مشاعره

[soleares]

شهر من کاشان نیست شهد من گمشده است
من با تاب من با تب
خانه ای در طرف دیگر شب ساخته ام

[amir 110]

من دراين خانه به گم نامي نمناك علف نزديكم
من صداي نفس باغچه را مي شنوم

[soleares]

مي روم با موج حاموشي كجا ؟
ريشه ام از هوشياري خورده آب :
من كجا خاك فراموشي كجا



الف بده

[amir 110]

آسمان هجرت خواهد كرد
بايد امشب بروم
من كه از بازترين پنجره با مردم اين ناحيه صحبت كردم
حرفي از جنس زمان نشنيدم

[soleares]

من اين قسمت از شعري رو كه نوشتي خيلي دوست دارم /


مادرم بي خبر از خواب پريد خواهرم زيبا شد
پدرم وقتي مرد پاسبانها همه شاعر بودند
مرد بقال از من پرسيد : چند من خربزه مي خواهي ؟
من از او پرسيدم دل خوش سيري چند؟

[Bedahe]

دادار جهان خلق مرا کرد چه سود
هر دم ز دم پیش آلوده ترم کرد !

[k@vir]

دیر گاهی است در این تاریکی
رنگ خاموشی در طرح لب است
بانگی از دور مرا می خواند
لیک پاهایم در قیر شب است

[amir 110]

تا بدين منزل پا نهادم پاي را
از دراي كاروان بگسسته ام
گر چه مي سوزم از اين آتش به جان
ليك بر اين سوختن دل بسته ام

[soleares]

من در اين خانه به گم نامي نمناك علف نزديكم
من صداي نفس باغچه را مي شنوم
و صداي ظلمت را وقتي از برگي مي ريزد
و صداي سرفه روشني از پشت درخت


ت بده

[magmagf]

تاريكي پروازي
روياي بي آغازي
بي موجي
بي رنگي
درياي هم آهنگي