مشاعره

[cityslicker]

تاب بنفشه مي دهد طره ي مشك ساي تو.

پرده ي غنچه مي درد خنده دلگشاي تو ...

[Dolphin 7]

تاب بنفشه مي دهد طره ي مشك ساي تو.

پرده ي غنچه مي درد خنده دلگشاي تو ...

ورزش كنين هميشه
اي بچه هاي باهوش
به حرف من كنين گوش
لامپ اضافي خاموش

[YOUCOM]

ورزش كنين هميشه
اي بچه هاي باهوش
به حرف من كنين گوش
لامپ اضافي خاموش

شبا همش به ميخونه ميرم من
سراغ مي و پيمونه ميرم من
تو اين ميخونه ها خسته دردم
به دنبال دل خودم ميگردم

[magmagf]

شاعر سرود : (ساق تو مفهوم الكل است!)
حقا كه هر چه مي كند اين ساق مي كند!!

من من نكن ! بگو ! دل بيچاره ! سعي كن!
استاد عشق هم به تو ارفاق مي كند!!

حتي شهاب نيز به زائرسراي شب
يك شمع ، نذر خنده عشاق مي كند

اين هم كه گفته است كه :ديگر نه من نه تو!
جدي نگير ! جان تو اغراق مي كند!!

[Snow_Girl]

داد از اين روزگار
اين بماند يادگار
گرچه اين روزگار
برد ز من تاب و توان را

اي ياران بي وفائي نكنين
از عاشق دل خسته جدائي نكنين
يا وفا كنين تا آخر عمر
يا از اول آشنائي نكنين

[دل تنگم]

داد از اين روزگار
اين بماند يادگار
گرچه اين روزگار
برد ز من تاب و توان را

اي ياران بي وفائي نكنين
از عاشق دل خسته جدائي نكنين
يا وفا كنين تا آخر عمر
يا از اول آشنائي نكنين

نوبَر است اين چشم ها، حيف است خوابش می کُنی
تا به کِی قلبِ مرا هر شب جوابش می کُنی

آن قَدَر سيبِ گناه از چشم هايت می کَنَد
مطمئناً يک شبی آدم حسابش می کنی

کاش می شد، کوچه ای باشم که شب ها در سکوت
با قدم هايت دچار ِ اضطرابش می کنی

باشد از جنس ِ خدايی، پس خدايی کن، بگو
کِی دعايی را که کردم، مُستجابَش می کنی؟

خانه ای می سازم از عشق ِ تو در رويایِ محض
با وجودِ اين که می دانم، خرابش می کنی

[seied-taher]

یوسفی گم کرده‌ام در چاهسار
بازیابم آخرش در روزگار
گر بیابم یوسف خود را ز چاه
بر پرم با او من از ماهی به ماه

[ghazal_ak]

هر دلی کو به عشق مایل نیست
حجره‌ی دیو خوان، که آن دل نیست
زاغ گو، بی‌خبر بمیر از عشق
که ز گل عندلیب غافل نیست
دل بی‌عشق چشم بی‌نور است
خود بدین حاجت دلایل نیست
بیدلان را جز آستانه‌ی عشق
در ره کوی دوست منزل نیست

[دل تنگم]

تو از شکوفه پُری، از بهار لبریزی
تو سرو ِ سبزتنی، با خزان نمی ریزی

تو آفتابِ بلندی، ز عشق سرشاری
و در حوالی ِ این شب، ستاره می ریزی

تمام خانه پر از نور ِ ناب خواهد شد
اگر به صبحدم، ای آفتاب، برخیزی

شبی که مرگ می آید به قصدِ کوچه یِ عشق
چو بالِ شوق ز بالای ما می آویزی

بهار با تو درختی ست، بینهایت سبز
دریغ و درد از این بادهای پاییزی

شبی چو ابر بیا تا به باغ ِ خاطر من
چنان که با همه یِ جانِ من درآمیزی

[bidastar]

یا رب از دل مشرق نور هدایت کن مرا
از فروغ عشق، خورشید قیامت کن مرا
تا به کی گرد خجالت زنده در خاکم کند؟
شسته رو چون گوهر از باران رحمت کن مرا