من دوران دانشگاه خوابگاهی بودم. الان که به اون دوران نگاه می کنم می بینم علیرغم بعضی مشکلات ، دوران خوبی بود. تحصیل دور از خانواده تجربه خوبی است.
در مورد بهتر بودن خوابگاه یا خونه گرفتن فکر کنم بهتره اول جو رو بررسی کنی. راستش به نظر من در خوابگاه برای درس خوندن مانعی نبود، همونطور که برای ول گشتن مانعی نیست.
مهمترین نکته هم اتاقی است، سعی کن کسی باشه که با اخلاقت جور باشه، اگه بچه مثبتی برو مثل خودت رو پیدا کن، اگه مذهبی هستی هم همینطور و ... . خیلی هم رو همشهری بودن و این چیزها حساب نکن. حتی اگه خونه هم بگیری این مساله که با چه کسانی هم خونه میشی باقی میمونه.
دوری از خانواده برات آزادیهایی به همراه داره، دیگه کسی نیست که تو رو کنترل کنه، صاحب اختیار خودتی، میتونی از صب تا شب و از شب تا صبح تا دوستات ول بگردی ، بحث کنی و چرت و پرت بگید ، بازی کنی ، سیگار بکشی و ... .
خیلی ها همون ترم اول سر همین مسخره بازیهامشروط میشن .
ممکنه اولش زندگی با چند نفر غریبه با فرهنگی متفاوت سخت باشه ولی بالاخره درست میشه نگران نباش