تجربیاتی که داشتید و می تونه به بقیه توی زندگی کمک کنه اینجا بیان کنید(نقل قول ممنوع)

[5ajad]

آقا تا مریض شدین برین دکتر...کم نیستن کسایی که به خاطر یه سرما خوردگی ساده بیماری قلبی گرفتن و مجبور به عمل جراحی شدن!
======
گفتم عمل جراحی:
(این یکی دیگه تجربه خودمه)
چندین سال پیش مشخص شد که بیماری قلبی دارم ، پدر مادرم منو بردن پیش یه دکتر ، که اون دکتر هم گفت باید عمل شه ! خلاصه اینکه منو بردن زیر تیغ یه پروفسور قلب (!) ، نهایتا خوب نشدم که هیچی ، بد تر هم شدم
تازه بعد چند سال که رفتم پیش دکتر های دیگه ، گفتن که از اول هم عمل جراحی لازم نبوده!


نتیجه اینکه برای بیماری هاتون (اونایی جدی هستن...مثلا برای سرما خوردگی نه) به دکتر های مختلف مراجعه کنید! بعضی از پزشک ها هستن که از دکتری فقط اسمش روشونه و هیچی حالیشون نیست!
مخصوصا بعضی هاشون که طلب پول زیر میزی میکنن باید بیشتر بهشون شک کرد!

ببخشید طولانی شد!

[hfj]

شاید بعضی از شما هنوز شاغل نشدین و سر کار نرفته باشین. ولی من که چندین ساله توی این جامعه دارم کار می‌کنم، تجربیاتی بدست آوردم که امیدوارم براتون مفید باشه:

تجربه‌ی اول:
متاسفانه توی کشوری که داریم زندگی می‌کنیم، محل کار، تبدیل شده به یک محیط زمخت و خشن و هر کسی که بیشتر اهل حیله و نیرنگ باشه، موفق‌تره. دوستای عزیز P30، یه توصیه‌ی برادرانه دارم براتون و اینکه توی محل کار، هرگز و هرگز و هرگز، کسی رو مورد اعتماد و امین خودتون ندونین. حتی صمیمی‌ترین همکاری که ممکنه داشته باشین، میتونه خیلی راحت زیراب شما رو بزنه. پس نکته‌ی طلایی اینه که: ظاهر آدم‌ها با باطنشون خیلی فرق می‌کنه. سعی کنین توی محل کار، به هیچ عنوان از مسائل شخصی و خانوادگی برای کسی تعریف نکنین که بعداً براتون دردسرساز می‌شه. همون دوست‌هایی که فکر می‌کردین بهترین آدم‌های روی کره‌ی زمین هستن، رو در روی شما می‌ایستن و جلوی رئیستون شما رو سکه‌ی یه پول می‌کنن. وقتی هم که از خودتون دفاع می‌کنین در کمال ناباوری می‌بینید که رئیستون آنچنان تحت تاثیر حرف‌ها و زیرآب دیگران قرار گرفته که حتی حاضر نیست با شما بحث کنه. چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی. از همون اول، سرتون توی لاک خودتون باشه تا دیگران نتونن هیچ حرفی پشت سر شما بزنن. منظورم این نیست که با همکارانتون خشک برخورد کنید، منظورم اینه که به همین راحتی به هر کسی اعتماد نکنید و حرف‌های خصوصی‌تون رو برای هر کسی بازگو نکنید.

تجربه‌ی دوم:
توی محل کار، از هر نظر بهترین باشید.
از نظر اخلاق (از همون اول) به همه احترام بگذارید، حتی کسانی که به نظرتون آدم‌های خوبی نیستن. این به نفع شماست و تجربه‌ی چندین ساله‌ی منه.
اشراف به کاری که انجام می‌دید / سعی کنید هر روز دانش‌تون رو در زمینه‌ی کاری که انجام می‌دید افزایش بدید / چه با کتاب، چه با اینترنت و ... اینجوری تبدیل میشید به یک کارمند نمونه. چون رئیستون دوست داره شما آدم دقیق و منظمی باشید و کارتون رو باسرعت و دقت بیشتری انجام بدید. پس با دانش کافی، مهارت خودتون رو به دیگران ثابت کنید.

