مشاعره

[Mahdi Hero]

كاووس كياني كه كي اش نام نهادند
كي بود؟ كجا بود؟ كي اش نام نهادند؟
خاكي ست كه رنگين شده از خون ضعيفان
اين ملك كه بغداد و ري اش نام نهادند
با خاك عجين آمد و از تاك عيان شد
خون دل شاهان كه مي اش نام نهادند
صد تيغ جفا بر سر و تن ديد يكي چوب
تا شد تهي از خويش و ني اش نام نهادند
دل گرمي و دم سردي ما بود كه گاهي
مرداد مه و گاه دي اش نام نهادند
آيين، طريق از نفس پير مغان يافت
آن خضر كه فرخنده پي اش نام نهادند

[Doyenfery]

دیدی دلا که یار نیامد
گرد آمد و سوار نیامد
بگداخت شمع و سوخت سراپای
و آن صبح زرنگار نیامد

[seied-taher]

دریا شده بی غواص
کو جرات اهل خاص
مانده علی تنها
با عالمی عمر عاص

[magmagf]

صورتگر نقاشم هر لحظه بتي سازم
وانگه همه بت ها را در پيش تو اندازم
صد نقش برانگيزم با روح در آميزم
چون نقش تو را بينم در آتشش اندازم

[eshghe eskate]

من دارم تو آدمک ها میمیرم تو برام از پریا قصه میگی
من توی پیله ی وحشت می پوسم برام از خنده چرا قصه می گی

کوچه پس کوچه ی خاکی، در و دیوار شکسته
آدمای روستایی با پاهای پینه بسته

پیش تو یه عکس تازست واسه آلبوم قدیمی
یا شنیدن یه قصه است از یه عاشق قدیمی

[Mahdi Hero]

يك نظر بر ابر كردم ابر باريدن گرفت
يك نظر بر يار كردم يار ناليدن گرفت
تكيه بر ديوار كردم خاك بر فرقم نشست
خاك بر فرقش نشيند آن كه يار از من گرفت

[boy iran]

تو آن سخاوت سبزي كه انتظارت را

هميشه پنجره در پنجره پريشانم

به چشم مؤمن مردم گناه من اين است

كه با تمام وجودم تو را مسلمانم

چگونه بي تو دل من نجات خواهد يافت؟

مني كه بي‌نفس تو غريق طوفانم

[sise]

من آن مرغ سخندانم که گر صورت رود در خاک
هنوز آواز می آید به معنی از گلستانم

[eshghe eskate]

من میگم بهم نگاه کن

تو میگی که جون فدا کن

من میگم چشماتقشنگه

تو میگی دنیا دو رنگه

من میگم دلم اسیره

تو میگی که خیلی دیره

من میگم چشمات و واکن

[magmagf]

نامش را پرسيدم
نامي نداشت!
اسمش را گذاشتم يلدا !
شبي گفتم : يلدا ! بعد از طهرها مي خوابي؟!
خنديد ، گفت :
با چشمهاي آبي ، مگر مي توان خوابهاي سبز ديد
با اين همه جيرجيرك كه به آنتن خانه ها چسبيده است !