مشاعره

[magmagf]

"عمان" "مجرد" "محتشم" شعر این رقم بس
سوزان سرودن از غزالان حرم بس

با کاروان تا کوفه و تا شام باشید
با زینب از آغاز تا انجام باشید

این گونه بنویسید پایان غزل را
فریاد بگذارید عنوان غزل را

آوای زینب می شود پژواک فردا
از خشت کاخ ظلا تا افلاک فردا

[دل تنگم]

انسان غمي به عينه شريف است، اين درست
اما درست نيست به اندوه خو كنيم
پاييز عاشقانه ترين فصل هاست؛ يارا
بگذار در هواي خوشت هاي هو كنيم

[bidastar]

مرجان لب لعل تو مَر جانِ مرا قوت
ياقوت نهم نام لب لعل تو يا قوت ؟
قـربـان وفـــاتم به وفاتم گـذري كـن
تا بوت مگر بشنوم از رخنه ي تابوت

[cityslicker]

و سر تا پا وفا بودي

ولي اي مهربان من ،

بگو آخر ، كه از اول كجا بودي

كنون كز من بجا ، مشت پري در آشيان مانده

آهي زير سقف آسمان مانده

بيا آتش بزن اين آشيان ، اين بال و پرها را ،

رها كن اين دل غمگين و تنها را

تورا راندم

كه دست ديگري بنيان كند روزي بناي عشق و اميــــدت

شود امـــيد جاويدت

[Mahdi Hero]

تو رفته اي بي من تنها سفر كني
من مانده ام بي تو شبها سحر كنم
تو رفته اي عشق من از سر بدر كني
من مانده ام عشق تو را تاج سر كنم
روزي كه پيك مرگ مرا مي بردبه گور
من شب چراغ عشق تو را نيز مي برم
عشق تو نور عشق تو عشق بزرگ توست
خورشيد جاوداني دنياي ديگرم

[دل تنگم]

من که تنهایی و دیوار و سکوت محضَم
هر چه از عشق بگویم، تو نخواهی فهمید

ای ستاره تو به این کوچه، چه دیشب گفتی؟
که به من گفت برو، چشم ِتو بَد خواهد دید

[bidastar]

دنیا که از او دل اسیران ریش است
پامال غمش، توانگر و درویش است
نیشش، همه جانگزاتر از شربت مرگ
نوشش، چو نکو نگه کنی، هم نیش است

[Mahdi Hero]

ترسم كه صرفه اي نبرد روز باز خواست
نان حلال شيخ ز آب حرام ما

[دل تنگم]

از حدّ و مرز ِ شيشه کمی بيشتر شدم
حجمی شدم که در بدنش دانه ای نِشست

هِی جان گرفت در من و از من مرا گرفت
تا شد گياه در دل اين خاک ريشه بست

[negar00]

تو هنوز ناپديدي ز جمال خود چه ديدي
سحري چو آفتابي ز درون خود برآيي

تو چنين نهان دريغي كه مهي به زير ميغي
بدران تو ميغ تن را كه مهي و خوش لقايي

چو تو لعل كان ندارد چو تو جان جهان ندارد
كه جهان كاهش است اين و تو جان جانفزايي