تازه های دنیای علم و فناوری [به جز اختراعات و اخبار کنکور]

[DΔRK]

یک موسسه طراح سایت با رصد 60 ثانیه از زندگی کاربران دنیا بر روی شبکه، آنچه را که در مدت 1 دقیقه در اینترنت رخ می دهد در یک تصویر نشان داد.

تاکنون این سئوال را از خود پرسیده اید که در هر دقیقه چه اتفاقاتی در شبکه جهانی اینترنت رخ می دهد.
اکنون موسسه «طراحان وب شانگهای» با ارائه یک طرح گرافیکی با عنوان «60 ثانيه - چیزهایی که هر 60 ثانیه بر روی اینترنت رخ می دهد» توانسته است پاسخی برای این پرسش پیدا کند.
این آمار و ارقام از سوی تحلیلگران و وبلاگ نویسان معروف تائید شده اند و به نظر می رسد که این طرح گرافیکی به روشی تقریبا صحیح توانسته است آن چیزی را که تنها در طول 1 دقیقه در اینترنت رخ می دهد به تصویر بکشد.
برپایه این تصویر در مدت 60 ثانیه فعالیت های زیر بر روی اینترنت انجام می شود:
بیش از 694 هزار و 445 جستجو با موتور گوگل انجام می شود

بیش از 6 هزار 600 عکس به سرویس فلیکر یاهو ارسال می شود
600 ویدیو (معادل بیش از 25 ساعت محتوا) بر روی یوتیوب گوگل گذاشته می شود

70 هزار دامنه جدید ثبت می شود

بیش از 168 میلیون ایمیل ارسال می شود

بر روی شبکه اجتماعی فیسبوک 695 هزار پروفایل به روز می شود، 510 هزار و 40 کامنت گذاشته می شود و 79 هزار و 364 پست جدید نوشته می شود

برنامه های جانبی «آیفون» بیش از 13 هزار مرتبه بارگذاری می شوند

20 هزار پست جدید بر روی میکروبلاگ «تامبلر» گذاشته می شود

مرورگر معروف «فایرفاکس» بیش از هزار و 700 مرتبه بارگذاری می شود

سکوی وبلاگ نویسی «وورد پرس» بیش از 50 مرتبه بارگذاری می شود

100 اکانت جدید بر روی شبکه حرفه ای «اینکد - این» ایجاد می شود

1 مقاله جدید بر روی Associated Content، بزرگترین منبع جهانی جامعه محتوایی منتشر می شود

1 معنی جدید به سایت فرهنگ لغات UrbanDictionary.com افزوده می شود

320 اکانت و 98 هزار توئیت جدید بر روی میکروبلاگ توییتر ساخته می شود

40 سئوال جدید از سرویس YahooAnswers پرسیده می شود

بیش از هزار و 200 آگهی جدید بر روی سایت تبلغاتی «کریگزلیست» ایجاد می شود

بیش از 370 هزار دقیقه مکالمه از راه اینترنت بر روی سایت «اسکایپ» انجام می شود

معادل بیش از 13 هزار ساعت موسیقی بر روی ارائه دهنده رادیواینترنت «پاندورا» پخش می شود

[aligol172]

فناوری های نانو در زمینه های گوناگونی همچون توسعه داروها، آلودگی زدایی آب ها، فناوری های ارتباطی و اطلاعاتی تولید مواد مستحکم تر و سبک تر دارای مزایای بالقوه می باشند. در حال حاضر شرکت های زیادی نانوذرات را به شکل پودر، اسپری و پوشش تولید می کنند که کاربردهای زیادی در قسمت های مختلف اتومبیل، راکت های تنیس، عینک های آفتابی ضدخش، پارچه های ضدلک، پنجره های خود تمیزکن و صفحات خورشیدی دارند.
اما اثرات افزایش بیش از حد تولید و استفاده از نانومواد در سلامت کارکنان و مصرف کننده ها، سلامت عمومی و محیط زیست باید به دقت مورد توجه قرار گیرد. از آنجایی که فرآیند رشد و واکنش های شیمیایی کاتالیستی در سطح اتفاق می افتند، یک مقدار مشخصی از ماده در مقیاس نانومتری بسیار فعال تر از همان مقدار ماده با ابعاد بزرگ تر می باشد. این ویژگی ها ممکن است بر روی سلامتی و محیط زیست اثرات منفی داشته و منجر به سمیت زیاد نانوذرات شوند.
همزمان با توسعه دانش ما در مورد مواد در مقیاس نانو و افزایش توانایی کار کردن با ساختارها در این مقیاس، فناوری نانو رفته رفته گسترش یافته و سرمایه گذاری جهانی در این زمینه نیز افزایش می یابد. فناوری های نانو در زمینه های گوناگونی همچون توسعه داروها، آلودگی زدایی آب ها، فناوری های ارتباطی و اطلاعاتی تولید مواد مستحکم تر و سبک تر دارای مزایای بالقوه می باشند. در حال حاضر شرکت های زیادی نانوذرات را به شکل پودر، اسپری و پوشش تولید می کنند که کاربردهای زیادی در قسمت های مختلف اتومبیل، راکت های تنیس، عینک های آفتابی ضدخش، پارچه های ضدلک، پنجره های خود تمیزکن و صفحات خورشیدی دارند. تعداد این شرکت ها روز به روز در حال افزایش است.
محدوده اندازه ذراتی که چنین علاقه مندی را به خود جلب کرده است، عموما کمتر از ۱۰۰ نانومتر است. برای داشتن تصوری از این مقیاس لازم به ذکر است که موی انسان دارای قطر ۱۰۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰ نانومتر، یک سلول قرمز خونی دارای قطر حدود ۵۰۰۰ نانومتر و ابعاد یک ویروس بین ۱۰ تا ۱۰۰ نانومتر است. با کاهش اندازه ذرات، نسبت تعداد اتم های سطحی به اتم های داخلی افزایش می یابد. به عنوان مثال درصد اتم های سطحی یک ذره با اندازه ۳۰ نانومتر، ۵ درصد است، در حالی که این نسبت برای یک ذره با اندازه ۳ نانومتر، ۵۰ درصد می باشد.
بنابراین نانوذرات در مقایسه با ذرات بزرگ تر نسبت سطح به وزن بسیار بزرگ تری دارند. با کاهش اندازه ذرات به یک دهم نانومتر یا کمتر، اثرات کوانتومی پدیدار می شوند و این اثرات، می تـوانـند به مقـدار زیــادی ویـژگی هـای نــوری، مغـناطیسی و الکتـریکی مواد را تغییر دهند. از طریق پی گیری ساختار مواد در مقیاس نانو، امکان طراحی و ساخت مواد جدید با ویژگی های کاملا نو به وجود می آید. تنها با کاهش اندازه و ثابت نگهداشتن نوع ماده، ویژگی های اساسی از قبیل هدایت الکتریکی، رنگ، استحکام و نقطه ذوب ماده (که معمولا برای هر ماده مقدار ثابتی از آنها را در نظر می گیریم) می تواند تغییر کند.
در حال حاضر نانوذراتی که به طور ناخواسته، از طریق فرآیندهای احتراق انجام شده جهت تولید انرژی یا در اتومبیل ها، فرآیندهای خوردگی مکانیکی و یا فرآیندهای صنعتی معمول به وجود می آیند، بیش از تولید صنعتی نانوذرات بر محیط زیست و زندگی انسان تاثیر می گذارند. اما اثرات افزایش بیش از حد تولید و استفاده از نانومواد در سلامت کارکنان و مصرف کننده ها، سلامت عمومی و محیط زیست باید به دقت مورد توجه قرار گیرد. از آنجایی که فرآیند رشد و واکنش های شیمیایی کاتالیستی در سطح اتفاق می افتند، یک مقدار مشخصی از ماده در مقیاس نانومتری بسیار فعال تر از همان مقدار ماده با ابعاد بزرگ تر می باشد. این ویژگی ها ممکن است بر روی سلامتی و محیط زیست اثرات منفی داشته و منجر به سمیت زیاد نانوذرات شوند.
● تنفس نانوذرات
خطرات احتمالی نانوذراتی که در هوا پخش شده اند، یعنی آئروسل ها از اهمیت بیشتری برخوردارند. این قضیه به دلیل تحرک بالای آنها و امکان جذب آنها از طریق ریه، که راحت ترین مسیر ورود به بدن می باشد، اهمیت پیدا می کند. اندازه ذرات تا حدزیادی تعیین کننده محل نشست این ذرات در دستگاه تنفسی می باشد. به خاطر راحت تر شدن کار، دستگاه تنفسی را به سه قسمت ناحیه ای و کارکردی تقسیم می کنیم:
۱) مسیر های هوایی بالایی،
۲) ناحیه نایژه ها، که هر دوی آنها به وسیله لایه موکوس حفاظت می شوند. در اینجا ذرات بزرگ تر، از طریق نشستن بر روی دیواره مسیر هوایی، از هوای ورودی به ریه جدا می شوند. حرکات مژه های این قسمت، خلط را به سوی گلو بالا برده و از آنجا یا در اثر سرفه خارج و یا بلعیده می شوند. ذرات کوچکتر (کوچکتر از ۲.۵ میکرومتر) و نانوذرات ممکن است وارد کیسه های هوایی شوند، که ناحیه مبادله گاز در ریه می باشند. جهت تسهیل جذب اکسیژن و دفع دی اکسید کربن، تمام غشاها و سلول ها در این قسمت از ریه، نازک و آسیب پذیر بوده و هیچ گونه لایه حفاظتی ندارند. تنها مکانیسم حفاظتی در این قسمت از طریق ماکروفاژها می باشد.
