المَحارِمَ
اگر خواهان مکارم و بزرگوارى ‏ها هستى از حرام‏ها دورى کن.
غرر الحکم، ح4069
حدیث (1021) رسول اکرم صلى ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله می فرمایند:

اَلْعِلْمُ حَیاةُ الاِْسْلامِ وَ عِمادُ الاْیمانِ وَ مَنْ عَلِمَ عِلْما اَتـَمَّ اللّه‏ُ لَهُ اَجْرَهُ وَ مَنْ تَعَلَّمَ فَعَمِلَ عَلَّمَهُ اللّه‏ُ ما لَمْ يَعْلَمْ ؛
علم، حیات اسلام و تکیه ‏گاه ایمان است و هر کس علمى بیاموزد، خداوند پاداش او را تمام گرداند و هر کس بیاموزد و عمل کند، خداوند، تعلیم دهد به او آنچه را که نمى‏داند.
نهج الفصاحه، ح 2019
حدیث (1022) رسول اکرم صلى ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله می فرمایند:

لا يُـبَلِّغُنى اَحَدٌ مِنْكُم عَنْ اَحَد مِن اَصحابى شَیئا، فَاِنّى اُحِبُّ اَنْ اَخْرُجَ اِلَیكُم و اَنَا سَلیمُ الصَّدر
کسى از شما حق ندارد از هیچ یک از یارانم چیزى به من بگوید؛ زیرا دوست دارم در حالى که چیزى از شما در دلم نیست به سویتان بیایم.
مکارم الاخلاق، ص 17
حدیث (1023) امام علی(ع) می فرمایند:

لا تَقسِروا اَولادَكُم عَلى آدابِكُم ، فَاِنَّهُم مَخلوقونَ لِزَمانٍ غَیرِ زَمانِكُم
آداب و رسوم خود را به فرزندانتان تحمیل نکنید، زیرا آنان براى زمانى غیر از زمان شما آفریده شده‏اند .
شرح ابن ابى الحدید ، ج20، ح102 .
حدیث (1024) امام حسین(ع) می فرمایند:

اَللّهُمَّ لا تَستَدرِجنى بِالاِحسانِ وَ لا تُؤَدِّبنى بِالبَلاءِ ؛
خدایا! با غرق کردن من در ناز و نعمت، مرا به پرتگاه عذاب خویش مَکشان و با بلایا (گرفتارى ‏ها) ادبم مکن.
الدُّرًّةُ البَاهرة من الأصدَاف الطّاهِرة
حدیث (1025) رسول اکرم صلى ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله می فرمایند:

اِنّى لَم اُبعَث لَعّانا وَ اِنّما بُعِثتُ رَحمَةً
من پیامبر نشده‏ام که لعن و نفرین کنم، بلکه مبعوث شده‏ام تا مایه رحمت باشم.
کنزالعمال ، ح 8176
حدیث (1026) امام باقر (ع)می فرمایند:

اِنَّ اللّه‏َ عَزَّوَجَلَّ يُحِبُّ المُداعِبَ فِى الجَماعَةِ بِلارَفَثٍ
خداوند عزوجل، کسى را که در میان جمع شوخى کند، دوست دارد به شرط آن‏که ناسزا نگوید
کافى، ج 2، ص 345، ح 5
حدیث (1027) امام رضا (ع)می فرمایند:

إنّ النّاسَ لَو عَلِمُوا مَحاسِنَ کَلامِنا لَاتَّبَعُونا.
اگر مردم زیبایی‌های سخنان ما را می‌شناختند، بی‌شک از ما پیروی می‌کردند.
معانی الأخبار، ص 180
حدیث (1028) امام کاظم (ع)می فرمایند:

طوبى لِلمُصلِحینَ بَینَ النّاسِ، اُولئِكَ هُمُ المُقَرَّبونَ يَومَ القیامَةِ
خوشا به حال اصلاح‏کنندگان بین مردم، که آنان همان مقرّبان روز قیامت‏اند.
بحارالأنوار، ج 68، ص 156، ح 11
حدیث (1029) رسول اکرم صلى ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله می فرمایند:

عائِدُ المَریضِ يَخوضُ فِى البَرَكَةِ فَاِذا جَلَسَ انغَمَسَ فیها
عیادت کننده بیمار، در برکت فرو مى‏رود و چون نزد بیمار بنشیند، در آن غوطه‏ ور مى‏شود.
کنزالفوائد، ج 1، ص 178
حدیث (1030) امام علی (ع) می فرمایند:

خَیرُ اِخوانِكَ مَن دَعاكَ اِلى صِدقِ المَقالِ بِصِدق مَقالِهِ وَ نَدَبَكَ اِلى اَفضَل الاَعمالِ بِحُسن اَعمالِهِ
بهترین برادرانت (دوستانت)، کسى است که با راستگویى‏اش تو را به راستگویى دعوت کند و با اعمال نیک خود، تو را به بهترین اعمال برانگیزد.
غررالحکم، ح 5022
حدیث (1031) امام علی (ع) می فرمایند:

وُصولُ الْمَرْءِ اِلى كُلِّ ما يَبْتَغیهِ مِنْ طیبِ عَيْشِهِ وَ اَمنِ سِرْبِهِ وَ سَعَةِ رِزْقِهِ بِحُسْنِ نيَّتِهِ وَ سَعَةِ خُلْقِهِ
انسان، با نيّت خوب و اخلاق خوب، به تمام آنچه در جستجوى آن است، از زندگى خوش و امنیت محیط و روزى زیاد، دست می‏یابد.
غررالحکم، ح 10141
حدیث (1032) امام علی (ع) می فرمایند:

جالِسِ العُلَماءَ يَزدَد عِلمُكَ وَ يَحسُن اَدَبُكَ وتَزكُ نَفسُكَِ
با علما معاشرت کن تا علمت زیاد، ادبت نیکو و جانت پاک شود.
اعلام الدین، ص 96
حدیث (1033) امام علی (ع) می فرمایند:

یا مَعشَرَ الفِتیانِ، حَصِّنوا اَعراضَكُم باِلاَْدَبِ وَ دینَـكُم بِالعِلمِ
اى جوانان! آبرویتان را با ادب و دینتان را با دانش حفظ کنید.
تاریخ یعقوبى ، ج 2، ص 210
حدیث (1034)رسول اکرم صلى ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله می فرمایند:

اِنّى لَم اُبعَث لَعّانا وَ اِنّما بُعِثتُ رَحمَةً
من پیامبر نشده‏ام که لعن و نفرین کنم، بلکه مبعوث شده‏ام تا مایه رحمت باشم.
مشکاة الانوار، ص 157
حدیث (1035) امام علی (ع) می فرمایند:

حُبُّ الدُّنْیا يُفْسِدُ الْعَقْلَ وَ يُصِمُّ الْقَلْبَ عَنْ سَماعِ الْحِكْمَةِ وَ یوجِبُ اَلیمَ الْعِقابِ
علاقه به دنیا، عقل را فاسد مى‏کند، قلب را از شنیدن حکمت ناتوان مى‏سازد و باعث عذاب دردناک مى‏شود.
غررالحکم، ح 4878
حدیث (1036) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

لاتَختَلِفوا، فَإِنَّ مَن کانَ قَبلَكُمُ اختَلَفوا فَهَلَکوا
باهم اختلاف نکنید، که پیشینیان شما دچار اختلاف شدند و نابود گشتند.
علل الشرایع، ج1،ص265
حدیث (1037) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

مَن ساءَ خُلقُهُ عَذَّبَ نَفسَهُ وَ مَن كَبُرَ هَمُّهُ سَقُمَ بَدَنُهُ
هر کس بد اخلاق باشد، خودش را عذاب می‏دهد و هر کس غم و غصه ه‏ایش زیاد شود، تنش رنجور می ‏گردد.
نهج الفصاحه، ح 3002
حدیث (1038) امام علی (ع) می فرمایند:

اَلزُّهْدُ فِى الدُّنْیا الراحَةُ الْعُظْمى
بى‏رغبتى به دنیا، بزرگ‏ترین آسایش است.غررالحکم، ح 1316
حدیث (1039) امام علی (ع) می فرمایند:

اَلْحَقودُ مُعَذَّبُ النَّفْسِ، مُتَضاعَفُ الهَمِّ
کینه ‏توز، روحش در عذاب است و اندوهش دو چندان
غررالحکم، ح 1962
حدیث (1040) امام صادق (ع) می فرمایند:

اَلرَّوحُ وَ الرّاحَةُ فِى الرِّضا وَ اليَقینِ وَ الهَمُّ وَ الحَزَنُ فِى الشَكِّ وَ السَّخَطِ
خوشى و آسایش، در رضایت و یقین است و غم و اندوه در شكّ و نارضایتى
مشکاة‏الأنوار، ص 34
حدیث (1041) امام علی (ع) می فرمایند:

اَلْمُریبُ اَبَدا عَلیلٌ
آدم بدبین، همیشه بیمار است.
غررالحکم، ح 839
حدیث (1042) امام باقر (ع) می فرمایند:

اِنَّ اللّه‏َ عَزَّوَجَلَّ يُحِبُّ المُداعِبَ فِى الجَماعَةِ بِلارَفَثٍ
خداوند عزوجل، کسى را که در میان جمع شوخى کند، دوست دارد به شرط آن‏که ناسزا نگوید.
کافى، ج 2، ص 345، ح 5
حدیث (1043) امام علی (ع) می فرمایند:

اَلعَقلُ حَیثُ کانَ آلِفٌ مَالوفٌ
عقل هر کجا باشد، انس ‏گیرنده و الفت ‏پذیر است
غررالحکم، ح 1251
حدیث (1044) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

مَثَلُ العَقلِ فِى القَلبِ كَمَثَلِ السِّراجِ فى وَسَطِ البَیتِ
عقل در دل، همانند چراغ در میان خانه است
علل الشرایع، ص 98
حدیث (1045) امام علی (ع) می فرمایند:

اِذا اَبطَاَتِ الاَرزاقُ عَلَیكَ فَاستَغفِر اللَّهَ يُوَسِّع عَلَیكَ فیها
هرگاه در روزى تو تأخیر و تنگى پدید آمد، از خداوند آمرزش بخواه تا روزى را بر تو فراوان گرداند.
تحف العقول، ص 174
حدیث (1046) امام باقر (ع) می فرمایند:

مَثَلُ الْحَریصِ عَلَى الدُّنْیا مَثَلُ دودَةِ القَزِّ: كُلَّمَا ازْدادَتْ مِنَ القَزِّ عَلى نَفْسِها لَـفّـا کانَ أَبْعَدَ لَها مِنَ الْخُروجِ حَتّى تَموتَ غَمّا
حریص به دنیا، همانند کرم ابریشم است که هر چه بیشتر دور خود مى‏تند، خارج شدن از پیله بر او سخت‏تر مى‏شود، تا آن‏که از غصه مى‏میرد.
کافى، ج 2، ص 316
حدیث (1047) امام علی (ع) می فرمایند:

يَنبَغى لِلعاقِلِ اَن يُخاطِبَ الجاهِلَ مُخاطَبَةَ الطَّبیبِ المَریضَ
شایسته است که برخورد عاقل با نادان، مانند برخورد طبیب با بیمار باشد.
غررالحکم، ح 10944

[orochi]

حدیث (1048) رسول اکرم (ص) می فرمایند:


اِنَّما يُدرَكُ الخَیرُ كُلُّهُ بِالعَقلِ، وَ لا دینَ لِمَن لا عَقلَ لَهُ
همه خوبی ‏ها با عقل شناخته می شوند و کسى که عقل ندارد، دین ندارد
تحف العقول، ص 54
حدیث (1049) امام علی (ع) می فرمایند:

اِنَّما يُدرَكُ الخَیرُ كُلُّهُ بِالعَقلِ، وَ لا دینَ لِمَن لا عَقلَ لَهُ
نیاز عاقلان به ادب، همانند نیاز کشتزار به باران است
غررالحکم، ح 3475
حدیث (1050) حضرت مهدی (عج) می فرمایند:

مَلعُونٌ مَلعُونٌ مَن أخّرَ المَغربَ إلی أن تَسثَبتَکَ النُّجُومُ
ملعون است، ملعون است کسی که نماز مغربش را به تأخیر بیندازد، تا زمانی که ستارگان آسمان پدیدار شوند.
بحارالانوار ج52، ص15
حدیث (1051) حضرت مهدی (عج) می فرمایند:

وَالعاقَبَةُ لِجَمِیل صُنع اللهِ سُبحانَهُ تَکُونُ حَمِیدَةُ لَهُم مَا اجتَنَبُوا المَنهیَّ
شیعیان ما هنگامی به فرجام نیک و زیبای خداوند می رسند که از گناهانی که نهی شده اند، احتراز نمایند.
بحارالانوار ج53، ص177
حدیث (1052) حضرت علی (ع) می فرمایند:

اِنَّكَ مُقَوَّمٌ بِاَدَبِكَ فَزَيِّنهُ بِالحِلمِ
تو با ادبت ارزش‏گذارى می شوى، پس آن را با بردبارى زینت بخش.
مشکاة الأنوار، ص 239
حدیث (1053) حضرت علی (ع) می فرمایند:

اِنَّ النّاسَ اِلى صالِحِ الاَدَبِ اَحوَجُ مِنهُم اِلَى الفِضَّةِ وَ الذَّهَبِ
مردم، به ادب (فرهنگ و تربیتِ) درست ، نیازمندترند، تا به طلا و نقره
غرر الحکم، ح 3590
حدیث (1054) حضرت علی (ع) می فرمایند:

لا تَصفُو الخِلَّةُ مَعَ غَیرِ اَدیبٍ
دوستى با شخص بی ‏ادب ، صمیمانه نخواهد شد
بحار الأنوار، ج 67، ص 400
حدیث (1055) حضرت صادق (ع) می فرمایند:

ما ضَعُفَ بَدَنٌ عَمّا قَويَتْ عَلَيْهِ النِّـيَّةُ
اگر اراده قوى باشد، هیچ بدنى براى انجام دادن کار، ناتوان نیست.من لایحضره الفقیه، ج 4، ص 400، ح 5859
حدیث (1056) حضرت هادی (ع) می فرمایند:

اَلسَّهَرُ اَ لَذُّ لِلمَنام وَ الجوعُ يَزیدُ فى طیب الطَّعام.
شب‏ زنده ‏دارى، خواب را شیرین‏تر و گرسنگى، غذا را لذت بخش‏تر مى ‏کند.
تنبیه الخواطر، ص 141، ح 18.
حدیث (1057) امام سجاد علیه ‏السلام می فرمایند:

وَ الذُّنُوبُ الّتى تُنزِلُ النِّقَمَ عِصیانُ العارِفِ بِالبَغىِ وَ التَطاوُلُ عَلَى النّاسِ وَ الاِستِهزاءُ بِهِم وَ السُّخريَّةُ مِنهُم
گناهانى که باعث نزول عذاب مى‏شوند، عبارت‏اند از: ستم کردن شخص از روى آگاهى، تجاوز به حقوق مردم، و دست انداختن و مسخره کردن آنان.
معانى الاخبار ، ص 270
حدیث (1058) امام علی (ع) می فرمایند:

لا يَراَسُ مَن خَلا عَنِ الاَدَبِ وَ صَبا اِلَى اللَّعِبِ
کسى که از ادب بی ‏بهره باشد و شیفته بازى شود، به ریاست نمی ‏رسد
غرر الحکم، ح 4786
حدیث (1059) امام علی (ع) می فرمایند:

اَحسَنُ الاَدابِ ما كَفَّكَ عَنِ المَحارِمِ
بهترینِ ادب‏ها آن است که تو را از حرام‏ها باز دارد
معدن الجواهر، ص 59
حدیث (1060) امام صادق (ع) می فرمایند:

ايّاكَ وَ المِراءَ، فَاِنَّهُ يُحبِطُ عَمَلَكَ وَ ايّاكَ وَ الجِدالَ، فَاِنَّهُ یوبِقُكَ وَ ايّاكَ وَ كَثرَةَ الخُصوماتِ فَاِنَّها تُبعِدُكَ مِنَ اللّه‏ِ
از بگو مگو خوددارى کن، زیرا که این کار، عملت را نابود مى‏کند. از جدل و ستیز هم خوددارى کن؛ زیرا که تو را هلاک مى‏سازد و از دشمنى زیاد کناره بگیر؛ چه این‏که چنین کارى تو را از خدا دور مى‏کند.
تحف العقول، ص 309
حدیث (1061) پیامبر اکرم (ع) می فرمایند:

