مشاعره سنتی

[tirdad_60]

زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نيست * در حق ما هر چه گويد جاي هيچ اکراه نيست
..........................
در طريقت هر چه پيش سالک آيد خير اوست * در صراط مستقيم اي دل کسي گمراه نيست
..........................
هر چه هست از قامت ناساز بي اندام ماست * ور نه تشريف تو بر بالاي کس کوتاه نيست

حافظ

[Ship Storm]

تو عشق پاکي و پيوند حسن جاودان داري
نه حسنت انتها دارد نه عشقت ابتدا حافظ

مگر دل ميکنم از تو به ياد مهمان به راه انداز
که با حسرت وداعت مي‌کنم حافظ خداحافظ


شهریار

[mahpesar]

ظاهـر آنسـت کان دل چو حــدید

درخــور صدر چون حریر تو نیست


همه عالــم به عشــقبازی رفــت

نام سعدی که در ضمیر تو نیست


سعدی

[tirdad_60]

ترکيب پياله‌اي که درهم پيوست
بشکستن آن روا نميدارد مست
چندين سر و پاي نازنين از سر و دست
از مهر که پيوست و به کين که شکست

خیام

[Ship Storm]

ترکيب پياله‌اي که درهم پيوست
بشکستن آن روا نميدارد مست
چندين سر و پاي نازنين از سر و دست
از مهر که پيوست و به کين که شکست

خیام

ترکيب پياله‌اي که درهم پيوست
بشکستن آن روا نميدارد مست
چندين سر و پاي نازنين از سر و دست
از مهر که پيوست و به کين که شکست

خیام

[tirdad_60]

تيز بر داشتي تو اي مطرب * اين به آهستگي توان كردن
..........................
اين گران زخمه ايست نتوانيم * رقص بر پرده ’ گران كردن
..........................
يك دو ابريشمك فروتر گير * تا توانيم فهم آن كردن
..........................
اندك اندك ز كوه سنگ كشند * نتوان كوه را كشان كردن


مولانا

[mahpesar]

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
به غـمـزه مسـئله آمـوز صد مـدرس شــد

به بوی او دل بیـمار عاشــقان چو صـبا
فدای عارض نسرین و چشم نرگس شد

به صدر مصطبه‌ام می‌نشاند اکنون دوست
گدای شــهر نگه کن که میر مجلـس شد

خــیال آب خضـر بسـت و جام اســکـندر
به جرعه نوشی سلطان ابوالفوارس شد

طربسرای محبت کنون شـود مـعـمور
که طاق ابروی یار منش مهندس شـد


لـب از ترشـح مــی پاک کـن برای خــدا
که خاطرم به هزاران گنه موسوس شد


کرشـمه تو شـرابی به عاشـقـان پیـمود
که علم بی‌خبر افتاد و عقل بی‌حس شد


چو زر عـزیز وجود اسـت نـظـم من آری
قبول دولتـیان کیـمـیای این مــس شــد


ز راه مـیــکده یاران عـــنان بـگــردانـیــد
چرا که حافظ از این راه رفت و مفلس شد


حافظ

[tirdad_60]

دل بنمودم كه ببين خون شدست * ديد و بخنديد دلستان من
..........................
گفت بخنده كه برو شكر كن * عيد مرا اي شده قربان من
..........................
گفتم قربان كيم يار گفت * آن مني آن مني آن من
..........................
صبح چو خنديد دو چشمم گريست * ديد ملك ديده ’ گريان من

مولانا

[MehdiAkhbari]

نماز شام غريبان چو گريه آغازم
به مويه‌هاي غريبانه قصه پردازم

به ياد يار و ديار آن چنان بگريم زار
كه از جهان ره و رسم سفر براندازم

من از ديار حبيبم نه از بلاد غريب
مهيمنا به رفيقان خود رسان بازم

خداي را مددي اي رفيق ره تا من
به كوي ميكده ديگر علم برافرازم

حافظ

[Ship Storm]

منیم کؤنلؤم معلیم دیر،دیزیم أؤستؤ دبیستانی
او شاگیردم کی ئویرندیم سکوت ایله الیفبانی
نه هر دیزدن اولار مکتب نه ده هر شاگیرد ازبر خان
نه هرقطره اولار انسان،نه هر دریا صدف کانی

خاقانی شروانی