۳) ماکروفاژها سلول های بزرگی هستند که اشیای خارجی را بلعیده و از طریق جابه جا کردن آنها، به عنوان مثال به سوی گره های لنفاوی، آنها را از کیسه های هوایی خارج می کنند. نانوذرات تا حد زیادی از این سیستم حفاظتی رها شده و می توانند وارد بافت های تنفسی گردند. ذرات و الیاف باقی مانـده می تواننـد با بافت های مخاطی ریوی بر هم کنش داده و منجر به ایجاد التهاب شدید، زخم و از بین رفتن بافت های ریوی گردند. این وضعیت ریه ها شبیه حالت به وجود آمده در بیماری هایی همچون بیماری باکتریایی ذات الریه، یا بیماری های ریوی صنعتی مهلک همانند سیلیکوسیس یا آزبستوسیس می باشد.
● سیلیکوسیس و آزبستوسیس
با وجودی که بیماری های سیلیکوسیس و آزبستوسیس از طریق نانوموادی که به روش تکنیکی تولید شده اند به وجود نمی آیند، اما منشا ایجاد این بیماری ها، تنفس موادی شبیه نانوذرات است که اطلاعات قدیمی در مورد اثرات زیان بخش آنها بر روی سلامتی وجود دارد. سیلیکوسیس زمانی ایجاد می شود که گرد و غبار حاوی سیلیس به مدت طولاتی به درون ریه تنفس شود. سیلیس بلوری برای سطح بیرونی ریه سمی می باشد. زمانی که سیلیس بلوری در تماس با ریه قرار می گیرد اثرات التهابی شدیدی به وجود می آید. در مدت زمان طولانی این التهاب باعث می شود تا بافت ریه به طور برگشت ناپذیری آسیب دیده و ضخیم شود که این پدیده به نام فیبروسیس نامیده می شود.
سیلیس بلوری عموما در ماسه سنگ، گرانیت، سنگ لوح، زغال سنگ و ماسه سیلیسی خالص وجود دارد. بنابراین افرادی همچون کارگران کارخانه های ذوب فلزات، سفال گران و کارگرانی که با ماسه کار می کنند، در معرض خطر قرار دارند. سیلیس بلوری از سوی سازمان بهداشت جهانی به عنوان یک ماده سرطانزا معرفی شده است.
الیاف پنبه نسوز دارای طول چند میکرومتر می باشند و در نتیجه جزء نانومواد قرار نمی گیرند. با این حال جزء ذرات و الیاف مجموعه امراض شغلی قرار می گیرند. پنبه نسوز یک فیبر معدنی طبیعی است که در بیش از ۳۰۰۰ ماده ساختمانی و محصول تولید شده به کار گرفته شده است. تمام انواع پنبه نسوز تمایل به خرد شدن به الیاف بسیار ریز دارند.
به دلیل کوچک بودن، این الیاف پس از پخش شدن در هوا ممکن است به مدت چند ساعت یا حتی چند روز معلق بمانند. الیاف پنبه نسوز تخریب پذیر نبوده و در طبیعت پایدار می باشند. این الیاف در مقابل مواد شیمیایی پایدار هستند، تبخیر نمی شوند، در آب حل نمی شوند و در طول زمان تجزیه نمی گردند. پنبه نسوز موجب ایجاد سرطان ریه و مزوتلیوما می شود که نوعی تومور خطرناک غشایی است که ریه را می پوشاند .
آلودگی ذره ای هوا در مشاغل دیگری همچون تولید و فرآوری کربن سیاه و الیاف مصنوعی نیز موجب ایجاد نگرانی می شود.
● آلودگی ذره ای هوا
آلودگی هوا مخلوط کمپلکسی از ترکیبات مختلف در فاز گاز، مایع و جامد است. خود مواد ذره ای مخلوطی ناهمگن از ذرات معلق هستند که ترکیب شیمیایی و اندازه آنها متفاوت است. در مطالعات اپیدمی شناسی، انواع مختلفی از آلودگی های ذره ای هوای معـرفی شـده اند کـه از آن جمـله میـتـوان بـه TPS (مجموع مواد معلق) و PM ۱۰ (مواد ذره ای با قطر موثر آئرودینامیک کمتر از ۱۰ میکرومتر) اشاره کرد. در سال های اخیر مطالعات زیادی در زمینه مواد ذره ای ریز PM ۲.۵ (ذراتی با قطر آئرودینامیک کمتر از ۲.۵ میکرومتر) و فوق ریز (ذرات با قطر کمتر از ۱۰۰ نانومتر) انجام گرفته است.
با وجودی که میزان خالص آلودگی ذره ای هوای شهری (یعنی مقدار PM ۲.۵)، با کم شدن نشر ذرات از صنایع و مراکز تولید انرژی کاهش یافته است، غلظت ذرات فوق ریز ناشی از ترافیک افزایش یافته است. هر چند غلظت این ذرات کوچک معمولاً مهمتر است اما سهم آنها معمولاً پایینتر از غلظت کل است. بنابراین اندازه گیری توزیع اندازه ذرات تا چند نانومتر ، برای توصیف ذرات پخش شده از ترافیک ضروری است.
با توسعه روش های اندازه گیری آثار روشن تری از ذرات با اندازه کوچک تر مشاهده گردید. با این حال، بسیاری از مطالعات هنوز ادامه دارند و تعداد بسیار کمی از آنها تاکنون به نتیجه رسیده اند. پیشنهاد شده است که اثرات زیان آور آلودگی ذره ای هوا به طور عمده به غلظت ذرات کوچک تر از ۱۰۰ نانومتر ارتباط دارد و به غلظت جرمی ذرات بزر گ تر بستگی چندانی ندارد. بنابراین معقول به نظر می رسد که اطلاعات به دست آمده از اپیدمی شناسی محیطی را با داده های حاصل از مطالعات سم شناسی انجام گرفته بر روی حیوانات و یا سایر داده های تجربی ترکیب نماییم.
مطالعات اپیدمی شناسی زیادی ثابت کرده اند که ارتباط مستقیمی بین افزایش مقطعی مواد ذره ای و افزایش بیماری و مرگ و میر ناشی از نارسایی های قلبی و عروقی وجود دارد. بیماران مسن تری که سابقه بیماری های قلبی و یا تنفسی دارند و همچنین بیماران دیابتی، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
مدارک تجربی، مکانیسم های بیولوژیکی محتملی همچون تحریک دستگاه تنفسی و فشار اکسیدی جهازی را نشان می دهند. در نتیجه این تحریک ها، مجموعه ای از پاسخ های زیستی همانند موارد زیر ممکن است ایجاد شوند:
تغییر جریان خون به نحوی که موجب ایجاد انعقاد در قسمتی از رگ های خونی گردد، به هم خوردن آهنگ ضربان قلب، عملکرد نادرست و بحرانی رگ ها، ناپایداری پلاکت های خونی، و در طولانی مدت توسعه تصلب شرایین، التهاب مزاجی و ریوی ناشی از ذرات، تصلب شرایین تسریع شده و عملکرد تغییر یافته ارادی قلب.
این موارد ممکن است بخشی از عوامل زیستی باشند که آلودگی ذره ای هوا را به مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی ارتباط می دهند. همچنین نشان داده شده است که نشست ذرات در کیسه های هوایی شش ها منجر به فعال شدن تولید سیتوکین به وسیله ماکروفاژها و سلول های اپیتلیال کیسه های هوایی گشته و موجب التهاب سلول ها می شود. در نمونه هایی که به طور تصادفی از میان بزرگسالان سالم در معرض آلودگی ذره ای هوا انتخاب شده بودند، افزایش ویسکوزیته پلاسما، فیبرینوژن و پروتئین فعال C مشاهده گردید.
● خلاصه و چشم انداز بحث
در مجموع مدارک بسیار زیادی حاصل از مطالعات اپیدمی شناسی وجود دارد که اثرات زیان آور ذرات فوق ریز را بر روی سلامتی نشان می دهند. همچنین از مدت ها پیش مدارک زیادی مبنی بر زیان آور بودن تنفس ذرات قابل تنفس در محیط های کاری وجود دارد. به طور کامل مشخص نیست که این مسائل به نانومواد ساخت بشر مربوط است یا نه. با این حال منطقی آن است تا زمانی که بر اساس مطالعات بیشتر اپیدمی شناسی، همچنین مطالعات انجام شده بر روی حیوانات، اثرات زیان آور این نانومواد کاملا مشخص نشده است، از این داده ها چشم پوشی نکنیم.
در حال حاضر هیچ قانونی در مورد تولید و کاربرد نانومواد برای سلامتی کارکنان و مصرف کنندگان و همچنین برای مسائل زیست محیطی وجود ندارد. همچنین در زمینه قانون گذاری برای مواد شیمیایی، هیچ گزینه ای برای اندازه ذرات در هنگام ثبت یک ماده مدنظر قرار نمی گیرد.
پیش از انجام هرگونه قانون گذاری در زمینه نانومواد، باید اطلاعات بسیار زیادی راجع به اثرات فرآیندها و محصولات نانو، بر روی سلامتی انسان و همچنین محیط زیست به دست آید. اما حتی با در نظر گرفتن عدم قطعیت علمی موجود، شواهد کافی برای انجام اقدامات پیشگیرانه در محیط های کاری و بسته وجود دارد.

