فوتبال ملی ایران

[بردیا]

به نظرم افت فوتبال ایران از زمان عوض شدن دادکان و اتفاقات جام جهانی اتفاق افتاد.متاسفانه نسبت به تیم ملی جام جهانی کم لطفی شد.تیم ملی خوبی داشتیم....

زمان جام جهانی فکر نمیکنم ما افت کردیم
تیم ملی نتایجی رو گرفت که باید میگرفت
این ملت بود که تحت تاثیر جوی که رسانه ها درست کرده بودن توقع داشت ایران بره قهرمان جام جهانی بشه
ولی افت فنی تیم ملی از زمان قلعه نوعی شروع شد

[M A M M U T]

زمان جام جهانی فکر نمیکنم ما افت کردیم
تیم ملی نتایجی رو گرفت که باید میگرفت
این ملت بود که تحت تاثیر جوی که رسانه ها درست کرده بودن توقع داشت ایران بره قهرمان جام جهانی بشه
ولی افت فنی تیم ملی از زمان قلعه نوعی شروع شد

من هم منظورم بعد از جام جهانی بود که دادکان عوض شد.که مصادف می شه با مربی گری قلعه نوعی...

[mojtaba-civil]

افت فوتبال ایران از زمان قلعه نوعی شروع شدش
از همون موقع که مقابل امثال مالزی به زور با پنالتی جلو میفتادیم
موقعی که مهاجمامون حتی گل نمیتونستن بزنن و ...........

موندم قلعه نویی چی فکر کرده بود که گیر داده بود که حتما عنایتی رو باید تو بازی بگذاره.
انصافا عنایتی تو جام ملتهای 2007 افتضاحححححححححح بود.

واقعا قلعه نویی فقط به درد تیمهای باشگاهی میخوره. کاش پارسال رفته بود پاختاکور از شرش راحت میشدیم.

---------- Post added at 03:51 PM ---------- Previous post was at 03:50 PM ----------

من هم منظورم بعد از جام جهانی بود که دادکان عوض شد.که مصادف می شه با مربی گری قلعه نوعی...

شما هم درست میگین.

[pedramch]

همونطور که بعضی بازیکنا فقط تو باشگاه ها خوب بازی میکنن مربی ها هم همینطور هستن!
با حرفای بردیا کاملا موافقم!
من کلا یادم نیست قلعه نوعی راجع به مسائل فنی جایی حرف زده باشه!
همش میگفت با کمک آقامون میبریم
اونم از ارنجش....عنایتی خطیبی .....

