نحوه ابراز احساسات در چهره ريشه ژنتيكي دارد
اگر تصور ميكنيد شكل ابزار احساسات در چهره يك پيامد و نتيجه آموختههاي فرهنگي است، بايد بهتر و بيشتر در اين باره بيانديشيد، چون نتايج يك تحقيق جديد نشان داده است كه اين امر ارتباط مستقيم با ژنهاي ما دارد.
به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين نخستين مطالعهاي است كه نشان ميدهد، نوع تظاهرات چهره در شرايط احساسي مختلف يك امر موروثي و دروني است و ارتباطي با يادگيريهاي فرهنگي ندارد.
شرح اين پژوهش در مجله روانشناسي شخصيت و اجتماعي منتشر شده است.
در طول اين تحقيقات، معلوم شد كه در افراد بينا و نابينا در واكنش به محركهاي احساسي خاص نوع حركتهاي ماهيچههاي صورت مشابه يكديگر است و بنابراين تظاهرات چهره در بيان احساسات در هر دو گروه به هم است.
ديويد ماتسوموتو، محقق اصلي و استاد روانشناسي در دانشگاه سانفرانسيسكو در اين زمينه متذكر شد: مطالعات ما همچنين ديدگاه جديدي درباره نحوه مديريت و كنترل واكنشهاي احساسي در چهره و مطابق با موضوعات اجتماعي را از سوي انسانها ارائه ميكند.
بر اساس اين يافتهها، توانايي تنظيم بيانات احساسي در صورت از طريق مشاهده قابل يادگيري است.
در طول اين تحقيقات از گروههاي شركت كننده حدود چهار هزار و 800 عكس تهيه شده و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است.
همچنين اين تصاوير شامل عكسهايي از ورزشكاران 23 كشور مختلف بوده است.
با بررسي اين تجزيه و تحليلها محققان به يك رابطه آماري بين بيانات احساسي در چهره افراد نابينا و سالم پي بردند كه تقريبا كامل و بيعيب و نقص بوده است.
آنها تاكيد كردند: بر اساس اين پژوهش يك عامل ژنتيكي در درون ما منبع بروز اين تظاهرات احساسي مانند خشم، نگراني يا شادماني در چهره است.