[aligol172]

حالت های صورت حرف های زیادی برای گفتن دارند. در لابه لای کوچک ترین تغییراتی در وضعیت ماهیچه های صورت می توان مفاهیم زیادی را متوجه شد که شاید برای انتقال آنها به طور زبانی نیاز به استفاده از چندین واژه باشد، اما جمله ای طولانی را می توان تنها با بالا انداختن ابروها یا بستن چشم ها بیان کرد.
این نوع شیوه برقراری ارتباط، عمری به درازای تمدن انسانی دارد که با زندگی انسان ها گره خورده است. با این حال بسیاری از افراد تصور می کنند نگاه داشتن ماهیچه های صورت برای چند لحظه در یک حالت ثابت، دقیقا مشابه آنچه که هنگام عکسبرداری دیده می شود، انتقال مفاهیم را به بالاترین حد ممکن انجام می دهد، اما حقیقت چیز دیگری است!
تحقیقاتی که سا ل های زیادی برای به سرانجام رسیدن آنها زمان صرف شده است نشان می دهد افراد می توانند حالات چهره و مفاهیم نهفته در آنها را زمان حرکت، خیلی بهتر از زمانی منتقل کنند که برای عکس گرفتن برای چند لحظه مکث می کنند. شاید به ظاهر نتایج تحقیقاتی از این دست چندان تازه به نظر نرسد، اما به عقیده دانشمندان می توان از آنها برای متحول کردن صنایعی همچون ساخت ربات های انسان نما و متحرک سازی استفاده کرد.
برقراری ارتباط جنبه حیاتی زندگی امروزی انسان ها به شمار می آید و البته این حقیقتی است که در میان دیگر جانوران نیز دیده می شود. ارتباط حقیقتی است که به شیوه های گوناگونی محقق می شود و طی آن افراد اطلاعات و مفاهیم مورد نظر خود را نه تنها از راه استفاده از کلمات بلکه بهره گیری از حالات چهره و زبان بدنی Body Language به یکدیگر منتقل می کنند. گروهی از محققان فرمان شناسی (سایبرنتیک) زیستی انستیتو ماکس پلانک آلمان پس از بررسی های طولانی به این نتیجه رسیدند که برخلاف عادت بسیاری از مردم جهان، هنگام حرکت دادن ماهیچه های صورت به عنوان مثال در فیلم مفاهیم به مراتب بهتر از زمانی منتقل می شوند که فرد برای چند ثانیه مکث کرده تا عکسی از وی گرفته شود.
حالت خاصی از چهره، دنیایی از مفاهیم را در خود دارد. به عنوان مثال تکان دادن ساده سر نشان دهنده رضایت خاطر، پذیرش یک درخواست یا ایده، درک موضوع و ده ها مفهوم دیگر است. فرد با کمی اخم کردن منظورهای زیادی را منتقل می کند که شاید برای انتقال آنها روی کاغذ به چند کلمه نیاز باشد؛ متوجه نشدم، دوباره توضیح دهید، اما آرام تر! تحقیقات چند ساله محققان این انستیتو نشان داده افراد می توانند «بیان» خاصی را هنگام حرکت طبیعی ماهیچه های صورت به مراتب بهتر از توقف آنها داشته باشند. از این رو شاید بهتر باشد افراد برای ثبت خاطرات و احساساتشان در لحظات گوناگون به جای عکس گرفتن از خود و دیگران، فیلم بگیرند. برای این که بتوان از فرآیند تبادل اطلاعات پویا (مشابه حالت پویای صورت هنگام انتقال مفاهیم) استفاده کرد، باید حرکت شناور صورت را حداقل برای ۱۰۰ میلی ثانیه مشاهده کرد. هرچه ضبط ویدئویی کوتاه تر از این بازه باشد، مغز توانایی به مراتب کمتری برای درک و استنباط حالات صورت دارد. این درحالی است که بسیاری از حالات صورت که برای انتقال مفاهیم به کار گرفته می شوند، مبتنی بر تغییرات بیشتر و پیچیده تری هستند. به عنوان مثال تکان دادن سر، خم کردن نوک بینی به یک سمت و ... از جمله حالاتی هستند که برای درک فرد مقابل باید حداقل برای ۱۰۰ میلی ثانیه حرکت یاد شده ایجاد شود.
دانش بررسی حالات چهره در سال های اخیر و همزمان با توسعه دانش طراحی و ساخت نسل جدید ربات های انسان نما، وارد مراحل تازه ای شده است
دانش بررسی حالات چهره در سال های اخیر و همزمان با توسعه دانش طراحی و ساخت نسل جدید ربات های انسان نما، وارد مراحل تازه ای شده است. محققان علوم رباتیکی بر این عقیده اند که با درک درست از حالات چهره انسان می توان مقدمات لازم را برای ساخت ربات های انسان نما فراهم کرد. این ربات ها با این هدف ساخته می شوند که در واکنش به محرک های مختلف محیطی، عکس العمل های عاطفی و احساسی مناسبی نشان دهند و این دقیقا همان فرآیندی است که در انسان ها دیده می شود. ربات هایی که با تکیه بر این دانش ساخته می شوند، در سال های آینده به عنوان عضوی از جوامع انسانی خواهند بود تا با تعامل بهتر با انسان ها، بخشی از مسؤولیت های انسانی را بدرستی انجام دهند، اما برای رسیدن به این چشم انداز هنوز باید روی دستیابی به شناخت بهتر از حالات چهره انسانی تحقیقات زیادی انجام شود.
برای آن که مشخص شود تا چه حد می توان خلق و خو و حتی منظور اصلی فرد مقابل را با تکیه بر حالات چهره وی تشخیص داد، محققان فرمان شناسی زیستی انستیتو ماکس پلانک آلمان، از افراد داوطلب استفاده کردند. آنها به شرکت کنندگان در این آزمایش تصاویری از انسان ها با حالات مختلفی از چهره را نشان دادند. در میان این تصاویر حالت های چهره متنوعی نظیر خوشحال، غمگین و عصبانی و البته حالاتی به مراتب پیچیده تر نظیر موافقت کردن، سردرگمی و هیجان زدگی دیده می شد. این نوع حالات چهره عمدتا از سوی افراد برای تشخیص سریع حالات روحی و روانی و منظور افراد در حال گفتگو به کار گرفته می شوند. هدف اصلی محققان از راه اندازی این آزمایش بررسی این نکته بود که تشخیص و طبقه بندی دقیق این حالت ها در وضعیت سکون راحت تر است یا در وضعیت پویا؟
برای این منظور ویدئوی کوتاهی برای داوطلبان نمایش داده شد و پس از آن تک تصاویری از حالات مختلف چهره که ویدئوی آنها قبلا نمایش داده شده بود برایشان پخش شد. نتایج جالب توجه بود. محققان به این نتیجه رسیدند که درک و استنباط دقیق از حالات روانی چهره زمانی بهتر و کامل تر است که فرد بیننده آنها را در حالت طبیعی (پویا) و نه ثابت (مشابه وضعیت ثابت ماندن برای عکس گرفتن) مشاهده می کند. تحقیقات دامنه دار پژوهشگران فرمان شناسی همچنین نشان داده که برای دستیابی به درکی روشن از حالات روحی و روانی و استنباط منظور اصلی افراد در حال گفتگو، نه تنها باید حالات چهره آنها را در وضعیت پویا زیر نظر گرفت بلکه باید هرگونه تصمیم گیری را بر حرکات درست و شناخته شده صورت بنا نهاد.
اهمیت تحقیقاتی از این دست بر هیچ کس پوشیده نیست. دکتر کریستین والراون از پژوهشگران این پروژه می گوید: با تکیه بر تحقیقاتی از این نوع می توان صنعت رو به رشد متحرک سازی را متحول کرد و ضریب دقت به کار گرفته شده در تصاویر را افزایش داد. شخصیت های مجازی که با استفاده از نتایج چنین تحقیقاتی ساخته می شوند به مراتب طبیعی تر و جذاب تر از گذشته به نظر می رسند. از آن گذشته با تکیه بر این یافته می توان محیط هایی نظیر Life Second را طبیعی تر از هر زمان دیگری ساخت؛ جایی که افراد امکان خواهند داشت تا در دنیای مجازی واقعیت تعاملات اجتماعی خود را تقویت کنند و از شناور شدن در آن لذت ببرند.

[aligol172]

تاریخ فنآوری اطلاعات، با وجود قدمت نه چندان طولانی خود، شاهد پیشرفت های خیره کننده ای بوده، که روش های ذخیره، پردازش و تبادل اطلاعات را بارها و بارها دگرگون کرده اند.تاریخ فن آوری اطلاعات، با وجود قدمت نه چندان طولانی خود، شاهد پیشرفت های خیره کننده ای بوده، که روش های ذخیره، پردازش و تبادل اطلاعات را بارها و بارها دگرگون کرده اند.
● مسیری نادرست در ابتدای هزاره سوم
اما به نظر می رسد، مسیری که پیشرفت های فن آوری اطلاعات، برای تولید سیستم ها و دستگاه های جدید و در نتیجه نرم افزارهای متناسب با آنها طی می کند، اکنون با وجود سایر دستاوردهای تکنولوژیک مانند فن آوری نانو، روندی صحیح و منطقی نباشد.
متخصصان نرم افزار، در هنگام کار با نخستین رایانه الکترونیکی قابل برنامه ریزی، با نام ENIAC، باید کاملاً محتاط و با توجه عمل می کردند، زیرا تنها یک اشتباه کوچک در برنامه نویسی، منجر به صرف کار و زمان بسیار زیادی برای مرور، بازبینی و عیب یابی کارت های پانچ حاوی اطلاعات و داده ها می شد. علاوه بر این، برنامه های قابل نگارش توسط رایانه های ENIAC، به علت کم بودن حافظه این سیستم ها، لزوماً باید بسیار کم حجم و سبک طراحی می شدند.
به مرور، ظرفیت و سرعت رایانه ها، رو به افزایش گذاشت و اولین کامپیوتر خانگی (IBM ۵۱۵۰) قادر به ذخیره کردن ۱۶۳۸۴ رقم در حافظه ترانزیستوری خود شده بود. در آن هنگام، مایکروسافت نیز، بعنوان شرکتی کوچک و نوپا، یک مبدل زبان Basic برای این رایانه های خانگی طراحی کرد که تنها با استفاده از ۴ کیلو بایت حافظه در ROM، عملکردهای خود را انجام میداد!
پیشرفت های بیشتر، ریزپردازنده های سریعتر و ابزار مطمئن تری را برای پردازش و ذخیره اطلاعات، به کاربران رایانه معرفی کرد. در سال ۱۹۸۱و با معرفی IBM ۵۱۵۰، چه کسی گمان می کرد که بشر، شاهد تحولی چنین عظیم در فن آوری اطلاعات و ارتباطات باشد: سیستم هایی با پردازنده های فوق پیشرفته، دارای سرعت بسیار بیشتر و هزینه ی بسیار کمتر.
● حجم و پیچیدگی زیاد نرم افزارها
اما براستی دستاورد این همه پیشرفت و فن آوری برای بشر چه بوده است؟ آیا اکنون کاربران رایانه، می توانند یک صفحه متن را سریعتر از گذشته (مثلاً در هنگام کار با Word ۹۷) تایپ کنند؟
سیستم های رایانه ای و کاربرد آنها با ظهور فن آوری های جدید، و به نسبت پیشرفتی که این فن آوری ها داشته اند، آن قدر که جذاب، زیبا و پر زرق و برق شده اند، مؤثر و مفید واقع نشده اند. به جرات میتوان گفت که اکثر کاربران فعال رایانه قادر به استفاده از ۸۰ درصد قابلیت های برنامه Word نیستند!!
اکنون برنامه ها و نرم افزارهای رایانه ای، بسیار پیچیده تر و پرحجم تر نوشته می شوند، در بیشر اوقات تنها به این دلیل که سیستم های سخت افزاری مورد استفاده آنها، دارای ظرفیت و منابع کافی برای پردازش این نرم افزارها، می باشند. پیشرفت فن آوری در طراحی و ساخت سیستم ها و سخت افزارهای مدرن، سطح استفاده از منابع و ظرفیت آنها را نیز به طرز چشمگیری افزایش داده است. حافظه، دیسک های سخت، پردازشگر، کارت های گرافیک و سایر سیستم های سخت افزاری تنها به اقتضای پیشرفت علم و فن آوری، ارتقا یافته و برنامه ها و نرم افزارهای رایانه ای نیز به تبع آنها و به صورت کاملاً غیر ضروری، پیچیده، سنگین و حجیم شده اند. در این شرایط، بسیاری از سیستم های قدیمی و نیز تجهیزات سخت افزاری مربوط به آنها، ناگهان به ابزاری بی مصرف و بیهوده تبدیل شده و موجب ایجاد خسارت های سنگیتی گردیدند.
برای مثال MS DOS ۳.۳، یکی از نخستین سیستم های عامل، تنها به ظرفیتی در حدود ۷۰۰ کیلو بایت نیاز داشت یعنی چیزی در حدود نیمی از یک فلاپی دیسک معمولی. این مقدار برای MS DOS ۶ به ۱۶ برابر افزایش یافت، یعنی ظرفیت ۴ فلاپی دیسک معمولی. برای ویندوز ۹۵ همه چیز تغییر کرد و این سیستم عامل با نیاز به ظرفیت ۱۳ فلاپی دیسک در نوعی از دیسک های سخت با فرمت و شکل جدید یعنی همان CD ROM به بازار عرضه شد. و اکنون مایکروسافت، برای عرضه ویندوز ویستا که اخرین نسل از سیستم های عامل پرکاربرد در جهان محسوب می شود، چاره ای جز انتخاب DVD (با حجم ۴.۷ گیگابایت!) ندارد. این یعنی ظرفیتی معادل ۱۳۰۰۰ فلاپی دیسک که زمانی نیمی از آن برای نصب MS DOS ۳.۳ کفایت می کرد.
باید پرسید که دستاورد این همه پیشرفت چه خواهد بود و عاقبت کار به کجا خواهد انجامید؟
ابزار و تجهیزات غیر ضروری در سیستم های عامل و برنامه های کاربردی، محیط های گرافیکی سه بعدی، تصویرهای دارای وضوح بالا و کیفیت حقیقی، برنامه های پیچیده و حجیم که کاربرد مؤثری را ارائه نمی دهتد، همگی موجب استفاده بی رویه، بی منطق و لجام گسیخنه از منابع و ظرفیت های انرژی موجود در جهان می گردند؛ گویا فردایی برای نسل های بعدی وجود نخواهد داشت.
به مدد همین پیشرفت کاذب، ویروس هایی چون Friday ۱۳th با حجمی در حدود ۲ کیلو بایت و آلودگی به میزان ۱۸۱۳ بایت، به بدافزارهای غول پیکری چون Brontok.FT بدل شده اند که حجم آنها دست کم به ۱۲ مگابایت می رسد!
● راهکار
در دنیایIT همه چیز دیوانه وار در حال پیشرفت است. دیسک های سخت، حافظه های سیستم، عملکردهای سیستم های عامل و ... . اما آیا واقعاً نمی توان به موازات این پیشرفت، برنامه هایی را طراحی کرد که ساده تر و سبک تر و در عین حال مؤثر و کاربردی باشند؟
استفاده از فن آوری نانو اما، در این یورش بیرحمانه انسان به منابع و ظرفیت های مهم طبیعت، می تواند گره گشا و نجات بخش باشد. این نوع فن آوری با استفاده اندک از انرژی و منابع آن، اثرات و کاربردهای بسیار مفید و مؤثرتری در زندگی بشر خواهد داشت.
دنیای فن آوری اطلاعات و جنبه های مختلف آن نیز بی شک از تأثیرات مثبت نانوتکنولوژی بی بهره نخواهد ماند. هم اکنون از این فن آوری می توان برای کاربردهای بسیار ساده اما در عین حال سریع، دقیق و مؤثر استفاده کرد.
NanoScan، فن آوری جدیدی ست که با توجهی خاص به نانو تکنولوژی پا به دنیای IT و امنیت آن نهاده و قادر است صدها و هزاران کد مخرب فعال در سیستم های رایانه ای را بدون اشغال بخش زیادی از حافظه و ظرفیت سیستم ردیابی و کشف کند. با ظهور این فن آوری، دنیای امنیت IT، ناچار است که دیر یا زود استفاده از روش های سنتی و نرم افزارهای پیچیده و حجیم را فراموش کرده و روند ایجاد پیچیدگی های غیر ضروری و فربه کردن نرم افزارهای امنیتی را متوقف سازد.
متاسفانه، نرم افزارهای معمول به گونه ای طراحی و تولید میشوند که در سیستمی پر از برنامه، عملکرد و محیطهای اجرایی مختلف به کار گرفته شده؛ عملکردهای متنوع و فراوانی را به کاربران خود ارائه داده و در عین حال کاربردی و مؤثر نیز واقع شوند؛ فارغ ازاین که، برای کلیه این فعالیت ها، منابع و ظرفیت های قابل توجهی از سیستم و انرژی مورد نیاز است که افزایش استفاده از آنها مطمئناً به سود انسان نخواهد بود.
با ورود فن آوری نانو به دنیای IT، برگی جدید از تاریخ این دانش ورق خواهد خورد و کاربران قادر خواهند بود درست مانند لحظه های آغازین تولد رایانه ها، یک برنامه کاربردی مفید را با استفاده از ظرفیت یک فلاپی دیسک روی رایانه های خود نصب کنند و یا با استفاده از یک برنامه امنیتی ۴۰۰ کیلوبایتی، تمام کدهای مخرب موجود در کلیه قسمت های رایانه خود را تنها در عرض ۶۰ ثانیه، ردیابی و کشف نمایند.