ممنون/

[masoudtr]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

نوشته شده در موضوع [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] در ۱۷ شهریور ۱۳۸۹
سالها قبل فوتبال ایران جزء بهترینهای آسیا بود و در غرب آسیا حریفی نداشت. بعدها عربستانی پیدا شد که رشد کرد و توانایی رقابت با فوتبال ایران را به دست آورد. آن سالها تیمهای عربی که روبروی ایران بازی می‌کردند تنها یک هدف داشتند و آن هدف این بود که کمتر گل بخورند. به همین خاطر از انواع روشهای ناجوانمردانه استفاده می‌کردند. شاید اوج این موارد به مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲ و بازی ایران و بحرین برگردد. در آن بازی ایران نیاز به یک مساوی داشت که به جام جهانی صعود کند ولی بازی را سه بر یک به بحرین باخت و در مرحله بعد از ایرلند شکست خورد و در حسرت جام ماند. در بازی با بحرین بعد از گلزنیهای بحرینی‌ها ایران یکپارچه حمله بود ولی با کوچکترین تماسی یا حتی بدون تماس بازیکنان دو تیم، فوتبالیستهای بحرینی چند دقیقه روی زمین می‌افتادند. بعد از آن هر تیمی که با این روش منسوخ به اتلاف وقت می‌پرداخت را بحرین می‌نامیدند. اما این شیوه واقعاً سالهاست منسوخ شده است. ولی از آنجا که ما همیشه از قافله عقب هستیم تازه به ما رسیده است. در فوتبال امروز دنیا مساله وقت‌کشی بازیکنان با استفاده از زمین انداختن خود مساله بسیار غریبی است. مثلاً در همین جام جهانی ۲۰۱۰ کدام تیم را می‌توان پیدا کرد که از این شیوه ناجوانمردانه استفاده کرده باشد؟ هیچ کدام. حتی تیمهای عربی هم دیگر این شیوه را کنار گذاشته‌اند. اما در فوتبال ما چند سالیست که این مسائل بیشتر از پیش نمود می‌یابد. نمونه‌اش هم مسابقه دوستانه دیروز ایران و کره‌جنوبی. تقریباً همه بازیکنان ایران یک نوبت و برخی بازیکنان بیشتر از یک نوبت خود را به زمین انداختند تا وقت بازی را هدر دهند. هر بار که یکی از بازیکنان تیم ملی خود را روی زمین می‌انداخت من احساس می‌کردم که در ورزشگاه جام جهانی سئول هستم و در میان نگاههای عصبانی و پرسشگر تماشاگران کره‌ای مجبور به پاسخگویی. هر بار که بازیکنان ایرانی خودشان را زمین می‌انداختند زیر لب غرولندی می‌کردم (شاید دشنامی هم می‌دادم) و از ایرانی بودنم خجالت می‌کشیدم. شاید برخی از این زمین افتادنها به عمد نبوده و واقعاً مصدومیتی ایجاد شده بود ولی حکایت بازیکنان ما حکایت چوپان دروغگو است. از بس دروغ گفته‌اند حرف راستشان هم مورد شک است. این مخصوص تیم ملی نیست. در باشگاههای ما هم این مشکل به وفور دیده می‌شود و بیش از هم در دو تیم پر طرفدار پایتخت. کافیست استقلال یا پرسپولیس یک گل از هر تیمی (حتی هنر و تربیت گنبد کاووس) جلو بیفتند تا بازیکنانشان یکی یکی و برنامه‌ریزی شده روی زمین بغلطند. تو گویی آن بازیکن تا دو دقیقه دیگر جانش را از دست خواهد داد ولی از من بیننده هم سالم‌تر و سرحال‌تر بلند می‌شود تا دقایقی بعد خود را در گوشه دیگری به زمین بکوبد. از دیروز به این فکر می‌کنم که بازی دیروز دوستانه بود و ایرانیها حدود ده دقیقه وقت تلف کردند. اگر بازی رسمی بود چقدر وقت تلف می‌کردند؟

[شاهزاده خانوم]

ورزش > فوتبال داخلی - سایت گل ادعا کرد حسین کعبی مصاحبه قبلی خود علیه افشین قطبی را تکذیب کرده است.
بخش فارسی سایت گل که یکی از سایت های حامی سرمربی تیم ملی است و تا به حال چند بار مصاحبه های حسین کعبی علیه قطبی را تکذیب کرده ، این بار هم در مقام تکذیب یکی دیگر از مصاحبه ها بر آمد و از قول کعبی نوشت:«حاضرم برای تماشای تیم ملی درجام ملت‌های آسیا و در شرایطی که تمرینات استیل آذین تعطیل باشد برای حمایت از تیم کشورم به قطر بروم. متأسفانه از حرف‌های من برداشت‌های مختلفی صورت گرفت ولی من قصد بی‌احترامی نداشتم. بعضی از روزنامه‌ها هم هر چی دلشان خواست نوشتند در حالی که خودشان مدام علیه تیم ملی و بازیکنانش مطلب می‌نویسند.»
کعبی در خصوص مصاحبه اخیر برانکو که سراغ حسین کعبی را در تیم ملی ایران گرفته بود می‌گوید:«برانکو نسبت به من لطف دارد و باید از او تشکر کنم. من قبلا از طریق رضا چلنگر با ایوانکویچ حرف می‌زدم ولی الان مدتی است که با او در ارتباط نیستم. اگر برانکو نبود من 94 بازی ملی نداشتم. من در زمان برانکو و همچنین دایی روزهای خوبی داشتم ولی همانطور که گفتم فوتبال بالا و پایین دارد.»


منبع:خبرانلاین

[Ezel]

يادداشتي ويژه از حميدرضا صدر:
سيزده درسي كه از پيروزي تيم ملي برابر چين و كره جنوبي آموختيم

يك

ناگهان از مردماني كينه جو به مردماني مهربان بدل شده‌ايم. ناگهان به ستايش اغراق آميز از تيم ملي و افشين قطبي پرداخته‌ايم. ناگهان جاي سياه و سپيد را عوض كرده‌ايم. ناگهان تندروي‌هاي ديروزي‌مان جايش را به تندروي امروزي داده. احتمالا خاكستري، رنگ معتدل تري است.

