مشاعره

[ghazal_ak]

یک جرعه می ز ملک کاووس به است

از تخت قباد و ملکت طوس به است

[Mahdi Hero]

تا چند اسير رنگ و بو خواهي شد ؟
چند از پي هر زشت و نكو خواهي شد ؟
گر چشمه ي زمزمي و گر آب حيات
آخر به دل خاك فرو خواهي شد ...

[Masоud]

در باغ چو شد باد صبا دایه گل
بر بست مشاطه وار پیرایه گل

از سایه به خورشید اگرت هست امان
خورشید رخی طلب کن و سایه گل

[Leyth]

لبم در حسرت فریاد مرده ست
شقایق در هجوم باد مرده ست

پریدن از قفس دیگر محال است
زبان مادرم از ترس لال است

بیا تا بگذریم اینجا تگرگ است
درخت خانه مان بی شاخ و برگست ...

[دل تنگم]

تکرار لحظه ها به جنونم کشانده است
دیگر بهانه ای که بمانم، نمانده است

وقتی هوای دهکده آلوده می شود
یعنی که حرص در چمن دل چرانده است

کو چوب دستی و نی و کو هی هی شبان
دیری ست گرگِ گله خودش را رسانده است

طفل و جوان و پیر در این عصر ِ ادعا
یک واژه از کتابِ صداقت نخوانده است

در شطِّ گرد و کینه و در قحطی ِ وفا
صد آفرین به آن که دلش را تکانده است

[hatam]

تصویر کینه را که در دل دشمن دیده ای
عکس العمل بود ز کردار زشت تو

من کشته ام تمام بدی های جسم خود
ای جان من بگو که تو بهتر چه دیده ای

[دل تنگم]

یک قطره- و گاه چنان موج می زنم-
درخود، که ناگزیری، دریا ببینی اَم

شب های شعر خوانی من بی فروغ نیست
اما تو با چراغ بیا تا به بینی اَم

[seied-taher]

من باده می برم تا کوی شهنشه دل
در راه نوشم از می تا بوسم آن مه دل
از درد بی نصیبی جانم به لب رسیده
یارا بیا که بوسم یکدم لب از ته دل
دیوانه مست باشد زنجیر نیست چاره
چون بود اسیر عشقی رسواست در ره دل

[دل تنگم]

لكنتي كه ريشه مي­زند در تمام آرزوهايم
با يك سلام حرف من تمام مي­شود، به آساني

ناگهان لبخند مي­زني... و بوي تلخي بادام
انصاف نيست اين حكم براي جرم اين ساني

[kimya87]

یک سبد ستاره چیده ام برای تو
یک سبد ستاره
کوزه ای پُر آب
دسته ای گل از نگاه ِ آفتاب
یک رَدا برای شانه های مهربان تو!
در شبان ِ سرد