اَلصَّدَقَةُ تَدْفَعُ البَلاءَ وَ هِىَ اَنـجَحُ دَواء وَ تَدفَعُ القَضاءَ وَ قَد اُبرمَ اِبراما وَ لا يَذهَبُ بِالاَْدواءِ اِلاَّ الدُّعاءُ وَ الصَّدَقَةُ
صدقه بلا را برطرف مى‏کند و مؤثرترینِ داروست. همچنین، قضاى حتمى را برمى‏گرداند و درد و بیمارى‏ها را چیزى جز دعا و صدقه از بین نمى‏برد.
بحارالأنوار، ج 93، ص 137، ح 71
حدیث (1062) امام علی (ع) می فرمایند:

كَفى بِالتَّجارِبِ مُؤَدِّبا
براى ادب ‏آموزى، تجربه ‏ها کافی ‏اند
غرر الحکم، ح 9226
حدیث (1063) امام علی (ع) می فرمایند:

مَن شاوَرَ ذَوِى العُقولِ استَضاءَ بِاَنوارِ العُقولِ
هر کس با عقلا مشورت کند، از نور عقل‏ها بهره می ‏برد
غررالحکم، ح 8634
حدیث (1064) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

رَاسُ العَقلِ بَعدَ الایمانِ بِاللّه‏ِ مُداراةُ النّاسِ فى غَیرِ تَركِ حَقٍّ
کمال عقل پس از ایمان به خدا، مدارا کردن با مردم است به شرط آن که حق، ترک نشود
تحف العقول، ص 42
حدیث (1065) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

مَن اَكَلَ وَ ذو عَینَین يَنظُرُ اِلَیهِ وَ لَم يُواسِهِ ابتُلى بِداءٍ لا دَواءَ لَهُ
هر کس غذا بخورد و دیگرى به او نگاه کند، و به او ندهد، به دردى بى درمان مبتلا مى‏شود
تنبیه الخواطر، ج 1 ، ص 47
حدیث (1066) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

اِن قَدَرتَ اَن تُصبِحَ و تُمسى و لَیسَ فى قَلبِكَ غَشٌّ لاَِحَد فَافعَل و ذلِكَ مِن سُنَّتى و مَن أحیى سُنَّتى فَقَد اَحیانى و مَن اَحیانى کانَ مَعى فِى الجَنَّةِ
تا مى‏توانى بکوش که صبح و شب در قلبت (حتّى) قصد فریب و نیرنگ کسى نباشد؛ چرا که این از سنّت‏هاى من است و کسى که سنّتم را زنده کند، مرا زنده کرده است و کسى که مرا زنده کند، در بهشت با من خواهد بود.
سنن ترمذى، ج 4، ص 151
حدیث (1067) امام علی (ع) می فرمایند:

اَعقَلُ النّاسِ مَن کانَ بِعَیبِهِ بَصیرا وَ عَن عَیبِ غَیرِهِ ضَریرا
عاقل‏ ترین مردم کسى است که به عیب‏ هاى خویش بینا و از عیوب دیگران، نابینا باشد
غررالحکم، ح 3233
حدیث (1068) امام علی (ع) می فرمایند:

لَیسَ العاقِلُ مَن يَعرِفُ الخَیرَ مِنَ الشَّرِّ وَ لكِنَّ العاقِلَ مَن يَعرِفُ خَیرَ الشَّرَّینِ
عاقل، آن نیست که خوب را از بد تشخیص دهد. عاقل، کسى است که از میان دو بد، آن را که ضررش کمتر است، بشناسد
مطالب السئول، ص 250
حدیث (1069) امام علی (ع) می فرمایند:

اَلا وَ اِنَّ اللَّبیبَ مَنِ استَقبَلَ وُجوهَ الاآراءِ بِفِکرٍ صائِبٍ وَ نَظَرٍ فِى العَواقِبِ
بدانید عاقل، کسى است که با فکر درست، به استقبال نظرات گوناگون برود و در عواقب امور بنگرد
غررالحکم، ح 2778
حدیث (1070) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

اِذا رَآى اَحَدُكُم مِن نَفسِهِ اَو مالِهِ اَو مِن اَخيهِ ما يُعجِبُهُ فَليَدعُ لَهُ بِالبَرَكَةِ فَاِنَّ العَينَ حَق
هرگاه يكى از شما در خودش، يا مالش، يا برادرش، چيز جالب توجهى ديد، براى بركت يافتن آن دعا كند؛ زيرا چشم‏زخم، واقعيت دارد.
نهج الفصاحه ، ح 206
حدیث (1071) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

طَعامُ السَّخىِّ دَواءٌ وَ طَعامُ الشَّحيحِ داءٌ
غذاى سخاوتمند، دارو و غذاى بخيل، درد است.
بحارالأنوار ، ج 68، ص 357، ح 22
حدیث (1072) امام علی (ع) می فرمایند:

اَلظَّنُّ الصَّوابُ مِن شيَمِ اُولِى الاَلبابِ
خوش گمانى، از اخلاق عاقلان است
غررالحكم، ح 1386
حدیث (1073) امام علی (ع) می فرمایند:

اِتَّهِمُوا عُقولَكُم فَاِنِّهُ مِنَ الثِّقَةِ بِها يَكونُ الخَطاءُ
عقل خويش را زير سؤال ببريد، زيرا از اعتماد به آن، خطاها سرچشمه می‏گيرد
غررالحكم، ح 2570
حدیث (1074) امام علی (ع) می فرمایند:

اِذا فَسَدَتِ النِّـيَّةُ وَقَعَتِ البَليَّةُ
هرگاه نيت فاسد شود، بلا و گرفتارى پيش می ‏آيد
غررالحكم، ح 4021
حدیث (1075) امام علی (ع) می فرمایند:

اَلحَسَدُ يُضنِى الجَسَد
حسد، بدن را فرسوده و عليل مى‏كند.
غررالحكم، ح 943
حدیث (1076) لقمان حكيم (ع) می فرمایند:

يَا بُنَىَّ اِذَا امتَلأََتِ المَعِدَةُ نَامَتِ الفِكرَةُ وَ خَرِسَتِ الحِكمَةُ وَ قَعَدَتِ الاَعضَاءُ عَنِ العِبادَةِ
فرزندم هرگاه شكم پر شود، فكر به خواب می ‏رود و حكمت، از كار می ‏افتد و اعضاى بدن از عبادت باز می ‏مانند
مجموعه ورام، ج 1، ص 102
حدیث (1077) امام صادق (ع) می فرمایند:

اَوَّلُ النَّظَرَةِ لَكَ وَ الثّانيَةُ عَلَيكَ وَ لا لَكَ وَ الثّالِثَةُ فيهَا الهَلاكُ
نگاه اول (ناخودآگاه به نامحرم) براى تو (حلال) است و نگاه دوم ممنوع است و حرام و نگاه سوم، هلاكت‏بار است
من لايحضره الفقيه، ج 3، ص 474
حدیث (1078) امام باقر (ع) می فرمایند:

اِنَّ اللّه‏َ عَزَّوَجَلَّ يَقى بِالتَّقْوى عَنِ الْعَبْدِ ما عَزُبَ عَنْهُ عَقْلُهُ وَ يُجَلّى بِالتَّقْوى عَنْهُ عَماهُ وَ جَهْلَهُ
خداوند عزوجل به وسيله تقوا، انسان را از آنچه عقلش به آن نمى‏رسد، حفظ مى‏كند و كوردلى و نادانى را از او دور مى‏نمايد.
كافى، ج 8، ص 52، ح 16
حدیث (1079) امام علی (ع) می فرمایند:

مَنِ اقْتَصَرَ عَلى بُلْغَةِ الْكَفافِ فَقَدِ انْتَظَمَ الراحَةَ وَ تَبَوَّأَ خَفْضَ الدَّعَةِ
هر كس به مقدار كفايت، قناعت كند، آسايش مى‏يابد و براى خويش زمينه گشايش فراهم مى‏كند
نهج البلاغه، حكمت 377
حدیث (1080) امام صادق (ع) می فرمایند:

اَروَحُ الرَّوحِ اَليَأسُ مِنَ النّاسِ
بهترين راحتى و آسودگى، بى‏توقعى از مردم است
كافى ، ج 8، ص 243، ح 337
حدیث (1081) امام صادق (ع) می فرمایند:

ما ضَعُفَ بَدَنٌ عَمّا قَويَتْ عَلَيْهِ النِّـيَّةُ
اگر اراده قوى باشد، هيچ بدنى براى انجام دادن كار، ناتوان نيست.
من لايحضره الفقيه، ج 4، ح 5859.
حدیث (1082) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

اَلصِّدقُ طُمَأْنينَةٌ وَ الْكَذِبُ ريبَةٌ
راستگويى [مايه] آرامش و دروغگويى [مايه] تشويش است.
نهج الفصاحه، ح 1864
حدیث (1083) امام علی (ع) می فرمایند:

اَ لحِلمُ حِجابٌ مِنَ الآفاتِ
بردبارى، مانعى در برابر آفت‏هاست
غررالحكم، ح 720
حدیث (1084) امام هادی (ع) می فرمایند:

اَلسَّهَرُ اَ لَذُّ لِلْمَنامِ وَ الْجوعُ يَزيدُ فى طيبِ الطَّعام
شب ‏زنده ‏دارى، خواب را شيرين‏تر و گرسنگى، غذا را لذت بخش‏تر مى‏كند.
تنبيه الخواطر، ص 141، ح 18.
حدیث (1085) امام علی (ع) می فرمایند:

اَلمُريبُ اَبَدا عَليلٌ
آدم بدبين، هميشه بيمار است
غررالحكم، ح 839
حدیث (1086) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

اَعظَمُ النِّساءِ بَرَكَةً اَيسَرُهُنَّ صَداقا
با بركت ‏ترين زنان، كم مهريّه‏ترين آنان است
السنن الكبرى، ج 7، ص 235
حدیث (1087) امام علی (ع) می فرمایند:

ايّاكُم وَ الحَلفَ فَاِنَّهُ يُنفِقُ السِّلعَةَ وَ يَمحَقُ البَرَكَةَ
از قسم خوردن بپرهيزيد، چرا كه كالا را تلف مى‏كند و بركت را از بين می ‏برد
كافى، ج 5، ص 162، ح 4
حدیث (1088) امام صادق (ع) می فرمایند:

اِزْرَعُوا وَاغْرِسُوا وَاللهِ ما عَمِلَ النّاسُ عَمَلاً أجَلَّ وَلا أطْيَبَ مِنْهُ.
كشت كنيد و درخت بنشانيد. به خدا قسم،‌ آدمیان كاری برتر و پاکتر از این نكرده‌اند.
بحار الأنوار، ج 103، ص 68
حدیث (1089) امام علی (ع) می فرمایند:

ايّاكُم وَ الحَلفَ فَاِنَّهُ يُنفِقُ السِّلعَةَ وَ يَمحَقُ البَرَكَةَ
از قسم خوردن بپرهيزيد، چرا كه كالا را تلف مى‏كند و بركت را از بين می ‏برد
كافى، ج 5، ص 162، ح 4

حدیث (1090) امام علی (ع) می فرمایند:

بِئسَ القَرينُ الغَضَبُ: يُبدِى المَعائِبَ وَ يُدنِى الشَّرَّ وَ يُباعِدُ الخَيرَ
خشم، بدترين همراه است: عيب‏ها را آشكار، بدى‏ها را نزديك و خوبى‏ها را دور مى‏كند.
غرر الحكم، ح 4417
حدیث (1091) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

باكِروا طَـلَبَ الرِّزقِ وَ الحَوائِجِ فَاِنَّ الغُدُوَّ بَرَكَةٌ وَ نَجاحٌ
در پى روزى و نيازها، سحر خيز باشيد؛ چرا كه حركت در آغاز روز، (مايه) بركت و پيروزى است
المعجم الاوسط، ج 7، ص 194
حدیث (1092) امام علی (ع) می فرمایند:

عِندَ فَسادِ النِّيَّةِ تَرتَفِعُ البَرَكَةُ
هرگاه نيّت‏ها فاسد باشد، بركت از ميان می ‏رود
غررالحكم، ح 6228
حدیث (1093) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

عَليٌّ يَعسوبُ المُؤمِنينَ وَ المالُ يَعسوبُ المُنافِقينَ
على پيشواى مؤمنان و ثروت پيشواى منافقان است.
الأمالى طوسى، ص 355
حدیث (1094) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

إِنَّ الْمُؤْمِنَ هِمَّتُهُ فِي الصَّلاةِ وَالصِّيامِ وَالْعِبادَةِ وَالْمُنافِقُ هِمَّتُهُ فِي الطَّعامِ وَالشَّرابِ كَالْبَهيمَةِ
همّت مؤمن در نماز و روزه و عبادت است و همّت منافق در خوردن و نوشيدن؛ مانند حيوانات.
تنبيه الخواطر،ج1، ص 94
حدیث (1095) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

اَلْمُؤْمِنُ لَيِّنُ الْمِنكَبِ يُوَسِّعُ عَلى أَخيهِ وَ الْمُنافِقُ يَتَجافى يُضَيِّقُ عَلى أَخيهِ
مؤمن نرمخوست و براى برادرش جا (ى نشستن) باز مى‏كند و منافق درشتخوست و جا را بر برادرش تنگ مى‏كند.
كنزالعمّال، ح 778.
حدیث (1096) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

اَلبَرَكَةُ مَعَ اَكابِرِكُم
بركت، با بزرگان شماست
جامع الأخبار، ص 242، ح 617
حدیث (1097) امام صادق (ع) می فرمایند:

إِنَّ الصّادِقَ أَوَّلُ مَنْ يُصَدِّقُهُ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ يَعْلَمُ أَنَّهُ صادِقٌ وَتُصَدِّقُهُ نَفْسُهُ تَعْلَمُ أَنَّهُ صادِقٌ
راستگو را نخستين كسى كه تصديق مى‏كند، خداى عزوجل است كه مى‏داند او راستگوست و نيز نفس او تصديقش مى‏كند كه مى‏داند راستگوست.
كافى، ج 2، ص 104، ح6
حدیث (1098) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

بُكاءُ الْمُؤمِنِ مِنْ قَلْبِهِ وَ بُكاءُ الْمُنافِقِ مِنْ هامَّتِهِ
گریه مؤمن از (درون) دل اوست و گريه منافق از (ظاهر و) سرش.
الجامع الصغير، ح 3156
حدیث (1099) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

إنَّ أَعْظَمَ النّاسِ مَنْزِلَةً عِنْدَاللّه‏ِ يَوْمَ الْقيامَةِ أَمْشاهُمْ فى أَرْضِهِ بِالنَّصيحَةِ
لِخَلْقِهِ.بلند مرتبه ‏ترين مردم نزد خداوند در روز قيامت كسى است كه در روى زمين بيشتر در خيرخواهى و ارشاد مردم قدم بردارد.
كافى، ج 2، ص 208، ح 5.
حدیث (1100) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

مَن أرادَ اللّه‏ُ بِهِ خَيرا رَزَقَهُ اللّه‏ُ خَليلاً صالحِا
هر كس كه خداوند براى او خير بخواهد، دوستى شايسته نصيب وى خواهد نمود.