[aligol172]

ربات ها همیشه حرف های تازه ای برای گفتن دارند و روز به روز قابلیت های جدید و هیجان انگیزتری برای آنها تعریف می شود. دیگر تمیز کردن خانه یا استفاده از این ماشین آلات مکانیکی در کارخانه های صنعتی به عنوان دستاوردی هیجان انگیز و بی سابقه مطرح نمی شود. آنها روز به روز کارآمدتر و به روزتر می شوند و با ترکیب تازه ترین دستاوردها در زمینه هوش مصنوعی بتدریج به ماشین آلات مکانیکی هوشمند نیز تبدیل می شوند، ماشین هایی که می توانند فکر کنند، عمل کنند و واکنش های گوناگونی از خود بروز دهند. سال ۲۰۰۹ پیشرفت های چشمگیری در این عرصه به وقوع پیوست که می توان این دوران را یکی از طلایی ترین دوران ها در فرآیند توسعه دانش فنی ربات ها به شمار آورد. اکنون آنها بهتر حرکت می کنند، بهتر اشیا را در دست می گیرند، زیباتر می خندند و از آن گذشته به مرحله ای رسیده اند که می توانند انسان ها را از عصبانی شدن بازدارند.
در ماه های گذشته تنوع توسعه ربات ها چشمگیر بوده است. از عرصه های پزشکی و توانبخشی تا مانورهای نظامی، تقلید مهارت های اجتماعی و راه یافتن به فضا، این ماشین ها با تغییرات و پیشرفت های فنی و تکنیکی زیادی همراه بوده اند. در این میان، یکی از مهم ترین اهداف از پیش تعیین شده ای که برای ربات ها دنبال شده، توجه به اجتماعی کردن آنها بوده است. بسیاری از پژوهشگران بر این باور هستند که با انتقال مهارت های اجتماعی به ربات ها این امکان وجود دارد تا آنها را به نیروهای کمک رسان به مراتب بهتر و کارآمدتری در منازل، مدارس، ادارات و بیمارستان ها تبدیل کرد.
سال ۲۰۰۹ نسلی از ربات ها ارائه شدند که می توانند مهارت های ساده ای نظیر گرفتن اشیا از مربیان انسانی را فرا بگیرند. نکته جالب توجه این است که این فرآیند به ظاهر ساده با تکیه بر فرامین و اشاراتی نظیر فرامین زبانی، اشاره دست و حتی حالات مختلف صورت انجام می شود و از این رو می توان حدس زد که چه پیچیدگی های فنی در آن وجود دارد. در همین حال گروهی از محققان دانشگاه کالیفرنیا در سانتیاگو برنامه یادگیری ماشینی طراحی کرده اند که ربات با استفاده از آن می تواند حالات چهره بهتری از خود ارائه کند.
به عقیده کارشناسان با تمرکز بر چنین برنامه هایی می توان راه را برای طراحی و ساخت ربات هایی نظیر ربات هایی که با کودکان سر و کار دارند، هموارتر کرد. در حقیقت رباتی که از این برنامه استفاده می کند، می تواند با نگاه کردن به آینه و تجزیه و تحلیل حالات مختلف چهره، بخش های مختلف صورت خود را به حرکت درآورده و حالت های متنوعی از خود بروز دهد. در این دسته از ربات ها که از آنها به ربات های هوشمند اجتماعی نیز تعبیر می شود پیشرفت های جالب توجهی دیده شده است. به عنوان نمونه رباتی مجازی ارائه شده است که می تواند تقلید خیره کننده ای از بیماری داشته باشد. این نوع ربات در امور پزشکی و آموزش پزشکان و پرستاران تازه کار قابلیت های زیادی دارد.
اما در این رهگذر، پژوهشگران تمرکز ویژه ای نیز بر جنبه روانی تعاملات اجتماعی ربات ها داشته اند.
در یکی از هیجان برانگیزترین پروژه هایی از این دست، گروهی از محققان در سوئیس نسلی از ربات ها را طراحی کرده اند که قابلیت گول زدن یکدیگر را دارند. این اتفاق زمانی روی می دهد که دسترسی آنها به منابع گوناگون از جمله منابع اطلاعاتی محدود شده باشد. حتی در ماه های اخیر ربات هایی طراحی شده که با تشخیص افراد تحت استرس و ناراحتی های روانی از آنها فاصله می گیرد. این دستاورد جالب توجه محصول تفکر خلاقانه تیمی از محققان در دانشگاه کالگری بوده است. آنها از هدبند مخصوص مجهز به حسگرهای فیزیولوژیکی برای برنامه ریزی رباتی کوچک استفاده کرده اند. با استفاده از این هدبند، ربات استرس فرد مقابل خود را از روی تنش های ماهیچه ای که در صورتش ایجاد می شود، تشخیص می دهد و از آن فاصله می گیرد.
● ربات ها در دنیای پزشکی
ارائه ربات داوینچی را می توان اوج هنرنمایی دانش نوین بشری در زمینه استفاده از ربات ها در دنیای پزشکی به شمار آورد. اما در حالی که توسعه و استفاده تجاری از این فناوری و ربات های مشابه آن در بیمارستان های مختلف سراسر جهان ادامه دارد، محققان زیادی نیز تمرکز خود را روی استفاده از سیستم های رباتیک در حوزه توانبخشی معطوف کرده اند. به عقیده آنها چنین سیستم هایی می تواند به بیماران دچار مشکلات حرکتی بهترین و موثرترین کمک ها را ارائه کند.
با انتقال مهارت های اجتماعی به ربات ها این امکان وجود دارد تا آنها را به نیروهای کمک رسان کارآمدتری در منازل، مدارس، ادارات و بیمارستان ها تبدیل کردبتازگی در دانشگاه نورت وسترن دستگاه های توانبخشی زانو، لگن خاصره و دست ارائه شده که در آنها از نسل جدیدی از موتورهایی بهره گرفته شده است که علاوه برداشتن تنوع حرکتی بالا هزینه تمام شده دستگاه رباتیک را نیز به حداقل می رسانند. این ربات های توانبخشی سبک بوده و براحتی می توان آنها را حمل کرد. از این رو بیماران پس از ترک بیمارستان می توانند از آنها در نقاط مختلف برای بازگشت اصولی به زندگی عادی خود استفاده کنند.
دستاورد دیگری نیز در این زمینه ارائه شده که پیش بینی می شود در آینده کاربردهای زیادی داشته باشد.
این دستگاه توانبخشی مبتنی بر یک سامانه کنترل کننده بازی اصلاح شده است. این فناوری نوین که از سوی محققان دانشگاه جورج مدیسون ارائه شده است با هدف کمک به بیمارانی است که در نوشتن دچار مشکلات حرکتی هستند. این دستگاه نسبتا ارزان قیمت براحتی در منزل به کار گرفته می شود و والدین می توانند با استفاده از آن، حرکت انگشتان کودکان مبتلا به اختلالات ملایم شناختی را بهبود بخشند.
اما در زمینه توسعه فناوری ربات های عرصه پزشکی، کمک به نظامیان فراموش نشده است. به عنوان مثال ربات مارشکلی ساخته شده است که می تواند با بررسی علائم تنفسی سربازان در میادین جنگ، اکسیژن مورد نیاز را به آنها منتقل سازد. مبنای طراحی و ساخت این ربات بر سیستمی است که برای جراحی های قلبی به کار گرفته می شود. نیروهای امدادرسان می توانند این ربات مارشکل را به برانکارد حامل بیمار یا سرباز مجروح متصل کنند و درخصوص کنترل دقیق علائم حیاتی وی اصلا نگران نباشند.
اما سال ۲۰۰۹ تمرکز محققان روی فرآیند «گرفتن اشیا» از سوی ربات ها با دقت و تنوع بیشتری همراه شد. این که ربات ها بتوانند ساده تر، سریع تر و در عین حال با دقت بیشتر، اشیای با اندازه های مختلف را بگیرند، موضوعی است که در زمینه توسعه ربات های انسان نما یا ربات های صاحب بازو هیچ گاه کمرنگ نمی شود. گروهی از محققان دانشگاه کلمبیا به این نتیجه رسیده اند که درصورت اعطای چالاکی نهفته در دست انسان به دست رباتیکی می توان ظرافت بیشتری به فرآیند «گرفتن» در ربات ها بخشید.
این نوع تحقیقات در مقیاس های کلان تر نیز دنبال شده به طوری که در ماه های اخیر محققان آژانس فضانوردی آمریکا (ناسا) بازوی جدید رباتیکی طراحی کرده اند که در ماموریت هایی نظیر نصب دستگاه ها و بخش های حجیم و سنگین به ایستگاه فضایی بین المللی کمک زیادی به فضانوردان می کند.این بازوی رباتیکی قابلیت جابه جایی محموله های سنگین وزن را دارد. آنها به دنبال آن هستند تا در صورت موفقیت نهایی این پروژه از آن در ماموریت سال های آینده بازگشت دوباره به ماه استفاده کنند. نگاهی به ماه های گذشته و آنچه در زمینه توسعه فناوری سیستم های رباتیک گذشته نشان می دهد این ماشین آلات مکانیک هوشمندتر از گذشته و با قابلیت های متنوع تری وارد زندگی انسان ها می شوند.

