دوش می امد و رخساره برافروخته بود
تا کجا با دل غمزده ای سوخته بود
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
دوش می امد و رخساره برافروخته بود
تا کجا با دل غمزده ای سوخته بود
دوست عزیز قوانین صفحه نخست رو بخونید لطفا.
چو ماه نورنظارکان بیچاره
زند بکوشه ابرو ودر نقاب رود
متوجه شدم.
ممنون از تذکرتون
"بام" رو فراموش کردید.
باید در شعرتون باشه.
با همین قبلی ادامه بدیم:
قمری بی آشيانم بر لب بام وفا
دانه و آبم ندادی مشکن آخر بال من
شهريار
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن.
من که جز لیلی نمی بینم
تو مجنون ملامت می کنی
من که مجنونم
تو محنونم نمی بینی
در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن
شرط اول قدم آن است که مجنون باشی
گفت باور نداشتم که ترا
بانگ مرغی چنین کند مدهوش
گفتم این شرط ادمیت نیست
مرغ تسبیح خوان ومن خاموش
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول
نوشته شده توسط navareh1