[orochi]

حدیث (1101) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:


يُبعَثُ كُلُّ عَبد على ما ماتَ عَلَيهِ، اَلمُؤمِنُ عَلى إيمانِهِ وَ المُنافِقُ عَلى نِفاقِهِ
هر بنده‏اى بر همان چيزى كه در درون داشته و با آن از دنيا رفته، برانگيخته مى‏شود، مؤمن بر ايمانش و منافق بر نفاقش.كنزالعمّال، ح 38954
حدیث (1102) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

مَن كانَ يُؤمِنُ بِاللَّهِ وَاليَومِ الخِرِ فَليُكرِم ضَيفَهُ؛
هر كس به خدا و روز قيامت ايمان دارد، بايد ميهمانش را گرامى دارد
كافى، ج 6، ص 285، ح‏1
حدیث (1103) امام صادق(ع) می فرمایند:

اَلبَنونَ نَعيمٌ وَ البَناتُ حَسَناتٌ وَ اللّه‏ُ يَسألُ عَنِ النَّعيمِ ، وَ يُثيبُ عَلَى الحَسَناتِ .
پسران، نعمت ‏اند و دختران خوبى. خداوند ، از نعمت‏ها سؤال می‏كند و به خوبی ‏ها پاداش میدهد .
كافى ، ج 6، ص 7، ح 12
حدیث (1104) امام صادق(ع) می فرمایند:

صِلُوا أرحامَكُم و بِرّوا بِإخوانِكُم وَ لَو بِحُسن السَّلامِ وَ رَدِّ الجَواب.
صله رحم نماييد و به برادران (دينى) خود نيكى كنيد، هر چند با سلام كردن خوب و يا جواب سلام خوب باشد.

كافى، ج 2، ص 157، ح 31
حدیث (1105) امام رضا(ع) می فرمایند:

مَن أَرادَ أَن لايُوذيَهُ مِعدَتُهُ فَلا يَشرَب بَينَ طَعامِهِ ماءً
هر كس می‏خواهد معده ‏اش آزارش ندهد، در بين غذا آب نخورد.
فقه الرضا ص 346
حدیث (1106) امام علی(ع) می فرمایند:

اَلمُتَّقونَ فيها (فِى الدُّنيا) هُم اَهلُ الفَضائِل مَنطِقُهُمُ الصَّوابُ وَ مَلبَسُهُمُ الاِقتِصادُ وَ مَشيُهُمُ التَّواضُعُ
تقواپيشگان، در دنيا اهل فضايلند، گفتارشان راست و درست، روششان ميانه ‏روى و رفتارشان متواضعانه است.
نهج البلاغه، از خطبه 184
حدیث (1107) امام علی(ع) می فرمایند:

مَن جارَ قَصُرَ عُمرُهُ .
هر كس ظلم كند، عمرش كوتاه می‏شود.
عيون الحكم والمواعظ ، ص 429، ح 7334
حدیث (1108) امام صادق (ع) می فرمایند:

مَا كَلَّمَ رَسولُ اللّه‏ِ صلی ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله اَلعِبادَ بِكُنهِ عَقلِهِ قَطُّ، قَالَ رَسُولُ اللّه‏ِ صلی ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله : اِنّا مَعاشِرَ النبياءِ اُمِرنا اَن نُـكَلِّمَ النّاسَ عَلى قَدرِ عُقولِهِم
رسول خدا صلى ‏الله‏ عليه‏ و ‏آله هرگز با مردم به اندازه عقل خود سخن نگفتند و فرمودند: ما پيامبران مأموريم كه با مردم به اندازه عقل و فهمشان سخن بگوييم
كافى، ج 1 ، ص 23
حدیث (1109) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

اِنَّ الا ِختِلافَ وَ التَّنازُعَ وَ التَّثَـبُّطَ مِن أمرِ العَجزِ وَ الضَّعفِ وَ هُوَ مِمّا لا يُحِبُّهُ اللّه‏ُ وَ لا يُعطى عَلَيهِ النَّصرَ وَ الظَّـفَرَ.
اختلاف و كشمكش و پشت هم اندازى، از ناتوانى و سستى است و خداوند نه آن را دوست دارد و نه با آن يارى و پيروزى می‏دهد.
جمال الاسبوع، ص 73

حدیث (1110) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

مَن سَرَّهُ اَن يُنسَاَلـَهُ فى عُمُرِهِ وَ يُوَسَّعَ لَهُ فى رِزقِهِ فَليَتَّقِ اللّه‏َ وَ ليَصِل رَحِمَهُ.
هر كس دوست دارد كه عمرش طولانى و روزىاش زياد شود، تقواى الهى پيشه كند و صله رحم نمايد.
بحارالأنوار ، ج 74، ص 102، ح 56
حدیث (1111) امام صادق(ع) می فرمایند:

عَلَيكَ بِالأَحداثِ فَإِنَّهُم أسرَعُ إلى كُلِّ خَيرٍ.
جوانان را درياب، زيرا كه آنان سريع‏تر به كارهاى خير روى می ‏آورند.
كافى، ج 8، ص 93، ح 66
حدیث (1112) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

يا عَلىُّ اِذا حَضَرَ وَقتُ صَلاتِكَ فَتَهَيَّ لَها وَ اِلاّ شَغَلَكَ الشَّيطانُ وَ اِذا نَوَيتَ خَيرا فَعَجِّل وَ اِلاّ مَنَعَكَ الشَّيطانُ عَن ذلِكَ.
اى على! هرگاه وقت نمازت رسيد، آماده آن شو وگرنه شيطان تو را سرگرم می‏كند و هرگاه قصد [كار] خيرى كردى شتاب كن وگرنه شيطان تو را از آن باز می‏دارد.

امالى صدوق، ص 117
حدیث (1113) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

اَلوُضوءُ قَبلَ الطَّعامِ يَنفِى الفَقرَ، وَ بَعدَهُ يَنفِى الهَمَّ وَ يُصَحِّحُ البَصَرَ.
شستن دست قبل از غذا، فقر را و پس از غذا، غم و اندوه را برطرف می‏كند و به چشم سلامتی می‏بخشد.
كنزالعمال، ح 26009.
حدیث (1114) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

لَن يَشبَعَ المُؤمِنُ مِن خَيرٍ يَسمَعُهُ حَتّى يَكونَ مُنتَهاهُ الجَنَّةَ.
هرگز مؤمن از شنيدن خير و خوبى سير نمی‏شود، تا آن‏كه سرانجامش بهشت گردد.
نهج الفصاحه، ح 2779
حدیث (1115)امام علی (ع) می فرمایند:

نَحنُ اَقَمنا عَمودَ الحَقِّ و هَزَمنا جُيوشَ الباطِل
ما (اهل بيت) ستون‏هاى حق را استوار و لشكريان باطل را متلاشى كرديم.
عيون الحكم والمواعظ، ص 499
حدیث (1116)امام علی (ع) می فرمایند:

عَلَيكُمبِالسَّخاءِوَحُسن ِ‏الخُلقِ‏فَإِنَّهُمايَز يدانِ‏الرِّزقَ‏وَيوجِبان ِ‏المَحَبَّةَ.
به يكديگر هديه بدهيد تا محبّت را در ميان خود بيفزاييد.
غررالحكم 4/304/6161
حدیث (1117)پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

اَلمُؤمِنُ يَأكُلُ بِشَهوَةِ أَهلِهِ، اَلمُنافِقُ يَأكُلُ أَهلُهُ بِشَهوَتِهِ.
مؤمن به ميل و رغبت خانواده‏اش غذا می ‏خورد ولى منافق ميل و رغبت خود را به خانواده ‏اش تحميل می ‏كند
كافى 2/105/11
حدیث (1118) امام صادق(ع) می فرمایند:

كونوا دُعاةً لِلنّاسِ بِغَيرِ اَ لسِنَتِكُم، لِيَرَوا مِنكُم الوَرَعَ وَ الاِجتِهادَ وَ الصَّلاةَ وَ الخَيرَ، فَاِنَّ ذلِكَ داعيَةٌ.
مردم را به غير از زبان خود، دعوت كنيد، تا پرهيزكارى و كوشش در عبادت و نماز و خوبى را از شما ببينند، زيرا اينها خود دعوت كننده است.

منية المريد، ص 102
حدیث (1119) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

پیامبر اکرم (ص) به امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمودند : همانا که سعادتمند ، سعادتمند کامل ، سعادتمند حقیقی کسی است که بعد از من ، تو را اطاعت کند و سرپرست خود بداند و بدبخت ، بدبخت به تمام معنا و سیاه بخت حقیقی کسی است که از تو سرپیچی کند و پس از من با تو دشمنی ورزد ...

بحارالأنوار ج 39 ص 265
حدیث (1120) امام على (ع) می فرمایند:

كَفِّروا ذُنوبَكُم وَتَحَبَّبوا اِلى‏ رَبِّكُم بِالصَّدَقَةِ وَ صِلَةِ الرَّحِمِ
با صدقه و صله رحم، گناهان خود را پاك كنيد و خود را محبوب پروردگارتان گردانيد.

غررالحكم، ح 7258
حدیث (1121) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

لَيسَ مِن عَبدٍ يَظُنُّ بِاللّه‏ِ خَيرا إلاّ كانَ عِندَ ظَنِّهِ بِهِ
بنده ‏اى نيست كه به خداوند خوش گمان باشد مگر آن كه خداوند نيز طبق همان گمان با او رفتار كند.

بحارالأنوار، ج 70، ص 384، ح42
حدیث (1121) امام على (ع) می فرمایند:

لَو اَنَّ السَّماواتِ وَالرضَ كانَتا عَلى عَبدٍ رَتقا ثُمَّ اتَّقَى اللّه‏َ لَجَعَلَ اللّه‏ُ لَهُ مِنها مَخرَجا وَرَزَقَهُ مِن حَيثُ لا يَحتَسِبُ
اگر آسمان‏ها و زمين، راه را بر بنده‏اى ببندند و او تقواى الهى پيشه كند، خداوند حتما راه گشايشى براى او فراهم خواهد كرد و از جايى كه گمان ندارد روزى‏اش خواهد داد.

غررالحكم، ح7599
حدیث (1122) پيامبر (ص) می فرمایند:

خَيرُ الكَلامِ مَا دَلَّ وَ جَلَّ وَ قَلَّ وَ لَم يُمِلَّ
بهترين سخن، آن است كه قابل فهم و روشن و كوتاه باشد و خستگى نياورد.
كافى، ج 2، ص 361، ح 1
حدیث (1123) پيامبر (ص) می فرمایند:

قَلبٌ لَيسَ فيهِ شَىْ‏ءٌ مِنَ الحِكمَةِ كَبَيتٍ خَرِبَ فَتَعَلَّموا وَ عَلِّموا وَ تَفَقَّهوا وَ لا تَموتوا جُهّالاً فَاِنَّ اللّه‏َ لا يَعذِرُ عَلَى الجَهلِ
دلى كه در آن حكمتى نيست، مانند خانه ويران است، پس بياموزيد و آموزش دهيد، بفهميد و نادان نميريد. براستى كه خداوند، بهانه ‏اى را براى نادانى نمی ‏پذيرد
كنزالعمال، ح 28750
حدیث (1124) امام صادق(ع)می فرمایند:

اِنَّ صِلَةَ الرَّحِمِ وَالبِرَّ لَيُهَوِّنانِ الحِسابَ وَيَعصِمانِ مِنَ الذُّنوب.
صله رحم و نيكى، حساب (قيامت) را آسان و از گناهان جلوگيرى می‏كند.

كافى، ج 2، ص 157، ح 31
حدیث (1125) پیامبر اکرم (ص)می فرمایند:

أفضَلُ النّاسِ عِندَ اللّه‏ِ مَنزِلَة وَأَقرَبُهُم مِنَ اللّه‏ِ وَسيلَة المُحسِنُ يُكَفَّرُ إحسانُه.
صله رحم و نيكى، حساب (قيامت) را آسان و از گناهان جلوگيرى می‏كند.

کافى 4/33/1
حدیث (1126) پیامبر اکرم (ص)می فرمایند:

اَلضَّيفُ يَنزِلُ بِرِزقِهِ وَيَرتَحِلُ بِذُنوبِ اَهلِ البَيتِ.
ميهمان، روزى خود را می ‏آورد و گناهان اهل خانه را می ‏برد.

بحارالأنوار، ج 75، ص 461، ح 14
حدیث (1127) امام صادق(ع)می فرمایند:

مَن اَحَبَّ اَن يُحِبّهُ اللَّهُ وَ رَسولُهُ فَليَاكُل مَع ضَيفِهِ.
هر كس دوست دارد كه خدا و رسولش او را دوست داشته باشند، با ميهمان خود غذا بخورد.

امالى طوسى، ص 481، ح 18
حدیث (1128) پیامبر اکرم (ص)می فرمایند:

صِلَةُ الرَّحِمِ تَعمُرُ الدِّيارَ وَ تَزيدُ فى الأعمارِ وَ اِن كانَ اَهلُها غَيرَ اَخيارٍ.
صله رحم، خانه‏ ها را آباد و عمرها را طولانى میكند، هر چند صله رحم كنندگان مردمان خوبى نباشند.

تنبيه الخواطر، ج 2، ص 116
حدیث (1129) امام على (ع) می فرمایند:

كُنّا اِذَا احمَرَّ البَاسُ وَ لَقِىَ القَومُ القَومَ اتَّقَينا بِرَسولِ اللّه‏ِ صلی ‏الله‏ عليه‏ و ‏آله فَما يَكونُ اَحَدٌ اَقرَبَ اِلَى العَدُوِّ مِنهُ
وقتى كه آتش جنگ بر افروخته مى‏شد و دو لشكر به هم مى‏رسيدند، به پيامبر پناهنده می ‏شديم و كسى نبود كه از آن حضرت به دشمن نزديك‏تر باشد.
تحف العقول، ص 446

حدیث (1130) امام على (ع) می فرمایند:

اِنَّ النّاسَ يَستَغنونَ اِذا عُدِلَ بَينَهُم وَ تُنزِلُ السَّماءُ رِزقَها وَ تُخرِجُ الرضُ بَرَكَتَها بِاِذنِ اللّه‏ِ تَعالى.
اگر در ميان مردم عدالت برقرار شود، همه بی ‏نياز می‏شوند و به اذن خداوند متعال آسمان روزى خود را فرو می ‏فرستد و زمين بركت خويش را بيرون می ‏ريزد.

من لايحضره الفقيه، ج 4، ص 400، ح 5859
حدیث (1131) امام باقر (ع) می فرمایند:

اَللَّهُمَّ ارزُقنى رِزقاً حَلالاً يَكفينى وَ لا تَرزُقنى رِزقاً يُطغينى وَ لا تَبتَليَنّى بِفَقرٍ اَشقى‏ بِهِ مُضَيِّقاً عَلَىَّ.
خداوندا! مرا روزىِ حلالى بده كه كفايتم كند، و روزى‏ ای نده كه به طغيانم كشانَد و به فقرى گرفتارم نكن كه با آن بدبخت شوم و به تنگنا افتم.

فضائل الشهر الثلاثة، ص 108
حدیث (1132) امام علی (ع) می فرمایند:

لا يُؤنِسَنَّكَ اِلاَّ الحَقُّ وَ لا يوحِشَنَّكَ اِلاَّ الباطِلُ
مبادا جز حق، با تو اُنس بگيرد و جز باطل، از تو بهراسد.
نهج البلاغه، از خطبه 130
حدیث (1133) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

اَلصَّدَقَةُ عَلى‏ وَجهِها وَاصطِناعُ المَعروفِ وَ بِرُّ الوالِدَينِ وَصِلَةُ الرَّحِمِ تُحَوِّلُ الشِّقاءَ سَعادَةً وَتَزيدُ فِى العُمرِ وَ تَقى مَصارِ عَ السُّوءِ
صدقه به جا، نيكوكارى، نيكى به پدر و مادر و صله رحم، بدبختى را به خوش‏بختى تبديل و عمر را زياد و از پيشامدهاى بد جلوگيرى می ‏كند
نهج الفصاحه، ح 1869
حدیث (1134) امام صادق(ع) می فرمایند:

اِنَّ مِن حَقيقَةِ الايمانِ اَن تُؤثِرَ الحَقَّ وَ اِن ضَرَّكَ عَلَى الباطِلِ وَ اِن نَفَعَكَ وَ اَن لا يَجوزَ مَنطِقُكَ عِلمَكَ.
از حقيقت ايمان اين است كه حق را بر باطل مقدم دارى، هر چند حق به ضرر تو و باطل به نفع تو باشد و نيز از حقيقت ايمان آن است كه گفتار تو از دانشت بيشتر نباشد.

