دکتر علي شريعتي

[tohidkh]

نمی دانم این سیر ابدی
و این کشف و شهود مستی بخش
که هر روز و هر دم مرا
در این اقیانوس اعظم و بی کرانه و بی انتهایی
که خلسه و جذب و مراقبت و تامل و اشراق می نامند
ولی نام دیگری دارد
و نام ندارد که در نام نمی گنجد
فروتر می برد و غرقه تر می سازد
تا کجاها می کشد و تا کجاها می رسم ؟
تا خدا و آن سوی دریای خدا
تا کجا ؟
آن سوی هر سویی
تا چه می دانم ؟
اما می دانم که تا منزل مرگ خواهم رفت
و می دانم که مرگ منزلی در نیمه راه است
آیا از آن سوی مرگ نیز سفری خواهد بود ؟
کاشکی باشد
کاشکی از پس امروز بود فردایی !

[tohidkh]

اگر میعادی نباشد رفتن چرا ؟
اگر دیداری نباشد دیدن چه سود ؟
و اگر بهشت نباشد
صبر بر رنج و تحمل زندگی دوزخ چرا ؟
اگر ساحل آن رود مقدس نباشد
بردباری در عطش از بهر چه ؟

[Ghorbat22]

اندیشه ها همچون باران مرغان رنگارنگ بر سرم ریختند !
تماشای آب رود و دریا به خصوص غروب ها و شب ها
خیال را بیدار می کنند و همه ی خاطره های خفته را بر پا می دارد .
چه دامنی می کشد خیال !
چه گسترشی می گیرد روح !

[Ghorbat22]

ای دو کبوتران من
که بر سر برج عاشقی آشیان دارید
ای شما قاصدان پیغام های آشنایی من !
بر روی این خاک دشمن خیز
در زیر این آسمان بیگانه
غریبی چشم به راه شماست ...

[barani700]

نمیدانم پس از مرگم چه خواهد شد

نمیخواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت

ولی بسیار مشتاقم

که از خاک گلویم سوتکی سازد،

گلویم سوتکی باشد،بدست کودکی گستاخ و بازیگوش

و او یکریز و پی در پی

دم گرم و چموش خویش را بر گلویم سخت بفشارد

و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد،

بدین سان بشکند در من،

سکوت مرگبارم را.........

[barani700]

وقتی زور ، جامه تقوی می پوشد ، بزرگترین فاجعه در تاریخ پدید می آید !
فاجعه ای که قربانی خاموش و بی دفاعش علی است و فاطمه و بعدها دیدیم که فرزندانشان یکایک و اخلافشان همه !
« دکتر علی شریعتی »

[barani700]

پروردگارم ،مهربان من

از دوزخ این بهشت، رهایی ام بخش!

در اینجا هر درختی مرا قامت دشنامی است

و هر زمزمه ای بانگ عزایی

و هر چشم اندازی سکوت گنگ و بی حاصلی ...

در هراس دم می زنم

در بی قراری زندگی می کنم

و بهشت تو برای من بیهودگی رنگینی است

من در این بهشت ،

همچون تو در انبوه آفریده های رنگارنگت تنهایم.

"تو قلب بیگانه را می شناسی ، که خود در سرزمین وجود بیگانه بودی"

"کسی را برایم بیافرین تا در او بیارامم"

دردم ، درد "بی کسی" بود

[barani700]

تا حال حرف زدن زبان را می شنیدم، حرف زدن قلم را می خواندم، حرف زدن اندیشیدن را، حرف زدن خیال را و حرف زدن تپش های دل را، حرف زدن بی تابی های دردناک روح را، حرف زدن نبض را در آن هنگام که صدایش از خشم در شقیقه ها می کوبد و نیز حرف زدن سکوت را می فهمیدم ... ببین که چند زبان می دانم!

من می دانم که چه حرف هایی را با چه زبانی باید زد، من می دانم که هریک از این زبانها برای گفتن چه حرف هایی است.

حرف هایی است که باید زد، با زبان گوشتی نصب شده در دهان، و حرف هایی که باید زد اما نه به کسی، حرف های بی مخاطب، و حرف هایی که باید به کسی زد اما نباید بشنود. اشتباه نکنید، این غیر از حرف هایی است که از کسی می زنیم و نمی خواهیم که بشنود، نه، این که چیزی نیست. از اینگونه بسیار است و بسیار کم بها و همه از آن گونه دارند؛ سخن از حرف هایی است به کسی، به مخاطبی، حرف هایی که جز با او نمی توان گفت، جز با او نباید گفت، اما او نباید بداند، نباید بشنود، حرف های عالی و زیبا و خوب این ها است، حرف هایی که مخاطب نیز نا محرم است!

این چگونه حرف هایی است؟

این چگونه مخاطبی است؟

[Ghorbat22]

سفر به آسمان ها
از روی زمین آغاز نمی شود
از درون شهر ها و آبادی ها
از درون خانه ها و بستر ها آغاز نمی شود .
از زیر خاک
از عمق زمین باید به آسمان پرواز کرد .
آن آسمان
این سقف کوتاه در زرورق گرفته ی کودن
که بر سر ما سنگینی می کند نیست .

[Ghorbat22]

خورشید از سینه ی دریا سر زده است
در حالی که همه ی بودنم
تمام زندگی کردنم
به یک نگریستن مطلق بدل شده است
چشم در قلب مذاب خورشید دوخته ام
و همچون شمع که در گریستن خویش قطره قطره می میرد
ذوب می شوم و محو می شوم و پایان می گیرم .