تجربه‌ی سوم:
به کار دیگران، کاری نداشته باشید. کار خودتون رو انجام بدید. تجربه به من ثابت کرده که اکثر آدما توی محل کار، دوست ندارن توی کارشون دخالت کنید. چون اونها این کار رو به عنوان فضولی تلقی میکنن. غافل از اینکه حتی ممکنه قصد و نیت شما خیر باشه و خواسته باشید بهشون کمک کنید، ولی دیگران بدبین هستن. یادتون نره!

تجربه‌ی چهارم:
سعی کنید تا جایی که ممکنه، محل کارتون دور از محل زندگیتون نباشه. چون اینجوری فرصت‌های طلایی زندگیتون رو فقط توی رفت و آمد از دست می‌دید. گرچه ممکنه از همون زمان‌های به‌اصطلاح مُرده هم استفاده کنید، ولی یادتون باشه رفت و آمد طولانی (مخصوصاً اگه روزانه باشه) شما رو خیلی زود از پا در میاره.

تجربه‌ی پنجم:
توی محل کار، به هیچ عنوان به کسی دل نبندید. (حتی اگر قصد و نیت شما باز هم خیر باشه). چون دیگران به سرعت برق، متوجه این قضیه میشن و شروع میکنن به حرفهای خاله‌زنکی! رئیستون هم خیلی زود مطلع میشه. از ما گفتن بود.
امیدوارم توی محل کار (و صد البته در تمام دوران زندگیتون) همیشه بهترین باشید

[ol.mansoor]

سریع اعتماد نکنید

[abdolahe]

خود شیرینی و اصطلاحا دلقک بازی! نتیجه سریع و کوتاه مدت داره ، ولی اگر سنگین باشید دیر جواب میگیرید و ماندگار ، ادم های با وقار در وجود افراد نفوذ میکنن منتهی به مرور زمان ، افراد دیگه در ابتدا جو رو متشنج میکنن و چیزی دیده میشن که نیستن بمرور زمان نمایان میشن و احساس تنفر نسبت بهشون پیدا میشه ، پس سنگین باشید و با وقار ، شما دلقک نیستید !

[Atghia]

سریع اعتماد نکنید

بی اختیار یاد این ضرب المثل افتادم با دیدن پست شما
که میتونه بیان تجربه هم محسوب بشه
کم گوی و گزیده گوی چون دُر

[hamed29]

اگه احتمالا از آشنایان و یا اقوامتون یه نفر در جایگاه خاصیه ( یعنی جزء بچه های بالا هست! ) هیچ وقت به کسی نگید حتی به صمیمی ترین دوستتون؛ اینطوری حتی اگه به خاطر لیاقت و توانایی خودتون به جایی برسید و موفقیتی کسب کنید، همه شما رو زیر سؤال میبرن که به خاطر پارتی بازی و... بوده

[Agame.Arash]

اگه حوصله گوش دادن به استاد معارف و ادبیات و اینجور چیزا رو سر کلاس نداری بد ترین کار خوابیدن یا حرف زدن با جفتیته!
تشریف ببر ته کلاس مث من با psp یا موبایل یا یه چیزی تو همین مایه ها کار کن...
لازم نیس هر 10 دقیقه یه بار نگا ساعتت کنی تا اعصابت خرد شه...

Sent from my Sony Xperia S using Tapatalk 2
I Love Sony !

[urcu]

اگه حوصله گوش دادن به استاد معارف و ادبیات و اینجور چیزا رو سر کلاس نداری بد ترین کار خوابیدن یا حرف زدن با جفتیته!
تشریف ببر ته کلاس مث من با psp یا موبایل یا یه چیزی تو همین مایه ها کار کن...
لازم نیس هر 10 دقیقه یه بار نگا ساعتت کنی تا اعصابت خرد شه...