[aligol172]

مجله «تایم» به عنوان یکی از معتبرترین مجلات دنیا در پایان هر سال با انجام یک نظرسنجی از خوانندگان خود و همچنین نظر هیات داوران به معرفی ۱۰ انتخاب برتر در حوزه های مختلف می پردازد. به گزارش مهر یکی از این حوزه ها که مورد توجه بسیاری قرار دارد معرفی ۱۰ محصول الکترونیک برتر کوچک است. در ادامه ۱۰ انتخاب برتر این مقوله معرفی می شوند؛
۱) موتورولا دیروید
این تلفن همراه با سیستم عامل منابع باز «آندروئید» گوگل عمل می کند. «دیروید» در حقیقت اولین چالش بزرگ سیستم عامل «آندروئید» با «آیفون» اپل است. این تلفن همراه هوشمند دارای یک صفحه لمسی روشن و با حساسیت بسیار بالا است که تمام صفحه کلید و عملکردهای دستگاه را با یک لمس ساده انگشت به کاربر عرضه می کند. «دیروید» توسط شبکه های نسل سوم اپراتور «وریزون» امریکا حمایت می شود و قیمت آن ۳۰۰ دلار است.
۲) نوک
«نوک» یک پخش کننده کتاب الکترونیک است که شباهت زیادی به کتاب الکترونیک «کیندل ۲» محصول آمازون دارد. صفحه نمایشگر این کتاب الکترونیک کاملاً لمسی بوده و از اتصالات بی سیم وای فای، کارت های «اس دی» و پشتیبان فایل های پی دی اف برخوردار است. سیستم عامل این پخش کننده «آندروئید» گوگل است. این محصول به قیمت ۲۶۰ دلار عرضه می شود.
۳) پنکه بدون پره
شرکت «سر جیمز دیسون» چندی پیش اختراع جدیدی را با عنوان «Dyson Air Multiplier» معرفی کرد. این اختراع جدید در حقیقت نسل آینده پنکه است که بدون پره کار می کند. این پنکه بدون پره بسیار ایمن بوده، به راحتی تمیز می شود و ۱۵ برابر کارآمدتر از پنکه های کنونی است. مهندسان «دیسون» پس از چهار سال پژوهش موفق شدند فناوری کاملاً نوآورانه و جدید این پنکه را ابداع کنند. این پنکه بدون پره یک حلقه بزرگ پلاستیکی روی یک پایه است که جریان هوا را به طور مداوم تولید کرده و به این ترتیب هوای تازه و ثابت را در محیط پیرامون خود تنظیم می کند.
«Dyson Air Multiplier» پس از گذشت ۱۲۷ سال از اختراع پنکه توانست یک نوآوری در ساخت این دستگاه های خنک کننده ایجاد کند. قیمت این دستگاه بین ۳۰۰ تا ۳۳۰ دلار است.
۴) آیفون ۳GS
نسل جدید تلفن همراه آیفون با نام iPhone ۳GS یک رایانه قابل حمل کوچک و کامل است و در واقع تلفن همراه هوشمندی است که دنیای تلفن های همراه را دگرگون خواهد کرد. دوربین سه مگاپیکسلی و تمام برنامه های لازم برای ویرایش فیلم به علاوه ارسال مستقیم کلیپ ها از راه ای میل، ام ام اس و روی وب و حتی یوتیوب از اولین ویژگی های این تلفن همراه است. خصوصیات دیگر این آیفون جدید هدایت های صوتی است که امکان استفاده از تمام عملکردهای صوتی را تنها با یک کلید لمسی ساده و ارسال و دریافت پیام های چندرسانه یی فراهم می کند.
همچنین این تلفن همراه مجهز به قطب نمای دیجیتالی، موقعیت یاب جهانی «تام تام» با جهت یابی صوتی، صفحه کلید لمسی، سیستم جست وجو و یک باتری است که بیش از ۱۸ ساعت دوام دارد. همچنین دارای یک عملکرد بسیار ساده است که «تلفن همراه من کجاست؟» نام دارد. عملکرد «تلفن همراه من کجاست؟» زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که دستگاه گم شده باشد. با فعال کردن این سیستم، دستگاه در زمان سرقت یا مفقود شدن غیرفعال و قفل می شود. حافظه داخلی این دستگاه در دو نوع ۱۸ و ۳۲ گیگابایتی عرضه می شود. به ویژه این تلفن همراه مجهز به سیستم عامل جدید ۰.۳ OS است که امکان خرید فیلم از روی «آی تیونز» را (فروشگاه آنلاین اپل) فراهم می کند. قیمت متغیر این دستگاه بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ دلار است.
۵) دوربین دیجیتالی Canon EOS ۱D Mark IV
این دوربین دیجیتالی ۱۶ مگاپیکسلی کانن مجهز به شات HD video بوده و در هر ثانیه ۳۰ فریم فیلم تهیه می کند. سیستم اتوفوکوس ۴۵ نقطه از دیگر ویژگی های این دوربین است. این دوربین قادر است با ایزوی ۴۰۰/۱۰۲ در نور شب عمل کند. قیمت این دوربین پنج هزار دلار است.
۶) رایانه قابل حمل Dell Adamo XPS
ضخامت رایانه Dell Adamo XPS بسیار کم بوده و تنها ۴۱/۰ اینچ و صفحه نمایشگر آن عریض و ۴/۱۳ اینچ است. قیمت این محصول هزار و ۷۹۹ دلار است.
۷) دوربینFinePix Real ۳D W۱
شرکت فوجی فیلم اولین دوربین تمام دیجیتال خود را در سال ۱۹۸۸ ساخت. این شرکت در سال ۲۰۰۹ اولین دوربین سه بعدی دیجیتال خود را معرفی کرد. این دوربین ۱۰ مگاپیکسلی دو لنز دارد. زمانی که کاربر با این دوربین سه بعدی عکس می گیرد در واقع دوربین با دو لنز خود دو تصویر مجزا تهیه کرده است که آنها را در قالب یک تصویر سه بعدی واحد با هم ترکیب می کند. این تصویر در ویزور پشت دوربین قابل مشاهده است. این دوربین به قیمت ۶۰۰ دلار عرضه می شود.
۸) ساعت G Shock GW۷۹۰۰B محصول کاسیو
این ساعت نه تنها مورد توجه مردم عادی است بلکه با استقبال زیاد قهرمانان ورزشی نیز مواجه است. این ساعت مجهز به پانل های خورشیدی است که بدون توقف، انرژی مورد نیاز باتری ساعت را تامین می کند. همچنین این ساعت دارای یک سیستم گیرنده رادیویی است که سیگنال های تنظیم زمان را از شش ایستگاه فرستنده در سراسر دنیا دریافت کرده و به طور خودکار با تغییر موقعیت کاربر و تغییر زمان، خود را تنظیم می کند. همچنین چهار نقطه حفاظتی روی بدنه ساعت، این دستگاه را نسبت به ضربه های محیط بسیار مقاوم کرده است. قیمت این ساعت ۱۵۰ دلار است.
۹) هدفون Beats Solo by Dr.Dre
نسل دوم هدفون های Beats Solo by Dr.Dre با حذف اصوات اضافی، صدا را با کیفیت بالا و بسیار واضح عرضه می کند. این هدفون برای پخش کننده های MP۳ مثل «آی پاد» بسیار مناسب است. همچنین این هدفون در کنار یک میکروفن می تواند به یک هندزفری برای تلفن های همراه یا رایانه ها تبدیل شود. قیمت این هدفون ۲۰۰ دلار است.
۱۰) تلویزیون پلاسمای HDTVs محصول پاناسونیک
G۱۰ series of plasma HDTVs مصرف انرژی کمتری نسبت به مدل های قبلی تلویزیون های پلاسمای پاناسونیک دارد و همچنین از استاندارد THX نیز برخوردار است. این به آن معنی است که این دستگاه می تواند کیفیت فیلم هایی که برای مثال روی یوتیوب عرضه می شوند ارتقا داده و روی نمایشگر تلویزیون همانند یک فیلم دی وی دی با کیفیت بالا نشان دهد. قیمت این دستگاه بین هزار و ۲۰۰ تا دو هزار دلار است.

[aligol172]

