اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

[.::. RoNikA .::.]

همه‌چيز از آن شب شروع شد

و آن سوراخ لعنتي

و انگشتم كه كافي بود

فردا صبح اما هيچ‌كس از آن حوالي عبور نكرد

و روزهاي بعد

و ماه‌ها و سال‌هاي بعد

و كم‌كم

حالا تمام من‌هم كفايت نمي‌كنم

دارم گم مي‌شوم در اين حفره

اين سد دارد مي‌شكند

و هيچ‌كس از اين حوالي عبور نمي‌كند

و نخواهد كرد انگار...

[Ghorbat22]

زمستان بی‌رحمیست !
چشم‌هایِ تو را از من دزدیده
حالا
هر عابرِ شالگردن پوشی که می‌گذرد
انگار تویی که از کنارم گذشته‌ای

[Mahdi/s]

يک مسافر تنها درحوالي جاده
مثل پنجره،دلباز،مثل سايه ها:ساده
بي خيال از دنيا،با تبسمي شيرين
امده پر از احساس،دل به زندگي داده
واي از اين باران! قصه گوي سال هاي بي حضور
که با وسواسي شگرف حلقه هاي دلبستگي را خيس مي کنند
انقدر خيس تا لبريز شوند ناگهاني تر از امدنت،مي روي
بي بهانه من مي مانم و باران هاي بي اجازه
قلب عاشقي که سپاس گذارت مي ماند تا ابد، متشکرم که به من فهماندي که:
چقدر مي توانم دوست بدارم و عاشق باشم بي توقع باور کن ،بي توقع!
دارم به تو فکر مي کنم فقط فکر مي کنم اما تمام لحظه ها پر مي شود،از سطرهاي عاشقي
همراه خوب و ساکت من،سلام
موسيقي زنده،ساده و بي کلام من
دوست دارم
-بدون توقع-
به نام عشق
باران گرفته مثل هميشه و ....

[amir 69]

ای همه معنای بودن
هر چه هستی باش
اما کاش...
نه٬ جز اینم آرزویی نیست!
هر چه هستی باش!
اما...
باش!!!...
اعتراف می کنم که نگریسته ام
گهگاه
به آسمان
به چشـــــم ســتارگان
نه به تمامی شان
به آنانکه شبیه ترند به چشمان تــــــــــو

[amir 69]

امروز ...امروز است
و فردا ...امروزی دیگر !
چه فرقی دارد
روزها برایم
وقتی تو را ندارم ..

[amir 69]

چقدر ثانيه ها نامردند
گفته بودند كه بر مي گردند
برنگشتند و پس از رفتنشان
عقربه ها بي جهت مي گردند.
آه اين عقربه هاي نامرد
چه بلايي بر سرم اوردند
نه ز بغضم گره اي بگسستند
نه زدردم گره اي دوا كردند
آه از اين عقربه هاي نامرد..

[.::. RoNikA .::.]

تو در برابر من نشسته بودی
و تابوت تهی بود
مرده شور تخت خالی را آب می کشید
تو در برابر من نشسته بودی
گورکن خاک ها را کنار می زد
من عاشقت می شدم
و تو در برابرم
پروانه ای از درخت پرید
مرده شور خوابش برد
گورکن آن قدر خاک را در آرزویت کند
که چشمه ای از زمین جوشید
ما, در تابوت دراز کشیدیم
در آغوش هم مردیم
و پروانه ای که پریده بود
میان دست های مان
پیله بست

[Rock Magic]

چه بگویم؟ سخنی نیست.
می وزد از سر امید نسیمی،
لیک تا زمزمه یی ساز کند،
در همه خلوت صحرا
به رهش
نارونی نیست
چه بگویم؟ سخنی نیست.
پشت درهای فرو بسته
شب از دشنه و دشمن پر
به کج اندیشی
خاموش
نشسته ست
بام ها
زیر فشار شب
کج،
کوچه
از آمد و رفت شب بد چشم سمج
خسته است
چه بگویم ؟سخنی نیست
در همه خلوت این شهر ، آوا
جز ز موشی که دراند کفنی، نیست.
وندر این ظلمت جا
جز سیا نوحه ی شو مرده زنی، نیست.
ور نسیمی جنبد
به ره اش
نجوا را
نارونی نیست
چه بگویم سخنی نیست...

[.::. RoNikA .::.]

شکستن یک دل

چقدر توان می خواهد مگر ؟

که پنداشتی

آن که قوی بود ، تو بودی!

[.::. RoNikA .::.]

بوی تو می آید هنوز
در دستهایم...در حرفهایم...در آسمان
چه سردی چه سنگ
و من
چه دلخوشم به آمدنت
به آمدن طنین قدمهایت به حضور نگاهت
به آوای کلام آخرت
یادم هست...
بی بدرقه مرا به فرداها سپردی
یادت باشد...
تنهایم هنوز !