Sent from my Sony Xperia S using Tapatalk 2
I Love Sony !

با عرض سلام.
این پست شما هم به نوبه خودش میتونه مفید باشه اما همیشه مد نظر داشته باشید که دوران مدرسه دیگه بر نمیگرده... ( شما حساب کن همین که شما به بهانه مدرسه نمیخواد برید سر کار و دغدغه های دیگه زندگی رو داشته باشید چقدر از شخصی که از
10__12 سالگی مجبوره بره سر کار جلو تر هستید. پس روا نیست که زحمات پدر و مادر رو که با هزاران امید فرزندشون رو راهی مدرسه میکنن با پی اس پی و موبایل بازی هدر داد.)
و یه تجربه ...
همیشه سعی کنید در کار ها با افراد آگاه مشورت کنید و هیچ کاری رو با عجله انجام ندید... که نتیجه اون به ضرر خود شما خواهد بود.

[MOHAMMAD_ASEMOONI]

سلام .
بعضی از عکاسها زیاد براشون مهم نیست که کسی که اومده عکس بگیره سر و وضعش مرتب هست برایِ عکس گرفتن یا نه . درست نشسته یا نه .
بارها کارمندهائی که عکس آورده بودند برایِ پرونده هاشون , توی عکسهاشون یک کج نشسته بودند یا یقه ی پیرهن یا کتشون کج هست یا شانه هاشون بالا پائین هست یا عینکشون کجه یا یقه ی زیرپیرهنشون پیدا هست یا کراواتشون کجه یا موهاشون نامرتب و کج و کوله هست .

وقتی میرید عکس بگیرید , درجا نرید بشینید رو صندلی .
اول به عکاس بگین یکی دو دقیقه صبر کنه , برید جلو آینه لباس و مو عینک و ابرو و سبیل و برای خانومها روسری و مقنعه و غیره .
خلاصه خودتون رو از چشم یک عکاس که میخواد عکس بی عیب بگیره ببینید .


وقتی نشستین رویِ صندلی اول یه نگاه به خودتون بندازین , چین و چروکهای لباستون رو مرتب کنین
یقه رو مرتب کنین
زیرپیرهن رو بزنین زیر لباستون که اصلاً پیدا نباشه .
صاف بشینین , قوز نکنین.
بعضیها عادت دارند همیشه گردنشون رو کج میکنن یه کم .
گردنتون رو هم صاف بگیرین .
عینکتون رو میزون کنین .

تازه بعد از همه ی این کارها از عکاس بپرسین همه چیز مرتبه ؟
شانه هام بالا پائین نیست ؟
گردنم کج نیست ؟
عینکم درسته ؟
البته از وقتی که دوربینها دیجیتالی شده , شما میتونین بلافاصله بعد از عکس گرفتن عکستون رو رویِ صفحه ی کامپیوتر ببینین تا اگه مشکلی داره دوباره عکس بگیرین همون موقع .
عکاس هم باید چند تا عکس بگیره ( با لبخند , بی لبخند و غیره ) تا شما یکیش رو انتخاب کنین تا براتون چاپش کنند .
بعضی از عکسها هم باید به فرم مشخصی باشه مثل زمینه سفید یا موی کوتاه یا بدون عینک و غیره .
قبل از عکس گرفتن اول در مورد مشخصات عکسی که میخواین بگیرین سوال کنین تا بیخودی الاف نشین و پول بیخودی ندین .

اسم و شماره تلفن عکاسی رو هم بگیرید و بزنین نو گوشیتون . یه روز به درد میخوره .

[amir.orc]

لحظه پیروزی لحظه ای هست که پیروزی را فرض و تلاش را اصل در نظر بگیریم.

راستی این جمله از استیو جابز هست.روحش شاد بچه خوبی بود ولی انصافا یکی از بدترین گناهاش اینه که خیلی آیفونش گرونه.