دو

خوشبختانه كره جنوبي نمي تواند ما را شكست دهد. آنها در دو ديدار مرحله مقدماتي هم برابر ما متوقف شده و به تسلوي قناعت كرده بودند. آنها پنج سال است ما را شكست نداده‌اند. در حالي كه در جام جهاني، يونان را مغلوب كردند. كسب پيروزي پس از 39 سال، پس از تابستان 1350، در آن ميدان شيرين بود. خوشبختانه برخي ركوردها براي شكستن هستند، نه حفظ شدن.

سه

چه كسي مي گفت پول همه چيز به ارمغان مي آورد؟ چين برغم توفيق حيرت انگيز اقتصادي‌اش كماكان در خانه‌اش مغلوب ما فوتبال مي شود. اين سنت ديرپا هنوز به قوت خود باقي مانده و در عين حال نشان مي دهد چرا نمي توان در فوتبال هميشه بر مبناي منطق و استدلال جلو رفت.

چهار

افشين قطبي به عنوان سر مربي تيم ملي ايران به سئول بازگشت. افشین قطبی روزگاري دستیار مربي تیم ملی کره محسوب مي‌شد. افشين قطبي از ته دل خنديد و احتمالا حق داشت. پيروزي برابر كره هر چه نبود پيروزي شخصي بسيار دلپذيري براي او كه بود. او مي تواند بعدها با سري برافراشته به سئول باز گردد.

پنج

خوش اقبال بوديم كه كره اي‌ها در اوايل و اواخر ديدار عجولانه به توپ ضربه زدند. آنها در اواخر ديدار بسان دو بازي قبلي‌شان ما را تحت تاثير حركات سريعشان قرار دادند و مدافعان را به واكنش‌هاي عجولانه وادار ساختند. آن چه كه هشدار دهنده بود.

شش

بازيكنان ما در مقايسه با ديدارهاي باشگاهي خونسرد بودند (آن چه كه نمايانگر تنش و عصبيت مفرط مسابقات داخلي ما هم هست) .آنها از نظر روحي قوي بودند و بدون بيم از درخشش كره در جام جهاني مبارزه كردند. مي خواهيم باور كنيم بازيكنان ما مبارزه جوتر شده‌اند. مي خواهيم باور كنيم در رقابت‌هاي آسيايي هم چنين نمايشي از آنها خواهيم ديد.

هفت

اگر تيم ملي علي دايي را با يك مهاجم بياد مي آوريم اكنون با روش 3ـ3ـ4 زهردارتر شده‌ايم. رضايي، غلامي، انصاري فرد و اولادي گزينه‌هاي اصلي هستند. به اينها شجاعي جلو آمده تا خط حمله را هم بيفزاييد. آيا تيم ملي ايران سرانجام مهاجمينش را يافته؟ شايد آري، ولي حقيقت اين است نمي توان با گل‌هاي زده شده به كره و چين اين خط حمله را قوي قلمداد كرد. تك گل به ثمر رسيده برابر كره ناشي از سهل انگاري محض بازيكن كره‌اي بود.

هشت

تیم ملی برابر تایلند، ارمنستان، چین و کره جنوبی فقط یک گل دریافت کرد. آن چه كه دلگرم كننده است. مهدي رحمتي برغم گل‌هايي كه در تيم باشگاهي‌اش در اين فصل دريافت كرده، پس از مدت‌ها سنگرباني باصلابت به نظر رسيد. تركيب دفاعي با حضور حسيني و عقيلي در قلب دفاع، حاج‌صفي در جناح چپ و نصرتي در راست بهتر به نظر مي رسيد. نصرتي در دفاع راست اجازه نداد كسي يادي از كعبي كند. ولي همين مدافعان در اواخر بازي برابر كره آسيمه سر و كند شدند.

نه

پژمان نوري سرانجام سرانجام سرانجام بازي‌ بياد ماندني براي تيم ملي انجام داد.

ده

آندرانيك تيموريان در ميانه ميدان سرگردان است. به اوج نرسيده و نبردهاي تن به تن را با نوعي بهت دنبال مي‌كند. او نياز بيشتري به حضور در ميدان دارد تا حداقل شوت‌هايش دقيق‌تر شوند. شايد بهترين گزينه براي آبديده شدنش، حضور در يك تيم متوسط باشگاهي باشد تا يك تيم بزرگ.

