دوست عزیز.
ریست کردن پورت DSLAM معنا داره. درست مثل اینه که شما روی کامپیوترت از طریق ویندوز کارت شبکهات رو disable کنی و بعد دوباره enablesh کنی. در مورد پورت DSLAM هم منظور این نیست که فیزیک اون پورت دستکاری بشه. بلکه به دلایلی عملکرد نرمافزاری پورت مذکور در DSLAM دچار اشکال میشه و به تعبیری پورت قفل میشه. این جور موقعها پشتیبان ISP از طریق نرمافزار مدیریت DSLAM میتونه اون پورت رو ریست یا رفرش کنه تا از حالت قفلشدگی دربیاد بیرون.
در این مورد که میفرمایید عمده مشکلات کاهش سرعت و کیفیت ارتباط به ویژه تو ساعتهای شلوغی به کمبود پهنای باند مربوطه کاملن حق با شماست. در مورد اغلب ISPها هم تو ایران صادقه. یعنی تو ساعتهای خلوتی سرعت و کیفیت ارتباط خیلی بهتره. اما با نزدیک شدن به ساعتهای اوج مصرف و شلوغی که بسته به منطقه ممکنه متفاوت باشه، هم سرعت و هم کیفیت ارتباط به شدت افت میکنه. پینگ بالا، تایماوتهای مکرر، حتی قطعی و پرش لینک و حتی افزایش نویز تو ساعتهای شلوغی به همین دلیله.
اما یه نکتهای هم در مورد ضریب اشتراک:
تو دنیا (نه فقط در ایران) پهنای باند اینترنت به دو صورت اختصاصی (Dedicated) و اشتراکی (Shared) فروخته میشه. فقط در سرویسهای اختصاصیه که پهنای باند فروخته شده در قرارداد به طور کامل اختصاص به همون خریدار داره و به تعبیری ضریب اشتراکش 1 به 1 اه. اما اغلب سرویسهای اینترنت خانگی و حتی تجاری، سرویسهای اشتراکی هستن. یعنی یه پهنای باند مشخص رو چندین مشترک با هم استفاده میکنن. البته این که تو ایران از نظر سازمان تنظیم مقررات برای تمامی سرویسها ضریب اشتراک 1 به 8 مبنا و قاعده شده، هم مسخرهاست. هر چی پهنای باند بزرگتر باشه تعداد بیشتری کاربر رو (با تحلیل آماری الگوی مصرف کاربرا) میشه همزمان روش به اشتراک گذاشت. کاری که در عمل و واقعیت ISPهای داخلی هم همین کار رو میکنن.
تو ISPهای کشورهای پیشرفته هم ضریب اشتراک 1 به 20 برای سرویسهای تجاری و 1 به 50 برای سرویسهای خانگی که پهنای باند سرویشون زیر 10مگابیت باشه کاملن معموله. حتی در مقالهای ضریب اشتراک 1 به 600 رو روی یه لینک وایرلس 30مگابیتی در یک مجتمع تجاری - مسکونی هم دیدم. یعنی شرکتی که تو اون مجتمع یه ارتباط وایرلس 30مگابیتی داشته اون رو با همون پهنای باند به 600 مشترک فروخته بوده.