ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ
به قرآنی که اندر سینه داری
ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ
به قرآنی که اندر سینه داری
یغمای عقل و دین را بیرون خرام سر مست
در سر کلاه بشکن در بر قبا بگردان
نوره نور اول نارینه نار اول یئتر
ادمه اولدور سزاوار اول یئتر
نسیمی
رسم عاشق کشی و شیوه ی شهر آشوبی
جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود
جان عشاق سپند رخ خود می دانست
و آتش چهره بدین کار ب افروخته بود
کفر زلفش ره دین می زد و آن سنگین دل
در رهش مشعلی از چهره بر افوخته بود
دیری کن دیندیره نی اولمادی ایللر بویوجا
ائله کی حقه قو ووشدو آدی هر آی گلیری
مجید صباغ ایرانی
(تا زنده بود نامی از او حتی یکبار هم به زبان ها نیامد
وقتی مرد هر ماه اسم او جاری بر زبان هاست)
ی
یارب بگیرش ار چه دل چون کبوترم
افکند و کشت و حرمت صید حرم نداشت
تزویر ایله بیر عدّه چاتار کامه،غم ائتمه
خوش کامه چاتا چاتمایا ناکام دا قالماز
مجید صبّاغ ایرانی
(بعضی با تزویر به کام خود میرسند ،غم مخور
اگر به کام خوش رسد یا نرسد،ناکام نیز نخواهد ماند)
زاد ِ راه ِ حرم وصل نداریم مگر
به گدایی ز در ِ میکده زادی طلبیم
من ازلدن عشقیله پیر اولموشام
گاه ایکی اونونلا گاه بیر اولموشام
احسن صورتده تخمیر اولموشام
قادرم هر امره تقدیر اولموشام
عمادالدین نسیمی
من که شاعر شدم تا دو چشمم
خیس ِ اندوهِ انسان ببارد
شانه ای کو... که غم را بفهمد
تا دلم چند دامان ببارد
چترها داغدار ِ گناهند
کاش یک ریز باران ببارد
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)