(محاسن، ج 1، ص 205 )
حدیث (1135) امام علی (ع) می فرمایند:

مَن رَكِبَ الباطِلَ اَذَلَّهُ مَركَبُهُ. مَن تَعَدَّى الحَقَّ ضاقَ مَذهَبُهُ^.
كسى كه بر باطل سوار شود، مَركبش او را ذليل خواهد كرد. كسى كه از راه حق منحرف شود راه بر او تنگ خواهد شد.
عيون الحكم والمواعظ، ص 444
حدیث (1136) امام صادق(ع) می فرمایند:

وَ لَيسَ يُحَبُّ لِلمُلوكِ أَن يُفَرِّطوا فى ثَلاثٍ: فى حِفظِ الثُّغورِ وَ تَفَقُّدِ المَظالِمِ وَ اختيارِ الصّالِحينَ لاَِعمالِهِم.
حاكم سزاوار نيست كه در سه كار كوتاهى كند: حفظ مرزها، رسيدگى به حقوق پايمال شده و انتخاب افراد شايسته براى كارهايشان
.البلد الامين، ص 349
حدیث (1137) امام علی (ع) می فرمایند:

مَنِ اقتَصَرَ عَلى بُلغَةِ الكَفافِ فَقَدِ انتَظَمَ الراحَةَ وَ تَبَوَّأَ خَفضَ الدَّعَةِ.
هر كس به مقدار كفايت، قناعت كند، آسايش مى‏يابد و براى خويش زمينه گشايش فراهم مى‏كند.
نهج البلاغه، حكمت 377
حدیث (1139) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

لا تُداوِ اَحَدا حَتّى تَعرِفَ داءَهُ
هيچ كس را درمان مكن، مگر آن گاه كه بيمارى او را بشناسى.
نهج الفصاحه، ح 1726
حدیث (1140) امام علی (ع) می فرمایند:

صِلَةُ الرَّحِمِ توجِبُ المَحَبَّةَ وَتَكبِتُ العَدُوَّ
صله رحم، محبّت آور است و دشمنى را از بين می ‏برد
غررالحكم، ح 5852
حدیث (1141) امام علی (ع) می فرمایند:

خَيرُ النّاس عِندَ اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ اَقوَمُهُم لِلّهِ بِالطّاعَةِ فيما لَهُ وَ عَلَيهِ وَاَقوَلُهُم بالحَقِّ وَ لَو كانَ مُرّا فَاِنَّ الحَقَّ بهِ قامَتِ السَّماواتُ وَالرضُ
بهترين مردم نزد خداى متعال كسانى هستند كه در اطاعت از خدا استوارترند چه به سودشان باشد چه به ضررشان و حق‏گو باشند هر چند تلخ باشد، زيرا كه آسمان‏ها و زمين براساس حق استوار است.
بحارالأنوار، ج 32، ص 401
حدیث (1142) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

إذَا استُحِقَّت وَلايَةُ اللّه‏ِ وَالسَّعادَةُ جاءَ الأجَلُ بَينَ العَينَينِ و ذَهَبَ الأمَلُ وَراءَ الظَّهرِ و إذَا استُحِقَّت وَلايَةُ الشَّيطانِ وَالشَّقاوَةُ جاءَ الأمَلُ بَينَ العَينَينِ و ذَهَبَ الأجَلُ وَراءَ الظَّهر
هرگاه كسى مستحق دوستى خداوند و خوشبختى باشد، مرگ در برابر چشمان او مى‏آيد و آرزو پشت سرش مى‏رود و هرگاه مستحق دوستى شيطان و بدبختى باشد، آرزو پيش چشم او، و مرگ پشت سرش قرار مى‏گيرد.
الكافى، ج 3، ص 258، ح 27
حدیث (1143) امام علی (ع) می فرمایند:

اِذا قَطَّعُوا الأرحامَ جُعِلَتِ الأموالُ فى أيدىِ الأشرارِ
هرگاه مردم قطع رحم كنند، ثروت‏ها در دست افراد شرور قرار مى‏گيرد
كافى، ج 2، ص 348، ح 8
حدیث (1144) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

اِذا غَضِبَ اللّه‏ُ تَعالى عَلى اُمَّةٍ ثُمَّ لَم يُنزِل بِهَا العَذابَ غَلَت اَسعارُها و قَصُرَت أعمارُها و لَم يَربَح تُجّارُها و لَم تَزكُ ثِمارُها و لَم تَغزُر اَنهارُها و حُبِسَ عَنها اَمطارُها و سُلِّطَ عَلَيها اَشرارُها
هرگاه خداوند متعال بر مردمى خشم بگيرد و بر ايشان عذاب نفرستد، اجناس آنها گران و عمرشان كوتاه مى‏شود، بازرگانان آنها سود نمى‏برند، ميوه‏ هايشان سالم نمى‏ماند، رودخانه ‏هاى آنها پر آب نمى‏گردد، باران از آنها دريغ مى‏شود و بَدان آنان بر ايشان مسلّط مى‏گردند.

من لايحضره الفقيه، ج 1، ح 1489
حدیث (1145) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

اِنَّما اَهلَكَ الَّذينَ مِن قَبلِكُم اَنـَّهُم كانوا اِذا سَرَقَ فيهِمُ الشَّريفُ تَرَكوهُ وَ اِذا سَرَقَ فيهِمُ الضَّعيفُ اَقاموا عَلَيهِ الحَدَّ
نابودى مردمان پيش‏تر از شما از آنجا بود كه اگر سرشناسى دزدى می ‏كرد، رهايش می ‏ساختند و چون ناتوانى دزدى می ‏نمود، مجازاتش می ‏كردند.

نهج البلاغه، از نامه 47
حدیث (1146) امام علی (ع) می فرمایند:

كانَ النَّبىُّ صلی ‏الله‏ عليه ‏و‏آله اِذا اَصبَحَ مَسَحَ عَلى رُؤوسِ وُلدِهِ وَ وُلدِ وُلدِهِ.
هرگاه صبح می ‏شد پيامبر صلی ‏الله‏ عليه ‏و ‏آله دست نوازش را بر سر فرزندان و نوه‏ هاى خود می ‏كشيدند .

[orochi]

حدیث (1147) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:


لاتَختَلِفوا، فَإِنَّ مَن كانَ قَبلَكُمُ اختَلَفوا فَهَلَكوا .
باهم اختلاف نكنيد، كه پيشينيان شما دچار اختلاف شدند و نابود گشتند.

علل الشرايع، ج 1، ص 265، ح 9

حدیث (1148) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

عَلَيكُم بِالدُّبّاءِ فَاِنَّهُ يُذَكِّى العَقلَ وَ يَزيدُ فِى الدِّماغِ
كدو بخوريد، چرا كه عقل را تيز و (كارآيى) مغز را زياد مى‏كند.

كافى، ج 6، ص 344، ح 1

حدیث (1149) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

مَن اُعطِىَ اَربَعَ خِصالٍ فِى الدُّنيا فَقَد اُعطِىَ خَيرَ الدُّنيا وَ الآخِرَةِ وَ فازَ بِحَظِّهِ مِنهُما؛ وَرَعٌ يَعصِمُهُ عَن مَحارِمِ اللّه‏ِ وَ حُسنُ خُلُقٍ يَعيشُ بِهِ فِى النّاسِ وَ حِلمٌ يَدفَعُ بِهِ جَهلَ الجاهِلِ وَزَوجَةٌ صالِحَةٌ تُعينُهُ عَلى اَمرِ الدُّنيا وَ الآخِرَةِ
به هر كس در دنيا چهار خصلت داده شود، خير دنيا و آخرت به او داده شده و بهره خويش را از آن دو بر گرفته است: تقوايى كه او را از حرام‏هاى خدا باز دارد، اخلاق خوشى كه با آن در ميان مردم زندگى كند، حلمى كه با آن جهالت نادان را از خود دور سازد و زنى شايسته كه در كار دنيا و آخرت او را يارى رساند.

بحارالأنوار، ج 69، ص 404، ح 106

حدیث (1150) امام رضا (ع) می فرمایند:

دَعاهُ رَجُلٌ فَقالَ لَهُ عَلىٌّ عليه السلام: قَد أجَبتُكَ عَلى‏ اَن تَضمَنَ لى ثَلاثَ خِصالٍ . قالَ: وما هِىَ يا اَميرَالمُؤمِنينَ ؟ قالَ: لاتُدخِل عَلَىَّ شَيئاً مِن خارِ جٍ وَ لا تَدَّخِر عَنّى شَيئاً فِى البَيتِ، وَ لا تُجحِف بِالعِيالِ . قالَ : ذاكَ لَكَ يا اَميرَ المُؤمِنينَ ، فَاَجابَهُ عَلىُّ بنُ اَبى طالِبٍ ‏عليه السلام
مردى، امير المؤمنين‏عليه السلام را به ميهمانى دعوت كرد . حضرت فرمودند : مى‏پذيرم به شرط اين كه سه قول به من بدهى . عرض كرد : چه قولى اى امير المؤمنين؟ فرمودند : از بيرون چيزى براى من تهيه نكنى ، حاضرى خانه‏ات را از من دريغ ننمايى و به زن و فرزندنت زور نگويى . عرض كرد : قبول مى‏كنم اى امير المؤمنين . پس على بن ابى طالب‏عليه السلام دعوت را پذيرفتند .

عيون اخبار الرضا، ج 1، ص 45، ح 138

حدیث (1151) امام رضا (ع) می فرمایند:

وَ الّذى نَفسى بِيَدِهِ لايَدخُلُ الجَنَّةِ اِلاّ رَحيمٌ قالوا: كُلُّنا رَحيمٌ. قالَ: لا حَتّى تَرحَمَ العامَّةَ.
سوگند به آن كس كه جانم در دست اوست، كسى جز اهل ترحم به بهشت نمی ‏رود. عرض كردند: «همه ما دلْ‏رحم و مهربانيم»، فرمودند: نه، مگر آن گاه كه به عموم مردم رحم كنيد

كافى ، ج 2، ص 104، ح 5

حدیث (1152) امام علی (ع) می فرمایند:

اِنَّ صِلَةَ الرحامِ لَمِن موجِباتِ الاِسلامِ وَ اِنَّ اللّهَ سُبحانَهُ اَمَرَ بِاِكرامِها وَ اِنَّهُ تَعالى‏ يَصِلُ مَن وَصَلَها وَ يَقطَعُ مَن قَطَعَها وَ يُكرِم مَن اَكرَمَها
به راستى كه صله رحم از واجبات اسلام است و خداى سبحان، امر فرموده كه آن را گرامى بدارند و خداوند متعال با هر كس كه صله رحم كند، رابطه برقرار می‏كند و با هر كس كه قطع رحم كند، قطع رابطه می ‏كند و هر كس كه صله رحم را گرامى بدارد، گرامی ‏اش می‏دارد.

غررالحكم، ح 3651

حدیث (1153) امام باقر می فرمایند:

ما بَينَ الحَقِّ وَ الباطِلِ اِلاّ قِلَّةُ العَقلِ. قيلَ: وَ كَيفَ ذلِكَ يَابنَ رَسولِ اللّه‏ِ؟ قالَ: اِنَّ العَبدَ يَعمَلُ العَمَلَ الَّذى هُوَ لِلّهِ رِضا فَيُريدُ بِهِ غَيرَ اللّه‏ِ فَلَو اَنَّهُ اَخلَصَ لِلّهِ لَجاءَهُ الَّذى يُريدُ فى اَسرَعَ مِن ذلِكَبه.
ميان حق و باطل جز كم ‏عقلى فاصله نيست. عرض شد: چگونه، اى فرزند رسول خدا؟ فرمودند: انسان كارى را كه موجب رضاى خداست براى غير خدا انجام می ‏دهد، در صورتى كه اگر آن را خالص براى رضاى خدا انجام می ‏داد، زودتر به هدف خود می رسيد تا براى غير خدا.

محاسن، ج 1، ص 254، ح 280

حدیث (1154) امام صادق می فرمایند:

لا يَستَيقِنُ القَلبُ اَنَّ الحَقَّ باطِلٌ اَبَدا وَ لا يَستَيقِنُ اَنَّ الباطِلَ حَقٌّ اَبَدا
هرگز دل به باطل بودن حق و به حق بودن باطل يقين نمى ‏كند

تفسير العياشى، ج 2، ص 53، ح 39

حدیث (1155) امام علی می فرمایند:

لا تَقسِروا اَولادَكُم عَلى آدابكُم ، فَاِنَّهُم مَخلوقونَ لِزَمان غَيرِ زَمانِكُم
آداب و رسوم خود را به فرزندانتان تحميل نكنيد، زيرا آنان براى زمانى غير از زمان شما آفريده شده ‏اند

شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ، ج20، ص267، ح102

حدیث (1156) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

صِفَةُ العاقِل اَن يَحلُمَ عَمَّن جَهِلَ عَلَيهِ وَ يَتَجاوَزَ عَمَّن ظَلَمَهُ وَ يَتواضَعَ لِمَن هُوَ دونَهُ وَ يُسابِقَ مَن فَوقَهُ فى طَلَبِ البِرِّ وَ اِذا اَرادَ اَن يَتَكَلَّمَ تَدَبَّرَ فَاِن كانَ خَيرا تَكَلَّمَ فَغَنِمَ وَ اِن كانَ شرّا سَكَتَ فَسَلِمَ وَ اِذا عَرَضَت لَهُ فِتنَةٌ اِستَعصَمَ بِاللّهِ وَ اَمسَكَ يَدَهُ وَ لِسانَهُ وَ اِذا رَى فَضيلَةً اِنتَهَزَ بِها لا يُفارِقُهُ الحَياءُ وَ لا يَبدو مِنهُ الحِرصُ فَتِلكَ عَشرُ خِصالٍ يُعرَفُ بِهَا العاقِلُ.

ويژگى عاقل اين است كه در برابر رفتار جاهلانه بردبارى كند، از كسى كه به او ظلم كرده درگذرد، در برابر زير دست خود متواضع باشد، با بالا دست خود در طلب نيكى رقابت كند، هرگاه بخواهد سخن بگويد بينديشد، اگر خوب بود بگويد و سود برد و اگر بد بود سكوت كند و سالم ماند، هرگاه با فتنه‏اى روبه‏رو شود به خدا پناه برد، دست و زبان خود را نگاه دارد، هرگاه فضيلتى ببيند آن را غنيمت شمارد، شرم و حيا از او جدا نشود و حريص نباشد، اينها ده خصلت‏اند كه عاقل با آنها شناخته مى‏شود.

تحف العقول، ص 28

حدیث (1157) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

مَن رَزَقَهُ اللّه‏ُ حُبَّ الاَئِمَّةِ مِن اَهل بَيتى فَقَد اَصابَ خَيرَ الدُّنيا وَ الآخِرَةِ، فَلا يَشُكَّنَّ اَحَدٌ اَنَّهُ فِى الجَنَّةِ فَاِنَّ فى حُبِّ اَهل بَيتى عِشرينَ خَصلَةً عَشَرَةٌ مِنها فِى الدُّنيا وَ عَشَرَةٌ مِنها فِى الآخِرَةِ
هر كس كه خداوند محبت امامان از اهل بيت مرا نصيب او كرده بى‏گمان به خير دنيا و آخرت دست يافته و بدون شك در بهشت خواهد بود، پس هيچ يك (از شيعيان) نبايد در اين كه اهل بهشت است شك كند؛ زيرا در دوستى اهل بيت من بيست ويژگى است كه ده مورد آن در دنيا و ده مورد آن در آخرت است.

بحارالأنوار، ج 27، ص 78، ح 12

حدیث (1158) امام علی (ع) می فرمایند:

اِذا عاتَبتَ الحَدَثَ فَاترُك لَهُ مَوضِعا مِن ذَ نبِهِ لِئَلاّ يَحمِلَهُ الاِخراجُ عَلَى المُكابَرَةِ
هرگاه جوان را توبيخ كردى ، برخى خطاهاى او را ناديده بگير، تا توبيخ تو، او را به مقابله وادار نسازد.

شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ، ج 20، ص 333، ح 819

حدیث (1159) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

خَمسٌ مِن سُنَنِ المُرسَلينَ: اَلحَياءُ وَ الحِلمُ وَ الحِجامَةُ وَ السِّواكُ وَ التَّعَطُّرُ
هرگاه جوان را توبيخ كردى ، برخى خطاهاى او را ناديده بگير، تا توبيخ تو، او را به مقابله وادار نسازد.

