فاضل نظری

[NeGi!iN]

بی قرار توام ودر دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست
مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی وبین من وتو فاصله هاست
آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پر زدن چلچله هاست
بی هر لحضه مرا بیم فرو ریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست
باز می پرسمت از مسئله دوری وعشق
وسکوت تو جواب همه مسئله هاست

از سخن چینان شنیدم آشنایت نیستم
خاطراتت را بیاور تا بگویم کیستم
سیلی هم صحبتی از موج خوردن سخت نیست
صخره ام هر قدر بی مهری کنی می ایستم
تا نگویی اشک های شمع ازکم طاقتی است
در خودم آتش به پا کردم ولی نگریستم
چون شکست آینه، حیرت صد برابر می شود
بی سبب خود را شکستم تا بیننم کیستم
زندگی در برزخ وصل و جدایی ساده نیست
کاش قدری پیش از این یا بعد از آن می زیستم

[jasmin]

همين كه نعش درختي به باغ مي افتد
بهانه باز به دست اجاق مي اقتد

حكايت من و دنيا يتان حكايت آن
پرنده ايست كه به باتلاق مي افتد

عجب عدالت تلخي كه شادماني ها
فقط براي شما اتفاق مي افتد

تمام سهم من از روشني همان نوريست
كه از چراغ شما در اتاق مي افتد

به زور جاذبه سيب از درخت چيده زمين
چه ميوه اي ز سر اشتياق مي افتد

هميشه همره هابيل بوده قابيلي
ميان ما و شما كي فراق مي افتد؟

[micropersian]

به طعنه گفت به من: روزگار جانکاه است
به من! که هر نفسم آه در بی آه است

در آسمان خبری از ستاره من نیست
که هر چه بخت بلند است عمر کوتاه است

به جای سرزنش من به او نگاه کنید
دلیل سر به هوا بودن زمین ماه است

شب مشاهده چشم آن کمان ابروست!
کمین کنید که امشب سر بزنگاه است

شرار شوق و تب شرم و بوسه دیدار
شب خجالت من از لب تو در راه است....

[jasmin]

مرا بازيچه خود ساخت چون موسي كه دريا را
فراموشش نخواهم كرد چون دريا كه موسي را

خيانت قصه تلخي است اما از كه مي نالم
خودم پرورده بودم در حواريون يهودا را

نسيم وصل وقتي بوي گل مي داد حس كردم
كه اين ديوانه پرپر مي كند يك روز گل ها را

خيانت غيرت عشق است وقتي وصل ممكن نيست
نبايد بي وفايي ديد نيرنگ زليخا را

كسي را تاب ديدار سر زلف پريشان نيست
چرا آشفته مي خواهي خدايا خاطر ما را

نمي دانم چه افسوني گريبان گير مجنون است
كه وحشي مي كند چشمانش آهوان صحرا را

چه خواهد كرد با ما عشق پرسيديم و خنديدي
فقط با پاسخت پيچيده‌تر كردي معما را

[jasmin]

نشسته سايه اي از آفتاب بر رويش
به روي شانه طوفان رهاست گيسويش

ز دوردست سواران دوباره مي آيند
که بگذرند به اسبان خويش از رويش

کجاست يوسف مجروح پيرهن چاکم
که باد از دل صحرا مي آورد بويش

کسي بزرگتر از امتحان ابراهيم
کسي چنان که به مذبح بريد چاقويش

نشسته است کنارش کسي که مي گريد
کسي که دست گرفته به روي پهلويش

هزار مرتبه پرسيده ام زخود او کيست
که اين غريب نهاده است سر به زانويش

کسي در آن طرف دشت ها نه معلوم است
کجاي حادثه افتاده است بازويش

کسي که با لب خشک و ترک ترک شده اش
نشسته تير به زير کمان ابرويش

کسي است وارث اين دردها که چون کوه است
عجب که کوه ز ماتم سپيد شد مويش

عجب که کوه شده چون نسيم سرگردان
که عشق مي کشد از هر طرف به هر سويش

طلوع مي کند اکنون به روي نيزه سري
به روي شانه طوفان رهاست گيسويش

[jasmin]

من چه در وهم وجودم چه عدم دلتنگم
از عدم تا به وجود آمده ام دلتنگم

روح از افلاک و تن از خاک، در اين ساغر پاک
از در آميختن شادي و غم دلتنگم

خوشه اي از ملکوت تو مرا دور انداخت
من هنوز ازسفر باغ ارم دلتنگم

اي نبخشوده گناه پدرم آدم را
به گناهان نبخشوده قسم دلتنگم

حال در خوف و رجا رو به تو بر ميگردم
دو قدم دلهره دارم دو قدم دلتنگم

نشد از ياد برم خاطره دوري را
بازهرچند رسيديم به هم !دلتنگم

[keykavoos]

واقعا از خوندن شعراي فاضل ديوونه مي شم.
كتاب گريه هاي امپراتور رو انقد خوندم ديگه درب و داغون شده. با اينكه شعراشو حفظم اما از رو خوندن يه لذت ديگه اي داره.
دستتون درد نكنه.

[jasmin]

راحت بخواب اي شهر، آن ديوانه مرده ست
از گشنگي در گوشه پايانه مرده ست

از مرگ او کمتر پليسي باخبر شد
مرده ست، اما اندکي دزدانه مرده ست

جنب مبال پارک غوغا بود، گفتند:
ديشب زني در قسمت مردانه مرده ست

معشوق هامان پشت هم از دست رفتند:
فرزانه شوهر کرده و افسانه مرده ست

مجنون! برو دنبال کارت، چون که ليلا
حين نخستين عادت ماهانه مرده ست

گل را بکن از شاخه اش، بلبل سقط شد
آن شمع را خاموش کن، پروانه مرده ست.

[jasmin]

کودکان ديوانه ام خوانند و پيران ساحرم
من تفرجگاه ارواح پريشان خاطرم

خانه متروکم از اشباح سرگردان پر است
آسماني ناگريز از ابرهاي عابرم

چون صدف در سينه مرواريد پنهان کرده ام
دردل خود مومنم ،در چشم مردم کافرم

گرچه يک لحظه ست از ظاهر به باطن رفتنم
چند صد سال است راه از با طنم تا ظاهرم

خلق مي گويند:ابري تيره درپيرا هني ست
شايد ايشان راست مي گويند، شايد شاعرم

مرگ درمان من است از تلخ و شيرينش چه باک
هرچه باشد ناگريزم هرچه باشد حاضرم

[jasmin]

با هر بهانه و هوسي عاشقت شدست
فرقي نمي کند چه کسي عاشقت شدست

چيزي ز ماه بودن تو کم نمي شود
گيرم که برکه ايي نفسي عاشقت شدست

اي سيب سرخ غلتزنان در مسير رود
يک شهر تا به من برسي عاشقت شدست

پر مي کشي و واي به حال پرنده ايي
کز پشت ميله ي قفسي عاشقت شدست

ايينه ايي و اه که هرگز براي تو
فرقي نمي کند چه کسي عاشقت شدست