مشاعره

[دل تنگم]

دل می​رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز
باشد که بازبینیم دیدار آشنا را

ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون
نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

در حلقه ی گل و مل خوش خواند دوش بلبل
هات الصبوح هبوا یا ایها السکارا

ای صاحب کرامت شکرانه ی سلامت
روزی تفقدی کن درویش بی​نوا را

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
با دوستان مروت با دشمنان مدارا

در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند
گر تو نمی​پسندی تغییر کن قضا را

آن تلخ وش که صوفی ام الخبائثش خواند
اشهی لنا و احلی من قبله العذارا

هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی
کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را

سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد
دلبر که در کف او موم است سنگ خارا

آیینه ی سکندر جام می است بنگر
تا بر تو عرضه دارد احوال ملک دارا

خوبان پارسی گو بخشندگان عمرند
ساقی بده بشارت رندان پارسا را

حافظ به خود نپوشید این خرقه ی می آلود
ای شیخ پاک دامن معذور دار ما را

[Doyenfery]

از میان عدسی چشم های اشک بارم که شبیه چشم ماهی است
به سختی می توانم شکل این لحظه از زمان را ببینم
و به جای آنکه در بلندای آسمان آبی و شفاف پرواز کنم
مانند حلزونی می پیچم و به سوراخی در زمین فرو می روم و در آن پنهان می شوم

عزیز من ، اگر روزی توانستی از میدان مین بگذری
و سگها را بزنی و چشم های بی احساس الکترونیک را فریب دهی و اگر روزی توانستی
از آتش اسلخه هایی که در سالن شلیک می کنند بگذری
آن روز شماره رمز رو بگیر و
هفت تیرت را شلیک کن
و آنگاه اگر من آنجا بودم به تو خواهم گفت
که پشت دیوار چه خبر است

(می دانی پشت دیوار چه خبر است ؟ به تو خواهم گفت)
پشت دیوار پسری و جود دارد که دچار توهمی عظیم است
او با عکس های مجله عشق می بازد
و در فکر اینست که آیا تو امشب را با اعتقاد جدیدت می خوابی؟
راستی آیا کسی می تواند آن پسر را دوست بدارد ؟
و یا این رویای یک آدم دیوانه است ؟

و اگر من نیمه تاریکم را به نشان دهم ، اگر ناخودآگاهم را به تو نشان دهم ;
آیا باز هم مرا پیش خود نگه می داری ؟
و اگر قلبم را بر روی تو بگشایم
و ضعف هایم را به تو آشکار کنم
آنگاه چه خواهی کرد ؟
آیا این ماجرا را برای مجله رولینگ استون می فرستی ؟
ایا بچه ها را بر می داری و ترکم می کنی ؟
و با اطمینان لبخند می زنی و پشت تلفن برایم نجوا می کنی ؟
آیا مرا درک خواهی کرد؟
و یا مرا به خاه خود خواهی برد ؟

اما فکر می کردم باید احساساتم را عریان کنم
اما می اندیشم باید شمارش معکوس را آغاز کنم ،
بنابر این تیغ را در دستان لرزانم گرفتم
آماده بودم تو خود را از پای در آورم
اما همان موقع تلفن زنگ زد
من هرگز جرات انجام برش آخر را نداشتم.

[Mist]

دل می​رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

دیشب هر چی منتظر شدم کسی نیومد منم رفتم شب یلدا هیشکی نبود برا مشاعره

.................................................

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب

مستحق بودم و اینها به زکاتم دادند

[t.s.m.t]

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب
مستحق بودم و اینها به زکاتم دادند

دید دوران در حصول علم و عرفان و ادب
اهتمام و سعی و اقدام مرا
بر خلاف اهل عالم یافت عزم همّتم
کرد در عالم فضولی زین سبب نام مرا

مولانا حکیم محمد فضولی بغدادی

[دل تنگم]

از دست‎ هرچه ‎بود ازدست‎ هرچه هست
از دستِ ‎پينه ‎دار از دسـتِ بي نمك

يك هو به گلّه زد، يك بره ی عجيب
يك ميش ‎نانجيب، يك‎ گرگ تيز تك

زَد، بُرد، كُشت، [خورد] چوپان، ولي دريغ
هي ‎گفت: «به درك»، هي ‎گفت: « به ‎درك»

چوپانِ بي چماق، چوپان باتلاق
نه «ياعلي مدد»!، نه «اي‎ خدا كمك»!

او را نزن كتك، اي «يا هُوَ الغفور»!
او را نكن فَلَك اي «لاشريك لك»!

او را نزن كه ما، ما نيز بي خيال
ما نيز به درك، ما نيـز بـه درك!

[t.s.m.t]

کؤنولده مین غمیم واردیر که پنهان ائیلمک اولماز
بو هم بیر غم که ائل طعنیندن افغان ائیلمک اولماز

نه مشکل درد اولورسا،بولونور عالمده درمانی
نه مشکل درد ایمیش عشقین کی درمان ائیله مک اولماز

مولانا حکیم محمد فضولی بغدادی

در دل هزار غم دارم که پنهان ناشدنی است
هم این غمیست که از طعن مردم افغان نتوانم کرد

هر درد مشکل را در عالم درمانی ست
چه مشکل دردیست ،عشق را،که درمان ناشدنی است

ز

[kar1591]

تا ز میخانه دمی نام و نشان خواهد بود
سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود

[t.s.m.t]

باید که با "ز" شروع می شد و به هر حال:

دوت الیمدن،غرق دریای گناهم یا حسین
التفاتون اولسا نئیلر یوز بئله دریا منه

صراف تبریزی

(دستم را بگیر یا حسین که غرق گناه دریا شده ام
اگر التفات کنی صد دریا همچون این بر من اثری ندارد)

ه

[ghazal_ak]

هر زمان با تو یار اندیشم
تا تو اندر جهان چه خواهی کرد
نقش آب روان مباش به پاس
نقش آب روان چه خواهی کرد

[t.s.m.t]

در لجه خون چرا نشستی عباس
بر ياری من برآر دستی عباس

دستی به کمر گرفته و می گويم
رفتی کمر مرا شکستی عباس