نهج الفصاحه، ح 1463

حدیث (1160) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

مَن كَشَفَ عَورَةَ اَخيهِ المُسلِمِ كَشَفَ اللّه‏ُ عَورَتَهُ حَتّى يَفضَحَهُ بِها فى بَيتِهِ
هر كس عيب و زشتى برادر مسلمان خود را فاش كند، خداوند زشتى او را آشكار سازد، تاجايى كه او را در درون خانه ‏اش رسوا سازد.

الترغيب والترهيب، ج 2، ص 239، ح 9

حدیث (1161) امام صادق (ع) می فرمایند:

عَلَیکُم بالدُّعاءِ فَاِنّکُم لا تُقَرَّبُونَ بمِثلِهِ.
دعا کنید؛ زيرا با هيچ چيز به مانند دعا، به خدا نزدیک نمى‌شويد.

کافی، ج 2، ص 467

حدیث (1162) امام صادق (ع) می فرمایند:

مَن اَحصى عَلى اَخيهِ المُؤمِنِ عَيبا لِيَعيبَهُ بِهِ يَوما ما كانَ مِن اَهلِ هذِهِ الآيَةِ قالَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ: اِنَّ الَّذينَ يُحِبّونَ اَن تَشيعَ الفِاحِشَةُ فِى الَّذينَ آمَنوا لَهُم عَذابٌ اَليمٌ فِى الدُّنيا وَ الاخِرَةِ وَ اللّه‏ُ يَعلَمُ وَ اَ نتُم لا تَعلَمونَ
هر كس درصدد عيب‏جويى برادر مؤمنش برآيد، تا با آن روزى او را سرزنش كند، مشمول اين آيه است: كسانى كه دوست دارند، زشتى‏ها در ميان مردم با ايمان شيوع پيدا كند، عذاب دردناكى براى آنان در دنيا و آخرت خواهد بود و خداوند مى‏داند و شما نمى‏دانيد

كافى، ج 7، ص 381، ح 1

حدیث (1163) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

مَا اجتَمَعَ قَومٌ فى بَيتٍ مِن بُيوتِ اللّه‏ِ يَتلونَ كِتابَ اللّه‏ِ وَ يَتَدارَسونَهُ بَينَهُم اِلاّ نَزَلَت عَلَيهِمُ السَّكينَةُ وَ غَشِيَتهُمُ الرَّحمَةُ وَ حَفَّتهُمُ المَلائِكَةُ وَ ذَكَرَهُمُ اللّه‏ُ فيمَن عِندَهُ
هيچ جلسه قرآنى براى تلاوت و درس در خانه‏اى از خانه ‏هاى خدا برقرار نشد، مگر اين كه آرامش بر آنان نازل شد و رحمت دربرشان گرفت و فرشتگان در اطراف آنان حلقه زدند و خداوند در ميان كسانى كه در نزدش هستند، از آنان ياد كرد.

پیامبر اعظم (ص): هيچ جلسه قرآنى براى تلاوت و درس در خانه‏اى از خانه ‏هاى خدا برقرار نشد، مگر اين كه آرامش بر آنان نازل شد و رحمت دربرشان گرفت و فرشتگان در اطراف آنان حلقه زدند و خداوند در ميان كسانى كه در نزدش هستند، از آنان ياد كرد.

كنزالعمّال، ح 2320

حدیث (1164) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

اَتـَرعوونَ عَن ذِكرِ الفاجِرِ حَتّى يَعرِفَهُ النّاسُ؟! فَاذكُرُوا الفاجِرَ بِما فيهِ يَحذَرهُ النّاسُ

آيا از بردن نام بدكار، براى اين‏كه مردم او را بشناسند، خوددارى مى‏كنيد؟ بدكار را با اعمال و كردارش معرفى كنيد، تا مردم از او برحذر باشند

كنزالعمال ، ح 8070

حدیث (1165) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

اَلسّابِقونَ اِلى ظِلِّ العَرشِ طوبى لَهُم قيلَ: يا رَسولَ اللّه‏ِ وَ مَن هُم؟ فَقالَ: اَلَّذينَ يَقبَلونَ الحَقَّ اِذا سَمِعُوهُ وَ يَبذُلونَهُ اِذا سُئِلوهُ وَ يَحكُمونَ لِلنّاسِ كَحُكمِهِم لاِنفُسِهِم

خوشا به سعادت سبقت جويان به سايه عرش. گفتند: اى رسول خدا! آنان كيانند؟ فرمودند: آنان كه چون حق را بشنوند، بپذيرند و هرگاه حق از آنان خواسته شود، دريغ نكنند و براى مردم همان‏گونه قضاوت كنند كه براى خود مى ‏كنند

بحارالأنوار، ج 75، ص 29، ح 19

حدیث (1166) امام صادق (ع) می فرمایند:

إنّ لَناحَرَما وهُوقُمّ ، وسَتُدفَنُ فيه امرَأةُ مِن وُلدِي تُسَمّى فاطِمَةَ ، مَن زارَها وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ
ما را حرمى است و آن قم است . بزودى زنى از فرزندان من به نام فاطمه در آن جا دفن خواهد شد .

ميزان الحكمة : ح 8179

حدیث (1167) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

اَلسَّعيدُ مَن اختارَ باقِيَةً يَدومُ نَعيمُها على فانيَةٍ لا يَنفَدُ عَذابُها وَ قَدَّمَ لِما يَقدِمُ عَلَيهِ مِمّا هُوَ فى يَدَيهِ قَبلَ أن يُخَلِّفَهُ لِمَن يَسعَدُ بإنفاقِهِ وَ قَد شَقىَ هُوَ بِجَمعِهِ
خوشبخت كسى است كه سراى باقى را كه نعمتش پايدار است بر سراى فانى كه عذابش بى‏پايان است برگزيند و از آنچه در اختيار دارد براى سرايى كه به آنجا مى‏رود پيش فرستد قبل از آن‏كه آنها را براى كسى بگذارد كه او با انفاق آن خوشبخت مى‏شود ولى خودش با گردآورى آن (دارايى‏ها) بدبخت شده است.

اعلام الدّين، ص 345

حدیث (1168) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

لايَتَكَلَّفَنَّ أَحَدٌ لِضَيفِهِ ما لا يَقدِرُ
هيچ كس نبايد بيش از توانش خود را براى ميهمان به زحمت اندازد.

كنزالعمال، ح 25876

حدیث (1169) امام رضا (ع) می فرمایند:

كَمالُ الدّين وَلايَتُنا وَالبَراءَةُ مِن عَدُوِّنا
كمال دين، در ولايت ما و بيزارى جستن از دشمن ماست.

اهل بيت : ج 2 ص 572 ح 865

حدیث (1170) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

لا تَزولُ قَدَما عَبدٍ يَومَ القيامَةِ حَتّى يُساَ لَ عَن اَربَعٍ عَن عُمُرِهِ فيما اَفناهُ وَ عَن شَبابِهِ فيما اَبلاهُ وَ عَن مالِهِ مِن اَينَ اَ كتَسَبَهُ وَ فيما اَ نفَقَهُ وَ عَن حُبِّنا اَهلَ البَيتِ
انسان ، در روز قيامت ، قدم از قدم برنمى‏دارد ، مگر آن كه از چهار چيز پرسيده مى‏شود : از عمرش كه چگونه گذرانده است ، از جوانى‏اش كه چگونه سپرى كرده ، از ثروتش كه از كجا به دست آورده و چگونه خرج كرده است و از دوستى ما اهل بيت [پيامبر (ص) ]

خصال ، ص 253، ح 125

حدیث (1171) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

قالَ رَجُلٌ: يا رَسولَ اللّه‏ِ! ما حَقُّ ابنى هذا؟ قالَ: تُحسِنُ اسمَهُ وَ اَدَبَهُ وَ تَضَعُهُ مَوضِعا حَسَنا
مردى به رسول خدا (ص) عرض كرد: حق اين فرزند بر من چيست؟ پيامبر فرمودند: اسم خوب برايش انتخاب كنى، به خوبى او را تربيت نمايى و به كارى مناسب و پسنديده بگمارى

عدّة الداعى، ص 76

حدیث (1172) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

إِذا اوقِفَ العِبادُ نادى مُناد: لِيَقُم مَن أَجرُهُ عَلَى اللّه‏ِ وَليَدخُلِ الجَنَّةَ قيلَ: مَنْ‏ذَا الَّذى أَجرُهُ عَلَى اللّه‏ِ؟ قالَ: العافُونَ عَن النّاس
هنگامى كه بندگان در پيشگاه خدا مى‏ايستند، آواز دهنده‏اى ندا دهد: آن كس كه مزدش با خداست برخيزد و به بهشت رود. گفته مى‏شود: چه كسى مزدش با خداست؟ مى‏گويد: گذشت كنندگان از مردم.

كنزالعمال، ح 7009

حدیث (1173) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

مَن ساءَتهُ سَيِّئَتُهُ وسَرَّتهُ حَسَنَتُهُ فَهُوَ أمارَةُ المُسلِمِ المُؤمِنِ، وَأَمارَةُ المُنافِقِ الَّذي لاتَسوؤُهُ سَيِّئَتُهُ ولا تَسُرُّهُ حَسَنَتُهُ
هر كس از بدى‏اش ناراحت و از خوبى‏اش خوشحال شود، اين نشانه مسلمان مؤمن است و نشانه منافق اين است كه بدى‏اش ناراحتش نمى‏كند و خوبى‏اش او را خوشحال نمى‏سازد.

الدرالمنثور، ج4، ص 66

حدیث (1174) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

اِنَّ اللّه‏َ يُحِبُّ النفاقَ وَ يُبغِضُ لاِقتارَ، فَاَنفِق وَ اَطعِم وَ لا تُصَرصِر فَيَعسِر عَلَيكَ الطَّلَبُ
خداوند خرج كردن را دوست دارد و با سخت خرج كردن دشمن است پس انفاق و اطعام كن و به ثروت اندوزى مپرداز كه كسب ثروت تو را به سختى مى‏اندازد.

بحارالأنوار، ج64، ص 282، ح 43

حدیث (1175) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

طَهِّروا هذِه الاَجسادَ طَهَّرَكُمُ اللّه‏ُ، فَاِنَّهُ لَيسَ عَبدٌ يَبيتُ طاهِرا اِلاّ باتَ مَعَهُ مَلَكٌ فى شِعارِهِ وَ لا يَتَقَلَّبُ ساعَةً مِنَ اللَّيلِ اِلاّ قالَ: اَللّهُمَّ اغفِر لِعَبدِكَ فَاِنَّهُ باتَ طاهِرا
اين بدن‏ها را پاكيزه كنيد، خداوند پاكيزه‏تان كند، زيرا هيچ بنده‏اى نيست كه شب با بدنى پاكيزه بخوابد مگر اين‏كه فرشته‏اى در جامه او با وى مى‏خوابد و هيچ لحظه‏اى از شب از اين پهلو به آن پهلو نمى‏شود، مگر اين‏كه آن فرشته مى‏گويد: خدايا بنده‏ات را بيامرز، زيرا كه با بدنى پاكيزه خوابيده است

كنز العمال، ح 26003

حدیث (1176) امام صادق (ع) می فرمایند:

العالِمُ بِزَمانِهِ لا تَهجُمُ عَلَيهِ اللَّوابِسُ
كسى كه به اوضاع زمان خود آگاه باشد، گرفتار هجوم اشتباهات نمى ‏شود

كافى، ج 2، ص 164، ح 5

حدیث (1177) امام باقر (ع) می فرمایند:

الطَّمَعُ هُو الفَقرُ الحاضِرُ
طمع كردن همان فقر موجود است.

ميزان الحكمة ح 8272

حدیث (1178) امام کاظم (ع) می فرمایند:

طوبى لِلمُصلِحينَ بَينَ النّاسِ، اُولئِكَ هُمُ المُقَرَّبونَ يَومَ القيامَةِ
خوشا به حال اصلاح‏كنندگان بين مردم، كه آنان همان مقرّبان روز قيامت‏اند.

تحف العقول، ص 393

حدیث (1179) امام صادق (ع) می فرمایند:

حُسنُ الخُلُق مَجلَبَةٌ لِلمَوَدَّةِ
خوش خويى جلب كننده دوستى است .

دوستى : ص 102 ح 193

حدیث (1180) امام علی (ع) می فرمایند:

مَنِ اتَّقَى اللَّهَ اَحَبَّهُ النَّاسُ
هر كس تقواى الهى پيشه كند، مردم او را دوست خواهند داشت.

كشف الغمه، ج 3، ص 139

حدیث (1181) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

اِذا رَآى اَحَدُكُم مِن نَفسِهِ اَو مالِهِ اَو مِن اَخيهِ ما يُعجِبُهُ فَليَدعُ لَهُ بِالبَرَكَةِ فَاِنَّ العَينَ حَقٌ
هرگاه يكى از شما در خودش، يا مالش، يا برادرش، چيز جالب توجهى ديد، براى بركت يافتن آن دعا كند؛ زيرا چشم ‏زخم واقعيت دارد.

نهج الفصاحه ، ح 206

حدیث (1182) امام علی (ع) می فرمایند:

اِذَ ا احتَجتَ اِلَى المَشوَرَةِ فى اَمرٍ قَد طَرَاَ عَلَيكَ فَاستَبدِهِ بِبِدايَةِ الشُّبّانِ ، فَاِنَّهُم اَحَدُّ اَذهانا وَ اَسرَعُ حَدسا ، ثُمَّ رُدَّهُ بَعدَ ذالِكَ اِلى رَىِ الكُهولِ وَ الشُيوخِ لِيَستَعقِبوهُ وَ يُحسِنُوا، اَلختيارَ لَهُ ، فَاِنَّ تَجرِبَتَهُم اَكثَرُ
هرگاه به مشورت نيازمند شدى ، نخست به جوانان مراجعه نما، زيرا آنان ذهنى تيزتر و حدسى سريع‏تر دارند . سپس (نتيجه) آن را به نظر ميان‏سالان و پيران برسان تا پيگيرى نموده، عاقبت آن را بسنجند و راه بهتر را انتخاب كنند، چرا كه تجربه آنان بيشتر است.

شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ، ج 20، ص 337، ح 866

حدیث (1183) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

بَيتٌ لا صِبيانَ فيهِ لا بَرَكَةَ فيهِ
خانه‏ اى كه كودك در آن نباشد ، بركت ندارد.

كنز العمّال ، ح 44425

حدیث (1184) امام جواد (ع) می فرمایند:

مَن لَم يَعرِفِ المَوارِدَ أعيَتهُ المَصادِرُ
هر كس نداند كارى را از كجا آغاز كند، از به سرانجام رساندن آن درماند

ميزان الحكمة : ح 3863

حدیث (1185) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

وَالّذى نَفسى بِيَدِهِ لاتَدخُلُوا الجَنَّةَ حَتّى تُؤمِنوا وَ لا تُؤمِنوا حَتّى تَحابّوا أولا أدُلُّـكُم عَلى شَئىٍ اِذا فَعَلتُموهُ تَحابَبتُم؟ اَفشُوا السَّلامَ بَينَـكُم
به خدايى كه جانم در اختيار اوست، وارد بهشت نمى‏شويد مگر مؤمن شويد و مؤمن نمى‏شويد، مگر اين‏كه يكديگر را دوست بداريد. آيا مى‏خواهيد شما را به چيزى راهنمايى كنم كه با انجام آن، يكديگر را دوست بداريد؟ سلام كردن بين يكديگر را رواج دهيد.

مشكاة الانوار، ص 157

حدیث (1186) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

مَن يَضمُن لى بِرَّ الوالِدَينِ وَ صِلَةَ الرَّحِمِ اَضمُن لَهُ كَثرَةَ المالِ وَ زيادَةَ العُمرِ وَ المَحَبَّةَ فِى العَشيرَةِ
هر كس نيكى به پدر و مادر و صله رحم را برايم ضمانت كند، من نيز زيادى ثروت، طول عمر و محبّت او را در دل خويشاوندان ضمانت مى‏نمايم.