هیچ عقل سلیمی نمی­تواند ضرورت انتقال تکنولوژی به کشورهای در حال توسعه را نفی کند. حتی کشورهای پیشرفته صنعتی نیز ترجیح می­دهند و ناگزیرند که بخشی از تکنولوژی­های مورد نیاز خود را وارد کنند. براساس برخی آمارها، روزانه ۲ هزار قرارداد انتقال تکنولوژی در جهان منعقد می­شود. اما آیا ورود تکنولوژی خارجی نباید تحت شرایط خاصی انجام گیرد؟ ورود بی­رویه تکنولوژی خارجی بویژه هنگامی که زیرساخت­های تکنولوژی کشور واردکننده استوارنباشد، هیچ پیامدی جز انتخاب ضعیف تکنولوژی و تداوم وابستگی نخواهد داشت و هیچ­گاه منجر به توسعه درون­زای تکنولوژی و مشارکت کشور در تولید جهانی تکنولوژی نخواهد شد.
● تعاریف انتقال تکنولوژی
انتقال تکنولوژی، معادل انتقال دانش و توانایی استفاده از اطلاعات خواهد بود و وقتی محقق شده است که گیرنده آن بتواند از تکنولوژی انتقالی در راستای نیازهای خود استفاده کند.
اجازه بدهید تعاریف دیگری از انتقال تکنولوژی را مرور کنیم:
انتقال تکنولوژی یعنی انتقال دانش فنی به فراخور شرایط بومی، همراه با جذب و اشاعه اثربخش آن درون یک کشور و یا از کشوری به کشور دیگر.
انتقال تکنولوژی یعنی صدور عوامل تکنولوژیک مشخص از کشورهای توسعه یافته به کشورهای در حال توسعه، به گونه ای که کشورهای در حال توسعه بتوانند تسهیلات تولیدی جدیدی را ایجاد کرده و به کار اندازند.
انتقال تکنولوژی یعنی استفاده از تکنولوژی موجود در جایی که قبلاً از آن استفاده نشده است.
انتقال تکنولوژی به طور کلی شامل انتقال توانایی کاربرد و همچنین تطبیق و تغییر و در بسیاری از موارد ایجاد نوآوری در محصول، فرایند و یا تجهیزات است.
انتقال تکنولوژی فرایندی است که طی آن، اطلاعات و پیشرفت های یک سازمان به صورتی درمی آید که قابل استفاده برای سازمان دیگری باشد. این امر به معنای سازگار کردن یک تکنولوژی جدید با محیطی دیگر از طریق تغییر و به کارگیری خلاقانه آن است.
انتقال تکنولوژی یعنی مبادله شایستگی و تفکری که در ورای آن قرار دارد، چه به منظور اعتلای شایستگی های موجود و چه به منظور پشتیبانی از صنایع کشورهای روبه توسعه در امور طراحی و توسعه محصولات و فرایندها.
● روش های انتقال تکنولوژی
تجربه کشورهای تازه صنعتی شده نشان می دهد که انواع مختلفی از روش های انتقال مورد استفاده قرار گرفته است. در برخی از کشورها مانند کره جنوبی، تایوان و هنگ کنگ از «واردات کالاهای سرمایه ای و ماشین آلات صنعتی» به عنوان مهم ترین روش انتقال تکنولوژی در دهه ۱۹۸۰ یاد می شود. درحالی که در بسیاری از کشورهای جنوب شرقی نظیر چین، مالزی، سنگاپور و تایلند، «سرمایه گذاری مستقیم خارجی»، عمده ترین روش انتقال تکنولوژی و مهارت های فنی و مدیریت به این کشورها بوده است.
برخی از مهم ترین روش های اکتساب و انتقال تکنولوژی عبارتند از:
۱) انتقال تکنولوژی از طریق سرمایه گذاری مستقیم خارجی
انتقال تکنولوژی و دانش فنی از طریق روش کلید در دست، به قراردادهایی اطلاق می شود که عرضه کننده تکنولوژی تعهد می کند. تمامی عملیات مدیریتی فنی و خدمات مهندسی مورد نیاز برای برنامه ریزی، ساخت و نصب پروژه های تکنیکی را در برابر دریافت مبلغی مشخص انجام دهد. به بیانی دیگر، در قرارداد کلید در دست، عرضه کننده تکنولوژی مجموعه ای کامل از تجهیزات فیزیکی و ابزار آلات به همراه نصب و راه اندازی آنان را برعهده می گیرد.
کشورهای در حال توسعه، معمولاً از این روش در مراحل اولیه توسعه صنعتی خود استفاده می کنند.
۲) انتقال تکنولوژی از طریق سرمایه گذاری مشترک
یکی از دیگر روش های متداول انتقال تکنولوژی، سرمایه گذاری مشترک است که به صورت همکاری و قرارداد مشترک بین شرکت محلی در کشور میزبان و طرف خارجی آن منعقد می شود. تفاوت اصلی میان قراردادهای سرمایه گذاری مشترک و سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI) در این است که در اولی، هر دو طرف قرارداد در تصمیم گیری، کنترل و فوائد معامله سهیم هستند و در دومی، معمولاً سرمایه گذار، کنترل اصلی را در جریان انتقال برعهده دارد.
در این روش، طرف دریافت کننده تکنولوژی قادر است از تکنولوژی هایی بهره برداری کند که به تنهایی توان استفاده و بهره برداری از آن را نداشته است. در نتیجه، هرقدر میزان و درجه همکاری و حضور طرفین قرارداد سرمایه گذاری مشترک در همه زمینه ها نظیر تحقیق و توسعه، کنترل کیفیت و ترتیبات سازماندهی بیشتر باشد، درجه موفقیت آن نیز افزایش می یابد.
با وجود مزایای گوناگون انتقال دانش فنی و مهارت های مدیریتی توسط قراردادهای سرمایه گذاری مشترک، موقعی که اهداف عرضه کننده و دریافت کننده تکنولوژی با یکدیگر مغایرت داشته باشد، دستبایب یه توافقی همه جانبه و پایدار، بسیار مشکل است. این روش در ایران جواب نداده و موجب شده است تا بخش های کم ارزش قراردادها انجام شود.
۳) انتقا تکنولوژی از طریق قراردادهای لیسانس
قرارداد لیسانس، به قراردادهایی اطلاق می شود که توسط عرضه کننده لیسانس برای مدتی معین و در برابر مبلغی مشخص (که معمولاً Royality است) به دریافت کننده آن فروخته می شود. تفاوت اصلی میان قرارداد لیسانس و سرمایه گذاری مشترک در این است که در اولی، سهم یکسانی از مشارکت بین طرفین قرارداد وجود ندارد. عرضه کننده لیسانس موافقت می کند که تکنولوژی مورد نیاز را توسط سرمایه گذاری کامل دریافت کننده تکنولوژی فراهم سازد. به علاوه، قرارداد به طورکلی یکی از منابع ارزان تر تکنولوژی تلقی شده و موجبات خوداتکایی تکنولوژیکی کشور دریافت کننده تکنولوژی را فراهم می سازد. در کل، کشورهایی که دارای قابلیت های بیشتر و بهتر جذب تکنولوژی هستند، بیشتر از این روش برای انتقال فناوری استفاده می شود.
۴) انتقال تکنولوژی از طریق قراردادهای کلید در دست
انتقال تکنولوژی و دانش فنی از طریق روش کلید در دست، به قراردادهایی اطلاق می شود که عرضه کننده تکنولوژی تعهد می کند تمامی عملیات مدیریتی فنی و خدمات مهندسی مورد نیاز برای برنامه ریزی، ساخت و نصب پروژه های تکنیکی را در برابر دریافت مبلغی مشخص انجام دهد. به بیانی دیگر، در قرارداد کلید در دست، عرضه کننده تکنولوژی مجموعه ای کامل از تجهیزات فیزیکی و ابزار آلات به همراه نصب و راه اندازی آنان را برعهده می گیرد.
کشورهای درحال توسعه، معمولاً از این روش در مراحل اولیه توسعه صنعتی خود استفاده می کنند.
۵) انتقال تکنولوژی از طریق واردات کالاهای سرمایه ای و ماشین آلات
از دیگر روش های انتقال دانش فنی، وارد کردن کالاهای سرمایه ای و ماشین آلات است که نقش مهمی در افزایش ساختار صنعتی و توانایی تکنولوژیکی کشور گیرنده تکنولوژی، ایفا می کند. کشورهای تازه صنعتی شده جنوب شرقی آسیا با اتخاذ سیاست های مناسبی نظیر اجرای مؤثر راهبرد توسعه صادرات، توانستند از طریق درامدی عاید از صادرات محصولات صنعتی خود، پشتوانه مالی مناسبی برای واردات ماشین آلات و کالاهای سرمایه ای به دست آورند. مثلاً، کره جنوبی در دهه ۸۰ به طوری گسترده از این روش (واردات ماشین آلات و کالاهای سرمایه ای) به عنوان یکی از عمده ترین طرق انتقال تکنولوژی به داخل کشور استفاده کرد.
۶) انتقال تکنولوژی از طریق قراردادهای بیع متقابل
در این روش، عرضه کننده تکنولوژی موافقت می کند که امکانات تولیدی را برای متقاضی فراهم کند و در آینده از محصولات تولیدی وی به عنوان بازژرداخت اصل و سود سرمایه گذاری خود، خریداری کند. معمولاً قراردادهای بیع متقابل نه تنها شامل ماشین آلات و وسایل می شوند بلکه همچنین شامل استفاده از دانش فنی و کمک های فنی عرضه کننده تکنولوژی می شود که برای تولید محصولات به کار می رود می گردد. مهم ترین مشوق و انگیزه عرضه کننده تکنولوژی در ورود به قرارداد بیع متقابل، استفاده و بهره برداری از منابع طبیعی و انسانی ارزان در کشور دریافت کننده تکنولوژی است. مهم ترین انگیزه برای دریافت کننده تکنولوژی، انتقال تکنولوژی صنعتی و بهره برداری حداکثر از منابع طبیعی و انسانی در کشور خویش است.
۷) انتقال تکنولوژی از طریق مهندسی معکوس
انتقال تکنولوژی از این طریق، معمولاً توسط خرید نمونه های ماشین آلات از خارج و پیاده سازی و کپی از روی آنها صورت می پذیرد. بویژه آن دسته از ماشین آلاتی که از تکنولوژی ساده تری برخوردار هستند. انتقال تکنولوژی از طریق مهندسی معکوس، معمولاً زمانی صورت می پذیرد که شرکت های چندملیتی و یا کشور عرضه کننده تکنولوژی، از انتقال حق امتیاز تکنولوژی های پیشرفته به کشورهای در حال توسعه، امتناع ورزند. در این حالت، شرکت و یا کمپانی محلی در کشور دریافت کننده (در حال توسعه) تلاش می کند تا از روی محصول تولیدی اصلی، محصول مشابه آن را بسازد. انتقال تکنولوژی از این طریق، در صنایعی که اجزای ترکیبی آن بسادگی قابل دسترسی است، مانند صنایع کامپیوتر و نیمه هادی ها، متداول تر است. گفتنی است که استفاده از این روش برای کشورهای ضعیف از نظر توانایی های درونزای تکنولوژیکی، بسیار دشوار به نظر می رسد.
۸) انتقال تکنولوژی از طریق قراردادهای کمک های فنی و خدمات مهندسی
الف) کمک های فنی: کمک های فنی عموماً خدمات و اطلاعات فنی و مدیریتی (صنعتی) است که در تولید و ساخت محصول یا مواد، مورد نیاز باشد. معمولاً این خدمات از طرف واحدهای تولیدی که دارای تجارب لازم و کافی در این زمینه باشند ارائه می شود.
ب) خدمات مهندسی: خدمات مهندسی به آن دسته از کارهای فنی اطلاق می شود که برای ایجاد پروژه ای صنعتی یا تولیدی، به کار آید. این خدمات معمولاً توسط مؤسسات مهندسی با تجربه در امر موردنظر و یا فروشندگان ماشین آلات اصلی طرح، ارائه می شود.
۹) انتقال تکنولوژی از طریق استخدام پرسنل علمی و فنی
در این شیوه، قبل از هرچیز باید یادآور شد که قبل تکنولوژی، انسان است. انسانی که می تواند سخت افزار و دانش فنی را بخوبی به کار گیرد و در روندی تکاملی، بخشی از نیازهای تکنولوژیک بشریت را برآورده سازد. تجربه نشان داده است کشورهایی که سرمایه های انسانی خود را غنی کرده و بدرستی جهت داده اند، توانسته اند تمامی مؤلفه های تکنولوژی را فراهم کرده و به پیشرفت قابل توجهی دست یابند.
درصورتی که حداقل آمادگی تکنولوژی در کشور یا بنگاه نیازمند تکنولوژی وجود داشته باشد، می توان با استفاده از تجارب مهندسان و متخصصان توانمند در عرصه مورد نیاز، به تکنولوژی دست یافت. برای استفاده از این روش، آمادگی و انگیزه و علاقه متقاضی به کسب تکنولوژی ضروری است و با وجود این شرایط می توان با هزینه بسیار پایین تری نسبت به سایر روش های انتقال تکنولوژی، تکنولوژی را کسب کرد.
● شیوه های مدرن انتقال تکنولوژی
صنایع رقابت جویی که نگران آینده خود هستند، عمیقاً دریافته اند که دیگر نباید در خانه های خود بنشینند و بیگانگان را به انتقال رسمی و پرهزینه تکنولوژی فراخوانند. آنان از تحلیل فرصت های نوین آموخته اند که می توانند و باید مرزهای حضور خود را در اقصی نقاط جهان بگسترانند و هرجا که ردپایی از علوم و تکنولوژی پیشرفته یافت می شود، حضوری آشکار یا پنهان داشته باشند و از طریق تماس مستقیم و نزدیک با مؤسسات و سازمان های صنعتی پیشرفته، درس هایی بیاموزند که هرگز با نشستن درخانه حاصل نمی شود. به همین دلیل است که سیاست های درون گرای تکنولوژی، تدریجاً که بتازگی در چارچوب سیاست های برون گرای تکنولوژی مورد توجه ملت های تازه صنعتی شده آسیا قرار گرفته است و ژاپن مدت ها پیش از آنها استفاده کرده است، عبارتند از:
۱) آموزش فنی کارکنان در صنایع کشورهای پیشرفته
۲) تأسیس شرکت های تابعه در کشورهای صنعتی
۳) ایجاد مراکز تحقیقاتی در کشورهای صنعتی
۴) ایجاد محافل و انجمن های علمی و فنی بین الملل
۵) تأسیس مراکز آموزشی و تحقیقاتی «سطح بالا» در داخل کشور به سرپرستی دانشمندان و مؤسسات آموزشی و تحقیقاتی پیشرفته جهان
۶) تبادل آکادمیک از طریق دانشگاه ها
۷) مشارکت صنایع داخلی با صنایع خارجی
۸) همکاری استراتژیک
۹) ثبت اختراعات ارزان قیمت خارجی در کشور
۱۰) تملک شرکت های خارجی و یا خرید پاره ای از سهام آنان
۱۱) استخدام متخصصین و دانشمندان خارجی
۱۲) ایجاد پایگاه های اطلاعاتی
● نتیجه گیری
نمی توان برای دست یابی به موقعیت ها و شرایط مختلف، به استفاده از یک روش خاص برای انتقال تکنولوژی اتکا کرد زیرا روش های انتقال تکنولوژی برحسب نوع تکنولوژی مورد انتقال و شرایط ویژه هر یک، متفاوت است. درجه و میزان تأثیر و موفقیت هر یک از روش های انتقال تکنولوژی، همچنین بستگی به میزان توانایی های جذب و درک دانش فنی انتقال گیرنده تکنولوژی دارد. بنابراین می توان چنین نتیجه گیری کرد که عوامل مهم تعیین کننده روش انتقال تکنولوژی، تا مقدار بسیاری شامل ترکیبی از تمایل انتقال دهنده تکنولوژی برای عرصه تکنولوژی، دانش فنی و همچنین توانایی دریافت کننده تکنولوژی برای کسب و جذب تکنولوژی است. اهمیت انتخاب روش های انتقال تکنولوژی بسیاری از کشورهای در حال توسعه را بر آن داشت که انواع مختلف روش های اکتساب تکنولوژی را برای انتخاب مناسب ترین آنها آزمایش کند.