يازده

جواد نكونام و مسعود شجاعي بارقه‌هاي حضور در اروپا را به رخ كشيدند. خونسردي آنها به ساير بازيكنان هم انتقال يافته بود. نكونام قامت يك كاپيتان را گرفته بود و شجاعي فرصت بدست آمده را براي گشودن دروازه از دست نداد. ولي بياييد براي خواندن آنها به عنوان يك زوج آرماني عجله نكنيم.

دوازده

جانمايه فوتبال ما در قواره‌اي هست كه با حريفان بزرگي در آن سوي آسيا بجنگيم. همه سهميه‌هاي آسيا در جام جهاني از شرق بودند، نه فوتبال نزول كرده غرب. ولي خب بايد همسايه‌هاي بد شگون خود مثل عربستان را هم شكست دهيم.

سيزده

كيفيت زمين بازي در سئول هم به بدي بسياري از زمين‌هاي ما بود. بنابراين مرغ همسايه هميشه هم غاز نيست.

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[pcforlife]

نه


پژمان نوري سرانجام سرانجام سرانجام بازي‌ بياد ماندني براي تيم ملي انجام داد.

آی گفتی!
سرانجام!

[گرافيكار]

يادداشتي ويژه از حميدرضا صدر:
سيزده درسي كه از پيروزي تيم ملي برابر چين و كره جنوبي آموختيم

يك

ناگهان از مردماني كينه جو به مردماني مهربان بدل شده‌ايم. ناگهان به ستايش اغراق آميز از تيم ملي و افشين قطبي پرداخته‌ايم. ناگهان جاي سياه و سپيد را عوض كرده‌ايم. ناگهان تندروي‌هاي ديروزي‌مان جايش را به تندروي امروزي داده. احتمالا خاكستري، رنگ معتدل تري است.

دو

خوشبختانه كره جنوبي نمي تواند ما را شكست دهد. آنها در دو ديدار مرحله مقدماتي هم برابر ما متوقف شده و به تسلوي قناعت كرده بودند. آنها پنج سال است ما را شكست نداده‌اند. در حالي كه در جام جهاني، يونان را مغلوب كردند. كسب پيروزي پس از 39 سال، پس از تابستان 1350، در آن ميدان شيرين بود. خوشبختانه برخي ركوردها براي شكستن هستند، نه حفظ شدن.

سه

چه كسي مي گفت پول همه چيز به ارمغان مي آورد؟ چين برغم توفيق حيرت انگيز اقتصادي‌اش كماكان در خانه‌اش مغلوب ما فوتبال مي شود. اين سنت ديرپا هنوز به قوت خود باقي مانده و در عين حال نشان مي دهد چرا نمي توان در فوتبال هميشه بر مبناي منطق و استدلال جلو رفت.

چهار

افشين قطبي به عنوان سر مربي تيم ملي ايران به سئول بازگشت. افشین قطبی روزگاري دستیار مربي تیم ملی کره محسوب مي‌شد. افشين قطبي از ته دل خنديد و احتمالا حق داشت. پيروزي برابر كره هر چه نبود پيروزي شخصي بسيار دلپذيري براي او كه بود. او مي تواند بعدها با سري برافراشته به سئول باز گردد.

پنج

خوش اقبال بوديم كه كره اي‌ها در اوايل و اواخر ديدار عجولانه به توپ ضربه زدند. آنها در اواخر ديدار بسان دو بازي قبلي‌شان ما را تحت تاثير حركات سريعشان قرار دادند و مدافعان را به واكنش‌هاي عجولانه وادار ساختند. آن چه كه هشدار دهنده بود.

شش

بازيكنان ما در مقايسه با ديدارهاي باشگاهي خونسرد بودند (آن چه كه نمايانگر تنش و عصبيت مفرط مسابقات داخلي ما هم هست) .آنها از نظر روحي قوي بودند و بدون بيم از درخشش كره در جام جهاني مبارزه كردند. مي خواهيم باور كنيم بازيكنان ما مبارزه جوتر شده‌اند. مي خواهيم باور كنيم در رقابت‌هاي آسيايي هم چنين نمايشي از آنها خواهيم ديد.