مستدرك الوسائل، ج 15، ص 176، ح 12

حدیث (1187) امام جواد (ع) می فرمایند:

مَن شَهد أمرا فَكَرهه كان كَمَن غَاب عَنه كسى كه شاهد كارى باشد و آن را ناخوش بدارد مانند كسى است كه شاهد آن نبوده است .

ميزان الحكمة : ح 12879

حدیث (1188) امام جواد (ع) می فرمایند:

مَن غابَ عَن أمر فَرضيه كَان كَمن شَهدَه .كسى كه شاهد كارى نباشد اما به آن راضى باشد، مانند كسى است كه شاهد آن بوده است.

ميزان الحكمة : ح 12879

حدیث (1189) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

اَلضّيافَةُ اَوَّلُ يَومٍ وَ الثانى وَ الثالثُ وَ ما بَعدَ ذلِكَ فَاِنَّها صَدَقَةٌ تُصَدّق بِها عَلَيهِ ميهمانى يك روز و دو روز و سه روز است، بعد از آن هر چه به او دهى صدقه محسوب میشود.

كافى، ج 6 ، ص 283، ح 2

حدیث (1190) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

قَلبٌ لَيسَ فيهِ شَى‏ءٌ مِنَ الحِكمَةِ كَبَيتٍ خَرِبٍ ، فَتَعَلَّموا وعَلِّموا ، وتَفَقَّهوا ولا تَموتوا جُهّالاً ؛ فَاِنَّ اللّه‏َ لا يَعذِرُ عَلَى الجَهل
دلى كه در آن حكمت نيست، همچون خانه‏اى ويران است. پس بياموزيد و آموزش دهيد، بفهميد و نادان نميريد كه خداى عزّوجلّ، بهانه‏ اى را براى نادانى نمى‏پذيرد.

الفردوس ، ح 4590

حدیث (1191) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

مَن كانَ فيهِ ثَلاثٌ سَلِمَت لَهُ الدُّنيا وَ الآخِرَةُ: يَمُرُ بِالمَعروفِ وَ يَتَمِرُ بِهِ وَ يَنهى عَنِ المُنكَرِ وَ يَنتَهى عَنهُ وَ يُحافِظُ عَلى حُدودِ اللّه‏ِ جَلَّ وَ عَلا
هر كس سه خصلت داشته باشد، دنيا و آخرتش سالم مى‏ ماند: به خوبى فرمان دهد و خود به آن عمل كند، از زشتى باز دارد و خود از آن باز ايستد و از حدود الهى پاسدارى كند

غررالحكم، ح 9076

حدیث (1192) امام علی (ع) می فرمایند:

فى صِفَةِ النَّبىِّ (ص) ـ طَبيبٌ دَوّارٌ بِطِبِّهِ قَد اَحكَمَ مَراهِمَهُ وَ اَحمى (اَمضى) مَواسِمَهُ يَضَعُ ذلِكَ حَيثُ الحَاجَةُ اِلَيهِ مِن قُلوبٍ عَمىٍ وَ آذانٍ صُمٍّ وَ اَلسِنَةٍ بُكمٍ مُتَتَبِّعٌ بِدَوائِهِ مَواضِعَ الغَفلَةِ وَ مَواطِنَ الحَيرَةِ...
پيامبر (ص) پزشكى بودند كه با دانش خود، همواره در ميان مردم مى‏گشتند، مرهم‏هايشان را به خوبى فراهم و ابزار كارشان را آماده مى‏ساختند و آنها را هرجا كه لازم بود، مى‏گذاردند، در دل‏هاى كور و گوش‏هاى كر و زبان‏هاى گنگ. غفلتگاه‏ها و جايگاه‏هاى حيرت را جستجو و با داروى خود، آنها را درمان مى‏كردند

نهج البلاغه، از خطبه 108

حدیث (1193) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

خَيرُ القُلوبِ اَوعاها لِلخَيرِ وَ شَرُّ القُلوبِ اَوعاها لِلشَّرِّ، فَاَعلَى القَلبِ الَّذى يَعِى الخَيرَ مَملُوٌّ مِنَ الخَيرِ اِن نَطَقَ نَطَقَ مَأجورا و اِن اَنصَتَ اَنصَتَ مَأجورا
بهترين قلب‏ها، قلبى است كه ظرفيت بيشترى براى خوبى دارد و بدترين قلب‏ها، قلبى است كه ظرفيت بيشترى براى بدى دارد، پس عالى‏ترين قلب، قلبى است كه خوبى را در خود دارد و لبريز از خوبى است. اگر سخن بگويد، سخنش در خور پاداش است و اگر سكوت كند، سكوتش درخور پاداش است.

جعفريات، ص 168

حدیث (1194) امام باقر (ع) می فرمایند:

الحَجُّ تَسكينُ القُلوبِ
حجّ آرامش بخش دلهاست.

ميزان الحكمة : ح 3270

حدیث (1195) امام باقر (ع) می فرمایند:

شَكَتِ الكَعبَةُ اِلَى اللّه‏ِ ما تَلقى مِن اَنفاسِ المُشرِكينَ، فَاَوحَى اللّه‏ُ اِلَيها: اَن قَرّى يا كَعبَةُ، فَاِنّى اُبدِلُكَ بِهِم قَوما يَتَخَلَّلونَ بِقُضبانِ الشَّجَرِ. فَلَمّا بَعَثَ اللّه‏ُ مُحَمَّدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله اَوحى اِلَيهِ مَعَ جَبرَئيلَ بِالسِّواكِ وَالخِلالِ
كعبه از زجرى كه از بوى بد نفس‏هاى مشركين مى‏ كشيد، به درگاه خداوند شكايت نمود، خداوند به آن وحى كرد، تو را مژده باد كه به جاى اينان كسانى را جايگزين مى‏ كنم كه با شاخه‏ هاى درخت خلال
مى‏ كنند. هنگامى كه خداوند حضرت محمد (ص) را مبعوث فرمود، توسط جبرئيل سفارش مسواك و خلال كردن را به او وحى كرد.

محاسن، ج 2، ص 558، ح 924

حدیث (1196) امام صادق (ع) می فرمایند:

کَفَی بالمَرء خِزیاً أن یَلبَسَ ثوباً یَشهَرُهُ أو یَرکَبَ دابَّهً تشهَرُهُ
برای رسوایی و خواری انسان همین بس که جامه ای بپوشد که او را انگشت نما کند یا مرکبی انگشت نما سوار شود.

کافی، ج 6 ، ص 44

حدیث (1197) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

مَن إستَبطَأ الرّزقَ فَلیَکثُر مِنَ التَّکبیر وَ مَن کَثُرَ هَمُّهُ وَ غَمُّهُ فَلیَکثِر مِنَ الاِستِغفار
کسی که در روزی خود تأخیر و تنگی می بیند زیاد تکبیر بگوید و کسی که غم و اندوهش زیاد شده بسیار استغفار کند

کنزالعمال 9325

حدیث (1198) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

اَلا وَ اِنَّ الغَضَبَ جَمرَةٌ فى قَلبِ ابنِ آدَمَ، اَما رَأيتُم اِلى حَمرَةِ عَينَيهِ وَ انتِفاخِ اَو داجِهِ؟! فَمَن اَحَسَّ بِشَىءٍ مِن ذلِكَ فَليَلصَق بِالرضِ
بدانيد كه خشم پاره آتشى در دل انسان است. مگر چشمان سرخش و رگ‏هاى گردنش را [هنگام خشم] نديده‏اند. هر كس چنين احساسى پيدا كرد، روى زمين بنشيند.

سنن الترمذى، ج 3، ص 328، ح 2286

حدیث (1199) امام علی (ع) می فرمایند:

قَليلُ الحَقِّ يَدفَعُ كَثيرَ الباطِلِ كَما اَنَّ القَليلَ مِنَ النّارِ يُحرِقُ كَثيرَ الحَطَبِ
اندكى حقّ، بسيارى باطل را نابود مى‏كند، همچنان كه اندكى آتش، هيزم‏هاى فراوانى را مى‏ سوزاند.

غررالحكم، ح 6735

[orochi]

حدیث (1200) امام علی (ع) می فرمایند:


إستِصلاحُ الأخیار بإکرامِهم وَ الأشرار بتَادیبهم
اصلاح کردن نیکان با گرامی داشتن است و اصلاح بدکاران به تأدیب

بحارالانوار ج75 ص82

حدیث (1201) امام صادق (ع) می فرمایند:

سُئِلَ الصّادِقُ (ع) عَمّا یُثبتُ الایمانَ فی العَبدِ قال: ألَّذی یُثبتُهُ فیهِ الوَرَعُ وَ الَّذی یُخرجُهُ مِنهُ الطَّمَعُ.
از امام صادق درباره آنچه ایمان را در بنده استوار می کند سوال شد، حضرت فرمود: آنچه استوارش می کند تقوا و پارسایی است و آنچه بیرونش می برد طمع و آزمندی است.

وسایل الشیه ج20 ص358

حدیث (1202) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

مَنِ اغتابَ مُسلِما أَو مُسلِمَةً لَم يَقبَلِ اللّه‏ُ صَلاتَهُ وَلاصيامَهُ أَربَعينَ يَوما وَلَيلَةً إِلاّ أَن يَغفِرَ لَهُ صاحِبُهُ
هر كس از مرد يا زن مسلمانى غيبت كند، خداوند تا چهل شبانه روز نماز و روزه او را نپذيرد مگر اين كه غيبت شونده او را ببخشد.

نهج ‏الفصاحه ح‏2915

حدیث (1203) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

أدنی الکُفر أن یَسمَعَ الرَّجُلُ مِن أخیهِ الکَلِمَةَ فَیَحفَظَها عَلَیهِ یُریدُ أن یَفضَحَهُ بها
کمترین کفر این است که انسان از برادرش سخنی بشنود و آن را نگهدارد تا او را با آن سخن رسوا کند.

وسایل الشیعه ج17 ص211

حدیث (1204) رسول اکرم (ص) می فرمایند:

كادَ الحَليمُ أَن يَكونَ نَبيّا
آدم بردبار به پيامبرى نزديك است.

بحارالأنوار 43/70/61

حدیث (1205) امام صادق (ع) می فرمایند:

مَن لَهُ جارٌ وَيَعمَلُ بِالمَعاصى فَلَم يَنهَهُ فَهُوَ شَريكُهُ
هر كس همسايه‏اى را داشته باشد كه گناه مى‏كند ولى او را نهى نكند، شريك در گناه اوست.

امالى شيخ طوسى ص‏535

حدیث (1206) امام صادق (ع) می فرمایند:

ألمُومنُ مَن طابَ مَکسَبُهُ ... أنفَقَ الفَضلَ مِن مالِهِ وَ أمسَکَ الفَضلَ مِن کَلامِهِ
مومن کسی است که درآمدش پاک و حلال باشد ... زیادی مالش را انفاق کرده و زیادی کلامش را نگه می دارد.

کافی ج2 ص235

حدیث (1207) امام علی (ع) می فرمایند:

ألبُخلُ جامِعٌ لِمَساوی العُیوب وَ هُو زمامٌ یُقادٌ بهِ إلَی کُلّ سوء.
بخل بدیها هر عیبی را دارد و افساری است که بخیل را به هر بدی می کشاند.

بحارالانوار ج70 ص307

حدیث (1208) امام علی (ع) می فرمایند:

أكثِر أن تَنظُرَ إلى مَن فُضِّلتَ عَلَيهِ، فإنَّ ذلِكَ مِن أبوابِ الشُّكرِ
به كسى كه بر او برترى داده شده‏اى بسيار بنگر، زيرا اين كار يكى از انگيزه‏هاى شكرگزارى است.

بحارالأنوار 93/359/17

حدیث (1209) امام علی (ع) می فرمایند:

إنَّ سَخاءَ النَّفس عَمّا أیدی النّاس لافضَلُ مِن سَخاء البَذلِ.
چشم پوشیدن از آنچه در دست مردم است بهتر از سخی و بخشنده بودن است.

غررالحکم ح8645

حدیث (1210) امام حسین (ع) می فرمایند:

ما أَهوَنَ المَوتَ عَلى سَبيلِ نَيلِ العِزِّ وَإِحياءِ الحَقِّ لَيسَ المَوتُ فى سَبيلِ العِزِّ إِلاّحَياةً خالِدَةً وَلَيسَتِ الحَياةُ مَعَ الذُّلِّ إِلاَّ المَوتَ الَّذى لاحَياةَ مَعَهُ
چه آسان است مرگى كه در راه رسيدن به عزّت و احياى حق باشد، مرگ عزتمندانه جز زندگى جاويد و زندگى ذليلانه جز مرگ هميشگى نيست.

كافى 2/110/5

حدیث (1211) امام علی (ع) می فرمایند:

مَا جَفَّتِ الدُّموعُ إلّا لِقَسوَةِ القُلوب وَ ما قَسَتِ القُلوبُ إلّا لِکَثرَةِ الذُّنوب.
چشمها خشک نمی شود مگر به خاطر قساوت قلب و دلها قساوت پیدا نمی کند مگر به سبب زیادی گناه

وسائل الشیعه ج76 ص45

حدیث (1212) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

حَبّبوااللهَ إلی عِبادِهِ یُحِبُّکُمُ الله
خدا را محبوب مردم سازید تا خداوند هم شما را دوست داشته باشد.

منتخب میزان الحکمه ح860

حدیث (1213) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

مَن باعَ وَ اشتَرَی فَلیَحفَظ خَمسَ خِصال وَ إلّا فَلا یَشتَرین وَ لا یَبیعَنَّ: ألرّبا وَ الحَلفَ وَ کِتمانَ العَیب وَ الحَمدَ إذا باع وَ الذَّمَّ إذا اشتَرَی
هر که تجارت می کند باید از پنج چیز دوری گزیند وگرنه اصلاً خرید و فروش نکند: ربا، قسم خوردن، کتمان عیب، تعریف از کالایی که می فروشد و بدگویی از کالایی که می خرد.

کافی ج5 ص150

حدیث (1214) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

أللهُ أفرَحُ بتَوبَة العَبدِ مِنَ العَقیم الوالِدِ وَ مِنَ الضّالّ الواجدِ
خداوند از توبه بنده اش بیش از عقیمی که صاحب فرزند شود و گم کرده ای که گمشده اش را پیدا می کند خوشحال می شود.

مستدرک الوسائل ج12 ص126

حدیث (1215) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

حُرمَةُ الجار عَلَی الجار کَحُرمَةِ اُمِّه.
رعایت حرمت همسایه همانند حرمت مادر لازم است.

کافی ج2 ص666

حدیث (1216) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

صَوتان یُبغِضُهُما اللهُ: إعوالٌ عِندَ مُصیبَةٍ وَ مِزمارٌ عِندَ نِعمَةٍ.
خداوند دو صدا را دشمن دارد: شیون هنکام مصیبت، ساز و آوار هنگام نعمت

بحار الانوار ج74 ص145

حدیث (1217) امام علی (ع) می فرمایند:

اَلْحُرِّيَّةُ مُنَزَّهَةٌ مِنَ الغِلِّ وَالمَكرِ
آزادگى از كينه‏ توزى و مكر منزّه است.

غررالحكم 2/204/2384

حدیث (1218) پیامبر اعظم (ص) می فرمایند:

لا تَكرَهُوا الفِتنَه فِي آخِرالزَّمانِ فَاِنَّها تُبير المُنافِقين
از فتنه و آزمايش در آخرالزمان نگران نباشيد چرا كه موجب نابودي منافقان خواهد شد.

ميزان الحكمه، حديث شماره 15748

حدیث (1219) امام صادق (ع) می فرمایند:

إیّاکُم وَ مُجالَسَةَ المُلوکِ وَ أبناءَ الدُّنیا فَفی ذَلِکَ ذَهابُ دینِکُم وَ یُعَقِّبُکُم نِفاقاً.
از همنشینی با صاحب منصبان و دنیا پرستان بپرهیزید که این همنشین دین شما را برده و نفاق می آورد.

بحارالانوار ج72 ص367

حدیث (1220) امام علی (ع) می فرمایند:

إذا مُلئَ البَطنُ مِنَ المُباح عَمی القَلبُ عن الصَّلاح.
زمانیکه شکم از خوراکیهای مباح انباشته گردد دل از دیدن خیر و صلاح کور می شود.

غررالحکم ح8154

حدیث (1221) امام سجاد (ع) می فرمایند:

القَولُ الحَسَنُ يُثرِي المالَ ، ويُنمِي الرِّزقَ .
گفتار نيك، دارايى را زياد مى‏كند و روزى را افزايش مى‏دهد .

ميزان الحكمة : ح 18063

حدیث (1222) امام صادق (ع) می فرمایند:

مَن ماتَ مُنتَظِراً لِهَذا الأمر کان کَمَن کانَ مَعَ القائِم فی فُسطاطِهِ لابَل کانَ بمَنزلَة الضّارب بَینَ یَدَی رَسول اللهِ.
هر که در حال انتظار ظهور امام مهدی (عج) بمیرد همچون کسی است که با او در خیمه او باشد، بلکه بالاتر، مانند کسی است که در کنار پیامبر خدا جنگیده باشد.

بحارالانوار ج52 ص146

حدیث (1223) امام صادق (ع) می فرمایند:

ألایمانُ عَمَلٌ کُلُّهُ وَ القَولُ بَعضُ ذَلِکَ العَمَل.
ایمان، سراسر عمل است و گفتار برخی از آن عمل.

کافی ج2 ص33

حدیث (1224) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:

اَلصُّلْحُ جائِزٌ بَيْنَ الْمُسْلِمينَ، إِلاّ صُلْحا أَحَلَّ حَراما وَحَرَّمَ حَلالاً
صلح ميان مسلمانان جايز است، مگر صلحى كه حرامى را حلال يا حلالى را حرام كند.

بحارالأنوار 103/179/3

[p35mojtaba1377]

یک حدیث در باره معاویه میخواستم

[orochi]

زندگینامه حضرت موسی (ع)

زندگینامه حضرت موسی(ع)

سال‏ها پیش در سرزمین مصر فرعون حکومت می‏کرد. او پادشاهی ظالم و ستمگر بود و مردم بنی‏ اسرائیل را آزار و اذیت می‏کرد. یک شب او خواب وحشتناکی می‏بیند.

صبح خوابش را برای کسانی که خواب راتعبیر می‏کنند تعریف کرد. آنها بعد از مدتی فکر کردن گفتند: به زودی پسری از بنی‏اسرائیل به دنیا خواهد آمد که حکومت شما را سرنگون می‏کند. فرعون بسیار ترسید به همین دلیل به سربازان خود دستور داد هر پسری را که در میان بنی‏اسرائیل به دنیا می‏آید بکشند.

به خاطر سخت‏گیری‏ های فرعون و سپاهیانش، یکی از زنان بنی‏اسرائیل که پسری به دنیا آورده بود، برای نجات بچه‏اش، او را توی سبدی گذاشت و به رود نیل انداخت. آسیه زن فرعون، زمانی که بچه را در آب دید آن را از آب گرفت و با خود به قصر برد و چون خودش بچه‏ای نداشت از شوهرش فرعون خواست تا او را به جای بچه‏ی خودشان بزرگ کنند. اما فرعون راضی نمی‏شد.

چون می‏دانست این پسر از بچه‏ های بنی‏ اسرائیل است و خانواده‏اش از ترس سربازانش او را به آب انداخته‏اند. اما آسیه آنقدر اصرار کرد تا بالاخره فرعون راضی شد بچه را پیش خودشان نگه دارند. آنها اسم او را موسی گذاشتند. زن فرعون به دنبال زنی می‏گشت که بتواند به موسی کوچک شیر دهد خواهر موسی که شاهد این اتفاق‏ها بود مادر موسی را به آنها معرفی کرد و باعث شد که مادر موسی به فرزندش برسد.

زندگینامه حضرت موسی (ع)

موسی در قصر فرعون بزرگ شد و هر روز ظلم و ستم فرعون را به مردم بنی‏اسرائیل می‏دید و هر روز بیشتر از فرعون بدش می‏آمد.

موسی با اینکه در قصر فرعون زندگی خیلی خوب و راحتی داشت اما از دیدن ظلم و ستم فرعون و مامورانش به مردم بنی‏اسرائیل خیلی ناراحت می‏شد. او که حالا جوانی زیبا و قدرتمند شده بود و بسیار مهربان و با ایمان بود، نمی‏توانست این رفتار را تحمل کند. یک روز که موسی در کنار رود نیل قدم می‏زد، یکی از افراد فرعون را دید که پیرمرد ضعیفی را کتک می‏زد.

پیرمرد از موسی کمک خواست. موسی جلو رفت و از مامور خواست تا پیرمرد را کتک نزند. اما وقتی دید مامور به حرفش گوش نمی‏کند خیلی ناراحت و عصبانی شد و مشت محکمی به او زد. با همان ضربه، مامور فرعون به زمین افتاد و مرد. یکی از ماموران این ماجرا را دید و به فرعون خبر داد.

فرعون دستور داد موسی را دستگیر کنند. اما موسی از شهر فرار کرده بود. او یک هفته در بیابان راه رفت تا اینکه به چاهی در نزدیکی مداین رسید. همانجا نشست تا کمی استراحت کند.

در همین وقت، دو دختر جوان به نزدیک چاه آمدند تا به گوسفندهایشان آب بدهند. موسی که دید آنها به تنهایی نمی‏توانند از چاه آب بکشند، به آنها کمک کرد و به گوسفندهایشان آب داد. این دو دختر، فرزندان پیامبر خدا شعیب بودند. آنها وقتی به خانه برگشتند ماجرا را به پدرشان گفتند و از قدرت و مهربانی موسی تعریف کردند.

شعیب به دختر بزرگش گفت برو و آن جوان را به خانه بیاور. دختر پیش موسی رفت و گفت پدرم به خاطر کمکی که به ما کردید، می‏خواهد از شما تشکر کند. موسی به خانه ی شعیب رفت و به او گفت: " به خاطر کمکی که به فرزندانم کردی و به خاطر این که جوان پاک و با ایمانی هستی یکی از دخترانم را به همسری تو می‏دهم. در عوض تو ده سال برای من چوپانی کن."

زندگینامه حضرت موسی (ع)

موسی قبول کرد. ده سال از این ماجرا گذشت. موسی تصمیم گرفت به همراه خانواده‏اش به مصر برگردد. آنها چندین روز در میان بیابان راه رفتند تا اینکه یک شب به کوه سینا رسیدند. هوا خیلی سرد بود. موسی روی کوه آتشی دید و به خانواده‏اش گفت: " من به آنجا می‏روم تا برای شما آتش بیاورم. "وقتی به کوه رسید از آتش صدایی بلند شد: "ای موسی! من پروردگار تو هستم و تو را به پیامبری انتخاب کردم." موسی خیلی ترسیده بود. صدا دوباره به او گفت: "عصایت را بینداز."

موسی عصایش را انداخت و با تعجب دید که عصا تبدیل به اژدهای وحشتناکی شد. موسی خواست فرار کند که صدا دوباره گفت:" نترس دم اژدها را بگیر." موسی گرفت و این بار اژدها تبدیل به عصا شد. بعد خداوند گفت:" دستت را به زیر بغلت ببر. " موسی همین کار را کرد. وقتی دستش را بیرون آورد، دستش مثل ستاره‏ای می‏درخشید. خدا گفت: "موسی تو پیامبر من هستی و باید به مصر بروی و مردم را از ظلم و ستم فرعون نجات دهی و از آنجا بیرون بیاوری." موسی با خوشحالی از کوه پایین آمد و پیش خانواده‏اش برگشت و آنها را به مداین پیش شعیب فرستاد و خودش به تنهایی به طرف مصر رفت . وقتی به مصر رسید به خانه‏ی مادرش رفت و چند روز آنجا ماند. بنی‏اسرائیل به او ایمان آوردند و از این که خدا برای نجاتشان پیامبری فرستاده خوشحال شدند. بعد از چند روز خدا به موسی فرمان داد:" همراه برادرت هارون به قصر فرعون برو و او را به پرستش خدای یکتا دعوت کن."

موسی همراه برادرش به قصر فرعون رفت. فرعون وقتی موسی را ديد، زود شناخت. موسی به او گفت:

"خدا من را به پیامبری خودش انتخاب کرده و از من خواسته تو را به اطاعت او دعوت کنم." اما فرعون قبول نکرد و گفت: "اگر راست می‏گویی معجزه‏ای به ما نشان بده تا حرفت را قبول کنیم." موسی عصایش را روی زمین انداخت و عصا تبدیل به اژدهایی وحشتناک شد. همه ترسیدند و فرار کردند. بعد موسی دم اژدها را گرفت و اژدها تبدیل به عصا شد. سپس دستش را زیر بغلش برد و بیرون آورد، دستش مثل ستاره می‏درخشید. فرعون با خودش گفت: "نکند مردم به او ایمان بیاورند." پس گفت: "تو جادوگری و می‏خواهی با جادویت حکومت من را از بین ببری. اگر راست می‏گویی با جادوگران ماهر من مبارزه کن." موسی قبول کرد و روزی را برای این کار مشخص کردند. آن روز فرعون هفتاد و دو جادوگر آورده بود که همه در کارشان ماهر بودند. موسی به آنها گفت:" اول شما جادویتان را نشان دهید." آنها طناب‏هایشان را روی زمین انداختند و طناب‏ها به شکل مار در آمدند. بعد موسی به دستور خدا عصایش را انداخت، عصا اژدها شد و همه‏ي مارها را خورد. همه‏ي جادوگران فهمیدند که کار موسی جادو نیست و به خدای یکتا ایمان آوردند. اما فرعون قبول نکرد و باز هم به آزار و اذیت بنی‏اسرائیل ادامه داد، تا اینکه بنی‏اسرائیل پیش موسی رفتند و گفتند: " ما از دست فرعون خسته شده‏ایم. او ما را خیلی اذیت می‏کند. تو باید به ما کمک کنی."

موسی پیش فرعون رفت و گفت:"من می‏خواهم مردم را از اینجا ببرم اگر قبول نکنی تمام رود نیل را پر از خون می‏کنم."

زندگینامه حضرت موسی (ع)

فرعون قبول نکرد موسی عصایش را به آب زد و همه‏ي آبها به رنگ خون شد. این وضع یک هفته‏ادامه داشت. تا اینکه خانواده و سربازان نزدیک بود از تشنگی بمیرند. جادوگران هم نتوانستند کاری بکنند. فرعون دستور داد موسی را به قصر بیاورند و به او گفت:" اگر آب را مثل اولش کنی اجازه می‏دهم مردم را با خودت ببری." موسی قبول کرد و عصایش را به آب زد، آب مثل اولش شد. اما فرعون زیر قولش زد و باز هم به اذیت مردم بنی‏اسرائیل ادامه داد. موسی دوباره پیش فرعون رفت و همان درخواست را کرد اما فرعون قبول نکرد. موسی عصایش را دوباره به رود نیل زد و این بار قوربا غه‏ های زیادی از رود بیرون آمدند و همه جا را پر کردند. حتی آنها توی قصر فرعون هم رفتند.

هفت روز وضع همین طور بود تا جایی که همه خسته شدند و پیش فرعون رفتند و شکایت کردند. فرعون به موسی گفت:"اگر قورباغه‏ها را از بین ببری من با خواسته ی تو موافقت می‏کنم."

موسی قورباغه‏ ها را از بین برد. اما فرعون راضی نشد و گفت:" از بین بردن قورباغه‏ها که کار سختی نبود." موسی یک بار دیگر پیش فرعون رفت و چون دید باز هم مخالفت می‏کند این بار عصای خودش را به طرف آسمان برد. یکدفعه یک عالمه پشه از آسمان آمدند و همه جا را پر کردند. آنها توی دهان و گوش مردم می‏رفتند و هیچ کس نمی‏توانست جلویشان را بگیرد.

همه از دست پشه‏ ها فرار می‏کردند و ناراحت بودند تا جایی که همه باز پیش فرعون رفتند و شکایت کردند. فرعون از موسی خواست تا پشه‏ها را از بین ببرد. موسی قبول کرد و همه پشه‏ها از بین رفتند.اما این بار مشاوران فرعون به او گفتند که با رفتن بنی‏اسرائیل موافقت نکند. فرعون به موسی گفت:" تو و بنی‏ اسرائیل می‏توانید در خانه‏هایتان قربانی کنید، ولی حق ندارید از مصر بیرون بروید." موسی گفت:" در شهری که‏همه با دین خدا مخالفند چطور می‏توانیم قربانی کنیم؟" و از قصر خارج شد و یک مشت خاکستر به طرف آسمان پاشید. مدتی بعد همه سربازان و خانواده فرعون مریض شدند و آبله گرفتند. این وضعیت یک بار دیگر هم تکرار شد و موسی عصای خودش را به طرف آسمان برد. یکدفعه تگرگ سختی بارید و همه‏ي حیوانات و گیاهان را از بین برد.

اما در جایی که بنی ‏اسرائیل زندگی می‏کردند هیچ اتفاقی نیفتاد. فرعون که خیلی ترسیده بود به موسی گفت:" تو با چه کسانی می‏خواهی از مصر بیرون بروی؟" موسی گفت:" با همه مردم و حیوانهای‏شان."

فرعون گفت:" تو می‏توانی با مردمی که به سن بلوغ رسیده و بزرگ شده‏اند به صحرا بروی و همانجا در نزدیکی شهر به عبادت خدا بپردازی. در آنجا احتیاجی به حیوانهای‏تان ندارید."

موسی که ناامید شده بود،عصایش را به زمین زد. یکدفعه تمام شهر پر از ملخ شد.

زندگینامه حضرت موسی (ع)

ملخ‏ها همه جا را خراب کردند و تنها گیاهانی که از تگرگ سالم مانده بودند را هم خوردند. اما فرعون باز هم قبول نکرد. این بار موسی دستش را به طرف آسمان دراز کرد و همه شهر به غیر از خانه‏های بنی‏اسرائیل مثل شب تاریک شد. تاریکی هوا سه روز طول کشید.

بالاخره فرعون دید مقاومت در برابر موسی بی‏فایده است. به‏همین دلیل از او خواست به قصر بیاید و به او گفت:" از این شهر برو و دیگر هیچ وقت برنگرد. چون اگر برگردی حتماً تو را می‏کشم. هر چیزی را هم که می‏خواهی با خودت ببر." موسی خوشحال شد و از قصر بیرون رفت تا خبر را به بنی‏اسرائیل بدهد. بنی‏اسرائیل از شنیدن این خبر خوشحال شدند و خد ا را شکر کردند و بعد آماده ی سفر شدند.

موسی گفت:" وسایلتان را بردارید تا از شهر بیرون برویم." و همان روز بود که موسی و قوم بنی‏اسرائیل از مصر بیرون رفتند و در راه به رود نیل برخورد کردند و به اذن خدا رود نیل شکافته شد وقوم بنی‏اسرائیل ازداخل رود عبور کردند و فرعون و سربازانش که به دنبال آنها آمده بودند تا آنها را به مصر برگردانند، در رود نیل غرق شدند. این سزای کسانی است که به خداوند یکتا ایمان نمی‏آورند و به دیگران ستم می‏کنند.

منبع:

beytoote

[orochi]

احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)
احادیث پیامبر در مورد امام حسین (ع )
قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه علیه و آله :
اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً.
پیامبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله فرمود :
براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤ منان است که هرگز سرد و خاموش نمى شود .
منبع : کتاب جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم فرمودند :
الحسن و الحسین امامان قاما او قعدا .
حسن و حسین در همه احوال امام و پیشوایند ؛ چه بایستند و چه بنشینند .
منبع : کتاب بحار الانوار 43/291 و 44/2

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)**************

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم فرمودند :
ان الحسین باب من اءبواب الجنة
بى گمان حسین درى از درهاى بهشت است .
منبع : کتاب احقاق الحق 9/202
*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************


قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه علیه و آله :
اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤ منینَ لا تَبْرَدُ اَبَداً.
پیامبر اکرم صلّى اللّه علیه و آله فرمود :
براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمى شود .
منبع : ( کتاب جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556)

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

ان الحسین باب من ابواب الجنة .
بى گمان حسین درى از در هاى بهشت است .
منبع : کتاب احقاق الحق 9/202)

**************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

من عائده ، حرم الله علیه رایحة الجنة.
کسى که با او ( حسین ) عناد ورزد ، خداوند رایحه بهشت را بر او حرام گرداند.
( کتاب بحار الانوار 35/405 و احقاق الحق 9/202)

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

ان الحسین بن على فى السماء اکبر منه فى الارض.
بطور یقین حسین بن على در آسمان والاتر از زمین است .
( کتاب عیون اخبار الرضا 1/60 و بحار الانوار 36/204)

***********احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)**************

حسین منى و أنا من حسین احب الله من احب حسینا حسین سبط من الاسباط .
حسین از من و من از حسینم ؛ دوستدار حسین محبوب خداست ؛ حسین امتى از امت ها است .
منبع : ( کتاب ذخائر العقبى /124 و کتاب سنن ترمذى 2/307 و کتاب کنزالعمال 6/221 و 7/107 کتاب الفصول المهمة /171 و کتاب فضائل الخمسة 3/264 - 262.)

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

حریم پاک :
عن النبى (ص) قال :
... و هى اطهر بقاع الارض واعظمها حرمة و إنها لمن بطحاء الجنة .
پیامبر اسلام ( صلى الله علیه و آله ) در ضمن حدیث بلندى مى‏ فرماید :
کربلا پاک ترین بقعه روى زمین و از نظر احترام بزرگترین بقعه ‏ها است و الحق که کربلا از بساط هاى بهشت است .
منبع : کتاب بحار الانوار ، ج 98، ص 115 و نیز کتاب کامل الزیارات ، ص 264

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

شوق زیارت‏ :
قال الامام باقر ( علیه السلام ):
لو یعلم الناس ما فى زیارة قبر الحسین ( علیه السلام ) من الفضل ، لماتوا شوق
امام باقر ( علیه السلام ) فرمود :
اگر مردم می دانستند که چه فضیلتى در زیارت مرقد امام حسین ( علیه السلام ) است از شوق زیارت میمردند .
منبع : کتاب ثواب الاعمال ، ص 319؛ به نقل از کتاب کامل الزیارات .

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

ستاره سرخ محشر :
قال على بن الحسین ( علیه السلام ):
تزهر أرض کربلا یوم القیامة کالکوکب الدرى وتنادى انا ارض الله المقدسة الطیبة المبارکة التى تضمنت سید الشهداء و سید شباب اهل الجنة .
امام سجاد ( علیه السلام ) فرمود :
زمین کربلا ، در روز رستاخیز ، چون ستاره مرواریدى مى ‏درخشد و ندا مى ‏دهد که من زمین مقدس خدایم ، زمین پاک و مبارکى که پیشواى شهیدان و سالار جوانان بهشت را در بر گرفته است .
منبع : کتاب ادب الطف ، ج 1، ص 236، به نقل از کتاب کامل الزیارات، ص 268.

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

زیارت مداوم‏ :
قال الصادق ( علیه السلام ) :
زوروا کربلا و لا تقطعوه فاءن خیر أولاد الانبیاء ضمنته...
امام صادق (ع) فرمود :
کربلا را زیارت کنید و این کار را ادامه دهید ، چرا که کربلا بهترین فرزندان پیامبران را در آغوش خویش گرفته است .
منبع : کتاب کامل الزیارات ، ص 269

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

کربلا حرم امن‏ :
قال ابو عبدالله ( علیه السلام ):
ان الله اتخذ کربلا حرما آمنا مبارکا قبل ان یتخذ مکة حرم
امام صادق (ع) فرمود :
به راستى که خدا کربلا را حرم امن و با برکت قرار داد پیش از آنکه مکه را حرم قرار دهد .
منبع : کتاب کامل الزیارات ، ص 267 بحار، ج،98، ص 110

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

سفره ‏هاى نور :
قال الامام الصادق ( علیه السلام ) :
من سره ان یکون على موائد النور یوم القیامة فلیکن من زوار الحسین بن على ( علیهما السلام )
امام صادق (ع) فرمود :
هر کس دوست دارد روز قیامت ، بر سر سفره ‏هاى نور بنشیند باید از زائران امام حسین ( علیه السلام ) باشد .
منبع : کتاب وسائل الشیعه ، ج 10، ص 330، بحار الانوار، ج 98، ص 72.

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

از زیارت تا شهادت‏ :
قال ابو عبدالله ( علیه السلام ) :
لا تدع زیارة الحسین بن على علیهما السلام و مر أصحابک بذلک یمد الله فى عمرک و یزید فى رزقک و یحییک‏ء الله سعیدا و لا تموت الا شهیدا .
امام صادق (ع) فرمود :
زیارت امام حسین علیه السلام را ترک نکن و به دوستان و یارانت نیز همین را سفارش کن ! تا خدا عمرت را دراز و روزى و رزقت را زیاد کند و خدا تو را با سعادت زنده دارد و نمیرى مگر شهید .
منبع : کتاب وسائل الشیعه ، چ 10 ص335

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

نشان شیعه بودن‏ :
قال الصادق ( علیه السلام ) :
من لم یأت قبر الحسین ( علیه السلام ) و هو یزعم انه لنا شیعة حتى یموت فلیس هو لنا شیعة و ان کان من اهل الجنة فهو من ضیفان اهل الجنة .
امام صادق ( علیه السلام ) فرمود :
کسى که به زیارت قبر امام حسین نرود و خیال کند که شیعه ما است و با این حال و خیال بمیرد او شیعه ما نیست و اگر هم از اهل بهشت باشد از میهمانان اهل بهشت خواهد بود .
منبع : کتاب کامل الزیارات ، ص 193، بحار الانوار، ج 98 ص4

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

حدیث محبت‏ :
عن ابى عبد الله قال :
من اراد الله به الخیر قذف فى قلبه حب الحسین ( علیه السلام ) و زیارته و من اراد الله به السوء قذف فى قلبه بغض الحسین ( علیه السلام ) و بغض زیارته .
امام صادق (ع) فرمود :
هر کس که خدا خیر خواه او باشد محبت حسین (ع) و زیارتش را در دل او مى ‏اندازد و هر کس که خدا بدخواه او باشد کینه و خشم حسین (ع) و خشم زیارتش را در دل او مى‏ اندازد .
منبع : کتاب وسائل الشیعه ، ج 10 ص 388، بحار الانوار ، ج 98، ص76

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)**************

زیارت عاشورا :
قال الصادق ( علیه السلام ) :
من زار الحسین ( علیه السلام ) یوم عاشورا وجبت له الجنة
امام صادق (ع) فرمود :
هر کس که امام حسین ( علیه السلام ) را در روز عاشوار زیارت کند بهشت بر او واجب می شود .
منبع : کتاب اقبال الاعمال ، ص568

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

تربت شفا بخش :
عن موسى بن جعفر ( علیه السلام ) قال :
و لا تأخذوا من تربتى شیئا لتبرکوا به فأن کل تربة لنا محرمة الا تربة جدى الحسین بن على علیهما السلام فأن الله عزوجل جعلها شفاء لشیعتنا و أولیائنا .
حضرت امام کاظم (ع) در ضمن حدیثى که از رحلت خویش خبرى مى ‏داد فرمود :
چیزى از خاک قبر من برندارید تا به آن تبرک جویید چراکه خودرن هر خاکى جز تربت جدم حسین (ع) بر ما حرام است ، خداى متعال تنها تربت کربلا را براى شیعیان و دوستان ما شفا قرار داده است .
منبع : کتاب جامع الاحادیث الشیعه ، ج 12، ص533

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

احادیث دیگر :
امام صادق علیه السلام فرمودند :
نفس کشیدن کسى که بخاطر مظلومیت ما محزون باشد ، ذکر و تسبیح است .
منبع : کتاب نفس المهموم شیخ عباس قمى (ره)

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

امام صادق علیه السلام به یکى از گریه ‏کنان امام حسین علیه السلام فرمودند :
رَحِمَ‏اللَّهُ دَمْعَتَک ....خداوند این اشک هایت را رحمت نماید .
منبع : کتاب اشک حسینی سرمایه شیعه به نقل از کامل ‏الزیارات

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

امام صادق علیه السلام فرمودند :
گریه کننده جدَّم از جاى خود برنمى‏ خیزد مگر اینکه مانند روزى که از مادر متولد شده از گناهان پاک است.
منبع : کتاب الکسیر العبادات به نقل از منتخب

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

حضرت زهرا علیها السلام فرمودند :
هرگاه گریه کنندگان بر حسینم داخل بهشت شوند ، من هم داخل بهشت مى‏شوم .
منبع : کتاب اشک حسینی سرمایه شیعه به نقل از البکا ص 86

***************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)****************

حضرت صادق علیه السلام فرمودند :
خدا حیا مى‏ کند گریه کننده بر حسین ابن على علیه السلام را عذاب نماید .
منبع : کتاب اشک حسینی سرمایه شیعه به نقل از البکا ص 94

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

حضرت صادق علیه السلام فرمودند :
امام حسین علیه السلام دائماً به زوّار و گریه کنندگان و اقامه کنندگان عزایش نظر ( رحمت ) دارد .
منبع : کتاب الکسیر العبادات به نقل از منتخب

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

امام صادق علیه السلام فرمودند :
براى هر چیزى ثوابى معین است جز اشکى که براى ما ریخته مى ‏شود . ( که ثواب آن با خداست )
منبع : کتاب الکسیر العبادات فى اسرار الشهادات ص 99

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)**************

امام صادق علیه السلام فرمودند :
جدِّ ما حسین علیه السلام هنگامى که به گریه کنندگان خود نگاه مى‏ کند براى آنان استغفار مى‏ کند و از جدّ و پدر و مادر و برادر خویش مى‏ خواهد که آنها هم براى گریه کنندگان و اقامه کنندگان عزاى او استغفار کنند .
منبع : کتاب الکسیر العبادات به نقل از منتخب

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

امام صادق علیه السلام فرمودند :
حضرت امام حسین علیه السلام با حالى حزین و اندوه کشته شدند و سزاوار است بر خدا که هیچ حزین و اندوهگینى به زیارت آن جناب نرود مگر آنکه حق تعالى وى را مسرور و شادمان به اهلش برگرداند .
منبع : کتاب کامل الزیارات باب 39

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)**************

امام صادق علیه السلام فرمودند :
هر کسى هنگام یاد ما اشک از چشمانش جارى شود خدا آتش را بر صورت او حرام مى‏ کند .
منبع : کتاب الکسیر العبادات به نقل از کتاب کامل ‏الزیارات

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

امام باقر علیه السلام بعد از آموختن زیارت عاشورا به علقمه فرمودند :
هر کس این زیارت را بخواند ( از دور یا نزدیک ) و بر حسین علیه السلام ناله کند و امر کند اهل خود را که بدون تقیه بر حسین علیه السلام گریه کنند و اقامه کنند عز را در خانه ‏اش به اظهار جزع و همدیگر را بر مصیبت حسین علیه السلام تعزیت گویند من ضامن او مى‏ شوم نزد خدا که ثواب هزار حج ، هزار عمره و هزار غزوه براى او بنویسند .
منبع : کتاب الکسیر العبادات فى اسرارالشهادات ص 91

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

امام رضا علیه السلام فرمودند :
بر همچو حسینى گریه کنندگان گریه کنند که گریه بر او گناهان بزرگ را از بین مى‏ برد .
منبع : کتاب العیون العبری

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

امام رضا علیه السلام فرمودند :
اى پسر شبیب هر وقت بر هر چیز گریه کردى بر مصیبت حسین بن على علیه السلام گریه کن .
منبع : کتاب العیون العبری

**************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

امام رضا علیه السلام فرمودند :
همانا روز حسین چشم هاى ما را زخم و اشک هاى ما را جارى کرده است و عزیز ما را در کربلا خوار شمردند و ما را وارث محنت و بلا کرده است تا روز قیامت .
منبع : کتاب العیون العبری

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)**************

امام صادق علیه السلام فرمودند :
چهار هزار فرشته ژولیده و گرفته تا قیامت بر آن حضرت گریه مى‏ کنند .
منبع : کتاب کامل الزیارات باب 27

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)**************

امام صادق علیه السلام فرمودند :
حضرت فاطمه علیها السلام به کسانى که از شما به زیارت سیدالشهدا علیه السلام روند نظر فرموده و از خداوند منّان براى ایشان هر خیر و خوبى را مسئلت مى‏ نمایند ، مبادا در رفتن به زیارت آن حضرت بى رغبت باشید چرا که خیرى که در زیارت آن حضرت است بیشتر از آن است که بتوان احصاء و شمارش نمود .
منبع : کتاب کامل الزیارات باب 27

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

امام باقر علیه السلام فرمودند :
امر کنید شیعیان ما را به زیارت قبر حسین ابن على ‏علیه السلام چه آنکه زیارت آن حضرت رزق و روزى را زیاد و عمر را طولانى کرده و امورى که بدى و شر را جلب کنند دفع مى ‏نماید .
منبع : کتاب کامل الزیارات باب 61

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

امام صادق علیه السلام فرمودند :
کسى که قبر حسین علیه السلام را زیارت نکند پس از خیر کثیر محروم مانده و از عمرش یک سال کسر مى ‏شود .
منبع : کتاب کامل الزیارات باب 61 حدیث سوّم

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

امام صادق علیه السلام فرمودند :
رسول اکرم صلى الله علیه وآله خطاب به زوّار امام حسین علیه السلام مى‏ فرماید :
اى مسافرین خدا بشارت باد شما را که با من در بهشت همراه خواهید بود .
منبع : کتاب کامل الزیارات باب 62

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)*************

امام صادق علیه السلام فرمودند :
پدرم از جدّم نقل کردند که فرمودند : کسى که آن حضرت را صرفاً براى خدا و به قصد قربت زیارت کند خداوند متعال از گناهان رهایش نموده و او را همچون نوزادى که مادر زاییده قرار مى‏ دهد .
منبع : کتاب کامل الزیارات باب 62

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)**************

امام صادق علیه السلام فرمودند :
زائر امام حسین علیه السلام در روز قیامت صد نفر که همگى اهل دوزخ بوده و در دنیا از مسرفین بودند را شفاعت مى‏ کند .
منبع : کتاب کامل الزیارات باب 62

**************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)**************

امام صادق علیه السلام فرمودند :
کسى که تسبیح تربت امام حسین علیه السلام را همراه داشته باشد خداوند او را ذاکر و تسبیح کننده محسوب کند ، گر چه با آن ذکر نگوید .
منبع : کتاب خاک بهشت به نقل از بحار ج 85

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)**************

امام صادق علیه السلام فرمودند :
سجده بر تربت حسین علیه السلام حجاب هاى هفتگانه را پاره کرده و از بین مى‏ برد .
منبع : کتاب خاک بهشت به نقل از مصباح المتهجد

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)**************

شیخ دیلمى مى‏ فرماید :
امام صادق علیه السلام براى اظهار خشوع و خضوع نزد خداى تعالى بر غیر تربت امام حسین علیه السلام سجده نمى‏ کرد .
منبع : کتاب خاک بهشت به نقل از ارشاد القلوب

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)**************

امام صادق علیه السلام فرمودند :
خاک قبر امام حسین علیه السلام شفاى هر دردى است آن تربت بالاترین داروهاست .
منبع : کتاب خاک بهشت به نقل از کتاب کامل الزیارات

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)**************

امام صادق علیه السلام فرمودند :
خاک حرم امام حسین علیه السلام شفاى هر درد و امان از هر ترس است .
منبع : کتاب خاک بهشت به نقل از کتاب کامل الزیارات

*************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)************

امام صادق علیه السلام فرمودند :
کام فرزندانتان را به تربت برگیرید که سبب امنیت و باعث محفوظ ماندن آنهاست .
منبع : کتاب خاک بهشت به نقل از کتاب کامل الزیارات

************احادیثی در مورد محرم و امام حسین (ع)***********

امام رضا علیه السلام فرمودند :
چرا وقتى میت را دفن مى ‏کنید و سرش را بر خاک مى ‏گذارید در مقابل صورتش و زیر سرش مهرى از خاک ( قبر امام حسین علیه السلام ) نمى ‏گذارید ؟
منبع : کتاب خاک بهشت به نقل از وسایل ج 2