[Hasan.M]

باتشکر از دوستانی که در بخش علمی فعالیت میکنند خواهش میکنم اخبار مربوط به نانو تکنولوژی و هوش مصنوعی در این بخش به اشتراک گذاشته بشه :

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[aligol172]

آواتار فیلم جدید جیمز کامرون، در حالی ۲۸ آذر در سینماهای جهان اکران شد که کارشناسان و صاحب نظران عرصه سینما از مدت ها پیش آن را مطرح ترین فیلم سال ۲۰۱۰ معرفی کرده بودند.
اگرچه ایده ساخت آواتار به سال ۱۹۹۵ بازمی گردد، اما کامرون باید سال ها صبر می کرد تا فناوری های لازم برای تحقق رویاهایش ساخته شوند. چراکه فیلم او تلفیقی از فیلم زنده و انیمیشن رایانه ای است و غیر از تکنیک های ویژه رایانه ای، فیلمبرداری آن هم به کمک دوربین های ویژه به صورت سه بعدی انجام شده است. صرف هزینه های بسیار زیاد برای خلق جلوه های ویژه تصویری باعث شدند تا آواتار پر هزینه ترین فیلم تاریخ سینما لقب بگیرد.
البته به نظر می رسد این سرمایه گذاری خیلی بیشتر از آنچه قبلا تصور می شد بازگشت داشته باشد، چراکه در هفته های اول اکران، سالن سینماهای جهان به تسخیر این فیلم علمی تخیلی درآمده است.
داستان آواتاردر سال ۲۱۵۴ میلادی اتفاق می افتد و در رابطه با ماموریتی جدید توسط نیروهای نظامی آمریکا در قمری به اندازه کره زمین است که دور سیاره ای به نام پولی نموس در منظومه آلفا قنطورس، می چرخد، در این ماموریت انسان ها در ادامه جستجوی خود برای پیدا کردن منابع جدید و حیات، به پاندورا می رسند.
پاندورا قمری سیاره مانند و سرسبز با جنگل های انبوه است و موجوداتی زنده به نام ناوی (Navi) در آن زندگی می کنند. این موجودات اگرچه دارای قدی حدود ۳ متر و پوستی درخشان و آبی رنگ هستند، اما شباهت بسیاری به انسان ها دارند. البته یک تفاوت بزرگ دیگر بین انسان ها و این موجودات وجود دارد و آن این که انسان ها در هوای موجود در پاندورا نمی توانند تنفس کنند.
به همین سبب انسان ها دست به شبیه سازی می زنند و موجودی به نام آواتار را ایجاد می کنند که ضمن آن که کاملا شبیه ناوی هاست، از طریق فناوری های پیشرفته ذهن انسان به آن منتقل می شود تا کاملا تحت کنترل باشد.
جیک سالی (سربازی معلول روی ویلچر که هنگام خدمت در تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا از ناحیه دو پا فلج شده است)، ماموریت پیدا می کند به شکل آواتار در آید، در سیاره کاوش کند، منابع طبیعی آن را بیابد و اطلاعاتی از موجودات سیاره کسب نماید تا انسان ها بتوانند منابع طبیعی سیاره را تصاحب کنند.
اما هنگامی که در سیاره به کاوش می پردازد با ناوی ها برخورد می کند و به یکی از آنها علاقه مند می شود. همین مساله موجب می شود او به موجودات این سیاره کمک کند تا جلوی نابودی سیاره و تصاحب آن توسط انسان ها را بگیرند و به این ترتیب نبرد بین انسان ها و موجودات پاندورا آغاز می شود.
در این فیلم، جیمز کامرون با بهره گیری از جدیدترین و مدرن ترین فناوری های روز، جلوه های ویژه منحصر به فرد و برخورداری از تکنیک و شیوه نمایش سه بعدی، تماشاگران بسیاری را به سال هایی می برد که هنوز آن را ندیده اند.
● تجربه ای جدید در سینما با استفاده از فناوری های نوین
برای آن که صحنه های فیلم تا حد ممکن واقعی به نظر بیایند، کامرون همانند گذشته که با فیلم های خود فناوری های جدیدی را به سینما وارد می کرد، این بار از سیستم دوربین فیوژن استفاده کرده تا تصاویر را همانند آنچه چشم انسان دریافت می کند ثبت کند. او در فیلمبرداری این فیلم، در دنیای مجازی گام برداشته یا حتی پرواز کرده تا بتواند هر صحنه ای را که بخواهد ثبت کند و با تصاویر واقعی هنرپیشگان ترکیب نماید و در کل در جریان تصویربرداری این فیلم ۵ گام متفاوت برداشته است.
▪ طراحی و ساخت صحنه: برای تصویربرداری از هر یک از پلان ها ۷۲ تا ۹۶ دوربین استفاده شده و سپس رایانه تمام فضای صحنه یعنی دیوارها، سقف و کف صحنه را با ساختار و تصاویر سه بعدی جایگزین کرده است. برای این کار یک سری از شبکه های رشته ای به عنوان نشانگر در فضای صحنه قرار داده شد تا براحتی تصاویر سه بعدی با فضای پشتی صحنه مورد نظر جایگزین شوند.
▪ گرفتن تصویر از حرکات: هنرپیشه ها، اسلحه ها و همه آنچه در صحنه وجود داشت با نقاط درخشان نشانه گذاری شدند تا شبکه دوربین ها فقط این نقاط را تعقیب کنند. یک رایانه فقط حرکات این نقاط را ثبت می کرد و سپس موقعیت های ثبت شده را سه بعدی کرده و این داده ها را روی اسکلت سیمی که در فیلم پس از بازسازی به بدن Navi مبدل می شد انتقال می داد.
▪ تصویربرداری سه بعدی: کار بعدی کامرون اضافه کردن حجم در غالب گوشت و پوست برای اسکلت سیمی Navi بود. تکنیک های سه بعدی پیشین از ۲ دوربین استفاده می کردند که درست در کنار هم قرار می گرفتند و به این ترتیب حجم در تصاویر ایجاد می کردند البته برای این که بتوانند این حجم را ایجاد کنند، فقط می توانستند در راستای یکدیگر و در یک خط حرکت کنند. این در حالی است که سیستم دوربین های فیوژن از ۲ لنز کنار هم تشکیل شده و به کمک استفاده از حسگرهای بسیار کوچکی که تصاویر دیجیتال را با کیفیت بسیار بالا دریافت می کنند این لنزها می توانند حتی از مردمک های انسان هم به یکدیگر نزدیک تر شوند.
به این ترتیب لنزها در فواصل نزدیک، به یکدیگر نزدیک تر می شوند. البته این خصوصیت درباره فواصل دور نیز همانند چشم انسان چنان دقیق است که تصاویر را با واقعی ترین حالت ممکن ضبط می کنند.
▪ پیاده کردن و انطباق تصاویر: بعد از آن که رایانه حرکات ضبط شده را در محیط سه بعدی پیاده کرد، کامرون از دوربین مجازی استفاده کرده است. این دوربین که صفحه نمایشگر آن در بخش های مختلف از دکمه ها و شاسی هایی همانند دسته های کنترل بازی های ویدئویی تشکیل شده، به محض حرکت به کمک امواج رادیویی و ردیاب های چشمی موقعیت دوربین را به رایانه های خارج از صحنه که تصاویر مجازی را ایجاد می کنند منتقل کرده است.
این موضوع به کامرون امکان داد تا در میان صحنه های مجازی حرکت و صحنه های مورد نظرش را ضبط کند. با وجود این دوربین او حتی می توانست صحنه هایی که به جرثقیل یا هلیکوپتر احتیاج داشتند را هم ضبط کند. سپس صحنه های ضبط شده هنرپیشگان به آن اضافه شدند.
آماده کردن تصاویر برای نمایش: تصاویر سه بعدی برای آن که هرچه واقعی تر باشند به صورت متناوب و پشت سرهم از چشم چپ و چشم راست نمایش داده می شوند، البته این کار بسیار سریع و با تناوبی حدود ۱۴۴ مرتبه در ثانیه انجام می شود. همین سرعت بسیار زیاد باعث می شود عینک های پولاریزه فقط تصویر مورد نظر برای یکی از چشم ها را نمایش دهند.
● آنچه جدیدترین فیلم علمی تخیلی سال را دیدنی کرده است
کامرون برای فیلم جدیدش به دوربین های پیشرفته HD نیاز داشت که امکان تصویربرداری به صورت دوبعدی و سه بعدی را داشته باشند ضمن آن که این تصاویر باید به گونه ای به نمایش درمی آمدند تا افراد هنگام تماشای یک فیلم طولانی ۳ساعته دچار سردرد نشوند. اجرای همه این ضرورت ها باعث شدند تا مجله Wired در مطلب معرفی مراحل ساخت این فیلم از آن به عنوان اختراع دوباره فیلمسازی یاد کند.
به طور کلی در تصاویر سه بعدی مغز انسان با دریافت ۲تصویر توسط دو چشم از آنها یک تصویر بعددار و دارای عمق می سازد. برای یک فیلم سه بعدی دوربینی با ۲ عدسی جانبی لازم است که هر کدام یک صحنه واحد را در زاویه هایی که به مقدار بسیار کمی از یکدیگر متفاوتند فیلمبرداری می کند.
نمایش این تصاویر سه بعدی هم به یک سالن با پروژکتور مناسب و یک سرور که کپی دیجیتالی فیلم روی آن قرار می گیرد نیاز دارد و در نهایت عینک های Real D برای تکمیل این فرآیند به کار می رود.
به کمک این عینک ها چشم راست یا چپ به طور متناوب این اطلاعات بصری را دریافت کرده و احساس دیدن عمق به وجود می آید. ریتم این عمل ۱۴۴ مرتبه در ثانیه معادل سرعت تجزیه یا تشخیص مغز است. معمولا برای این که تمام زوایا در بر گرفته شوند از ۲ صادرکننده مادون قرمز در سالن استفاده می شود.
در فناوری Real D نور پلاریزه می شود یعنی نور منعکس روی پرده توسط عینک فیلتر شده و بسته به پلاریزاسیون امکان دیدن فقط برای چشم چپ یا چشم راست وجود دارد.
کامرون در جستجوی پیداکردن گزینه ای برای تحقق رویاهایش مطلع شد که شرکت سونی چنین دوربینی را ساخته است، اما مشکل در این بود که این دوربین ۲۰۴ کیلوگرم وزن داشت و عملا برای پروژه آواتار قابل استفاده نبود. برای همین در سال ۲۰۰۰ به ژاپن سفر کرد و با سونی به توافق رسید تا دوربین هایی مخصوص این فیلم ساخته شود.
سونی این کار را با تکه تکه کردن دوربین به قطعات مختلف و جدا کردن پردازشگرهای بزرگ آن انجام داد به این ترتیب موفق شد تا وزن کلی دوربین را به ۲۰ کیلوگرم کاهش دهد. به کمک این دوربین کامرون توانست در بخش هایی برای طبیعی جلوه داده شدن حرکات موجودات غیرزمینی، حرکت بازیگران واقعی را ضبط و سپس به انیمیشن تبدیل کند.
کامرون همانند گذشته که با فیلم های خود فناوری های جدیدی را به سینما وارد می کرد این بار از سیستم دوربین فیوژن استفاده کرده تا تصاویر را همانند آنچه چشم انسان دریافت می کند ثبت کنددر سال ۱۹۹۵ نمایشنامه آواتار را به اتمام رساند. این فیلم چندین سال در دست ساخت بوده و در لس آنجلس، نیوزیلند و خلیج مکزیک فیلمبرداری شده است.
در مراحل بعدی جلوه های ویژه و گرافیک های رایانه ای فیلم در ۳ قاره و در کشورهایی چون آمریکا، نیوزلند و انگلستان انجام شده و البته در تمام این مدت خود کامرون بر تمام کار کنترل داشته است. به عنوان مثال، تصاویری با حضور یک بازیگر جلوی پرده سبز به کمپانی فریمستور در لندن داده شده و آنها همه چیز از جمله وسایل صحنه و شخصیت های دیگر را روی تصاویر گذاشتند.
نکته جالب این است که تمام تصاویر به صورت استریو ضبط شده است؛ یعنی برای هر چشم یک تصویر. سپس با استفاده از نرم افزاری به نام اوکولا )ocala(تبدیل تصاویر به صورت سه بعدی تکمیل شده است. بیل کالیس، مدیر شرکت سازنده این نرم افزار می گوید: نوآوری این فیلم در آن است که موجودات غیرزمینی خیلی طبیعی به نظر می رسند. به این منظور تصاویر واقعی آواتار برای آن که سه بعدی نشان داده شود توسط ۲ دوربین فیلمبرداری شده است؛ یکی از چپ و یکی از راست. با استفاده از اوکولا می توان این تصاویر را دستکاری کرد. مثلا اگر ۲ دوربین کاملا با هم، تراز نباشند، تصاویر فیلمبرداری شده، بیننده را دچار سرگیجه و چشمانش را اذیت می کند.
وجود همه این ویژگی ها در آواتار باعث شده اند تا دریچه جدیدی در صنعت سینما گشوده شود. به طوری که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان ومنتقدان صنعت سینما اگر شما هم این فیلم را ببینید، تمام تصوراتتان از جلوه های ویژه و فناوری متحول خواهد شد.