هفت

اگر تيم ملي علي دايي را با يك مهاجم بياد مي آوريم اكنون با روش 3ـ3ـ4 زهردارتر شده‌ايم. رضايي، غلامي، انصاري فرد و اولادي گزينه‌هاي اصلي هستند. به اينها شجاعي جلو آمده تا خط حمله را هم بيفزاييد. آيا تيم ملي ايران سرانجام مهاجمينش را يافته؟ شايد آري، ولي حقيقت اين است نمي توان با گل‌هاي زده شده به كره و چين اين خط حمله را قوي قلمداد كرد. تك گل به ثمر رسيده برابر كره ناشي از سهل انگاري محض بازيكن كره‌اي بود.

هشت

تیم ملی برابر تایلند، ارمنستان، چین و کره جنوبی فقط یک گل دریافت کرد. آن چه كه دلگرم كننده است. مهدي رحمتي برغم گل‌هايي كه در تيم باشگاهي‌اش در اين فصل دريافت كرده، پس از مدت‌ها سنگرباني باصلابت به نظر رسيد. تركيب دفاعي با حضور حسيني و عقيلي در قلب دفاع، حاج‌صفي در جناح چپ و نصرتي در راست بهتر به نظر مي رسيد. نصرتي در دفاع راست اجازه نداد كسي يادي از كعبي كند. ولي همين مدافعان در اواخر بازي برابر كره آسيمه سر و كند شدند.

نه

پژمان نوري سرانجام سرانجام سرانجام بازي‌ بياد ماندني براي تيم ملي انجام داد.

ده

آندرانيك تيموريان در ميانه ميدان سرگردان است. به اوج نرسيده و نبردهاي تن به تن را با نوعي بهت دنبال مي‌كند. او نياز بيشتري به حضور در ميدان دارد تا حداقل شوت‌هايش دقيق‌تر شوند. شايد بهترين گزينه براي آبديده شدنش، حضور در يك تيم متوسط باشگاهي باشد تا يك تيم بزرگ.

يازده

جواد نكونام و مسعود شجاعي بارقه‌هاي حضور در اروپا را به رخ كشيدند. خونسردي آنها به ساير بازيكنان هم انتقال يافته بود. نكونام قامت يك كاپيتان را گرفته بود و شجاعي فرصت بدست آمده را براي گشودن دروازه از دست نداد. ولي بياييد براي خواندن آنها به عنوان يك زوج آرماني عجله نكنيم.

دوازده

جانمايه فوتبال ما در قواره‌اي هست كه با حريفان بزرگي در آن سوي آسيا بجنگيم. همه سهميه‌هاي آسيا در جام جهاني از شرق بودند، نه فوتبال نزول كرده غرب. ولي خب بايد همسايه‌هاي بد شگون خود مثل عربستان را هم شكست دهيم.

سيزده

كيفيت زمين بازي در سئول هم به بدي بسياري از زمين‌هاي ما بود. بنابراين مرغ همسايه هميشه هم غاز نيست.

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

1- من فكر نميكنم اينجوري باشه 70 درصد نگاه رسانه ها هنوز در مورد قطبي نگرانن من كه تغيير زيادي در فضاي جامعه بهد از اين دو برد نديدم

2- ولي حقيقت تلخ اينه كه كره بازيهاي مهم رو بهتر از ايران برده اگه قراره بعد از 5 سال يه بازي مهم رو مثلا توي جام ملتها ببازيم اين 5 سال هيچ ارزشي نداره
كلا يه بازي دوستانه اينقد سر و صدا نداره
از نظر فسفي حرف شماره يك آقاي صدر با حرف شماره دو كم تناقض داره

3- به راستي چه كسي گفت پول همه چيز رو به ارمغان ميآورد؟
من كه همچين جمله اي رو حتي از احمقترين آدمها هم نشنيدم نميدونم جناب صدر از كي شنيدن
مشكل چين در فوتبال نبود علاقه ذاتي به اين رشته ورزشيه كه كاريشم نميشه كرد

4- من هم موافقم البته كشف مهمي هم نيست

5- باز هم واژه گنگ و مبهم شانس يا اقبال بحثش خيلي دراز ميشه من روي اين واژه ها خيلي حرف دارم
تنها چيزي كه ميدونم اينه كه همه تيما از اين امكان استفاده ميكنن

