
نوشته شده توسط
k@vir
خب عشق الهی بحثش جداست!
من اونی که گفتم راجع به عشق زمیننی بود ولی به این معتقدم آدم هر چقدر به خدا نزدیک تر باشه هر چه بیشتر عاشق خدا باشه اصلا تنهایی رو حس نمی کنه وقتی می دونه خدا چقدر بنده اش رو دوست داره از رگ گردن هم بهش نزدیک تره هیچ وقت احساس تنهایی نمی کنه!
اگه ما انسان ها حس تنهایی می کنیم دلومون می گیره و .... به خاطر اینه که هنوز به درک واقعی نرسیدیم من خودمو می گم اونقدر لیاقت ندارم که بگم عشق االهی دارم ولی خدامم خیلی دوست دارم ! خیلی کمکم می کنه تو زندگی می دونم تنهام نمی زاره!
اصلا ما انسان ها فکر نکنم در اون حد باشیم که بگیم از عشق الهی سیرابیم یا نه!
خدا نصف سر سوزن هم به فکر ما باشه باز از سرمونم زیاده این جا سیراب معنی نداره که!
کی می تونه بگه من سیراب شدم بسمه دیگه لطف و مرحمت خدا رو نمی خوام؟ !!!!
نه! نمی شه.