[aligol172]

با گسترش صنعت روباتیک محققان در سراسر جهان به بررسی هر چه بیشتر تاثیر این جانداران بی جان روی زندگی آینده انسان می پردازند و بر این باورند که پذیرش روبات ها توسط انسان منوط به افزایش توانایی های اجتماعی و ارتباطی آنها است. به گزارش مهر با وجود اینکه روبات ها هنوز به تمامی خانه ها راه پیدا نکرده اند، اما طی سال های اخیر به تدریج توانسته اند راه خود را به جهان واقعی یافته و برخی از فعالیت ها از قبیل تمیز کردن ساختمان ها، انتقال دارو یا حتی سرگرمی را بر عهده بگیرند.
آغاز این دوره از حضور روبات ها باعث شده انسان شناسان و متخصصان روباتیک گزارش های اولیه خود را از حضور و تعامل این ابزار هوشمند با انسان ارائه کنند که کاملاً با یکدیگر متناقض هستند. با وجود اینکه شواهد نشان می دهد روبات ها می توانند همکارانی مفید و دوست داشتنی باشند، در عین حال می توانند باعث مزاحمت و اعمال خشونت شوند. نتیجه این گزارش ها می تواند در ساخت بهتر روبات ها در آینده بسیار تاثیرگذار باشد.
یکی از تحقیقاتی که توسط محققان کارنگی ملون انجام شده نشان می دهد چگونه فرهنگ عمومی می تواند روی پذیرش یک روبات تاثیر داشته باشد. طی این تحقیق افرادی به یک روبات جارو برقی به نام «رومبا» معرفی شدند که از توانایی های محدودی برخوردار بود اما همین برداشت نخستین که از توانایی های آن به دست آمد، به «رومبا» کمک کرد و افراد توانستند با آن ارتباط برقرار کنند.
تحقیقاتی شش ماهه درباره تاثیر «رومبا» روی اهل خانواده ها نیز از این یافته پشتیبانی کرد. به گفته محققان برخی انسان ها این روبات را به عنوان دوست دائمی در زندگی خود می بینند و با آن ارتباطات قوی احساسی برقرار می کنند. حتی آنهایی که کارهای «رومبا» را در خانه انجام می دهند، روبات را سرزنش نمی کنند بلکه می گویند این کاری است که همیشه انجام می داده اند.
با این حال از تمامی روبات ها نیز به این خوبی استقبال نمی شود. تعدادی از بیمارستان های امریکا از نوعی روبات به نام «TUG» برای انتقال دارو میان بخش های مختلف استفاده می کنند که نتیجه بررسی تعامل کارمندان بیمارستان با این روبات نشان داد برخی از کارمندان به این روبات به چشم یک همکار نگاه کرده و آن را دوست دارند در حالی که بخشی دیگر از کارمندان آن را موجودی می دیدند که تنها جلب توجه می کند و از آن ابراز انزجار می کردند.
شاید این بررسی ها مقیاس های کوچکی به شمار روند، اما می توانند مهارت هایی را که روبات ها برای تعامل با انسان به آن نیاز دارند، آشکار کنند. محققان سوئدی در این راستا به تازگی پروژه یی
۱۰ ماهه را به منظور بررسی چگونگی تعامل شش خانواده مختلف با دایناسوری روباتی به نام «Pelo» آغاز کرده اند. از ویژگی های تاثیرگذار این روبات واکنش به صدا و لمس است که این ویژگی ها به تدریج واکنش های مثبتی را نسبت به روبات برانگیخته است. اما کمبودهایی مانند عمر کوتاه باتری و این حقیقت که روبات مانند آنچه گفته شده بود از شخصیت و هوش واقعی برخوردار نیست، از میزان این تاثیرگذاری کاسته است. برای مثال «Pelo» هرگز چیزی یاد نمی گیرد و به گفته یکی از اعضای این پروژه؛ «این روبات به همان اندازه نادان است که تاکنون بود.»
در این میان محققان دانشگاه کالج لندن راه حلی ارائه کرده اند تا بر میزان علاقه انسان ها به روبات ها بیفزایند. به گفته آنها در صورتی که تعدادی روبات به شکل کودک ساخته شوند، افراد تصور می کنند این روبات ها ذهنی کودکانه دارند و به این شکل بیشتر می توانند اشتباهات رخ داده توسط روبات را بخشیده و فراموش کنند. در عین حال این گونه فرض می شود که ظاهر این روبات ها موجب انگیزش حس حمایت افراد شده و از میزان نارضایتی آنها خواهد کاست.
با این حال تحقیقات نشان می دهد ظاهری محقر و کوچک نیز همیشه نمی تواند احساسات انسان ها را برانگیزد زیرا روباتی مربعی مانند «TUG» که فعالیت هایش را مستقلانه انجام داده و با صدایی مشابه صدای انسان صحبت می کند انتظار افراد را نسبت به انجام رفتارهایی متناسب با این توانایی ها افزایش می دهد.
شاید انتظار فرد از یک جعبه روی چهار چرخ چندان زیاد نباشد اما «TUG» به عنوان یک روبات، کارمند بیمارستان و یک همکار باید انتظارات زیادی را در رابطه با هوش اجتماعی برآورده کند و عدم وجود هوش اجتماعی باعث کاهش تاثیرگذاری روبات روی انسان شده است. برای مثال یکی از ضعف های «TUG» صحبت کردن به شیوه یی یکنواخت و یکسان در محیط های شلوغ و خلوت است.
این یافته ها اطلاعاتی هستند که بسیاری از شرکت های روباتیک قصد دارند از آن به عنوان ابزاری برای بهبود روبات های خود استفاده کنند. به گفته متخصصان روباتیک کنترل تعامل میان روباتی مانند «TUG» و کاربران آن باید از نو طراحی شود، سطح صدای آن باید تنظیم شده و توانایی تغییر بلندی صدا در محیط های مختلف به آن افزوده شود.
به گفته متخصصان روبات ها به عنوان همزیستان آینده انسان ها و به عنوان ابزارهایی که بخش بزرگی از زندگی آینده انسان را به دوش خواهند گرفت، باید از توانایی های کافی برای برقراری ارتباط با انسان ها برخوردار باشند تا در نهایت بتوانند مورد پذیرش نسل بشر قرار بگیرند. این در حالی است که گروهی دیگر از برقراری روابط قوی عاطفی میان انسان و روبات در آینده یی نه چندان دور ابراز نگرانی می کنند و تا آنجا پیش می روند که روبات ها را تهدیدی جدی برای نسل بشر می دانند.