6- ولي من باز هم استرس رو در چهره بازيكنا به وضوح اونهم توي يه ديدار دوستانه ميديدم اعتماد به نفس جمعي توي تمام تيمهاي ورزشي ايران به شدت كاهش پيدا كرده

7- من كه فكر نميكنم ايران توي اين دو بازي با روش 3 3 4 بازي كرده باشه
گل ما به كره هم فقط روي سهل انگاري كره ايها به وجود نيومد پرس ايران هم خيلي موثر بود
كما اينكه در نيمه دوم هم نزديك بود با همين روش به گل برسيم

8- من هم موافقم تيم قطبي ساختار دفاعي مناسبتري پيدا كرده اما به شخصه هنوز با نفرات مشكل دارم

9- نه پژمان مثل هميشه بود دادن يه پاس گل اينقدر سر و صدا نداره
بازي پژمان يك نواخته كه البته با توجه به پستش من اينو يه نكته مثبت ميدونم

10- عجيبه چه قدر با آقاي صدر اختلاف دارم
آندرانيك بعد از مدتها يه بازي تقريبا خوب انجام داد شايد من يه بازي ديگرو ديدم

11- قرار هم نيست اينها زوج بشن
در مورد نكونام احساس ميكنم كمي كند تر از گذشته بود كاملا حس ميشد كه تحت تاثير شروع لاليگا بود
شجاعي هم بازي مثل گذشته يه بازي معمولي انجام داد

12- كلا تيمهاي آسيايي در برخورد با هم خيلي جان سختن كره و ژاپن حتي اگه با بهترين تركيب هم به جام ملتها بيان مطمئنن حتي نميتونن با خيال راحت امارات رو هم ببرن

13- زمين هم به خاطر هواي اين موقع سال در شرق آسيا تقريبا طبيعي بود




همه اينا رو نوشتم كه بگم با نگاه از بالاي آقاي صدر مخالفم
بهتر بود به جاي گفتن 13 درسي كه آموختيم ميگفت 13 درسي كه آموختم
هر كس از نگاه خودش قضاوت ميكنه و طبيعتا درس ميگيره

[Ezel]

برنامه کامل ششمین دوره جام غرب آسیا

سایت گل- ششمن دوره مسابقات غرب آسیا از فردا در اردن آغاز می شود و تیمهای ملی 6 کشور حاضر در این تورنمنت برای دستیابی به جام قهرمانی تلاش می کنند.برنامه ششمین دوره مسابقات فوتبال غرب آسیا به شرح زیر است:

گروه A : ایران، بحرین و عمان
گروه B : اردن، سوریه و کویت
گروه C :عراق، یمن و فلسطین

مرحله مقدماتی
جمعه - 2/7/89

* ایران - بحرین، ساعت 17:30، ورزشگاه ملک عبدالله امان
* اردن - سوریه، ساعت 20:30، ورزشگاه ملک عبدالله امان

شنبه - 3/7/89

* عراق - یمن، ساعت 19:30، ورزشگاه ملک عبدالله امان

یکشنبه - 4/7/89

* بحرین - عمان، ساعت 17:30، ورزشگاه ملک عبدالله امان
* سوریه - کویت، ساعت 20:30، ورزشگاه ملک عبدالله امان

دوشنبه - 5/7/89

* یمن - فلسطین، ساعت 19:30، ورزشگاه ملک عبدالله امان

سه شنبه - 6/7/89

* عمان - ایران، ساعت 17:30، ورزشگاه ملک عبدالله امان
* کویت - اردن، ساعت 20:30، ورزشگاه ملک عبدالله امان

چهارشنبه - 7/7/89

* فلسطین - عراق: ساعت 19:30، ورزشگاه ملک عبدالله امان

مرحله نیمه نهاییجمعه - 9/7/89

* تیم اول گروه A - تیم اول گروه C، ساعت 17:30، ورزشگاه ملک عبدالله امان
* تیم اول گروه B - بهترین تیم دوم گروههای سه‌گانه، ساعت 20:30، ورزشگاه ملک عبدالله امان

فینال

یکشنبه - 11/7/89برندگان دیدارهای نیمه نهایی، ساعت 19:30، ورزشگاه ملک عبدالله شهر امان

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید